Στο σημερινό «Α μπα»: ψυχολόγος, δικηγόρος ή και τα δύο

Στο σημερινό «Α μπα»: ψυχολόγος, δικηγόρος ή και τα δύο Facebook Twitter
29


__________________
1.

Σκ@τ@, έγραφα έγραφα και άρχισε η Lifo την ανανέωση που κάνει κάθε 4'-5' και χάθηκαν όλα.
-άϊ στο διάολο


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Επειδή έχω λάβει διάφορα μηνύματα με αυτό το περιεχόμενο (αλλά αυτό ήταν το πιο ωραία γραμμένο) συστήνω να γράφετε την ερώτηση σας πρώτα σε ένα ωραίο word, να ελέγχετε ορθογραφία-στίξη-σύνταξη, και να το κάνετε ένα άλλο ωραίο copy paste στη φόρμα. Win-win-win.


(Αλλά αποκλείεται να «χάθηκαν όλα», αγαπητέ φίλε. Πάντα υπάρχει ελπίδα.)

__________________
2.

Πιστεύεις ότι η Εκκλησία έχει μεγάλο μερίδιο στην σημερινή παρακμή της χώρας ή όχι; Προσωπικά πιστεύω ότι έχει πολύ μεγάλο μερίδιο γιατί διδάσκει την ανοχή και την συγχώρεση στα ανοσιουργήματα. Όταν ανέχεσαι και συγχωρείς τα πάντα τότε κανείς δεν κρίνεται, κανείς δεν τοποθετείται στην θέση του, κανείς δεν τιμωρείται πραγματικά. Η τιμωρία μετατίθεται για την μετά θάνατο ζωή αλλά στην παρούσα ζωή διδάσκεσαι ότι ο καθένας μπορεί να κάνει ό,τι γουστάρει και να μην ανοίξει μύτη. Αυτός ο τρόπος ζωής έχει εμποτίσει τον λαό αιώνες τώρα και τους βλέπεις να μην αντιδρούν σε τίποτα, να χωνεύουν τα πάντα. Τους λες 'αυτός έκανε αυτό' και σου απαντάνε 'έλα μωρέ και τι έγινε;'. Όλο αυτό έχει γίνει μπούμεραγκ και έχει καταλήξει εδώ και πολλά χρόνια να κοιτάει ο καθένας την πάρτη του. Γιατί όταν τίποτε δεν μπαίνει στην θέση που του αρμόζει τότε κανείς δεν ενδιαφέρεται για το κοινό καλό.


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Η Εκκλησία έχει οπωσδήποτε πολύ μεγάλο μερίδιο στην εξέλιξη (δεν θα ήθελα να πω «παρακμή») της χώρας, οι Έλληνες έχουν μάθει να ταυτίζονται με την Ορθοδοξία. Μολαταύτα θα έλεγα ότι την ανοχή και την συγχώρεση την έχει διδάξει ο Χριστός, αλλά οι άνθρωποι που διδάσκουν δόγμα κατ' επάγγελμα ούτε ανεκτικοί είναι, ούτε συγχωρούν κανέναν. Αντιθέτως, όσο πιο χρυσοποίκιλτη η κορώνα που φοράνε, τόσο μεγαλύτερες οι απειλές και οι κατάρες για όσους επιμένουν να είναι διαφορετικοί.


Το «έλα μωρέ τι έγινε» δεν θα έλεγα ότι είναι αποτέλεσμα της Εκκλησίας, και σίγουρα όχι της συγχώρεσης. Είναι ενδιαφέρουσα κουβέντα και μεγάλη, αλλά εν συντομία προσωπικά πιστεύω ότι είναι περισσότερο αποτέλεσμα άλλων γεγονότων, ιστορικών και πολιτικών. Η Ορθοδοξία ίσως έχει συμβάλλει κάπως σε αντιδιαστολή με την Καθολική, ας πούμε, που είναι πολύ πιο αυστηρή με τις ποινές και τις ενοχές και τους περιορισμούς.


__________________
3.

Αγαπητή Α, μπα..
Πάνε 2,5 χρόνια κι ακόμα να ξεκολλήσω από εκείνον.. Η τουλάχιστον έτσι φαίνεται.. Εκείνος 45 εγώ 23.. Εκείνος σε σχέση 10 χρόνια και δε τα πηγαίνανε καλά ή τουλάχιστον έτσι ισχυριζόταν αυτός.. Δουλεύαμε μαζί για χρόνια και ποτέ μου δε τον είδα ερωτικά στην αρχή. Πάντα ήταν ένας φίλος για μένα. Ένα στήριγμα, ένας άνθρωπος εμπιστοσύνης.. Ύστερα από χρόνια όμως αυτή η συμπάθεια εξελίχθηκε διαφορετικά. Είχε αρχίσει όλη η συνεργασία μας να γίνεται ένα παιχνίδι φλερτ που μέρα με τη μέρα μεγάλωνε όλο και πιο πολύ.. Ώσπου ένα βράδυ έλαβα ένα μήνυμα από κείνον που έλεγε ότι ήθελε να μιλήσουμε.. Εντάξει λέω ο τύπος θέλει απλά να περάσει καλά για μια νύχτα και αυτό ήταν. Ας το κάνω λοιπόν, σκέφτηκα.. Πάω λοιπόν κι εγώ και αντί να με βάλει κάτω όπως περίμενα ήρθα αντιμέτωπη με έναν άντρα ευάλωτο και εμφανώς ερωτευμένο μαζί μου. Με φίλησε και δεν έκανε καμία άλλη κίνηση και να έχω μείνει κάγκελο! Να μη στα πολύ λέω, όλο αυτό το παιχνιδάκι εξελίχθηκε στον έρωτα της ζωής μου. Το μόνο που ήθελα ήταν να είμαι μαζί του.. Ήμουν έτοιμη να τα παρατήσω όλα για αυτόν μέχρι που μια μέρα μου λέει πως η δικιά του τα έμαθε όλα για εμάς.. Αυτό ήταν. Δε μου ξαναμίλησε ποτέ. Δουλεύαμε μαζί για 2 μήνες ακόμα μέχρι που εκείνος παραιτήθηκε και εξαφανίστηκε από τη ζωή μου.. Πλέον μένει μαζί της σε άλλη πόλη. Για μένα πάλι δεν κύλησαν και τόσο αίσια τα πράγματα.. Ξεκίνησαν οι επανειλημμένες κρίσεις πανικού.. Διαταραχή πανικού αν έχεις ακουστά.. Και δώστου οι ψυχολόγοι, και δώστου τα αντικαταθλιπτικά. Αρνούμαι να πιστέψω πως έγινα τόσο χάλια από έναν και μόνο άνθρωπο που μου φέρθηκε με τον χειρότερο τρόπο.. Κάποιες φορές περνάω από εκεί που δουλεύει (κέρβερος η δικιά του ακόμα και εκεί εννοείται), και τον βλέπω στα κρυφά. Εκείνος δε με βλέπει.. Και ερωτώ λοιπόν.. Θα φύγει ποτέ αυτό το σαράκι από μέσα μου; Μήπως η καλύτερη λύση είναι να του μιλήσω; Και να του πω τι; Πώς θα απελευθερωθώ επιτέλους;
-Ν.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Οι ψυχολόγοι που σου δίνουν τα αντικαταθλιπτικά τι λένε; Τα παίρνεις χωρίς παράλληλη θεραπεία; Αν ναι, κακώς, γιατί έχεις ερωτήματα και άλυτα θέματα που δεν μπορώ να λύσω εγώ, ούτε κανένας άλλος, παρά μόνο εσύ μαζί με τη βοήθεια ενός επαγγελματία. Το πώς αισθάνεσαι γι'αυτόν και το τι θα κάνεις με αυτόν είναι σύμπτωμα, δεν είναι το πρόβλημα που έχεις. Το πρόβλημα που έχεις είναι η διαταραχή πανικού που είναι πολύ αμφίβολο ότι προκλήθηκε μόνο από αυτή την εμπειρία. Η εμπειρία ήταν ο καταλύτης.


Κοίτα την υγεία σου. Αυτή είναι η προτεραιότητα σου. Δεν είναι καλύτερη λύση να του μιλήσεις, πολύ καλά καταλαβαίνεις κι εσύ ότι δεν υπάρχει κάτι για να του πεις. Θα απελευθερωθείς μόνη σου, όταν κάνεις την δουλειά να επεξεργαστείς την διαταραχή πανικού και ό,τι την έχει δημιουργήσει – που ΔΕΝ είναι αυτός.


Είσαι σε ευάλωτη στιγμή, αλλά ίσως πρέπει να το σκεφτείς κι έτσι. Τα έφτιαξες με κάποιον που είχε άλλη. Αυτό που έγινε είναι αυτό που γίνεται στις 99,9 από τις 100 περιπτώσεις που αυτός έχει άλλη. Είναι καλύτερο που σου έκοψε την καλημέρα. Μην τον αποκαλείς έρωτα της ζωής σου.


__________________
4.

Αγαπητή Α, μπα και σχολιαστές,
Τελικά είναι πρέπον ή όχι να ρωτάμε κάποιον τι μισθό παίρνει;
Εγώ είχα πάντα στο μυαλό μου (έτσι με έμαθαν οι γονείς, βασικά) πως είναι μια προσωπική ερώτηση που δεν κάνουμε, γενικώς. Όντας τώρα 25 χρονών και στη γενιά της κρίσης νομίζω πως αυτά είναι ψιλά γράμματα. Πλέον όλοι γύρω μου, η πρώτη ερώτηση που κάνουν όταν κάποιος γνωστός βρει δουλειά είναι πόσα λεφτά παίρνεις. Εγώ πάλι νιώθω ότι είναι αδιάκριτο. Αν δεν έχω αρκετή οικειότητα με κάποιον δε μπορώ να ρωτήσω, κι αν πραγματικά με ενδιαφέρει να μάθω, θα ρωτήσω πλαγίως (από μισθό είσαι ευχαριστημένος/η, αν δε γίνομαι αδιάκριτη). Πρόσφατα ένας φίλος που ζει στη Ζυρίχη μας έλεγε με έκπληξη πως στην Ελβετία είναι μεγάλη αγένεια να ρωτάς κάποιον πόσα βγάζει. Του είπα ναι ξέρεις, γενικώς αγένεια είναι, όχι μόνο στην Ελβετία, μην κοιτάς που εμείς μεταξύ μας είμαστε κουλ, κανονικά δεν τα ρωτάμε αυτά στον κόσμο. Αλλά κανείς δε συμφώνησε και σε όλους φάνηκε περίεργο αυτό που λέω.
Τώρα σκέφτομαι ότι ίσως και οι γονείς μου είναι υπερβολικά πολιτικώς ορθοί και δεν είναι και τόσο τρομερό σαν ερώτηση. Πείτε κι εσείς.
-Σαβουάρ Βιβρ

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Φυσικά και είναι εκτός ορίων η ερώτηση. Δεν ξέρω τι κάνει η γενιά της κρίσης, αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί αυτό το δεδομένο έγινε ψιλά γράμματα. Τώρα που τα λεφτά είναι λίγα μου φαίνεται ακόμη πιο αδιάκριτη ερώτηση. Δεν είναι η μοναδική αδιακρισία που γίνεται κατά κόρον, πόσες φορές διαβάζουμε εδώ απελπισμένες ερωτήσεις στο α μπα για την αδιακρισία των άλλων για χίλια δυο θέματα;


Δεν είναι πολιτική ορθότητα να μη φέρνεις τον άλλον σε δύσκολη θέση. Αν εμείς δεν έχουμε πρόβλημα να πούμε κάτι για τον εαυτό μας, αυτό δεν σημαίνει ότι οι άλλοι έχουν την ίδια όρεξη για το ίδιο θέμα. Κάποιος που είναι άνετος με τα λεφτά του μπορεί να είναι πολύ κλειστός με ένα θέμα υγείας – και τα δύο είναι όμως εκτός ορίων. Είναι πολύ εύκολο να ξέρουμε ποια είναι τα τζιζ θέματα και το σωστό είναι να μην ρωτάμε στα καλά καθούμενα ανθρώπους που δεν ξέρουμε πολύ καλά, άσχετα με το πώς νιώθουμε εμείς προσωπικά για το κάθε θέμα ξεχωριστά.

__________________
5.

Αγαπητη α μπα, διαβαζω εδω και πολυ καιρο την στηλη σου και θαυμαζω πολυ τον τροπο σκεψης σου και τις αποψεις σου.Ιδιαιτερα θα ελεγα την ταση μαζοχισμου που εχει το γυναικειο φυλο.Mου εχεις δωσει παρα πολλα να σκεφτω. Αnywayyy, o λογος που σου στελνω ειναι ο κυνισμος σου προς τη φραση ο,τι δε σε σκοτωνει σε κανει πιο δυνατο. Ισως προσπαθω να ωραιοποιησω ασχημες εμπειριες ,αλλα πιστευω οτι ακομα και οι ασχημες εμπειριες εχουν καποια θετικα.Π.χ χωρισμος να καταλαβεις ποιος εισαι,τι σου αρεσει/τι δε σου αρεσει,τα ελαττωματα σου ωστε να γινεις μια καλυτερη version του εαυτου σου. Ακομη και ο θανατος, να εκτιμησεις τη σχεση που ειχες και να δυναμωσεις τις ηδη υπαρχουσες σχεσεις σου.Δε μπορω να σκεφτω πως υιοθετησες το σκεπτικο του μου συμβαινει κατι απαισιο, δε εχω κατι να μαθω, η ζωη ειναι απλα χαλια. Μου ακουγεται ενα σταδιο πριν την αυτοκτονια να ειμαι ειλικρινης. Καλος ο κυνισμος αλλα με μετρο ρε αδερφε. Googlare και αυτο το αρθρο : Attachment Styles and Personal Growth following Romantic Breakups: The Mediating Roles of Distress, Rumination, and Tendency to Rebound.Ειναι αρκετα ενδιαφερον μιλαει για attachment styles που νομιζω θα επωφελησει αυτους που σου στελνουν ερωτησεις για τον πρωην τους τον Τακη (Spoiler alert: insecure attachment) και την αναθεωρηση που ακολουθει εναν χωρισμο (απο το να μενεις μονος σου να σκεφτεις, μεχρι το να κανεις sex με οποιον βρεις).
Mε αγαπη η δενεχωακριβωςερωτηση.χαχα
-μαργαριτα


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Προσπαθώ να καταλάβω πώς έβγαλες το συμπέρασμα ότι είμαι κυνική και πιστεύω ότι όταν συμβαίνει κάτι απαίσιο δεν έχεις κάτι να μάθεις και η ζωή είναι απλά χάλια. Δεν πιστεύω καθόλου κάτι τέτοιο, ούτε πιστεύω ότι το έχω γράψει ποτέ.


Αυτό που έγραψα είναι το εξής: 


Η φράση δεν επιβίωσε επειδή είναι σωστή. Η συγκεκριμένη καλύπτει μια αμερικάνικου τύπου, θα έλεγα, ανάγκη για αισιοδοξία, για την πεποίθηση ότι «όλα έχουν κάποιο νόημα», που είναι τρομερά δημοφιλής τις τελευταίες δεκαετίες. Γι' αυτό έγινε και τραγούδι πρώην νικήτριας ριάλιτι. Φυσικά και δεν σε κάνουν πιο δυνατό όλες οι δυσκολίες. Οι περισσότερες προκαλούν το αντίθετο αποτέλεσμα. Στην καλύτερη περίπτωση – για μένα – δεν σε κάνουν πιο δυνατό, αλλά ίσως να σε κάνουν πιο περίπλοκο, με μεγαλύτερο ορίζοντα, με μεγαλύτερη ανοχή στους άλλους. Αν θέλουμε να βλέπουμε μισογεμάτο το ποτήρι, αυτό, ίσως μπορεί να χαρακτηριστεί ως κάποιου είδους δύναμη.


Πάντα λέω ότι σημασία δεν έχει μόνο τι έγινε, αλλά τι μαθαίνουμε από αυτό που έγινε και πώς μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε στο μέλλον. Η φράση, απομονωμένη, είναι γλυκερο-ρομαντική έτσι όπως έχει επικρατήσει, γιατί συνήθως παραλείπεται κάτι πολύ βασικό. Δεν είναι νομοτελειακό ότι οι δυσκολίες θα σε κάνουν πιο δυνατό. Χρειάζεται τεράστια προσπάθεια για να μετατρέψουμε μια αρνητική εμπειρία σε εφόδιο, αλλιώς είναι επίσης πιθανό να γίνουμε ακόμη χειρότεροι: γεμάτοι πικρία, ας πούμε.


Με αγάπη. Όταν κάποιος λέει "δεν το πιστεύω αυτό εκατό τοις εκατό, όπως είναι γραμμένο" δεν εννοεί "τι βλακεία είναι αυτή, πιστεύω ακριβώς το αντίθετο".


 

__________________
6.

αγαπητη α,μπα
ειμαι 20 χρονων και προσφατα γνωρισα καποιον.. βγηκαμε μια φορα και ηταν πολυ ερωτικος απεναντι μου.. κι εγω απεναντι του.. συντομα καταλαβα οτι θελει σεξ..κι εγω δε μπορω να του το δωσω.. δεν εχω κανει και καταλαβαινω οτι για να γινει θα χρειαστει λιγος χρονος.. να γνωρισω τον αλλον, να τον εμπιστευτω μεχρι να νιωσω σιγουρη και ανετη να προχωρησω σε αυτο.. για εκεινον δεν νομιζω οτι υπαρχει αυτος ο χρονος και η διαθεση.. στεναχωριεμαι που τωρα εκφραζεται ουδετερα-φιλικα απεναντι μου γιατι εχει αρχισει να μου αρεσει.. τι να κανω;;


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Τίποτα. Δεν χρειάζεται να κάνεις απολύτως τίποτα. Αν άλλαξε γνώμη, ωραία. Χρειάζεται συγχρονισμός σε αυτά τα πράγματα, αν βιαζόταν, ας έπαιρνε το αεροπλάνο.


(Το σεξ δεν είναι κάτι που δίνεις. Προσπάθησε να μην το βλέπεις έτσι, ούτε να μιλάς έτσι γι'αυτό. Δεν θα παραχωρήσεις κάτι σε κάποιον αν αποφασίσεις να κάνεις σεξ μαζί του. Έχεις ένα σώμα όλο δικό σου και το χρησιμοποιείς όπως θέλεις, κάθε μέρα. Πλένεσαι, τρως, κοιμάσαι. Το σεξ είναι άλλη μια σωματική λειτουργία. Δεν είσαι κουμπαράς, ούτε μετοχή. Δεν είναι ότι δεν μπορούσες «να το δώσεις», ΔΕΝ ΗΘΕΛΕΣ, δεν σου ερχόταν, και ποτέ να μην το κάνεις αν δεν θέλεις.)

_________________
7.


Γειά σου Αμπα και Αναγνώστες. Σας γράφω διότι θέλω μια ψύχραιμη και αντικειμενική γνώμη για ένα θέμα που ντρέπομαι να συζητήσω με την οικογένεια και τους φίλους μου ,και έχω διαπιστώσει ότι αντιμετωπίζετε με αρκετή σοβαρότητα τα ερωτήματα που σας θέτονται, απαντώντας με τρόπο που βοηθάει κανείς να δει τα θέματα και από άλλες οπτικές γωνίες. Λοιπόν είμαι 45,καθηγητής σε Λύκειο, με 2 παιδιά στην εφηβεία, χήρος εδώ και 10 χρόνια. Όπως καταλαβαίνεις περάσαμε πολλά - πολλά ζόρια ,αλλά σταδιακά βρήκαμε τις ισορροπίες μας και συνεχίσαμε μια ομαλή ,χαρούμενη ζωή όσο γίνεται εν μέσω οικονομικής κρίσης και μονογονεικού τρεξίματος! Εδώ και 3 έτη συνδέθηκα με μια εφηβική μου αγάπη, μια κοπέλα στην ηλικία μου ,που πάντα μου άρεσε και την εκτιμούσα .Ήταν (και είναι) σε διάσταση με ένα εφηβάκι επίσης ,και επιπλέον θεωρείται κορυφαία στον τομέα της τον επαγγελματικό. Συγκατοικήσαμε στο δικό μου σπίτι μετά από έναν χρόνο σχέσης, τα παιδιά μου την αποδέχτηκαν πλήρως διότι είναι και ένας έξυπνος, τρυφερός ,δοτικός άνθρωπος ενώ το κοριτσάκι της επέλεξε να μείνει με τον πατέρα του και γενικά δείχνει να ενοχλείται από τη σχέση μας και παρ' όλες τις προσπάθειες μας η επικοινωνία μαζί της δεν είναι καλή. Κάνουμε υπομονή ,είμαστε υποστηρικτικοί και ...ελπίζουμε! Η καλή μου αποφάσισε στο μεταξύ να ανοίξει μια δική της εταιρεία και επειδή κι εγώ ένοιωθα ´´καμένος´´ πια στη δική μου δουλειά έχοντας σιχαθεί το Δημόσιο, ψαχνόμουν και το αντικείμενο το δικό της μου άρεσε , αποφάσισα να συμμετέχω. Πήρα μια άδεια άνευ αποδοχών με την προοπτική να γίνω εταίρος μόλις σταθεί κάπως η εταιρεία στα πόδια της .Να σημειώσω εδώ ότι τα 3 αυτά χρόνια ανέλαβα εξ ολοκλήρου την οικονομική της στήριξη μέχρι να ορθοποδήσει η νέα δουλειά. Πρόσφερα επίσης εργασία χωρίς αμοιβή. Και πριν από ένα χρόνο μετά από μια αναπάντεχη κληρονομιά άρχισα να βάζω μεγάλα ποσά ,τα οποία η καλή μου με διαβεβαίωνε ότι θα τα πάρω πίσω μόλις πληρωθεί από τους πελάτες της. Η ίδια προσέλαβε την κόρη της, ενώ όχι τα δικά μου παιδιά ενώ το είχα ζητήσει -διότι όλα τους βοήθησαν και βοηθούν. Και τελικά στον οικονομικό απολογισμό φάνηκε ότι μόλις και μετά βίας θα επιστραφεί σε μερικούς μήνες μόνο το 1/3 του ποσού που συνεισέφερα και τα άλλα 2/3 πήγαν σε υποδομές και υποχρεώσεις των προηγούμενων ετών χωρίς άμεση προοπτική επιστροφής παρ´ όλες τις διαβεβαιώσεις. Η εταιρεία πηγαίνει καλά -όχι όμως τόσο ώστε να αμείβομαι, ίσα που συντηρεί ένα άτομο με τα κέρδη της. Ξεχρεώνει και τα δάνεια της κοπέλας μου και τα πάσης φύσεως χρέη της. Το θέμα μου είναι ασφαλώς και το οικονομικό -διότι δεν έχω τόση άνεση ώστε να επενδύω μακροπρόθεσμα ,αλλά κυρίως το γεγονός ότι νιώθω εξαπατημένος διότι καταλαβαίνω ότι η κοπέλα μου ήξερε ότι δεν γίνεται να επιστρέψει όλα τα χρήματα που χρησιμοποίησε και με χειρίστηκε για να τα πάρει. Επιπλέον έχω φρικάρει διότι τρενάρει το διαζύγιο της με προφάσεις ´´δεν προλαβαίνω ´´ ή ´´υπάρχει ένας κοινός δικαστικός αγώνας με τον πρώην μου και δεν πρέπει να φαίνεται ότι έχω συναινετικό διαζύγιο ´´.Την αγαπάω και θα ήθελα πολύ να παντρευτούμε η να έχουμε έστω ένα σύμφωνο συμβίωσης και για πρακτικούς αλλά και για συναισθηματικούς λόγους. Από το φθινόπωρο του 16 όμως είμαι απογοητευμένος ,πολύ κουρασμένος διότι δουλεύω πάρα πολύ χωρίς διακοπή, νομίζω ότι παραμελώ ακόμα και τα παιδιά μου, η κόρη μου- 17 έμπλεξε με ´´περίεργες ´´ παρέες και άργησα να το πάρω χαμπάρι ,δεν ξέρω αν είναι σωστό να περιμένω κι άλλο ,νομίζω ότι περνάω και μια μικρή κατάθλιψη. Συγνώμη για το κατεβατό, νομίζω πως πρέπει να κλείσω ραντεβού με ψυχολόγο ,θα εκτιμούσα όμως και τη γνώμη σας. Ευχαριστώ , Χάρης.


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν ξέρω αν χρειάζεσαι ψυχολόγο ή δικηγόρο, βρε Χάρη, αλλά μάλλον και τα δύο. Πώς έδωσες μεγάλα ποσά; Έτσι, χέρι με χέρι; Χωρίς καμία συμφωνία για το τι θα γίνουν; Χωρίς πλάνο, με την αοριστία «όταν πληρώσουν οι πελάτες;» Δεν κατάλαβα και πού δουλεύεις εσύ, ελπίζω στην παλιά σου δουλειά, και να μην την άφησες.


Τα καλά νέα είναι ότι έδωσες λεφτά που είχες και δεν δανείστηκες. Τα κακά νέα είναι ότι έδωσες λεφτά που είχες. Καλός, δοτικός άνθρωπος που αγαπάς πολύ, αλλά ταυτόχρονα υποψιάζεσαι ότι σε εξαπάτησε για να της δώσεις λεφτά; Δηλαδή, θέλεις με όλη σου την καρδιά να παντρευτείς κάποια που υποψιάζεσαι ότι σε χειρίστηκε και τώρα κάνει την ανήξερη;


Χάρη μου να κλείσεις οπωσδήποτε ένα ραντεβού με ψυχολόγο για να δεις με καθαρή ματιά πού βρίσκεσαι και τι κάνεις. Αποφάσεις για γάμους και περεταίρω δεσμεύσεις να πάρεις μόνο όταν έχεις σιγουρευτεί ότι ξέρεις πού πατάς με αυτή τη γυναίκα.

 

29

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

18 σχόλια
με κουραζουν πολυ οι ερωτησεις που στερουνται στοιχειων βασικων για να σχηματιστει το παζλ καθε περιπτωσης και επιπλεον εχουν και σημεια που δεν ταιριαζουν.7.για τι ποσο μιλαμε(αλλο 5k αλλο 50k αλλο 200k)? φαινεται οτι τα χρηματα αυτα τα εχεις βαλει εσυ στην επιχειρηση η την εμπιστευτηκες τυφλα?πως γινεται η επιχειρηση να πηγαινει καλα αλλα να μενουν χρηματα μονο για την συντροφο σου?η κορη της πληρωνεται?εσυ συνεχιζεις να προσφερεις εργασια χωρις αμοιβη,περα απο τα κεφαλαια που επενδυσες?αναφερθηκες σε εφηβους αλλα κανεις λογο για προσληψεις,τι φαση?πως γινεται να μενουν χρηματα μονο για ενα ατομο αλλα να εχει δυνατοτητα για 3 προσληψεις ασχετα αν δεν εγιναν?
#4: Είναι αδιακρισία να ρωτά κανείς τέτοια πράγματα, όχι μόνο γιατί μπορεί να ντροπιαστεί αυτός που δέχεται την ερώτηση, αλλά και το αντίθετο: μπορεί η απάντηση να είναι τέτοια που να κάνει τον ερωτώντα να νιώσει άβολα. Να κάνει τη σύγκριση με τον εαυτό του και να νιώσει κατώτερος. Όπως είπε η luckystrike, εμάς που έχουμε φύγει στο εξωτερικό μας ρωτάνε πολύ περισσότερο πλέον και αν προσπαθήσουμε να αποφύγουμε την ερώτηση, αρχίζουν να ρωτούν πλαγίως, πόσο δίνουμε για ενοίκιο, πόσο κάνει ο παιδικός το μήνα κλπ
#7κε Καθηγητά, δεν κρατήθηκα με αυτό που διαβάσα...- Αυτή σε διάσταση πάνω απο 2 χρόνια και δεν χωρίζει; Στα 2 χρόνια διάστασης το δικαστήριο μπορεί να επιδικάσει το διαζύγιο πολύ πιο γρήγορα. Αρκεί...να το ζητήσει η μια απο τις 2 πλευρές. Άρα ούτε αυτή ούτε ο ...πρώην...δεν το τρέχει το θέμα." Η καλή μου αποφάσισε στο μεταξύ να ανοίξει μια δική της εταιρεία και επειδή κι εγώ ένοιωθα ´´καμένος´´ πια στη δική μου δουλειά έχοντας σιχαθεί το Δημόσιο, ψαχνόμουν και το αντικείμενο το δικό της μου άρεσε , αποφάσισα να συμμετέχω. "- πιο πάνω αναφέρεις "....Εν μέσω οικονομικής κρίσης" όπου άφησες το επάγγελμα που σπούδασες, είχες επαγγελματικά καταξιωθεί και καταρτιστεί με σταθερές (και σίγουρες) απολαβές γιατί ένιωθες "καμένος"; Τόσο απλά; Με 2 παιδιά στην εφηβεία που οι απαιτήσεις είναι αυξημένες; Όλα αυτά γιατί; χωρίς τις απαραίτητες γνώσεις - διαβεβαιώσεις αποφάσισες να συμμετάσχεις (οικονομικά κυρίως) σε κάτι αβέβαιο; Σου έιπε για το επιχειρηματικό της πλάνο; τα ρίσκα; την στρατηγική; Το κόστος; Και με δανεισμό απο τράπεζα αλλά και με ιδία κεφάλαια (τα δικά σου);"Πήρα μια άδεια άνευ αποδοχών με την προοπτική να γίνω εταίρος μόλις σταθεί κάπως η εταιρεία στα πόδια της"... "Να σημειώσω εδώ ότι τα 3 αυτά χρόνια ανέλαβα εξ ολοκλήρου την οικονομική της στήριξη μέχρι να ορθοποδήσει η νέα δουλειά. Πρόσφερα επίσης εργασία χωρίς αμοιβή."- ΌΛΑ λάθος! ...Μόλις σταθεί η εταιρεία στα πόδια της;! Εν μέσω οικονομικής κρίσης; Ηelloooo! (Αν και το να επιχειρεί κάποιος γενικά και οπουδήποτε εμπεριέχει μεγάλο ρίσκο, σήμερα απαιτεί την πενταπλάσια προσοχή και μελέτη)" Την αγαπάω και θα ήθελα πολύ να παντρευτούμε η να έχουμε έστω ένα σύμφωνο συμβίωσης και για πρακτικούς αλλά και για συναισθηματικούς λόγους."- Δεν σας συνδέει καμμία νομική σχέση (π.χ γάμος) επειδή απλά συγκατοικείτε. Για τα χρήματα που δώσατε δεν υπέγραψε κάπου/ δεν υπάρχει συμφωνητικό. Απλά δια λόγου ; Το σύμφωνο συμβίωσης (αν υπογράψει) θα πρέπει να αναφέρει και κοινή περιουσία που αποκτήσατε εν μέσω συμβίωσης. Ολα αυτά πρέπει να γίνονται ΠΡΙΝ όμως μια πολύ σημαντική απόφαση και ειδικά την συμμετοχή σε εταιρικό κεφάλαιο. Πόσο σίγουρος είσαι για την αγάπη της;Εκεί που οδηγήθηκες, προτείνω εκτός απο ψυχολόγο και ίσως δικηγόρο, ΠΡΩΤΑ την συμβουλή ενός καλού λογιστή-φοροτεχνικού - σύμβουλου επιχειρήσεων. Γιατί τώρα πρέπει να καίγεσαι περισσότερο απο αυτήν να ανταποδώσει η εταιρεία πιο γρήγορα. Φυσικά να την πείσεις οτι αυτή θα πρέπει να τον προσλάβει ως εταιρεία. Αν έχει ήδη να του γίνεις στενός κορσές.Α και να ακυρώσεις την άνευ αποδοχών άδεια. Φιλικά.
#4 είναι απαράδεκτα αγενής ερώτηση. Παρόλα αυτά όντως στην Ελλάδα ρωτάμε για το μισθό. Όχι όμως για τα κέρδη ενός επιχειρηματία περιέργως. Για μας πάντως τα πράγματα χειροτέρεψαν από την ώρα που φύγαμε στο εξωτερικό. Τώρα πια μας ρωτάνε όλοι μα όλοι πόσα βγάζουμε. Το ίδιο μου εξονολογήθηκαν και άλλοι φίλοι. Δεν ξέρω γιατί. Για να δουν αν άξιζε τον κόπο που φύγαμε; δεν ξέρω. Μία φορά βρέθηκα σε παρέα και με ρώτησε ένας φίλος -στον οποίο κατ' ιδίαν δε θα είχα πρόβλημα να πω αλλά μπροστά σε άσχετη παρέα δεν ήθελα να πω- πόσα βγάζουμε τον μήνα. Απάντησα πως ο άντρας μου δεν έχει μισθό οπότε δεν έιναι στάνταρ. Κι επέμεινε να πω έναν μέσο όρο! Και κει βρέθηκα εγώ να μην μπορώ να πω πως είσαι αγενής γιατί δε θέλησα να γίνω αγενής κι απάντησα. Αλλά νευρίασα. Και τώρα που το σκέφτομαι πάλι νευριάζω. Ξέρω δε μία κυρία που αν σε ρωτήσει και δεν απαντήσεις σε θεωρεί ψεύτη και ανειλικρινή άνθρωπο και δε σου ξαναμιλάει!
#7 Περάσατε πολλά πολλά ζόρια και εξακολουθείτε απ ό,τι φαίνεται.Η φίλη σου προσέλαβε στην εταιρεία ΤΗΣ την κόρη ΤΗΣ με την οποία δεν έχει και καλη σχέση,μένει στο σπίτι ΣΟΥ και έστησε την εταιρεία ΤΗΣ με χρήματα δικά ΣΟΥ,ενόσω το συναινετικό διαζύγιο ΤΗΣ που είναι υπόθεση μηνών ως χρόνου το πολύ,αρνείται με φαιδρές δικαιολογίες να το προχωρήσει;Πες μου ΕΝΑ πράγμα που πάει καλά εδώ.Το γεγονός ότι ήθελες πολύ την συναισθηματική κάλυψη μετά από μια ζόρικη περίοδο σε οδήγησε σ αυτό το μπάχαλο;Προφανώς ένιωσες ασφαλής να αφεθείς σε μια γυναίκα που την γνώριζες καιρούς και ζαμάνια αλλά η εξέλιξη δεν θεωρώ ότι δικαιώνει την επιλογή σου. ΕΥΤΥΧΩΣ που δεν παντρευτηκατε.Έχεις και τα παιδιά σου.Θα ρωτήσεις αυτήν (και δικηγόρο) πώς σκεφτεται ότι θα σου επιστραφούν τα χρήματα στο μέλλον,ΟΛΑ,όχι μέρος τους και πάρε τις προσήκουσες αποστάσεις.Εάν ένας φίλος σου διηγούνταν αυτή την ιστορία τι συμπέρασμα θα εβγαζες.Αυτό.Χωρίς μα,αλλά και δικαιολογίες,άφησέ την να δικαιολογήσει αυτή τον εαυτό της.Ένας ειδικός πολύ προσεκτικά επιλεγμένος,αν δεν έχεις άντρες φίλους,θα σε βοηθήσει.Οι ανάγκες μας μας οδηγούν σε επιλογές και καταστάσεις.Οι άλλοι βάφονται από τα πολύχρωμα φίλτρα μας.Όταν τα αφαιρούμε,τους βλέπουμε όπως είναι στην πραγματικότητα.Δεν υπάρχει κάτι τρομερό εδώ.Ψυχραιμία και λογική χρειάζεται και τις έχεις.Εδώ έζησες δέκα χρόνια με τα παιδιά,μόνος, και τα κατάφερες.
#4 Ελπίζω να μην προσβάλλω κανέναν απλά δεν το βλέπω έτσι.Η οικονομική κρίση έχει ως λογικό αποτέλεσμα να γίνεται η ερώτηση αυτή πιο εύκολα γιατί όταν δεν έχεις τις βιοποριστικές ανάγκες σου λυμένες είναι μείζονος σημασίας να γνωρίζεις πόσα χρήματα δίνοναι για την εκάστοτε εργασία. Στο κάτω κάτω δεν ρωτάς για να ντροπιάσεις κανέναν ούτε γιατί είσαι περίεργος, αδιάκριτος, θες να κάνεις κουμάντο στα οικονομικά του άλλου, να δεις που τα τρώει κ.ο.κ. απλά για να ξέρεις τι είδους χρήματα λαμβάνει κάποιος για τι είδους δουλειά. Να γνωρίζεις τι επιλογές υπάρχουν στην αγορά εργασίας, ποια είναι η πραγματικότητα, πού είναι καλύτερα και από οικονομικής άποψης να στρέψεις την προσοχή σου, να βρεις ο καθένας την καλύτερη εναλλακτική, όσο μπορεί φυσικά δεν κατακρίνουμε κανέναν. Έχει ουσία ειδικά για όσους κάνουν την ίδια δουλειά, να μπορούν συλλογικά να ορίζουν και να διεκδικούν και δικαιώματα και μισθούς, οπότε και τα χρήματα μπορείς να ρωτήσεις και τις συνθήκες εργασίας.
Καταλαβαίνουμε το κίνητρο, εξακολουθεί να είναι αδιάκριτη η ερώτηση.Επειδή εσύ καίγεσαι να μάθεις κάτι, δεν σημαίνει ότι δικαιολογείται να φέρεις τον άλλον σε δύσκολη θέση. Είναι αρκετά απλό το κόνσεπτ της αδιακρισίας. Λεπτότητα απέναντι στα συναισθήματα του άλλου. Δεν έχει σημασία αν έχεις πρόθεση να ντροπιάσεις, σημασία έχει αν υπάρχει περίπτωση να ντροπιάσεις.
#3 Υπάρχει απόσταση μεταξύ ενός φιλιού και του έρωτα της ζωής μας.Πώς έγινε;Το γεγονός ότι σε κατ αρχήν σε προσέγγισε ερωτικα ως κατι εξαιρετικά εύθραυστο και πολύτιμο, δεν σημαίνει ότι οι προθέσεις του προσομοίαζαν με τις δικές σου.Τι θα πει αυτή είναι κερβερος;Ίσα ίσα που αυτό είναι πρώτης τάξεως λόγος για να την εγκαταλείψει. Γιατί χρυσό μου κορίτσι δικαιολογείς έναν τουλάχιστον δειλό άνθρωπο, ο οποίος συμπεριφέρθηκε απαράδεκτα; Σε πέντε χρόνια από τώρα τι νομίζεις ότι θα σκέφτεσαι γι αυτόν; Θα είσαι πυρ και μανία με την δειλή και χαμερπή συμπεριφορά του.Τον εαυτό μας τον αγαπάμε ,τον προσέχουμε και τον προστατεύουμε.Και γι αυτό φροντίζουμε να βρίσκουμε ανθρώπους που κάνουν το ίδιο.Γιατί επιμένεις να βασανιζεις έτσι τον εαυτό σου;Αν δεν σε βοηθάει ο θεραπευτής σου,δες μήπως βοηθηθείς από άλλον.Είσαι βέβαια ότι αυτή η εμμονή σου μ αυτόν είναι μόνο ανεκπλήρωτος έρωτας;
#7.Ό,τι έγινε τώρα,έγινε.Προφανώς ήσουν αφελής και πήρες ένα οικονομικό ρίσκο για συναισθηματικούς λόγους παρά με επιχειρηματικά κριτήρια και μάλλον χωρίς εξασφαλίσεις.Ζήτησε βοήθεια,ώστε να βρεις το κουράγιο να στείλεις την κυρία στο σπίτι της ή όπου θέλει να πάει τέλος πάντων.Φύγε κι απ'τη δουλειά και κοίταξε,αν μπορείς να επιστρέψεις στην προηγούμενη.Δες και τα παιδιά σου,που σε έχουν ανάγκη.Πάρε αποστάσεις,για να βάλεις σε μια τάξη τη ζωή σου.Αν καταφέρεις να πάρεις κανένα φράγκο πίσω,έχει καλώς.Αν όχι,δε βαριέσαι,πες ότι δεν πέρασαν ποτέ απ'τα χέρια σου.Αρκεί να ξεκαθαρίσετε τα πορτοφόλια σας.Όταν πάρει κι αυτή απόφαση να χωρίσει,ξανασυζητάτε και το μεταξύ σας.
#5: Πιστεύω ότι αν θαύμαζες τις απόψεις της Αμπα όσο λες, δεν θα τσουβάλιαζες το γυναικείο φύλο οτι έχει τάση μαζοχισμού. Απορώ που δεν το σχολίασε η Αμπα...
#7 Μου κάνει εντύπωση που αναφέρεις πρόσληψη των παιδιών στην εταιρεία. Αφού πριν ανέφερες ότι είναι και τρία έφηβοι. Δεν πάνε σχολείο; Κατά τα άλλα και μένα δεν μου φαίνεται σωστή η συμπεριφορά αυτής της γυναίκας. Πρόσεχε και κράτα τα χρήματά σου για τα παιδιά σου!
#2 Λιγο χαίρομαι για εσας που μπαίνεται ανάμεσα σε σχέσεις/ γάμους και μετά τρώτε το στραπάτσο. Χαίρομαι γιατί δείχνεις τόσο εγωισμό, αρκετή ανοησία και μερική ξετσιπωσιά που φλέρταρες, επεδίωξες να κάνεις ξεπέτα, και τελικά έκανες σχέση με κάποιον που έχει ήδη σχέση και τολμάς να αποκαλείς την δικιά του “κέρβερο” υπονοώντας οτι αυτός είναι ένα αβουλο πλασματάκι και κάθεται μαζί της γιατι τον κρατάει μη σου πω από που ενώ κατα βάθος θέλει να είναι μαζι σου. Εννοείται ότι στην όλη ιστορία αυτός έχει την μεγαλύτερη ευθύνη! Σε κάθε περίπτωση karma is a bi... και μακάρι να μάθεις κάτι απο την όλη ιστορία.
Ότι για παράδειγμα,όταν αφηγείται κανείς ανωνύμως σε αγνώστους το γεγονός ότι επί δυόμιση χρόνια παίρνει αντικαταθλιπτικά ,τρέχει από ψυχολόγο σε ψυχολόγο και δεν μπορεί με τίποτα να συνέλθει,ανευρίσκεται εις και ουσιαστικά του λέει(ανωνύμως) καλά να πάθεις;
'Οχι ακριβώς. Δε χαίρομαι με την δυστυχία κανενός! Αλλά οι πράξεις μας έχουν συνέπειες για τους εαυτούς μας και για άλλους. Πριν μπει κάποιος σε μία σχέση δίνονται πολλές ευκαιρείες να σκεφτεί "που πάω να μπλέξω", ειδικά όταν από την αρχή συντρέχουν προβληματικοί παράγοντες. Στεναχωριέμαι πιο πολύ για αυτούς που έχουν γίνει θύματα χωρίς να το έχουν άμεσα επιλέξει.
#2.Ότι θα ερχόταν και η μέρα,που θα διάβαζα,ότι η χώρα,η κοινωνία μας πάει απ'το κακό στο χειρότερο,γιατί παραείναι ελαστική η Εκκλησία,δεν το περίμενα.Αυτοί που φέρονται άσχημα και αδιαφορούν για το τι προκαλούν στους άλλους,είναι απλά σκατοχαρακτήρες.Μην ψάχνεις τις ευθύνες στην Εκκλησία.Άλλωστε,η συγχώρεση για το χριστιανισμό προϋποθέτει την ειλικρινή μεταμέλεια.Την αναγνώριση του σφάλματος και τη μετάνοια.Αυτό που διδάσκεται είναι,ότι επειδή ως άνθρωποι μπορούμε όλοι κάποιοι στιγμή να κάνουμε λάθη,δεν πρέπει να κρίνουμε τόσο σκληρά όσους έχουν σφάλει.Το γνωστό ο αναμάρτητος πρώτος το λίθο βαλέτω,δηλαδή.Αυτό δεν είναι ανοχή.Είναι προτροπή αφενός για αυτοκριτική και αφετέρου για την προσπάθεια να κατανοήσουμε τον άλλο,όχι απαραίτητα να τον δικαιολογήσουμε,πριν αρχίσουμε να τον λιθοβολούμε.Αν ορισμένοι είναι αδύναμοι να επιρρίψουν ευθύνες σε κάποιον για τη συμπεριφορά του και να αντιπαρατεθούν μαζί του,είναι αλλονού παπά ευαγγέλιο.Η μάνα πχ που λέει στην κόρη της να συγχωρέσει τον άντρα της,που τη σαπίζει στο ξύλο,δε δείχνει ανοχή λόγω θρησκείας στο παλιοτόμαρο.Άλλα φοβάται και το λέει.Και φυσικά πέρα από την κόλαση,υπάρχουν πάντα και οι νόμοι της πολιτείας.Κι αυτοί ανεξάρτητα από τα θρησκευτικά πιστεύω του καθενός,ισχύουν σίγουρα και μάλιστα σ'αυτή τη ζωή.
Πάντως η Ορθοδοξία δεν πιστεύει σε Πουργκατόριο και Κόλαση. Το Πιστεύω αναφέρει ξέκαθαρα ότι "αναμένει [ο πιστός] κρίση νεκρών" και το αφήνει φλου τι ακολουθεί κατόπιν. Το πώς έχει επικρατήσει μια ιδέα του Καθολικισμού ως "αξίωμα κουβέρτα" για τους χριστιανούς (κατά το αγγλικό blanket term) είναι άξιον θαυμασμού για την ισχύ της pop culture (εκπεφρασμένης σε ταινίες/βιβλία/κόμικς/διαφήμιση κλπ)!
7Έπρεπε να ψιλλιαστεις κατι οταν δεν προσλαμβανε επισημα τα παιδια σου, παρά μονο την κόρη της. Δυο πραγματα μου έκαναν εντύπωση στην περίπτωσή σου. Το πρωτο είναι η ταχύτητα που εγινε η συγκατοικιση, γνωριμία ενος χρόνου, μένει με τα παιδιά σου ενω είναι απλα σε διάσταση χωρις να δειχνει οτι το προχωραει και το δεύτερο ότι αφησε η μάνα το παιδί για να μεινει με τον γκομενο κ τα παιδια του.
Συμφωνώ με το πρώτο σκέλος της απάντησής σου Maggie οχι όμως και με το δεύτερο. Αν δηλαδή μια γυναίκα χωρισμένη και με παιδιά που είναι σχεδόν ενήλικα θέλει να ξαναφτιάξει τη ζωή της και να μείνει με τον σύντροφό της δεν το βρίσκω κακό. Αφησε την κόρη της (που για να δουλεύει πρέπει να είναι τουλάχιστον 18)με τον πατέρα της κι όχι με κάποιον άγνωστο, επειδή η κόρη δεν συμφωνούσε με την σχέση και γι αυτό μάλλον δεν ήθελε να μείνει μαζί τους. Οι γονείς είναι και άνθρωποι και δεν θα πρέπει να θυσιάζουν τη ζωή τους για τα παιδιά τους, ειδικά όταν αυτά είναι ενήλικα.
Πολύ καλά τα λες, γενικώς έτσι πιστεύω και γω ότι έχει το πράμα. Στη συγκεκριμένη όμως περίπτωση και σε συνδυασμό με τα υπόλοιπα κάπως βρωμάει η δουλειά.
Το 18 το παιζουμε οπως θελουμε τελικα.Πότε τα λεμε παιδια, πότε ωριμους ενηλικες που δεν εχουν αναγκη τη μανα τους γιατι ψηφιζουν πια. Σε διασταση κ μενει με αλλον; ωραιο παραδειγμα η μανα στην κορη. Ας παρει διαζυγιο.
7. Έχεις ανάγκη να δεσμευτείς μετά από δέκα χρόνια χηρείας, μοναξιάς και αγώνα, αυτό είναι κατανοητό κι ανθρώπινο. Όχι με αυτή τη γυναίκα κι όχι τώρα. Προτεραιότητα είναι η ψυχική σου υγεία, η καλή οικονομική σου κατάσταση και τα παιδιά σου. Σφιξε τα δόντια, ζήτα νομική και ψυχολογική υποστήριξη και προχώρησε μπροστά. Είναι σκληρό αλλά προχωρώντας σε αυτήν τη σχέση, μπορείς μόνο να βρεθείς χειρότερα μπλεγμένος. Σου εύχομαι το καλύτερο.
#7 Ισως να έπεσες όντως σε μια χειριστική σχέση. Την εμπιστεύτηκες χωρίς εγγυήσεις. Δεν ξέρω αν συζήτησες μαζί της την "συνεργασία" σας ή αν μπορεί να σου δώσει κάποιες εγγυήσεις τώρα αφού θα αργήσει να σε ξεπληρώσει. Αυτά καλύτερα να τα συζητήσεις με έναν δικηγόρο. Καλό πάντως είναι να μην μπλέκεις τα αισθματικά με τα οικονομικά γιατί πολλές φορές χαλάνε και τα δύο. Οσο για το γάμο μου φαίνεται περίεργο που ακομα θες να προχωρήσεις σε αυτό το βήμα με μια γυναίκα που ίσως σε εξαπατά οικονομικά, αν όντως ισχύει τότε δεν ξέρω κατά πόσο υπάρχει αγάπη εκ μέρους της.Πήγαινε σε έναν ψυχολόγο, περνάς πολλά και θα σε βοηθούσε. Κι ελπίζω να πάνε όλα καλά.
#4 Ναι είναι αδιάκριτο να σε ρωτά κάποιος πόσα λεφτά παίρνεις ακόμα κι αν ανήκουν στο φιλικό κύκλο σου. Στο εξωτερικό δε σε ρωτάνε ποτέ, ακόμα και μεταξύ φίλων, και καλά κάνουν. Δεν είναι οι Ελβετοί περίεργοι αλλά οι Ελληνες λίγο αδιάκριτοι. Η κρίση δεν έχει καμία σχέση με την ερώτηση αυτή, ίσα ίσα τώρα κάποιος ίσως να αισθάνεται πιο άβολα οταν του κάνουν αυτή την ερώτηση. Οι γονείς σου σε δίδαξαν καλά, μην κάνεις αυτή την ερώτηση κι αν στην κάνουν και νοιώσεις άβολα μην απαντήσεις.