Στο σημερινό «Α μπα»: για τις ζωές των άλλων

Στο σημερινό «Α μπα»: για τις ζωές των άλλων Facebook Twitter
60


__________________
1.

Μάλλον εχω δαγκώσει τη λαμαρίνα με international μωρό μετα από ταξίδι. Δεχτήκαμε ο ένας τον άλλον περάσαμε χρόνο αφιερώθηκαμε ενωθήκαμε. Back to reality και είμαστε σαν δυο ξένοι. Και οι δυο χωρισμένοι απο τις μεγάλες μας σχέσεις προσπαθούμε να βρούμε τροπο να κάνουμε settle κάπου. Εγώ θέλω μαζι του αυτός δεν ξέρω αποφεύγει το θέμα και φοβάται να κρατήσει επαφή. Το παίρνω το αεροπλάνο να τον βρω ή οχι;
-Δέσποινα


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Πήγαινε, αν θέλεις να λήξει η αβεβαιότητα με κάποιο τρόπο, αλλά να ξέρεις ότι όταν πιέζεις για να λήξει η αβεβαιότητα ρισκάρεις να χάσεις την ώριμη έκβαση που μπορεί να είναι περισσότερο του γούστου σου. Επίσης, πήγαινε αφού έχεις πειστεί πρώτα ότι δεν «φοβάται» να κρατήσει επαφή, αλλά δεν θέλει να κρατήσει επαφή. Δεν θέλει για κάποιο λόγο που σου είναι μάλλον άγνωστος, αλλά δεν χρειάζεται να τον ξέρεις, χρειάζεται όμως να το έχεις υπόψη σου πριν πάρεις το αεροπλάνο και πας. Μια εξήγηση θα μπορούσε να είναι ότι έχει και κάποια άλλη να παίζει στη ζωή του, ας πούμε, και αυτή δεν είναι καν η χειρότερη εξήγηση που μου έρχεται στο μυαλό. Η ζωή δεν είναι ταινία του Χόλιγουντ.


Συγνώμη κι όλας για το κρύο νερό που ρίχνω στην κάψα σου, αλλά αν γυρίσατε από καυτό ταξίδι και τώρα είσαστε σαν ξένοι, αυτό κάτι λέει. Κάτι όχι πολύ ενθαρρυντικό για αυτό που ονειρεύεσαι.

__________________
2.

Αγαπητή Αμπα, κατα καιρούς ήθελα να σου στείλω πολλές ερωτήσεις , αλλα λυνοντουσαν οι απορίες μου καθώς σε διάβαζα . Χάρη στις αναφορές σου , ξεκίνησα συνεδρίες με ψυχολόγο για διατροφική διαταραχή που έχω και άρχισα να απολαμβάνω τη ζωή . Σε ευχαριστώ . Η ερώτηση μου ειναι κατα ποςο σε εχει επηρεάσει το επάγγελμα της αδερφής σου (γνώσεις-αντιμετώπιση-ερευνα -βιβλία ) σε αυτο που κανεις και αν εχει τύχει να την συμβουλευτείς πριν απαντήσεις σε μια ερώτηση . Σε παρακαλώ συνέχισε να μας " αλλάζεις μυαλά ".
-Here comes the sun"... For me at last


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Με έχει επηρεάσει πάρα πολύ (είναι νευρολόγος) μέσα από πολλές συζητήσεις που έχουμε κάνει περί ιατρικών θεμάτων, στις οποίες μου εξηγεί διάφορα για την λειτουργία του ανθρώπινου σώματος. Επίσης μέσω αυτής μαθαίνω πολλά για τις σχέσεις ασθενών-γιατρών, για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι γιατροί, αλλά και για τις παγίδες που συναντούν έχοντας μεγάλες προσδοκίες από το επάγγελμα τους, συνηθισμένοι στον θαυμασμό και στην αποδοχή της κοινωνίας. Είναι πολύ δύσκολο να είσαι καλός γιατρός, όπως είναι και πολύ δύσκολο να είσαι καλός ασθενής. Χάρηκα πάρα πολύ με το μήνυμα σου, δεν φαντάζεσαι πόσο. Είναι πάρα πολύ αισιόδοξο και ανεβαστικό. Μπράβο σου. Καλή τύχη σε όλα.

__________________
3.

αγαπημενη α, μπα, σου ειχα στειλει μια ερωτηση οπου προβληματιζομουν για το πως θα διαχειριστω τον δυσκολο, ψυχοφθορο χωρισμο μου απο το διασημο ταιρι μου, μιας και δε θα μπορω να τον αποκλεισω απο παντου και να το ξεπερασω με τον χρονο μου αλλα θα τον βρισκω μπροστα μου με τα τραγουδια του οταν παω για ποτο με τις φιλες, στο ραδιο, σε αφισες και γενικα θα πελαγωσω και γι αυτον το λογο δεν κανω το μεγαλο βημα να χωρισω. δεν απαντησες ομως.. μηπως τωρα σε παρακαλω?
-μη-μουσα

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Οκ. Η απάντηση είναι ότι έχω καιρό να ακούσω τόσο σάπια δικαιολογία κάποιου για να μην χωρίσει. Εσύ έχεις το διάσημο ταίρι με τα τραγούδια στο ραδιόφωνο, οι κοινοί θνητοί όμως έχουμε το facebook. Πλέον δεν μπορείς να αποκλείσεις κανέναν από παντού.

__________________
4.


Αμπουλα μου γεια σου,
Ηρθα που λες ερασμους για να κλεισω τον κυκλο των σπουδων μου με ενα εξαμηνο στο εξωτερικο. Εχω ξαναπαει κι αισθανομουνα οτι αυτο δε θα με δυσκολεψει, λατρευω το νεο κοσμο τις αλλες κουλτουρες κλπ. Αλλα φετος ειναι αλλιως.. Κανω την πτυχιακη μου και πρεπει να ειμαι στο εργαστηριο 7-4, οποτε εξ ορισμου δεν εχω τοσο χρονο, αφου πρεπει να ξυπναω στις 5:30. Οι αλλοι ερασμιτες ειναι καλα παιδια αλλα νιωθω οτι ειμαι τοσο μεγαλη καθως ειμαι 24 κι οι υπολοιποι 20-22. Αυτο δεν το ειχα συνειδητοποιησει που λες μεχρι που ενας μου ειπε: βγηκαμε χθες αλλα δε σου ειπανε γιατι εισαι μεγαλη κι ειναι σαν να δουλευεις, οποτε δε θα ρχοσουνα. Δευτερο περιστατικο: μου αρεσε ενας 22 χρ κανω κινησουλες κλπ μεχρι που τρωω ακυρο λεω δεν πειραζει και μαθαινω ο τι ειπε οτι ειμαι μεγαλη... Αμπα μου τι γινεται? Θα με τρελανουν τελειως? Τι θα εκανες εσυ?1. Αναζητω παρεες εκτος ερασμους που θα συμπεριλαβουν μια γρια γυναικα 2. Πεισμωνω εκει και κοιμαμαι 2ωρες τη μερα για να τους ακολουθω? 3. Κατι αλλο? Νιωθω αποκομμενη..


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Είναι πολύ απλή η απάντηση: οι άλλοι ερασμίτες δεν είναι και τόσο καλά παιδιά. Ή μπορεί να είναι, αλλά είναι πολύ συντηρητικά παιδιά με πολύ λίγες εμπειρίες. Κάνε τη δουλειά σου και έχε τα μάτια σου ανοιχτά για άλλες παρέες. Μην κοιμάσαι δύο ώρες για να τους ακολουθείς. Μην σκας, είναι περιορισμένο το χρονικό διάστημα εκεί, δεν μας βγαίνουν πάντα κοινωνικά οι μετακινήσεις.

__________________
5.

Καλημέρα Αμπα και αναγνώστες. Είμαι 40 χρονών και παίρνω αυτό το διάστημα διαζύγιο. Έχουν ήδη περάσει 9 μήνες από τότε που μένω μόνη μου και καθημερινά σκέφτομαι τη σχέση που είχα με το πρώην μου, μετανιώνω για αντιδράσεις μου, κατηγορώ τον εαυτό μου που δεν έμεινε να προσπαθήσει παραπάνω κλπ. Από την άλλη δεν μετανιώνω συνολικά την απόφαση μου να φύγω και να κλείσω αυτό το κεφάλαιο. Το θέμα είναι ότι θα ήθελα να μπορώ να ξεδιαλύνω καλύτερα τί έφταιξε και χάλασε η σχέση και να ζητήσω συγχώρεση - από ποιόν; δε ξέρω-που δεν μπόρεσα να τη συνεχίσω. Έχω ενοχές γιατί τα έφτιαξα μαζί του γνωρίζοντας για εκείνον ότι έχει μεγάλη ανάγκη να είναι σε σχέση, είναι πιστός και κλονίζεται με τους χωρισμούς. Την ίδια ανάγκη έχω και εγώ, αναγνώρισα τον εαυτό μου σε εκείνον και αυτό ήταν ένα πολύ δυνατό στοιχείο που μας ένωνε. Στην πορεία ο χαρακτήρας του δεν μου πήγαινε, οι αντιδράσεις του με στεναχωρούσαν και τέλος πάντων έφυγα. Και έχω τρομερές ενοχές. Δυσκολεύομαι κιόλας που είμαι μόνη μου και είμαι όλη την ώρα "αν έκανα αυτό" και "αν άλλαζα εκείνο" και αν και αν. Πως το βλέπεις; Εγώ το βλέπω παιδικό και χαζό να μην μπορώ ολόκληρη γυναίκα να υποστηρίξω τις αποφάσεις μου, αλλά δεν με πείθω για να ησυχάσω πια.
-πότε_θα_χαράξει


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Ίσα ίσα, ακριβώς επειδή είσαι ολόκληρη γυναίκα, δεν μπορείς να το αφήσεις αυτό πίσω σου ανασηκώνοντας τους ώμους με ένα «ε και τι έγινε». Είναι η ωριμότητα σου που σε κάνει να αναλύεις και να προβληματίζεσαι. Το «αν και αν» που λες είναι η αυτοκριτική που κάνεις, και είναι απαραίτητη για να επεξεργαστείς αυτό που έγινε και να το τακτοποιήσεις στο κεφάλι σου ώστε να γίνει μέρος της ιστορίας σου, χωρίς να είναι εμπόδιο. Λες ότι δεν μπορείς να ξεδιαλύνεις τι έγινε, αλλά από αυτά που γράφεις φαίνεται ότι έχεις αρχίσει να ξετυλίγεις το κουβάρι. Χρειάζεται ακόμη σκέψη και προσπάθεια και χρόνος, αλλά έτσι είναι αυτή η διαδικασία, δύσκολη και απαιτητική.


Την συγχώρεση από τον εαυτό σου την ζητάς. Προσπαθείς να συγχωρήσεις τον εαυτό σου που απέτυχε σε κάτι, που έκανε μια λάθος επιλογή. Είναι αρκετά πιο πολύπλοκο όμως. Η επιλογή που τώρα σου φαίνεται λάθος, τότε μπορεί να ήταν σωστή. Δεν είναι δίκαιο να κρίνουμε τον παρελθοντικό μας εαυτό με τα μυαλά που έχουμε τώρα.


__________________
6.


ουυυυυ καλημέρα α μπα μου!ευχαριστούμε:)εισαι υπεροχή!!!!
Λοιπον, ειμαι 23 ετων. Είμαι πολυ καλη _νομιζω τουλαχιστον,το να αναγνωρίζω τα αισθήματα μου και τις σκεψεις μου και εχω αναπτυξει αρκετη αυτογνωσία(λογω αντικειμένου σπουδών).
Ειμαι ομως σε μια φαση που εχω μπερδευτει.και θα ηθελα πολυ να ακουσω τη γνωμη σου!
λοιπον, βρισκομαι εξωτερικο πρωτη φορα εδω και κάποιους μηνες.επισης βρισκομαι σε σχεση 5 χρονια απο αποσταση(οπως καταλαβαίνεις 1η σχεση αφου ειμαι 23 ).αυτο το χρονο η απόσταση μεγαλωσε μιας που ηρθα σε πιο μακρυνη χωρα ,κατι που κανει τις συναντησεις μας πιο δυσκολες....η σχεση μου ειναι πολυ πολυ ομορφη,δεν ειμαστε μαζι απο συνηθεια,υπαρχει ακομα ερωτας,προσπαθεια,σεβασμος και απο τις δυο πλευρές...το θέμα ειναι οτι εδω περναω υπερ τελεια,το γλενταω τρέλλα. Παντα ημουν πολυ κοινωνική αλλα εδω πολύ πολύ.νιώθω μεγαλη ευτυχια, ελευθερία, Είμαι ο εαυτός μου,γουσταρω που είμαι ξενη εδω κλπ κλπ. Κανεις δεν με ξερει,ειμαι οτι θελω.
Εχω κανει πολλους καλους φιλους,ολη αυτη η ανταλλαγή πολιτισμών,διαφορετικοί ανθρωποι ,πολλα πολλα ταξιδια με μεγαλες παρεες κλπ...ειναι υπέροχα!!!και να που εφτασε η στιγμη που ενα παιδι απο την παρέα μου,μου αποκαλυψε τον ερωτα του.είναι μικρος περίπου 19χωρις εμπειριες..(δε ξερω γτ μου αρεσει)...επικοινωνουμε πολυ καλα με αυτον και συνεννόηση αψογη....οταν μου το αποκάλυψε ενιωσα την καρδια μου να χτυπαει,σαν 15ετων παλι.μου αρεσε και εμενα. Ειπα την αληθεια,τα εξηγησα ολα. ,μεσα απο τη καρδια μου πολυ ειλικρινά....,οτι μου αρεσεις πολυ, αλλα εχω σχεση δεν θα γινει τπτ μεταξυ μας...κ εννοειται δεν εκανα τπτ !παρολο π δεν εκανα κατι ειναι πολυ κακο που τ ένιωσα;;και ειναι πολυ κακο που το ειπα;;;Επίσης αποδεχομαι την ανθρώπινη φυση μου,.και τα αισθηματα μου...δε με κατηγορώ,ειναι δικα μου,κομματι μου...απο την αλλη νιωθω ασχημα.
Με το αγιρι μου δε σκέφτομαι να χωρίσω.ειμαι ευτυχισμένη μαζι του....

.σε παρακαλω απαντησε μου α,μπα.ειναι η πρωτη φορα που στελνω σε στηλη!!!!δεν ακουγεται σοβαρο προβλημα...αλλα...με τρωει πολύ πολυ!!!!
Ευχαριστώ......


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Να απαντήσω, αλλά το πρόβλημα ποιο είναι; Ότι σου άρεσε κάποιος άλλος εκτός από το αγόρι σου; Αφού λες ότι δεν κατηγορείς τον εαυτό σου και αποδέχεσαι την ανθρώπινη φύση σου. Μάλλον το λες, αλλά δεν το έχεις καταφέρει να το κάνεις. Άλλο τι θα θέλαμε να αισθανόμαστε, άλλο τι αισθανόμαστε τελικά.


Έχεις συγκλονιστεί για κάτι που είναι πολύ φυσιολογικό. Είσαι μακριά από την πρώτη σου σχέση και ανακάλυψες τον κόσμο – μαζί με τον κόσμο ανακάλυψες ότι υπάρχουν και άλλοι άντρες που σου αρέσουν. Για την ώρα δεν θέλεις να αφήσεις το αγόρι που έχεις, ούτε έκανες κάτι μεμπτό. Οπότε, γιατί ο προβληματισμός; Επειδή ίσως είχες μια μονοκόμματη άποψη για το τι σημαίνει σχέση και έρωτας και τα λοιπά. Τώρα που ανακαλύπτεις τον εαυτό σου, άνοιξε μια χαραμάδα που σου έδειξε την πολυπλοκότητα και αυτή η γνώση από τη μία σου αρέσει, από την άλλη σε φοβίζει γιατί βλέπεις τις επιπλέον ευθύνες που φέρνουν οι εμπειρίες. Όλα αυτά είναι πολύ ευχάριστα, γίνονται στον καιρό τους, και με τον τρόπο που πρέπει. Πολύ καλά πάμε.

_________________
7.


Γεια σου Α,μπα.
Το προβλημα μου ειναι το εξης: πριν απο 4 μηνες, πεθανε η μητερα μου. Η αδερφη μου και ο πατερας μου (εκεινος απο παλια βεβαια) το εχουν ριξει στα ποτα και η αδερφη στα ελαφρια drugs. Ζω με το φοβο καθε μερα οτι καποιος απ τους δυο θα τρακαρει υπο την επήρεια, ή οτι θα γινει μεγαλο κακο. Δεν μπορω να τους διαχειριστω και υπσρχουν ομηρικοι καυγαδες. Μπορω να κανω κατι πιστευεις; ειμαι κοπελα, 26.


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Πολύ λυπάμαι για τη μαμά σου... συλλυπητήρια. Μπορείς να κάνεις πάρα πολλά, αλλά όλα για τον εαυτό σου. Δεν μπορείς να τους κάνεις να γίνουν όπως εσύ, ούτε γίνεται να κάνεις κάτι για να εξαφανιστεί αυτός ο φόβος, μπορείς όμως να κάνεις κάτι για να διαχειριστείς την σχέση που έχεις μαζί τους ώστε να μη νιώθεις υπεύθυνη για την δική τους ζωή, να μη νιώθεις η νοσοκόμα τους, για να μην αναλάβεις τον ρόλο της μητέρας σου. Μπορείς ακόμα να διαβάσεις και να μάθεις για τα θέματα εξάρτησης από αλκοόλ και ουσίες, για να καταλάβεις περισσότερα για τον τρόπο που φέρονται, για τον ρόλο της κληρονομικότητας, για τις περιορισμένες σου δυνατότητες σχετικά με το πόσο μπορείς να βοηθήσεις ή να επηρεάσεις. Όλα αυτά θα γινόταν απείρως πιο εύκολα αν τα έκανες με έναν ψυχολόγο. Θα μπορούσες ίσως να απευθυνθείς σε οργάνωση που ασχολείται με εξαρτήσεις για να ενημερωθείς ως μέλος οικογένειας που επηρεάζεται.


Έχεις κι εσύ δικαίωμα να θρηνήσεις την απώλεια της μητέρας σου. Όχι μόνο δικαίωμα, αλλά και υποχρέωση θα έλεγα, προς τον εαυτό σου, ως φροντίδα για την ψυχική του ισορροπία. Πρόσεχε, μην χρησιμοποιείς τα προβλήματα της οικογένειας σου για να το αποφύγεις. Αν δεν είσαι εσύ καλά, δεν μπορείς να φροντίσεις κανέναν άλλον. Κανέναν δεν μπορούμε να σώσουμε αν δεν θέλει να σωθεί, αυτό να το θυμάσαι κάθε φορά που τσακώνεστε.


60

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
#7: Συλληπητηρια για την μαμα σου.Ειναι πολυ δυσκολο αυτο που περνας, να προσπαθησεις να μεινεις λογικη οπως φαινεται οτι εισαι, πιστευω οι φιλοι θα πρεπει να σε στηριξουν, να εισαι κοντα στους δικους σου και με καθε ευκαιρια να τους αποτρεπεις να κανουν καταχρησεις , οσο μπορεις.
#4: Αυτα τα παιδια ειναι 22 και εισαι 24 και σε λενε μεγαλη; Ή δεν σε θελουν στην παρεα τους γι αυτο δεν σε καλουν εξω ή οντως πιστευουν οτι λογω πτυχιακης πρεπει να σε αφησουν να συγκεντρωθεις. Άλλα απο την στιγμη που λες οτι ολοι αυτοι σε λενε μεγαλη (λες και εισαι 65 χρονων ενα πραγμα) αποκλειω το δευτερο και σου λεω βρες καλυτερα ατομα να κανεις παρεα. Μαλλον αυτα ειναι τα ανωριμα, καλυτερη δικαιολογια δεν βρηκαν;
#3 Γι'αυτο αρνηθηκα την προταση γαμου του Johnny Depp.. Θυσιασα την αγαπη μας,για να μην καταστραφει!!Δεν ειναι να παιζεις με αυτα..(Τι εννοεις δεν με ξερει η μαμυ μου???)
#4 Φαντάζομαι δεν πήγες στο εράσμους για να κάνεις αποκλειστικά παρέα με άλλους Έλληνες έτσι; Γιατι πολύ αμφιβάλλω αν αυτά ήταν σχόλια φοιτητών από άλλες χώρες. ΝΑι δε λεώ, καλή ευκαιρία είναι για να ξεφαντώσεις και να παίξεις αλλά το κυριότερο που σου προσφέρει το εράσμους είναι άλλο, και αυτό το άλλο ,όπως το ότι κάνεις πτυχιακή σε άλλο πανεπιστήμιο και είσαι σε εργαστήριο ξένου πανεπιστημιου είναι που θα σου δώσει άλλα εφόδια για τη μετέπειτα ζωή σου.Όσο για το γριά ξέρω πώς το είπες σαρκαστικά αλλά και πάλι ούτε καν θα έπρεπε να σκέφτεσαι έτσι,ούτε καν για πλάκα. Ακούς εκεί πολύ μεγάλη στα 24 είπε το εικοσιδυάχρονο. Θα μας τρελάνει δηλαδή!
#4 Αχ το γριά στα 23 το ακουσα απο άτομα 21 και μάλιστα απο Άγγλους. Ειναι μόδα σε κάποια πανεπιστήμια αλήθεια .Όταν έκανα μεταπτυχιακό έμενα σε εστία μόνο μεταπτυχιακών και περνούσαμε ήρεμα και ζάχαρη, οι πιο πολλοί ήταν Βρετανοί. Όσοι είχαν πρώτες σπουδές σε βρετανικό πανεπιστήμιο ξέρανε τι εστι προπτυχιακή φοιτητική εστία και την απέφυγαν κατά το μεταπτυχιακό. Όσοι μεταπτυχιακοί, μη Βρετανοί κυρίως, (γιατί δεν ξέρανε) κάνανε το λάθος να μείνουν σε εστία μικτή μεταπτυχιακών και προπτυχιακών, κακοπέρασαν. Δεν ξέρω για άλλες χώρες αλλά στην Αγγλία (ίσως στο πανεπιστήμιο που ήμουν, δεν ξέρω αλλού για σίγουρα) οι 18χρονοι δεν είχαν ιδέα τι πάει να πει μέτρο και δεν έκαναν παρέα με τους 20χρονους πχ γιατί ήταν βαρετοί. Οι ίδιοι 18χρονοι όταν έγιναν 20 σοβάρεψαν και απέφευγαν τα νέα πρωτοετά που πάλι δεν ήξεραν τι πάει να πει μέτρο και δεν μπορουσαν να διασκεδάσουν μαζί. Η μόνη ώρα που τα έβρισκαν οι μικροί με τους μεγάλους από άποψη διασκέδασης ήταν στα κυριακάτικα μπαρμπεκιου επειδή οι μεγάλοι έψηναν καλύτερα λόγω εμπειρίας και οι μικροί ήταν κοινούμενα ζαμπόν από το χθεσινό χανγκόβερ.
To κινούμενα ζαμπόν πολύ μου άρεσε!Μάλλον εκεί στας Αγγλίας ο χρόνος κυλάει διαφορετικά αμα σε δύο μόλις χρόνια και μάλοστα απο τα 18 ως τα 20 σοβαρεύεις τόσο που αλλάζεις τελείως κοσμοθεωρία,τι να πω...
#3 Aλλάζεις σταθμό στο ραδιόφωνο και αλλάζεις μαγαζιά. Εκτός αν νομίζεις ότι όλα τα ραδιόφωνα και όλα τα μαγαζιά παίζουν ελληνικά δηλαδής. Τράβα σε κανα ροκάδικο να πιεις τις μπίρες σου και βάλε τρίτο πρόγραμμα στο ραδιόφωνο που τα τραγούδια από το ταίρι σου,είτε είναι τσιφτετελοπόπ είτε σκυλάδικα, αποκλείεται να παίζει. Μα είναι τώρα αυτός σοβαρός λόγος; Eleoc kapou
#4Κι όταν είσαι 13 οι εικοσάρηδες σου φαίνονται γέροι. Όλα αυτά τα πράγματα σχετικά είναι. #1Είναι πάντοτε πάρα πολύ ενδιαφέρον γιατί αρκετές γυναίκες ειδικά πιστεύουν ότι ο άλλος "φοβάται" να προχωρήσει ή ότι "έχει θέματα με την δέσμευση" κι όλα τα ανάλογα. Έχουν διαβάσει πάρα πολλή εκλαϊκευμένη ψυχολογία...?Δεν ακούς ποτέ άντρα να λέει "ναι πολύ καλή αλλά φοβάται να προχωρήσει" (εκτός αν μιλάνε για σεξ).
#3το ξερει κι εκεινος οτι εχετε σχεση?σε καθε περιπτωση, σβησε σε ουισκι τα δικα του τα σημαδια, γεμισε την ζωη σου με καπνους και με σκοταδια και σωρους απο πακετα αδεια!
#6 αυτό που έπαθες λέγεται crush, είμαι σίγουρη ότι όλο και κάποιο τραγούδι θα έχεις ακούσει με δαύτο. Ενθουσιασμός είναι, καθώς συνειδητοποιείς ότι στον απέραντο κόσμο υπάρχουν κι άλλα αγόρια καλά και ωραία σαν το δικό σου. Συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες, κράτα το σαν εμπειρία και να περνάς καλά. Βρίσκω πολύ ώριμη τη διαχείρισή σου.
#4 μου θυμίζεις τη φάση που είχα πάει κι εγώ σε πρόγραμμα ανταλλαγής φοιτητών ούσα 24 με τα περισσότερα παιδιά να είναι 19-22. Άλλη έκφραση ήθελα να πω αλλά δε θα την πω, τέλοσπάντων τα άτομα που στα λένε αυτά είναι κάπως ανώριμα. Είχε τύχει και σε μένα εκείνη την περίοδο να δουλεύω σε εργαστήριο με πολύ σκληρό επιβλεποντα και αυστηρά ωράρια (αχ κι εγώ ξύπναγα αχάραγα), ενώ οι υπόλοιποι ήταν σε άλλα placements και κ...βάραγαν. Τουλάχιστον οι δικοί μου προσπαθούσαν να με συμπεριλάβουν σε δραστηριότητες, ακόμα και αν αυτό σήμαινε ότι θα έφευγα πιο νωρίς για να κοιμηθώ. Ποτέ πάντως δε μου είχαν πει ότι είμαι μεγάλη επειδή μας χωρίζουν 2-3 χρόνια (ΕΛΕΟΣ ΔΛΔ). Κι εγώ στεναχωριόμουν που δεν μπορούσα να ακολουθώ την παρέα στο 100%, από την άλλη σκέφτηκα ότι είναι μια ευκαιρία να δω πιο σοβαρά το εργαστήριο και να μάθω περισσότερα πράγματα. Μην κάθεσαι να σκας και μην εξαντλείς το σώμα σου, μπορείς κάλλιστα να τα δώσεις όλα τα σκ. Δυστυχώς ή ευτυχώς αρχίζεις να μπαίνεις σε ρυθμούς ενήλικης ζωής που οι υπόλοιποι ερασμίτες θα αντιμετωπίσουν σε καναδυο χρόνια θέλοντας και μη.
#1"μετα από ταξίδι. Δεχτήκαμε ο ένας τον άλλον περάσαμε χρόνο αφιερώθηκαμε ενωθήκαμε. Back to reality και είμαστε σαν δυο ξένοι."δεν μας λες ποσο κρατησε το ταξιδι.αν μιλας για μερικες μερουλες οπως τα συνηθισμενα ταξιδια, τοτε ΕΙΣΤΕ δυο ξενοι, δεν ειστε ΣΑΝ..Το οτι περασατε κοινο χρονο και ενωθηκατε, ισως δεν σημαινει γι αυτον οτι για σενα και ισως να μην εκτιμαει το ιδιο με σενα την ενωση αυτη (εννοω σαν κατι που θα ηθελε να εχει συνεχεια).και βεβαια, δεν φοβαται κατι.αν ηθελε να επικοινωνησει θα το εκανε. ΜΕΓΑ καμπανακι..εγω δεν θα εκανα αεροπορικο ταξιδι για καποιον που φερεται χλιαρα, ΜΑ ΜΕ ΤΠΤ.αν το κανεις, μην κανεις εκπληξη τουλαχιστον. φροντισε να ενημερωσεις. σε αντιθετη περιπτωση θα ειναι ασηκωτη μια επιτοπια απορριψη ...
#7.Πόσο βάρος μπορεί να φορτώσει η ζωή στους ώμους ενός ανθρώπου;Να έχεις χάσει το γονιό σου,να παλεύεις να σταθείς και να έχεις απομείνει μόνος να στηρίξεις συντρίμμια.Κρατάς πεισματικά ένα δοκάρι,που το νιώθεις να καταρρέει μέχρι τελικής πτώσης ή φεύγεις πριν σε πλακώσει κι εσένα το σπίτι;Αν μιλούσαμε μόνο για ντουβάρια,εύκολο θα ήταν.Όταν πρέπει να αφήσεις ανθρώπους,που τους πονάς και που μέσα στην αδυναμία τους,είναι μέρος της δύναμης,η οποία σε κρατάει όρθιο,είναι πολύ σκληρό.Είναι ανάγκη να φροντίσεις τον εαυτό σου.Δεν ξέρω τι δυνατότητες έχεις.Αν έχεις χρήματα,αν μπορείς να πας για λίγο σε κάποιους συγγενείς,φίλους.Με κάποιο τρόπο όμως πρέπει να πάρεις αποστάσεις.Να αφήσεις τον εαυτό σου ελεύθερο να λυγίσει.Γιατί όταν τα περνάς αυτά όρθιος,σπας μέσα σου και το κόστος μπορεί να είναι συντριπτικό.Καλή δύναμη.
Ο όρος "international μωρό" με προβλημάτισε τώρα. Τι είναι το διεθνές μωρό; Το αλλοδαπό μωρό που ζει στο εξωτερικό; Ο Έλληνας που ζει στο εξωτερικό δεν είναι ιντερνάσιοναλ; Γιατί όχι, αφού πρέπει να διασχίσεις τα σύνορα για να τον βρεις; Αλλοδαπός που ζει εντός των συνόρων δεν είναι international γκόμενος; Αν ζεις σε ξένη χώρα και ο καλός σου δεν είναι ούτε Έλληνας ούτε ντόπιος δικαιούσαι να αναφέρεσαι σ' αυτόν ως το σέξι ιντερνάσιοναλ μωρό σου; Γιατί ρε συ Δέσποινα δε μας λες απλά την εθνικότητα του μωρού, να μην προβληματιζόμαστε κι εμείς μες στον καύσωνα;
Εννοείται ότι το πρόβλημα δεν είναι η ηλικία. Απλά είναι μια θαυμάσια δικαιολογία. Όσο πιο παράλογη η δικαιολογία τόσο περισσότερο θα προβληματίσει και θα απομακρύνει. Που είναι και το ζητούμενο στη περίπτωσή τους ("μοιάζεις σαν να δουλεύεις ήδη")...
#2 Μπράβο σου που πήγες σε ψυχολόγο για αυτό που σε απασχολεί! Αυτό ήθελα να κάνω κι εγώ, έχω θέμα με τα κιλά απο μικρό παιδί. Πήγα στον δήμο και ρώτησα μια ψυχολόγο για να κλείσω ραντεβού μου είπε απο Σεπτέμβριο γιατί τώρα έχει δουλειές και όταν την ρώτησα αν μπορεί να με βοηθήσει με τα κιλά μου, επειδή τρώω και δεν μ αρέσει και ξέρω πως δεν μου κάνει καλό, γυρνάει και μου λέει "ε, μπορεί απλά να σου αρέσει το φαγητό". Πόσο με νευρίασε που δεν μου είπε θα σε βοηθήσω να το λύσουμε, να υο δούμε αφου σε στεναχωρεί. Εννοείται δεν θα πάω. Παιδιά, ξέρετε αν όντως μπορεί να βοηθήσει ο ψυχολόγος σε αυτό το θέμα;
φυσικά και μπορεί να σε βοηθήσει ο ψυχολόγος και αν νιώθεις την ανάγκη να ψάξεις ψυχολόγο σε άλλο δήμο ή να καλέσεις τις δωρεάν γραμμές ψυχολογικής στήριξης (νομίζω υπάρχουν και 1-2 ΜΚΟ ειδικές για θέματα διατροφικών διαταραχών αλλά πρέπει να το ψάξεις). Επίσης...έχω αρχίσει να γίνομαι γραφική, αλλά στην ψυχολόγο που σου είπε αυτή την ατάκα αξίζει τουλάχιστον αναφορά στον προϊστάμενό της, για να μην πω καταγγελία στον αρμόδιο σύλλογο.
Φυσικά και μπορεί αλλά επίσης μπορεί να σε βοηθήσει ένας κατάλληλος διατροφολόγος. Πολλοί διατροφολόγοι ειδικευονται σε διατροφικές διαταραχές και την ψυχολογία πίσω από αυτές. Η άποψή μου είναι ότι ο κατάλληλος διατροφολόγος μπορεί να σε βοηθήσει και με την ψυχολογία σου αλλά και με το να τα χάσεις για να αποκτήσεις καλύτερη αυτοεκτίμηση. Εκτός βέβαια και αν μιλάμε για περιπτώσεις νευρικής ανορεξίας ή βουλιμίας όπου εκεί σίγουρα είναι απαραίτητος και ο ψυχολόγος.
Piripiri αν έχεις κάνει τις κατάλληλες εξετάσεις και έχεις μιλησει με ενδοκρινολόγο έχοντας αποκλίσει ορμονικά και άλλα προβλήματα, η επόμενη επιλογή σου εννπείται είναι ο ψυχολόγος ή ψυχίατρος . Δυτυψώς η συγκεκριμένη που πήγες δεν ήταν καλή επαγγελματίας ή δεν είναι καλή για θέματα κιλών και φαγητού. Πολύ συχνά οι γιατροί και ίσως κάποιοι ψυχολόγοι δεν παίρνουν σοβαρά τέτοια θέματα. Η μητέρα μου χρειάστηκε να κάνει μια επέμβαση και της είπε ο χειρουργός να χάσει 18 κιλά σε ενάμιση μήνα. Του είπε "αυτό δε γίνεται, αν μπορούσα να ήμουν 18 κιλά παρακάτω θα ήμουν" και της απάντησε "απλά σταμάτα να τρως" αγνοώντας πως μια γυναίκα 55 χρονών δεν είναι από βίτσιο παχυσαρκη αλλά επειδή δεν μπορεί να είναι κανονική, αφού είναι έτσι από μικρό παιδί, πέρα από μια φάση νευρικής ανορεξίας που πέρασε 6 χρόνια στη δεκαετία των 20. Πριν ένα χρόνο επιτέλους της έγινε διάγνωση ψυχαναγκαστικής υπερφαγίας και βουλημίας και ξεκίνησε ψυχοθεραπεία καθώς και διατροφή από ειδικό σε δίαιτες ατόμων με διατροφικές διαταραχές. Βελτιώνεται σωματικά αλλά κυρίως ψυχολογικά, αλλά εννοείται είναι δύσκολο και θέλει κόπο κάτι τέτοιο στα 60 έτη. Δεν λέω ότι και εσύ έχεις την ίδια διαταραχή προφανώς, απλά λέω ότι η συζήτηση με κάποιον ειδικό σίγουρα θα σου δώσει κατεύθυνση για το που έγκειται το πρόβλημα. Μη δέχεσαι σαν απάντηση το "όλα στο μυαλό σου είναι, απλά σταμάτα να τρως". Αν νιώσεις ότι ο ο γιατρός σου η ο ψυχολόγος υποτιμούν οποιοδήποτε πρόβλημα σε ταλαιπωρεί, άλλαξε.Σου εύχομαι καλή επιτυχία και να νιώσεις καλύτερα όσο πιο σύντομα γίνεται.(Επίσης, ίσως, και τονίζω ίσως, σε βοηθήσουν οι ομαδικές συνεδρίες των Ανώνυμων Υπερφάγων. Λέω ίσως, διότι μπορεί να μην είναι του στυλ σου η προσέγγιση τους, ή να μη σου αρέσει καθόλου σαν ιδέα αυτή η ομάδα απλά το αναφέρω αν δεν γνώριζες ότι υπάρχει κάτι τέτοιο. Μπορεί να βοηθηθείς όπως πολλοί άνθρωποι, μπορεί και όχι αν δεν σου ταιριάζει. Προτείνω να μπεις στην ιστοσελίδα τους να δεις λεπτομέρειες, το σαιτ είναι πολύ επεξηγηματικο, θα καταλάβεις αν απευθύνεται σε σένα. Αν θεωρήσεις πώς η συνάντηση σου μαζί τους θα είναι παραγωγική μπορείς να επικοινώνησεις μαζί τους. Ξέρω ότι είναι πολύ φιλική η ατμόσφαιρα, αλλά επαναλαμβάνω μπορεί να μη σου ταιριάζει.)
Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλια παιδιά. Να της κάνω καταγγελία φουστα κλαρωτή έ; Ούτε καν το σκέφτηκα. Πάντως, δεν είναι οτι έχω τρομερό θέμα και ούτε ανασφάλεια θα έλεγα. Απλά θέλω να δώ γιατί τρώω παραπάνω. Και έχω και πολυκυστικές ωοθήκες που χειροτέρεψαν μετά τη γέννα και πρέπει να χάσω. Σε διαιτολόγους πάω απο 17 χρονών. Πάντα έχανα, αλλά μετά έβαζα πάλι. Μετά το παιδί μου έμειναν καμιά δεκαριά και τα έχω χάσει απο πέρσι μόνη μου. Αυτον τον μήνα έχασα 3 κιλά. Προσπαθώ να μάθω να τρώω σωστα και είμαι πολύ αισιόδοξη αυτη τη φορά. Θα τα χάσω τα 15 κιλα, χιχιχι!Σμαράγδα, εύχομαι στη μαμά σου τα καλύτερα. Απαράδεκτος ο χειρουργός. Πώς γίνεται να χάσει τόσα κιλά σε έναν μήνα; Ποιό το κάνει αυτό; Όπως είπα δεν έχω ακραία υπερφαγία, γι αυτό και νόμιζα οτι με ένα ψυχολόγο και με την όποια αποφασιστικότητα μου θα μπορούσα να βοηθηθώ, αλλά δυστυχώς άκουσα αυτά τα ωραία λόγια απο την ψυχολόγο!Αμύριστο λουλούδι, μένω θεσσαλονίκη. Και επειδή δεν μας μένουν λεφτά, μπορώ να πάω μόνο στον δήμο. Τα καταφέρνεις δηλαδή με τον ψυχολόγο; Μπράβο σου, χίλια μπράβο! Θα ψάξω στο ίντερνετ για βοήθεια σε διατροφικές διαταραχές μπας και βρώ τίποτα. Ευχαριστώ και πάλι!
Ξέρω γυναίκα που πήγαινε στους Ανώνυμους Υπερφάγους στη Θεσσαλονίκη και βοηθήθηκε. Πιστεύω αξίζει να ρίξεις μια ματιά.Επίσης υπερφάγος δεν είναι μόνο αυτός που έχει πολλά κιλά παραπάνω. Μπορεί να είναι ο οποιοσδήποτε, αλλά επειδή δεν υπάρχει σωστή ενημέρωση πολλές φορές ο κόσμος από άγνοια σχολιάζει και δε δείχνει κατανόηση. Μη σκας όμως! Σίγουρα λίγο περπάτημα παραπάνω θα βοηθούσε να διεγερθεί ο μεταβολισμός κι επίσης αυτό που πρέπει να εξετάσεις είναι να δεις αν έχεις αναιμία, διότι η έλλειψη σιδήρου έχει την τάση να κάνει το σώμα να αποθηκεύει λίπος,κυρίως αν δε καταναλώνεται πολύ κρέας. Ετσι έχασα 17 ολόκληρα κιλά, κάνοντας απλά θεραπεία σιδήρου, όμως το μπούλινγκ που υπέστην μέχρι να αδυνατίσω ήταν άνευ προηγουμένου. Συνέχισε τις προσπάθειες, θα ανταμειφτείς αργά ή γρήγορα!
Ρε παιδιά, έχουμε γεμίσει ψυχολόγους που δεν ξέρουνε τι λένε, δεν έχουν κανένα αίσθημα ευθύνης, αμολάνε ό,τι τους έρθει στο κεφάλι και όποιον πάρει ο χάρος. Ακούω πάρα πολλά γύρω μου τελευταία και το βλέπω και στη στήλη. Οι ψυχολόγοι ανήκουν σε κάποιο φορέα, σύλλογο, ξέρωγω τι ΚΑΙ για λόγους εποπτείας και ελέγχου. Αν κανένας μας δεν κάνει κάποια κίνηση ώστε να συμμαζευτούνε οι κακοί επαγγελματίες, τότε τι; Και φυσικά αυτό που λέω δε μένει μόνο στους ψυχολόγους αλλά και σε γιατρούς, δασκάλους, παπάδες...
Tiffany42 μπήκα λίγο στο σάιτ και γενικά μου άρεσε. Αυτο που δεν μου άρεσε είναι πως στα 12 βήματα που πρέπει να κάνεις για να βοηθήσεις τον εαυτό σου μιλάει πολύ για τον θεό. Εγώ(χωρίς να θέλω να προσβάλω κανέναν) δεν πιστεύω κάπου, είμαι άθεη και σκέφτηκα μήπως δεν θα μου ταιριάξει ο χώρος εκεί. Μπράβο σου που έχασες τόσα κιλά! Έχω χαμηλό αιματοκρίτη, αλλά αναιμία δεν έχω. Βέβαια έχω πολυκυστικές και ίσως έχω αντίσταση στην ινσουλίνη. Δεν ξέρω. Τώρα είμαι στην φάση να καταφέρω να τρώω σωστα. Κι έχω σύμμαχο την αδερφή μου που βοηθάμε η μία την άλλη και θα τα καταφέρουμε πιστεύω. Ευχαριστω, tiffany42!
Βασικά θέλω να σου πω ότι έχω ινσουλινοαντίσταση και πραγματικά όχι μόνο είναι τρομερά δύσκολο να αδυνατίσεις, αλλά με την παραμικρή λάθος διατροφή αποθηκεύεις αυτόματα λίπος. Εγώ εξαιτίας της ινσουλινοαντίστασης έβαλα μέσα σε ένα μήνα 9 κιλά,και έτσι το ανακάλυψα. Το παλεύω με φαρμακευτική αγωγή και ειδική διατροφή,στην προκειμένη περίπτωση χρειάζονται και τα δύο. Μέχρι να το βρω είχα πάει σε διάφορους ενδοκρινολόγους αλλά άκρη δεν έβρισκα,μέχρι που βρήκα τον κατάλληλο. Μπορώ να σου συστήσω αν θελεις γιατί μένω κι εγώ θεσσαλονικη.
Piripiri κι εγώ θα ξενέρωνα αν μιλούσαν για το θεό! Μπορεις απλά να τους πεις οτι δε θα αναφερθείς σε αυτο το βήμα, ή κατι τέτοιο. Ειναι λιγο οπισθοδρομικό! Παρόλα αυτά δε χάνεις κατι να δοκιμάσεις !Εφόσον εχεις χαμηλό αιματοκρίτη ίσως θα βοηθούσε το μεταβολισμό σου λιγη λήψη σιδήρου ή να τρως περισσότερο κρέας, κυρίως κόκκινο. Πάντως καλό θα ηταν να δεις έναν ενδοκρινολόγο οπως λέει η mitsi.YΓ κι εγώ Σαλονικιά κοριτσια :)
Mitsi αύριο έχω ραντεβού με γυναικολόγο. Θα του το πώ αυτό με την ινσουλινοαντίσταση να δώ τι θα μου πεί. Σε βοήθησε στα κιλά η αγωγή;Tifanny σε αρκετά βήματα ανέφερε τον Θεό. Φοβάμαι οτι είναι και κάπως πνευματικό το όλο θέμα. Σε ενδοκρινολόγο πήγαινα για χρόνια αλλα έχω και χρόνια να πάω. Θα το ψάξω κι εκεί. :) Πολλές απο θεσσαλονίκη μαζευτήκαμε!
Εγώ έστειλα την 2. Ευχαριστώ για την ενθάρρυνση. πάσχω από νευρική βουλιμία. κάνω εμετούς περίπου 12 χρόνια. Εψαξα και βρήκα μια καταπληκτική ψυχολόγο (Αθήνα) , η οποία ειδικεύεται και στις διατροφικές διαταραχες (είναι αρκετά μεγάλο το μηνιαίο κόστος, αλλά αξίζει και τα εξοικονομώ από αλλού). ήξερε κάθε στιγμή τι να μου πεί και πώς να με καθοδηγήσει.έχω πολύ δρομο ακόμα, αλλά έχω δει από τώρα πολύ καλά αποτελέσματα. έχω σταματήσει τους εμετούς και σιγα σιγά περνάμε στη φάση που σιγά σιγά, θα χανω βαρος με ισορροπημένη διατροφή. η λύση είναι μια για τις διατροφικές διαταραχες. Πρώτα ένας καλός ψυχολόγος με ειδίκευση στις διατροφικές διαταραχες και παράλληλα ενας διατροφολόγος που να ξέρει να τις αντιμετωπίζει(προτείνοντας μεσογειακή διατροφή). όσο το αφήνουμε απλά χάνουμε πολύτιμο χρόνο. ευχαριστώ πολύ την παρέα του αμπα:) ( απαράδεκτη η ψυχολόγος που σου μίλησε με αυτόν τον τρόπο, άμεση καταγγελία )
#3 Πολύ απλά μετακόμησε σε άλλη γηνα πας σε άλλα μέρηόπου κανείς δε θα ακούει μουσική απ' το διάσημο σου ταίρι. Πλέον δε θα ξαναδείςαφίσες του στα πεζοδρόμια,δε θα ακούεις τραγούδιαμε τα δικά του όμοια... #Φιλούμπες
πριν κάτι μήνες δεν είχε γράψει μια κοπέλα που είχε σχέση με ένα διάσημο τραγουδιστή; Νομίζω είχε γράψει γιατί ζήλευε που έβλεπε την πρώην του στα social media ή που αυτός είχε γράψει τραγούδια για την πρώην του...;
και το "μη μούσα" σα ψευδωνυμο κάτι μου θυμίζει.Το χάσαμε το κορμί πατριώτη.Εγώ πάντως κορίτσια από τοτε που χώρισα με το Φασμπέντερ δε μπορώ να μη δω ταινία του να μη κλάψω.
Στης γης την άκρη να σταθώσ' αλλα μέρη να πάωτο πρόσωπό σου σκέφτομαικαι τη γλυκιά φωνή σουΤις μουσικές τις όμορφεςχαρούμενα τραγούδιατα χείλη σου, τη ζεστασιάκαι τα γλυκά φιλιά σου
Τι να `ναι αυτό που ξαφνικά με φέρνει πίσω πάνω που είπα ότι έκανα μπροστάπάνω που είπα πως θα σ’ εξαφανίσω μέσα στις αφίσες γυρίζεις μαγικάΠάλι γυρνάς στο μυαλό μουσε βλέπω μες στο ποτό μουκαι μες στου νου μου τη ζάλη σ' ακούω στο ραδιόφωνο πάλιΥΓ1 Συγγνώμη Νίκο για την αλλοίωση του τραγουδιού, αλλά αυτό νομίζω ταιριάζει καλύτερα με το όλο concept ;)
Και με το νου μου καθαρόποτα δε θέλω άλλαετούτο μόνο θα σου πωόχι λόγια μεγάλαΠοτέ μου δε μου έφυγεςκαι τ' άλλα όλα είναι- αφίσες, ράδιο, το ποτό -το τρύπιο μου το είναι