Στο σημερινό «Α μπα»: ολίγη ποίηση στην καθημερινότητα

Στο σημερινό «Α μπα»: ολίγη ποίηση στην καθημερινότητα Facebook Twitter
82


__________________
1.

Αγαπητη Α μπα,
μια ζωη ειχα σχεσεις. Εχω κανει αρκετο σεξ και μολις βγηκα απο σχεση 4 χρονων με εναν ανθρωπο που με πληγωσε και με εριξε πολυ. Δεν μπορω να βρω τον εαυτο μου. Εχω χαθει. Προσπαθω να βρω καποιον,κοιταω για καποιον,οχι τοσο για σεξ αλλα για συντροφια. Οταν κανω ισως σεξ με καποιον που ηθελα εκεινη τη στιγμη νιωθω τυψεις. Σαν να βαραινει ενας αριθμος με ακομα εναν που δωθηκα αλλα δεν ηταν αγαπη. Δεν νιωθω σοβαρη. Ειμαι φεμινιστρια και ξερω οτι ολα αυτα δεν ισχυουν αλλα γιατι νιωθω πιεση στον εαυτο μου να μην δινομαι και να μην ανοιγομαι αν ο αλλος δεν ειναι αυτο το κατι ; Πινω καποιες φορες και κανω και αλλα λαθη. Μερικοι οντως μ αρεσουν αλλα ειναι πια αρκετοι που μιλαω ή που ισως προσεξω που δεν ξερω τι νιωθω. Αν παρω απόσταση απο ολα και ασχοληθω με εμενα παντα καπως κατι εισχωρει στη ζωη μου. Νιωθω οτ μονη μου δεν ειμαι καλα. Εχω φιλους και φιλες και δεν εχω προβληματα στη ζωη μου. Εχω ενα κενο που κανεις δεν γεμιζει. Αν περασω καλα με καποιον,που δεν γινεται συχνα, νιωθω πιεση. Οτι επειδη εχω ασχοληθει με πολλους δεν εχω περιθωρια. Θελω να μπορεσω να υποστηριξω επιλογες που κανω με βαση τους άντρες αλλα δεν ειμαι δυνατη να το κανω. Παντα καταληγω να ψαχνομαι και θελω επιτελους να μην δινω σημασια στους αντρες αλλα σε εμενα. Αλλα μεχρι τωρα δεν μπορεσα να το κανω και κατι με κραταει πισω στο να μπορεσω να ειμαι καλα και δυνατη και ανεξαρτητη και να με θαυμαζω οχι για το ποιοι με θελουν αλλα για τον ανθρωπο που καταφερα να ειμαι . Πως θα μπορεσω να ισορροπω τη ζωη μου και τις ασχολιες μου και να τις κανω με αφοσιωση και παραλληλα να μην αναλωνομαι σε ανθρωπους και σχεσεις η κολληματα και να μην δινω τοση σημασια στο αντιθετο φυλο και να μην επηρεαζομαι τοσο και να μετανιωνω επιλογες ?
Ευχαριστω πολύ
-Αλικη


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν μπορώ να σου πω εγώ πώς θα αλλάξεις, μόνο εσύ μπορείς να καταλάβεις πώς θα αλλάξεις, αφού καταλάβεις από πού πηγάζει αυτή η ανάγκη σου να επιβεβαιώνεσαι με αυτόν τον τρόπο. Όπως έχω γράψει άπειρες φορές, όταν έχουμε μια συμπεριφορά που μας προβληματίζει επειδή βλέπουμε ότι μας δημιουργεί προβλήματα στις σχέσεις μας με τους άλλους ή/και με τον εαυτό μας, η μόνη λύση που υπάρχει (όχι η καλύτερη λύση, η μόνη λύση) είναι ο ψυχολόγος.


Εγώ μόνο μια παρατήρηση μπορώ να κάνω. Λες την λέξη «δόθηκα» και «δίνομαι» πάνω από μια φορά σε σχέση με το σεξ. Και μόνο αυτό εμένα τουλάχιστον μου λέει πολλά. Όσο φεμινίστρια και να δηλώνεις, εξακολουθείς να πιστεύεις ότι όταν μια γυναίκα κάνει σεξ «χωρίς συναίσθημα», χάνει λίγο από την αξία της. Δεν δίνεις κάτι, δεν παραχωρείς κάτι όταν κάνεις σεξ. Αυτό δεν θα σου το βγάλει κανένας ψυχολόγος από το μυαλό. Πρέπει να το μελετήσεις ιστορικά, να διαβάσεις και να προσπαθήσεις συνειδητά να το ξεπεράσεις.


__________________
2.

Καλημέρα Λένα,
Ευχαριστώ για την στήλη σου! Θέλω να σε ρωτήσω, υπάρχει αντίθετο του ADD; Όταν κάνω κάτι που απαιτεί προσοχή (όχι μελέτη), σβήνει όλο το περιβάλλον γύρω μου. Πχ. παίζω στο κινητό, ή θα κοιτάω τον αντίπαλο, ή την υγεία μου, και τα δύο δε μπορώ. Στο φέρνω σαν παράδειγμα για να δεις ακόμη και σε μικρή οθόνη πόσο εστιάζω. Χτες έφτιαχνα τα καλώδια πίσω από την τηλεόραση, μου λέει η γυναίκα μου "θα βγω για λίγο, πρόσεχε το μωρό" είπα αφηρημένα "ναι", σηκώνω το κεφάλι και είχε γυρίσει και το μωρό είχε αρπάξει κάτι και μάσαγε, ευτυχώς ασφαλές. Κατά τύχη όμως, εγώ ήμουν αλλού. Μη σου πω πόσες φορές έχω δει στον πίνακα ότι το λεωφορείο θα έρθει σε 10' και βγάζω κινητό ή βιβλίο και όταν σηκώσω κεφάλι έχει ήδη περάσει. Κάνε εικόνα, ένα διπλό λεωφορείο σταματάει μπροστά μου, κατεβάζει κόσμο, κι εγώ χαμπάρι. Άπειρες φορές. Κι άλλες τόσες έχω χάσει τη στάση που κατεβαίνω για τον ίδιο λόγο. Υπάρχει λύση;
-BariFocus


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Νομίζω ότι αυτή την ερώτηση πρέπει να την απαντήσει γιατρός κάποιου είδους. Όχι κάποιος αναγνώστης, κάποιος που θα σε εξετάσει.

__________________
3.

Καλή σου μέρα Α μπα μου ! σε έχω διαβάσει αρκετές φορές πριν σου γράψω τις δικές μου σκέψεις . Υπάρχουν φορές που πριν διαβάσω τις απαντήσεις σου έχω σκεφτεί ακριβώς τα ίδια με ένα τρόπο που σε αισθάνομαι οικεία πλέον χωρίς να σε ξέρω και άλλες φορές που με ξαφνιάζεις με όσα λες και με πας ένα βήμα πιο κοντά στο να ρθω αντιμέτωπη με την αλήθεια , σχεδόν πάντα ο εαυτός μας μπαίνει εμπόδιο στο να δούμε τα πράγματα όπως πραγματικά είναι , νιώθω πως έχω να πάρω κάτι από εσένα στο ότι κατά κάποιον μικρό τρόπο με βοηθάς στο να ξεφύγω από αυτό το πλαίσιο.
Είμαι λίγο παραπάνω από μισό χρόνο μακριά από το σπίτι μου δουλεύω σε μια άλλη πόλη γνώρισα εδώ έναν συνάδελφο παντρεμένο 11 χρόνια μεγαλύτερο μου δεν έχει παιδιά. Από την πολύ αρχή ένιωθα έλξη , δεν μπορώ να ελέγξω ποιον θα ερωτευτώ , οι λόγοι μου , δεν τους γνωρίζω αλλά υποσυνείδητα κάτι πολύ γνώριμο υπήρχε πάνω του σε μένα , κάτι που μου θύμιζε τις ρίζες μου, τον χαρακτήρα μου , τα όσα εκτιμάω σε έναν άνθρωπο καλοσύνη προστατευτικότατα με μια καλή διάθεση να αντιμετωπίσει ακόμα και τις πιο κακές συμπεριφορές εναντίον του με αγάπη . Επίσης υπήρχε κάτι πονεμένο πάνω του , είχε και μια καλλιτεχνική ανησυχία που με έκανε να θέλω να συζητάω μαζί του ώρες ατελείωτες να μην βαριέμαι . Τον έχω εξιδανικεύσει. Όλο αυτό τον καιρό προσπαθούσα να συγκρατηθώ αλλά τις τελευταίες δύο εβδομάδες πριν φύγει επιδίωξα να γίνει κάτι μεταξύ μας ,έγινε και πέρασαν αυτές οι δύο βδομάδες σαν όνειρο μαζί του . Τελείωσε όμως με την δουλειά του εδώ και έπρεπε να γυρίσει πίσω στην πόλη του και την γυναίκα του εδώ έμενε μόνος. Μου ζήτησε να συνεχίσουμε μια παράλληλη σχέση και βλέπουμε , είπε πως με αγαπάει πως ήρθα και ανέτρεψα όλο τα δεδομένα στη ζωή του πως είμαι η μοναδική γυναίκα φίλη που ποτέ είχε . Αλλά μάλλον αυτά δεν ήταν αρκετά για να χωρίσει από την γυναίκα του με την οποία είναι μαζί 11 χρόνια και λογικό να την αγαπάει . Ξέρω πως έχουν προβλήματα όμως τα καταφέρνουν με αυτά . Μου είπες πως θα επέλεγε εμένα αν δεν στεναχωριόταν για αυτήν και τι θα απογίνει πως φοβάται πολύ το πώς θα το πάρει μέχρι και για αυτοκτονία δικιά της μου μίλησε πως του το λέει συνέχεια και πως δεν θα άντεχε να ζει με τις τύψεις αν κάτι κακό της συνέβαινε . Λοιπόν δεν πιστεύω Φυσικά πως αυτός είναι ο λόγος ... νομίζω το κυριότερο είναι πως είναι μια αγάπη χρονών για να την παρατηρήσεις για μια αγάπη μηνών γεμισμένη με πολλές εμπειρίες δυσκολίες ευτυχίες και μοίρασμα ζωών. 'Όπως και να' χει στην αρχή του είπα ότι το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να μείνουμε φίλοι, όταν δεν εμφανίστηκε στα γενέθλια μου γιατί δεν μπορούσε να ξεφύγει κατάλαβα πως αυτό δεν γινόταν πλέον δεν ήθελα να στεναχωριέμαι άλλο έτσι έκοψα κάθε επικοινωνία άλλωστε τι να περιμένεις άλλο, νομίζω ήταν ξεκάθαρη πλέον η επιλογή του . Ήρθε εδώ το βράδυ των γενεθλίων μου, μου το είπε εκ των υστέρων, να μου πει ένα χρόνια πολλά και να φύγει υπολόγιζε πως θα ήμουν σπίτι εκείνη την ώρα, δεν ήθελε να έρθει εκεί που ήμουν με τους υπόλοιπους φίλους μας οπότε έφυγε πίσω ... ήξερα από πριν την κατάληξη δεν έπρεπε να ήλπιζα μια καλή εξέλιξη σε όλο αυτό και προσπαθώ να τον ξεχάσω ναι βρω τι φταίει σε μένα που μπλέχτηκα εξ αρχής και να προσπαθήσω να μην ξανακάνω το ίδιο λάθος . Καταλαβαίνω πως είναι για το καλό μου να πάω παρακάτω . Θέλω μια φυσιολογική σχέση με ένα άνθρωπο που δεν θα μοιράζομαι . Απλά πονάω πολύ τώρα και είναι ένας άνθρωπος που θα μου λείψει πολύ από την ζωή μου. Επίσης ένα κομμάτι μου είναι νευριασμένο μαζί του που δεν έκανε το βήμα να κάνει μια νέα αρχή μαζί μου χωρίζοντας αν και δεν θα μπορέσω να του κρατήσω κακία. Θα ήθελα πολύ να μου μιλήσεις για όλα αυτά.
-katia 25

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Τι να σου πω βρε Κάτια. Η ιστορία σου είναι κλασική όσο οι μαύρες απλές σικάτες γόβες (κλείσιμο ματιού). Απ'ό,τι φαίνεται, κατάλαβες πολύ καλά τι έγινε. Πέρασε ωραία, αλλά φυσικά και δεν ήθελε να χωρίσει, δεν χωρίζουν οι άνθρωποι επειδή πέρασαν ωραία με κάποιον άλλον για δύο εβδομάδες. Χωρίζουν όταν η ζωή τους στο σπίτι γίνεται εντελώς ανυπόφορη, και μερικές φορές ούτε και τότε. Καλώς αναρωτιέσαι γιατί άφησες τον εαυτό σου να μπλέξεις έτσι, ελπίζω να καταφέρεις να δώσεις την απάντηση. Πάντως μερικές φορές κάνουμε λάθη απλώς επειδή πιστεύουμε ότι η δική μας ιστορία είναι διαφορετική, δεν υπάρχει πάντα κάποια τρομερή και βαθύτερη εξήγηση.

__________________
4.

Παίζει να σου χω ξαναστείλει αλλά δεν θυμάμαι να σιυ πω..τελος πάντων θα σου πω και εγώ την ιστορία μου. Λοιπόν, ο πρώην μου όταν νευρίαζε έλεγε ο,τι βλακεία ήθελε και ας πλήγωνε είτε εμένα είτε οποιονδήποτε φαντάζομαι νόμιζε για αδύναμο.. στην συνέχεια χρησιμοποιούσε την δικαιολογία πως είναι αληθινός και λέει αυτά που σκέφτεται και πως εγώ (επειδή προσπαθούσα να μην απαντήσω θυμωμένη, επειδή δεν φώναζα και επειδή προσπαθούσα να το λύσουμε ήρεμα μιλώντας) ήμουν ψεύτικη? Πίστευα πως έχει άδικο και ακόμα δεν μ αρέσει ο τρόπος του ούτε πιστεύω πως‚ έχει δίκιο.. αλλά με τρώει μέσα μου η πιθανότητα μήπως είχε δίκιο. Και θα εξηγήσω αμέσως το γιατί, μήπως όταν ο άλλος είναι θυμωμένος βλέπεις όλα τα πράγματα που πραγματικά θέλει να σου πει αλλά δεν το κάνει τόσο καιρό. Ενώ όταν τα λες ήρεμα τα έχεις κάπως φιλτράρει, τα έχεις αλλοιώσει κάπως για να μην πληγώσεις τον άλλον οπότε μήπως χάνεται η αλήθεια εκεί? κ 2 για παράδειγμα όλα εκείνα τα πράγματα που ξέρεις ότι δεν μπορείς να πεις γιατί δεν θα μπορείς να πάρεις πίσω τι τα κάνεις? δεν μπορείς να τα πεις αλλά θέλεις ακόμα κ αν χωρίσετε δεν τα λες γιατί δεν πρέπει αλλά σε τρώνε γιατί δεν τα είπες τότε κ θες να έχεις τον τελευταίο λόγο και δεν μπορείς. Συγκεκριμένα αυτο που μ ρχεται είναι για το μέγεθος του.. που το παίζει μάγκας και τα σχετικά και θέλω να ανοίξω το στοματάκι μου και δεν είπα τίποτα ούτε τότε ούτε τώρα. Ποια είναι η σωστή οδός σε αυτά?
-αλτσχαιμερ

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν είναι «πιο αληθινά» αυτά που λες όταν είσαι θυμωμένος, γιατί τίποτα από αυτά που σκεφτόμαστε και πιστεύουμε δεν είναι «αληθινό». Είναι στην καλύτερη περίπτωση η δική μας αλήθεια, αυτό δεν σημαίνει με τίποτα ότι είναι η αλήθεια των άλλων, πόσο μάλλον η παγκόσμια αλήθεια. Στην χειρότερη περίπτωση είναι έκφραση κακίας, ζήλιας, προσωπικής ανασφάλειας, ή πρόθεση βλάβης του άλλου. Η θεωρία περί «αλήθειας» είναι η τσίχλα του αναίσθητου. Ό,τι λέγεται χωρίς να ληφθούν υπόψη τα συναισθήματα του άλλου είναι επιθετικότητα, ακριβώς επειδή αυτά που λέγονται δεν ξελέγονται.


Αυτό που σε βασανίζει τώρα είναι ότι καθόσουν και ανεχόσουν την επιθετικότητα του, αντιδρώντας παθητικά για να γλιτώσεις τα χειρότερα. Φυσικά αυτό δεν πέτυχε – αυτός, επειδή έχει μάθει να επιβάλλεται έτσι, είδε την αδράνεια σου ως αδυναμία. Είναι φυσικό να σε τρώει τώρα που δεν αντέδρασες και δεν τον πλήρωσες με το ίδιο νόμισμα, και ψάχνεις την ατάκα που θα σβήσει όλες τις κακές αναμνήσεις. Αυτά που έγιναν δεν θα ξεγίνουν, όσο χαμηλά και αν ρίξεις το επίπεδο. Δεν μπορώ να προβλέψω αν θα νιώσεις κάποιου είδους κάθαρση αν χτυπήσεις εκεί που ξέρεις ότι πονάει, ίσως και να πετύχει, αλλά σε προειδοποιώ: αυτοί που λειτουργούν έτσι μια ζωή είναι πάρα πολύ προπονημένοι, και έχουν οπλοστάσιο που δεν φαντάζεσαι. Μην πας με τη σφεντόνα να ρίξεις το μπετόν. Πρέπει να είσαι προετοιμασμένη, και δεν ξέρω αν είσαι. Το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να αναγνωρίζεις τέτοιους ανθρώπους από δω και πέρα και να μην τους ανταγωνίζεσαι, ούτε να τους εκλογικεύεις, αλλά να φεύγεις μακριά τους, πολύ μακριά τους.

__________________
5.


Έχω μια φίλη, η οποία επισκέπτεται τον ψυχολόγο της εδώ και καιρό. Κάθε φορά, μετά από κάθε συνεδρία, αισθάνεται χάλια και πολλές φορές είναι κλαμένη. Το τι λένε με τον ψυχολόγο δεν το ξέρω και ούτε θέλω να την ρωτήσω. Άλλωστε και η ίδια δεν έχει δείξει διάθεση να μου πει. Όταν την ρώτησα αν είναι ευχαριστημένη από τον ψυχολόγο, απάντησε θετικά. Είναι φυσιολογικό να αισθάνεται χάλια μετά από κάθε επίσκεψη; Μήπως να την παροτρύνω να αλλάξει ψυχολόγο;
-werther


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Φυσιολογικό είναι, όχι απαραίτητο, αλλά οπωσδήποτε μέσα στα αναμενόμενα. Το κλάμα συμβολίζει κάτι διαφορετικό για τον καθένα, δεν είναι απαραίτητα δυσαρέσκεια ή δυστυχία, και άλλοι κλαίνε πιο εύκολα από άλλους. Τα αρνητικά συναισθήματα και η στενοχώρια μπορούν να λειτουργούν καθαρτικά, δεν είναι στόχος να είμαστε πάντα ευτυχισμένοι, και οι εξομολόγηση και η ενδοσκόπηση είναι πολύ δύσκολες διαδικασίες. Με τον ψυχολόγο συζητάς προβλήματα, δεν πας για small talk. Αφού είναι ευχαριστημένη, καλά πάει.


__________________
6.

Πως αντιμετωπιζουμε καταστασεις στις οποιες καποιος μας κοιταζει επιμονα;
Ας πουμε, μου ετυχε σε μια πτηση να εχω να κατσω διπλα σε ενα ζευγαρι γυρω στα 30-35 και συγκεκριμενα ακριβως διπλα στον αντρα. Ε απο την ωρα που καταλαβε οτι εγω θα κατσω διπλα του με κοιτουσε. Εβαζα την τσαντα στη θηκουλα πανω και με κοιτουσε. Και δεν νομιζω οτι ηταν φλερτ. Αυτο δεν ειναι φλερτ. Ηταν ενα επιμονο βλεμμα. Ακομα και κατα τη διαρκει της πτησης γυριζε συχνα και με κοιτουσε.
Και γω ψαρωσα, μου φανηκε οτι αν γυρνουσα και ρωτουσα "Κυριε τρεχει κατι και με κοιτατε;" θα βρισκα το μπελα μου.


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Αν ένιωσες κάποιου είδους απειλή, καλά έκανες και εμπιστεύτηκες το ένστικτό σου. Από την άλλη είμαστε κατασκευασμένοι έτσι ώστε να αντιλαμβανόμαστε τα απρόσκλητα βλέμματα ως απειλή. Όμως δες αυτό το ενδιαφέρον κείμενο σχετικά.
 

_________________
7.

Αχ Αμπούλα μου καλή
που είσαι δίκαιη και σοφή
να σου πω το προβλημά μου
που βαραίνει την καρδιά μου;

 

Ζω καιρό στην ξενιτιά
και μ'ετρωγε η μοναξιά
ώσπου συνάντησα ένα νέο
ψηλό, αρρενωπό και ωραίο.

 

Του είπα θέλεις; Μου πε θέλω!
και έγινε το μοιραίο
μες την καταχειμωνιά
που είχε πέσει σκοτεινιά.

 

Έπειτα εννέα μηνών
εγεννήθηκε μωρόν.

 

Πρέπει να αποφασίσω
ποιά γλώσσα να του μιλήσω
και αν θα χει την ελληνική
σαν μια γλώσσα μητρική
(μαζί με τη σουηδική).

 

Θά ΄θελα όσο μεγαλώνει
να του διαβάζω τρελλαντώνη,
Λουντέμη και Ζαχαριάδη,
Ροϊδη και Παπαδιαμάντη

 

Ευγένιο Τριβιζά,
Κίρα Σίνου, Βηλαρά
Άλκη Ζέη, Σαρή Ζώρζ
Ίσως κάποτε και Μποστ.

 

Δεν θέλω όμως με το παιδί
να έχουμε γλώσσα μυστική
και να τα λέμε μεταξύ μας
χωρίς τον μπαμπά μαζί μας.

 

Γιατί ο καλός μας ο μπαμπάκας
στις ξένες γλώσσες είναι σκράπας.

 

Αμπούλα μου δεν υπερβάλλω,
ούτε θέλω να τον προσβάλλω
αλλά εδώ καλά-καλά
δεν έχει μάθει αγγλικά
(πόσο μάλλον ελληνικά).

 

Στείλε μου αν θες μια λύση
πριν το παιδί μιλήσει.
-tin_alli_fora_proza


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Όχι πρόζα την άλλη φορά, την άλλη φορά χαϊκού!


Αγαπητή φίλη, πιστεύω ότι ο καθένας από τους δύο σας πρέπει να μιλάει στο παιδί του στην δική του, μητρική γλώσσα. Η επικοινωνία του καθένα σας με το παιδί του έρχεται πρώτη, και η πιο καλή και βαθιά και ουσιαστική επικοινωνία γίνεται στην γλώσσα στην οποία γεννηθήκατε και μεγαλώσατε. Το πρόβλημα του αποκλεισμού του άλλου από αυτή την επικοινωνία έρχεται δεύτερο, γιατί ο ενήλικας έχει επιλογή: αν θέλει, μπορεί να μάθει τη γλώσσα (ο δικός σου προφανώς δεν θέλει, και δεν πειράζει). Το παιδί όμως χρειάζεται την επικοινωνία με τους γονείς του χωρίς μετάφραση. Την γλώσσα της χώρας στην οποία ζείτε θα τη μάθει στο σχολείο, και δεν θέλω να σε πικράνω, αλλά το πιο πιθανό είναι ότι τελικά αυτή θα νιώσει το παιδί σας ως «μητρική».

82

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
#2 Μπορεί το παρακάτω να μην αφορά, καθόλου, την περίπτωση του γράφοντα (δεν χρειάζεται ιατρικοποίηση του κάθε "quirk") αλλά υπάρχουν υποτύποι των ADD/ ADHD, και ένας απ' αυτούς είναι ο "over-focused" (με δυσκολία στο multitasking/thinking)http://www.second-hand-news.com/overfocused.html
#7 πολύ καλά κάνεις και προβληματίζεσαι. Ήμουν και εγώ στη περίπτωση σου πριν 7-8 χρόνια, αλλά με άντρα που είχε κάποιες βασικές γνώσεις ελληνικών – αλλά όχι και τίποτα σπουδαίο. Νομίζω ότι αν ο άντρας σου δεν μάθει ελληνικά κάποια στιγμή θα δυσκολέψουν τα πράγματα για σένα. Όσο το παιδί είναι μικρό, άμα κάνεις την προσπάθεια να του μιλάς πάντα (ανεξαιρέτως) ελληνικά, το παιδί θα τα μάθει μια χαρά και θα πηγαίνεις διακοπές στην Ελλάδα και όλοι θα το/σε θαυμάζουν. Αλλά όσο μεγαλώνει, η επιρροή του σχολείου και των φίλων του θα αυξάνεται συνέχεια. Θα πρέπει να βρεις τρόπο να του μάθεις το λεξιλόγιο που αποκτάει στο σχολειό στα ελληνικά. Δεν είναι εύκολο – θέλει πολλή και συνεχή προσπάθεια, αλλά γίνεται. Παράλληλα, καθώς ο άντρας σου δεν θα καταλαβαίνει, θα μιλάς λιγότερο απότι θα ήθελες στο παιδί όταν είστε οι 3 σας μαζί για να μην τον αποκλείεις. Αυτό θα σε κάνει να χάσεις ευκαιρίες να του μιλάς και να βοηθάς τα ελληνικά του (π.χ. αν υπάρχει κάποιο κοινό ενδιαφέρον/χόμπι του παιδιού και του μπαμπά, εσύ θα αυτόαποκλειστείς από αυτές τις συζητήσεις και το παιδί δεν θα αναπτύξει το ελληνικό λεξιλόγιο που χρειάζεται) ή θα αρχίσεις να μιλάς Σουηδικά στο παιδί = game over. Οπότε, η καλύτερη λύση είναι να μάθει ο μπαμπάς του! Η συνθήκες είναι καλές – με τη βοήθεια σου θα μαθαίνει με το παιδί σιγά σιγά. Απλές λέξεις και έννοιες πρώτα, μετά όλο και πιο πολλά. Καλή επιτυχία!
Βιβλία,τραγούδια και ταινίες.Από παραμύθια για μωρά και παιδάκια αργότερα, κινούμενα σχέδια και αργότερα την κλασσική φιλολογία της ηλικίας του. Τα κινούμενα σχέδια πάντως και σε άλλες γλώσσες έχουν πολύ πλάκα.Δοκιμάστε να δείτε στρουμφάκια στα ισπανικά!
Αυτό το δόθηκα όταν το διαβάζω από γυναίκες πολύ μου τη δίνει.Τι είσαι μαντάμ για να του δοθείς; Σακί με πατάτες; Και τι έδωσες δλδ για να έχουμε καλό ρώτημα; Με τη λογική αυτή γιατί ο άντρας δε δίνεται κι αυτός; Γιατι δηλαδή η γυναίκα δίνεται και ο άντρας παίρνει; Ακους εκεί δόθηκα...α πολύ νευρίασα πάλι σήμερα.
#7 Παιδιά... Η κοπέλα στην 7 νομίζω μας λέει με τα στοιχάκια της κάτι άλλο. Πως το κατάλαβα εγώ:Τα έχει με Σουηδό που είναι σκράπας στις ξένες γλώσσες και εδώ καλά καλά δεν μιλάει ούτε καλά Αγγλικά που είναι και τα εύκολα απ τις ξένες γλώσσες να πεις... Οπότε μιλάει μόνο σουηδικά.Αυτη μαζί του μιλάει σουηδικά, όχι αγγλικά (αλλιώς πως θα τα βρίσκανε να κάνουν και παιδί;;;)Αυτή θέλει να μάθει στο μωρό ελληνικά στάνταρ, δε λέει κάτι αντίθετο.Το πρόβλημά της είναι όμως ότι δεν θέλει να έχει εκείνη με το μωρό μια μυστική γλώσσα (τα ελληνικά) και να τα καταλαβαίνουν μόνο οι δυό τους, αλλά θέλει να πείσει και τον σκράπα στις ξένες γλώσσες μπαμπά να μάθει ελληνικά για να συμμετέχει ή τουλάχιστον να καταλαβαίνει το τι λέει αυτή με το μωρό, μην είναι σαν το ψωριάρη στην άκρη, όταν θα μιλιέται το ελληνικό...Ρωτάει λοιπόν πως να του το φέρει, να του πει ότι θέλει να μάθει ελληνικά, χωρίς όμως να τον φέρει σε δύσκολη θέση, διότι γνωρίζει ότι έχει δυσκολίες στην εκμάθηση ξένων γλωσσών.Επειδή έχω το ίδιο ακριβώς πρόβλημα, αν έχετε καμιά συμβουλή, θα σας ευγνωμονώ και γω για πάντα, διότι το θέμα της φίλης μας 7 δεν είναι σίγουρα ασυνήθιστο... Εγώ μέχρι στιγμής πέφτω σε τοίχο, δεν δέχεται να μάθει με την δικαιολογία ότι είναι δύσκολα, αλλά το ξέρω ότι απλα τεμπελιάζει. Η μόνη μου ελπίδα είναι να μάθει μαζί με το μωρό, λέξη-λέξη, ταυτόχρονα, καθώς θα μαθαίνει το μικρό. Αλλά και αυτό απλά μια ελπίδα, δεν είναι και εγγύηση. Μέχρι στιγμής ξέρει μόνο αρκετά ζώα στα ελληνικά! Αχαχαχα! :DΟυυυφφφ... φίλη πόσο σε καταλαβαίνω, μακάρι να είχα βρει λύση και για τις δύο μας...
Νομίζω ότι κατάλαβες το δικό σου πρόβλημα, η κοπέλα λέει "Πρέπει να αποφασίσω ποιά γλώσσα να του μιλήσω και αν θα χει την ελληνική σαν μια γλώσσα μητρική (μαζί με τη σουηδική)."Άρα δεν έχει ήδη αποφασίσει να "μάθει στο μωρό ελληνικά στάνταρ". Αυτό ρωτάει. Και αναφέρει την ασχετοσύνη του συζύγου (και ότι δεν θέλει να μιλάει με το μωρό και να μην τους καταλαβαίνει) ως λόγο για να μην το κάνει. Γιατί αλλιώς δεν θα είχε λόγο. (Εκτός κι αν χάριν της ομοιοκαταληξίας χάθηκε το νόημα)
Τι ωραία προβλήματα! Τυχερά τα παιδιά που θα είναι δίγλωσσα:) Η φίλη του 7εννοείται και θα μιλήσει ελληνικά στο παιδί της και αν ο μπαμπάς θέλει να μάθει και αυτός τη γλώσσα, θα τη μάθει. Πρόβλημα θα υπήρχε αν ο πατέρας έλεγε ότι δεν ήθελε η μαμα και το παιδί να μιλούν ελληνικά. Τη στιγμή που ο ίδιος δεν έχει πρόβλημα, δεν υπάρχει λόγος να έχει και η μητέρα.
Είμαι και εγώ δίγλωσση, με μαμά Γαλλίδα και μπαμπά Έλληνα. Ο μπαμπάς μου μιλάει γαλλικά. Μέχρι να μάθει Ελληνικά η μαμά μου μας μιλούσε στα γαλλικά, όταν μεγαλώσαμε αρχίσαμε να της μιλάμε στα ελληνικά για να μάθει και εκείνη πιο εύκολα, καθώς μένουμε στην Ελλάδα. Γενικά στο σπίτι μιλάμε μισά μισά, άλλες εκφράσεις στα ελληνικά, άλλες στα γαλλικά. Η μαμά μου πλέον μιλάει άνετα ελληνικά, με λίγη προφορά, αλλά τα κατάφερε με τις συζητήσεις με τον κόσμο και το βιβλίο Γλώσσας Α' δημοτικού για τη γραφή. Οπότε δεν είναι αδύνατο! Εγώ και τα αδέρφια μου σκεφτόμαστε και στις δύο γλώσσες εξίσου, και γενικά αυτό αντιμετωπίζεται σαν προσόν και από επαγγελματικής άποψης. Είμαι υπερ του να μαθαίνουν τα παιδιά τις γλώσσες των γονιών τους, είναι σημαντικό εφόδιο και βοηθάει αργότερα. Αγγλικά πχ έμαθα πολύ εύκολα, γιατί είχα το λεξιλόγιο και τον τρόπο σκέψης από τα γαλλικά.
#7 Εννοείται οτι θα πρεπει να του μιλάς ελληνικά. Αν του μιλάς σουηδικά ή αγγλικά δε θα μπορείς να εκφραστείς όπως θες. Οταν είστε με τον σύζυγό σου μπορειτε να μιλάτε σουηδικά για να μη νοιώθει αποκλεισμένος. Αλλά μην στερείσεις από το παιδί σου την δυνατότητα να γίνει δίγλωσσο. Γνωρίζω αρκετά ζευγάρια από διαφορετικές χώρες και στο παιδί ο καθένας μιλά τη γλώσσα του.Δες το σαν ευκαιρία να παρακινηθεί ο σύζυγό σου να μάθει λίγα ελληνικά.
Είναι σκράπας ο σύζυγος λέει, δεν μπορεί ή δεν θέλει μάλλον από τεμπελιά να μάθει άλλη ξένη γλώσσα. Δε ρώτησε η κοπέλα να της πούμε τη γνώμη μας, για το τι γλώσσα θα μιλάει με το μωρό νομίζω... Διάβαστε λίγο πιο προσεκτικά ξανά την ερώτηση... Το πρόβλημά της είναι που δεν ξέρει πως να πει στον άντρα της ότι θέλει αυτός να μάθει ελληνικά, σύντομα κιόλας, πριν ξεκινήσει να μιλάει το μωρό μαζί της και μένει κιόλας εκέινος στην απ' έξω.
Να κάνω εγώ μια παρατήρηση, δεν σημαίνει πως τεμπελιάζει ο σύζυγος να μάθει ελληνικά, μπορεί απλά να μη θέλει επειδή δεν είναι καλός ή για οποιοδήποτε άλλο λόγο. Το να μάθεις μια έξτρα ξένη γλώσσα σε ηλικίες ενηλίκων δεν είναι εύκολη υπόθεση, ειδικά όταν δεν μένεις στην εν λόγω χώρα. Επειδή μαθαίνω εγώ την γλώσσα του άντρα μου αυτή τη στιγμή κ δυσκολεύομαι πάρα πολύ, παρόλο που μιλάω ελληνικά, αγγλικά, γαλλικά. Έχεις στην καθημερινότητα δουλειά, ευθύνες, τρέξιμο κ έχεις κ διάβασμα. Τεμπέλιασμα δεν είναι. από εκεί κ πέρα δεν βλέπω πού το κακό ΄να μιλάει η μητέρα με το μωρό και ελληνικά κ ας μην καταλαβαίνει ο μπαμπάς. Δεν θα καταστρώνουν κ το σχέδιο δολοφονίας του ρε παιδιά, οικογένεια είναι. μπορούν να του μεταφράζουν τελοσπάντων.
Lemoni,εξαρτάται από την γλώσσα που μαθαίνεις.Τα αραβικά,επί παραδείγματι,είναι αντικειμενικά δύσκολα.Κατά τ αλλά,οι ενήλικες μαθαίνουν πιο γρήγορα,παρά τα όσα γράφονται και ακούγονται.
#4 Γιατί δεν έφυγες νωρίτερα από τόσο κακοποιητική σχέση;Γιατί την ξεκίνησες; Γιατί ανέχεται κάποιος άλλον άνθρωπο να του υποσκάπτει την ψυχική του υγεία;Εγώ αυτό θα σε ρωτούσα,σκέψου το πολύ σοβαρά.
#7 Μου έφτιαξες τα κέφια!Να σου φτιάξω κι εγώ τα δικά σου!Το τρίγλωσσο μωρό σου θα είναι πανέξυπνο.Τα ελληνικά που του μιλάς θα τα μάθει τέλεια,τα σουηδικά έτσι κι αλλιώς,λόγω διαμονής και τα αγγλικά,όπως όλοι οι κάτοικοι του πλανήτη...Σφόδρα πιθανό να μιλήσει και δανέζικα (μοιάζουν,αν και τα δανεζικα είναι αρκετά πιο δύσκολα) και βεβαίως γερμανικά ή και νορβηγικά,αλλά αυτά στο μέλλον το μακρινό.Στο παρόν: Τα δίγλωσσα παιδιά αποδεδειγμένα,με επιστημονικές, εκτεταμένες,πολυετείς έρευνες γίνονται πιο έξυπνα. Δεν έχω χρόνο τώρα να ψάξω λινκ,Δείτε στο ίντερνετ. Συγχαρητήρια για το όμορφο και έξυπνο μωρό σου!Νομίζω όμως ότι η ερώτηση στο βάθος αφορούσε τον μπαμπά του μωρού και όχι ίσως την γλώσσα που μιλάει ή δεν έμαθε.Τι είναι αυτό που σε προβληματίζει στην πραγματικότητα αναφορικά μ αυτόν;
Νομίζω είσαι η μόνη που στην τελευταία σου φράση κατάλαβες ότι η κοπέλα έχει πρόβλημα με τον άντρα της που δεν μιλάει ελληνικά και απ' ότι φαίνεται δεν μπορεί ή μάλλον δε θέλει (τεμπελιάζει να μάθει). Και άλλοι σχολιαστές μπερδέυτηκαν και η Α, μπα μαζί όπως φαίενται και της απάντησε κάπως άσχετα. Δεν ρώτησε η κοπέλα την άποψή μας, για το ποιά γλώσσα θα μιλάει εκείνη με το μωρό.
Δεν νομίζω ότι το πρόβλημα της είναι που δεν μιλάει ελληνικά ο άντρας της, αλλά το πώς θα νιώθει ο άντρας της που δεν θα καταλαβαίνει τι λένε. Αν καταφερω να κάνω παιδί με τον σύντροφο μου θα είμαι "ο άντρας της γράφουσας", καθώς εγώ δεν μιλάω τη γλώσσα του (Αλβανικά), ενώ αυτός μιλάει μία χαρά τα Ελληνικά καθώς ζει εδώ από παιδί. Και φυσικά θέλω να μάθει το παιδί μου τη γλώσσα του πατέρα του, αλλά με προβληματίζει που εγώ δεν θα καταλαβαίνω. Με τον σύντροφό μου έχουμε συμφωνήσει ότι όταν θα είμαι παρούσα θα μιλάει στο παιδί μας ελληνικά για να μην αποκλείομαι από την κουβέντα. Δεν ξέρω αν με κάποιο τρόπο αυτό θα επιβαρύνει το παιδί - αν έρθει εκείνη η ώρα θα το ψάξουμε - προς το παρόν μένουμε στην προσπάθεια απόκτησής του.
Πολύ καλά καταλάβαμε, φραουλίτσα, καθόλου δεν μπερδευτήκαμε. Απάντησα το εξής: η σχέση του κάθε γονιού με το παιδί του έρχεται πρώτη. Τα ενδεχόμενα προβλήματα του γονιού με το θέμα της γλώσσας έρχονται δεύτερα, επειδη ο ενήλικας έχει επιλογή, ενώ το παιδί όχι. Αν τεμπελιάζει ο μεγάλος, αυτό δεν σημαίνει ότι το παιδί θα χάσει την ευκαιρίά να μάθει την γλώσσα της μαμάς του. Οι μεγάλοι πρέπει να τα βρουν μεταξύ τους για χάρη του παιδιόύ.
#3 αγαπητή φίλη. Η ιστορία σου είναι τόοοοσο μα τόσο κοινή που δεν έχω λέξεις να το τονίσω. Ο δε τύπος είναι και κλασικός τύπος που δικαιολογεί και την απιστία και καλά επειδή δεν περνάει καλά με τη γυναίκα του. Κι εσύ απλά θέλησες και το άκουσες. Άκου λοιπόν κι άλλη μία ιστορία. Μία φίλη μου ξεκίνησε εξωσυζυγική σχέση με έναν τύπο που ήταν αρκετά επίμονος. Όταν τελικά βγήκαν της λέει αυτός πως δεν περνάει καλά με τη γυναίκα του και είναι σε διάσταση και τέτοια νόστιμα. Του λέει κι αυτή εγώ με τον άντρα μου και τα παιδάκια μου μια χαρά είμαι απλά μου αρέσεις κι εσύ (φαντάζομαι ο διάλογος ήταν λίγο διαφορετικός αλλά το ρεζουμέ είναι αυτό). Και μετά από λίγο καιρό της λέει αυτός πως μια χαρά είναι ούτε σε διάσταση ούτε σε τίποτα και πως απλά έτσι συνήθιζε να λέει για να μην τον απορρίπτουν οι γυναίκες σαν γκομενάκια. Είναι πιο εύκολο βλέπεις να πιστεύουμε πως είμαστε οι μοναδικές. Καλή ανάρρωση σου εύχομαι και καλή προσγείωση στην πραγματικότητα.
Πολύ καλό το σχόλιό σου luckystrike. Άσε που οι τύποι αυτοί είναι τόσο γελοίοι που έχουν όοοοολοι ένα συγκεκριμένο ποιηματάκι. Το έχω ακούσει τόοοοσες φορές που όταν έβγαινα με κάποιον και μου έλεγε οτι είναι παντρεμένος μετά ήξερα ακριβώς πως θα το ξεκινήσει το παραμύθι. Είναι τραγικοί, αλλά τραγικές είμαστε και όσες τους πιστεύουμε. "Είμαστε τόσο μα τόσο διαφορετικές από όοοοολες τις άλλες γυναίκες..."!!!;
#3 Αιθεροβατείς.Η αγάπη μηνών και η αγάπη χρονών είναι δική σου οπτική.Τα δικά του κίνητρα και συναισθήματα ενδεχομένως ΔΕΝ ταυτίζονται με τα δικά σου, συνειδητοποίησέ το. Ο καθένας ό,τι κάνει ή δεν κάνει ,το κάνει για τον εαυτό του, πρωτίστως και κυρίως. Καθόλου δεν αμφισβητώ συναισθήματα που ενδεχομένως νιώσατε αμφότεροι, αλλά,η αγάπη που βαφτίζεις δύο ολότελα διαφορετικές φάσεις είναι άλλη ιστορία.Με το γκάζι τέρμα πατημένο, το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν μπορείς να εκτιμήσεις αντικειμενικά τις καταστάσεις. Έξελθε του τριανταφυλλί σύννεφου και προσυδατώσου(το προσγειώσου,μου φαίνεται λίγο δύσκολο ακόμα για σένα).Πολλή σύγχυση γενικώς.Επικεντρωσου πιο πολύ σε σένα και λιγότερο στο τι κάνει ο καθείς και γιατί.Εσύ έχεις ξεκάθαρη εικόνα του εαυτού σου και γιατί επέλεξες δεσμευμένο;
#4, " Συγκεκριμένα αυτο που μ ρχεται είναι για το μέγεθος του.. που το παίζει μάγκας και τα σχετικά και θέλω να ανοίξω το στοματάκι μου και δεν είπα τίποτα ούτε τότε ούτε τώρα."Να υπερασπιστώ και τους άντρες μια φορά! Από πότε το μέγεθος, δηλαδή ουσιαστικά το πουλί, καθορίζει τον αντρισμό κάποιου; Αυτοί με μικρότερο πουλί είναι λιγότερο άντρες; Γιατί; Τους κατηγορούμε πολλές φορές ότι σκέφτονται με το κάτω κεφάλι αλλά κι εσύ τώρα υποστηρίζεις ότι όλη η οντότητα αυτού του αντρα καθορίζεται από το μέγεθος του πουλιού του. Θα είναι πολύ ποταπό να τον πληγώσεις με κάτι που δεν είναι επιλογή του, απλά γεννήθηκε έτσι.
#1, αγαπητή Αλίκη, το σεξ είναι ωραίο. Το σεξ με συναίσθημα είναι πολύ ωραίο. Το σεξ της μιας βραδιάς, επειδή υπήρχε γουσταρίτιδα είναι πολύ ωραίο. Δεν υπάρχει ανώτατο όριο συντρόφων πάνω από το οποίο θεωρείσαι χαλασμένη. Δηλαδή όταν λές ότι δεν έχεις περιθώρια τι εννοείς; Θα σου απαγορευτεί από κάποια ανώτατη αρχή σχέσεων να γνωρίσεις και να κάνεις σεξ και σχέση με άλλον; Μην αφήνεις να σε καθορίζουν κανόνες που θέσπισαν κάποιοι άλλοι, οι οποίοι πολύ βολικά εξαίρεσαν τους εαυτούς τους. Απόλαυσε τις νέες γνωριμίες και το σεξ χωρίς ενοχές.
#1.Αν σε χαλάνε οι εφήμερες σχέσεις,οι περιστασιακές καταστάσεις,μπορείς απλά να μην μπαίνεις σ'αυτή τη διαδικασία.Δεν ταιριάζει σε όλους τους ανθρώπους ένα σεξάκι για ξεκαύλωμα.Είναι κάποιοι που αισθάνονται θλίψη μετά,γιατί καλό το σεξ,αλλά τους λείπει η συντροφικότητα.Και μια επαφή χωρίς συναίσθημα,χωρίς ίσως μέλλον τους υπενθυμίζει πόσο μόνοι είναι.Ξέρουν ότι η αγκαλιά,που χαίρονται,είναι προσωρινή,ενώ θα ήθελαν κάτι άλλο πιο βαθύ.Το νιώθουν κάπως σαν ξόδεμα.Ζωή που δε μοιράζεται,είναι ζωή χαμένη,που λέει και το τραγούδι.Αυτό το καταλαβαίνω.Κάποιες στιγμές το έχω αισθανθεί κι εγώ έτσι.Μετά από μακροχρόνια σχέση,που ακόμα δεν το είχα ξεπεράσει και μου έλειπε η φάση να κάνω σεξ με κάποιον,με τον οποίο είμαι ερωτευμένη,που αγαπιόμαστε.Ενοχές όμως γιατί;Για τον αριθμό των ερωτικών συντρόφων;Πόσο είναι το επιτρεπόμενο όριο και ποιος το θέτει,για να του δώσουμε λογαριασμό;Επίσης,σχέση δεν έχουμε πάντα.Η ανάγκη όμως για σεξ δε "συμμορφώνεται" σ'αυτή τη σύμβαση.Μας χτυπάει την πόρτα έτσι κι αλλιώς.Και δεν υπάρχει πρόβλημα να την ικανοποιήσουμε ακόμα κι αν δεν έχουμε να την ντύσουμε με το ρομαντικό περιτύλιγμα μιας σχέσης.
Συμφωνώ κι επίσης βλέπουμε ότι σε αυτή την κοινωνία καμιά μας δεν κερδίζει, όπως είδαμε και χτες με την παρθένα ετών 30. Ο αριθμός των συντρόφων μας είναι μόνο για τα αυτιά του γυναικολόγου μας, οι υπόλοιποι δεν χρειάζεται να γνωρίζουν γιατί θα κρίνουν είτε είναι ένας είτε 52, δεν πρόκειται να μας τη χαρίσουν.
Αγαπητή 7, θα ήταν πολύ περίεργο να παρεξηγηθεί ο μπαμπάς για τη "μυστική" γλώσσα! Τα περισσότερα μεικτά ζευγάρια που έχω γνωρίσει αυτό ακριβώς κάνουν, στο μωρό μιλάει ο καθένας τη γλώσσα του. Και φυσικά τα παιδιά γίνονται αργότερα ανταγωνιστικά στην αγορά εργασίας: δεν θα ξεχάσω έναν συνάδελφο του άντρα μου που είχε ως μητρικές τα γερμανικά, τα ιαπωνικά και τα τούρκικα. Δέος :)#3 Ανυπομονούσα γι' αυτό το κλείσιμο ματιού!
#3 – χαχα Λένα γέλασα τόσο πολύ με το reference στο Shopping Star, βέβαια μόνο όταν οι κλασσικές μαύρες σικάτες γόβες συνδυάζονται με οπάκ καλσόν. :P (στα της ερώτησης με καλύψανε οι υπόλοιποι σχολιαστές!)
#5 – είναι στα πλαίσια του φυσιολογικού. Το ίδιο έχω κ εγώ όταν γυρνάω απτο ραντεβού μου αντίστοιχα, κυρίως επειδή είμαι άτομο που αρνείται να παραδεχτεί πράγματα ανοιχτά στον εαυτό του (το δουλεύω) κ στον ψυχολόγο που τα βγάζω από μέσα μου το βάρος είναι τόσο μεγάλο που πρέπει κάπως να το εξωτερικεύσω. Είμαι κ άτομο που κλαίει πάρα πολύ εύκολα (στίχος από τραγούδι, ηθοποιός σε ταινία που κλαίει, τραγουδίστρια που τραγουδάει λάιβ, παπάκια που χάνουν τη μαμά τους σε βίντεο, απ όλα), κ είναι για μένα ένας τρόπος έκφρασης έντονων συναισθημάτων. Μην ανησυχείς, εφόσον η φίλη σου λέει πως είναι όλα καλά με τον ψυχολόγο, όλα καλά.
Μα πως είναι δυνατόν να γυρνάει κάποιος από τέτοια διαδικασία και να είναι τρεις λαλούν και δυο χορεύουν;Άσε που η όλη συζήτηση << συνεχίζεται>> και εκ του μακρόθεν.
μμμμ Κι εγώ τα ίδια. Με το παραμικρό κλαίω. Είναι δυνατόν; Κι όμως. Χαρά; Κλάμα. Λύπη; Κλάμα. Στενοχώρια; Κλάμα. Άστα να πάνε.Αλλά αυτά τα παπάκια σου Lemoni με εκφράζουν τόοοοοσο πολύ. χαχαχαχαΕυτυχώς ο φίλος μου έπειτα από 2μιση χρόνια σχέσης έχει αρχίσει να καταλαβαίνει πως όταν του μιλάω δεν κάνω σκηνή. χαχαχαχα
άστα Parousa, πολύ δύσκολο να κρατηθώ με τα παπάκια! :P Το μόνο κόλπο που έχω βρει κ εξασκώ σε εξωτερικούς χώρους για να μη γίνομαι ρεζίλι κάθε φορά που μού ρχεται να κλάψω, είναι να τσιμπάω τον λόβο του αυτιού μου ώστε να συγκεντρώνεται ο οργανισμός στον πόνο κ να 'ξεχνάει' το κλάμα. Κάντο, βοηθάει πολλές φορές!
#7 – αγαπητή, μιλάω εκ πείρας (αν κ χωρίς μωρό ακόμα) αλλά επειδή τό χω ψάξει, έχω βρει διάφορες μεθόδους που συστήνονται σ αυτές τις περιπτώσεις. Ο κάθε γονιός μιλάει στο παιδί στην δική του γλώσσα, κ όταν είναι όλοι μαζί την γλώσσα που μιλάτε κ οι γονείς μεταξύ σας (Αγγλικά φαντάζομαι). Όταν είσαι μόνη σου με το παιδί, μόνο ελληνικά. Όταν είναι ο άντρας σου μόνος του μόνο Σουηδικά. Όταν όλοι μαζί, αγγλικά μόνο. Στο σχολείο θα μάθει κ τα Σουηδικά όπως είπε κ η Αμπα. Είναι δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο κ τό χει κάνει πολύς κόσμος επιτυχώς. Σίγουρα κάποια γλώσσα θά ναι κάπως πιο αδύναμη, πιστεύω τα ελληνικά, όπότε να είσαι προετοιμασμένη, αλλά να επιμείνεις. Επίσης, επειδή το παιδί θα ακούει 3 γλώσσες, να είσαι προετοιμασμένη ότι μπορεί να μιλήσει κάπως πιο αργά απ’ ό,τι θεωρείται φυσιολογικό. Υπάρχουν πολλά πράγματα online να διαβάσεις για trilingual kids και το πώς να τα μάθεις όλες τις γλώσσες, από άρθρα, επιστημονικές μελέτες μέχρι κ blogs γονιών που δίνουν τιπς κ μοιράζονται την εμπειρία τους. Ρίξε μια ματιά, πιστεύω θα σε βοηθήσει. Επίσης να ξέρεις ότι παιδιά που μεγαλώνουν ως bilingual/trilingual, στην πορεία τους είναι πιο εύκολο να μάθουν κ άλλες γλώσσες (μεγαλώνοντας, όχι στα πρώτα στάδια φυσικά) – είχα συμφοιτητή που είχε μητέρα Ινδή, πατέρα Άγγλο, μεγάλωσε στην Ιαπωνία (3 γλώσσες ως τώρα), σπούδασε στη Γαλλία κ η κοπέλα του Γαλλίδα (4η γλώσσα), στο πανεπιστήμιο έκανε παρέα με Ισπανούς κ την έμαθε κ αυτή (5η) και στο μάστερ που ήμασταν συμφοιτητές μάθαινε ελληνικά επειδή απλά πηγαίναμε για καφέ όλοι μαζί. Πραγματικά εντυπωσιακό! Μη σε σκιάζει τίποτα, και καλή τύχη! (τα λέω κ για μένα να τα βλέπω γιατί ετοιμάζομαι αντίστοιχα, κ φυσικά αγχώνομαι!)