Στο σημερινό «Α μπα»: η πρώτη φορά ίσον καμία

Στο σημερινό «Α μπα»: η πρώτη φορά ίσον καμία Facebook Twitter
43

 

__________________
1.


Καλησπέρα! Είναι κάτι που με απασχολεί τελευταια με μια φίλη μου και θα μ ενδιέφερε πολύ η γνώμη σου. Έχω μια φίλη την οποία γνωρίζω 15 χρόνια αλλα είμαστε πιο κοντα τα τελευταια 3-4 χρόνια. Μένουμε σε διαφορετικες πόλεις αλλα έχουμε πολυ τακτική επικοινωνία. Καθημερινή. Στην αρχη μου άρεσε γιατι ειχαμε χρόνια να βρεθούμε, συνεβαιναν και πραγματα στη ζωη μας οποτε μιλάγαμε συνεχώς. Ίσως και 4-5 φορές την ημέρα. Με δική της κυρίως πρωτοβουλία αλλα μου ηταν σχετικά ευχαριστα. Κάποια στιγμη ομως αυτο άρχιζε να με κουραζει. Με επιαρνε το πρωι οταν ξυπνουσε, μετα μιλαγαμε σε τσατ στη δουλεια, μετα τηλεφωνο οταν εφυγε απο τη δουλεια, μετα πάλι τηλέφωνο. Καποιες φορες με έπαιρνε και εκανε δοθλειες και δεν ελεγε κάτι. Αυτο σιγα σιγα χτίστηκε μέσα μου σε απίστευτο εκνευρισμό. Δεν ειμαι και ο πιο ήρεμος άνθρωπος του κόσμου σίγουρα αλλά κάποια τηλέφωνα ειναι εντελως περιττα. Τυγχανει να έχω λιγο χιουμορ οπότε το έλεγα χαριτωμένα οτι μιλάμε πολύ και δε λεμε και κατι. Γέλαγε και μου ελεγε τι πλακα εχεις αλλα δε πτοείτο. Κάποιες φορες εβλεπα και 3 η 4 αναπάντητες και γινόμουν πλέον επιθετική. Της ειπα οτι ουσιαστικα δε σέβεσαι τον άλλον γιατι για να μην απανταω σημαινει οτι δε μπορω να μιλησω, οπότε γιατι επιμένεις. Αυτη απαντα κατι τυπου : nai re sorry. Εκτος απο αυτο και γνωρίζοντας την καλά πλέον αρχισαν να μ ενοχλουν και οι επιλογες της, οι εκφρα΄σεις της και η υποκρισία της απέναντι σε ανθρωπους. Εβλεπα οτι μπορει εύκολα να πει σε οποιονδήποτε ποσο πολύ τον αγαπαει και να στελνουν καρδοθλες αλλα μετα να μου τον θάβει. Πλέον η φιλη μου ευτυχως συζει με κάποιον και τα τηλεφωνα ευτυχως εχουν μειωθει στο 1 την ημέρα και τσατ ολο το πρςωι. Το θεμα ειναι οτι οτι και να μου λεει γινομαι επιθετικη. Κια όταν δεν ειμαι επιθετική και χαλαρωνω θα μου πει κατι τυπου ποσο πολυ με αγαπει και οτι πιστευει οτι και εγω την αγαπω και εκει μου ανεβαινει το αιμα στο κεφαλι και ξαναγινομαι σκύλα. όχι γιατι μου λεει οτι με αγαπαει αλλα γιατι δε πιστευω οτι το εννοει. Εχω καταλαωβει οτι αι εγω πλέον την εκνευριζω αλλα δε το εκφραζει σαν εμενα. Λεει χμμ ναι εχεις δικιο η χαχαχαχα. Το θεμα μου ειναι οτι μου βγαζει τον ασχημο μου εαυτο και μετα αισθναομαι ασχημα. Αισθανομαι στριμμενη, σκύλα, υπερβολικη. Αισθανομαι σαν να ειμαι σε μια σχεση που θελω να χωρίσω και αυτος δε με αφηνει. Επειδη όμως δεν εινια σχεση δε βρισκω το λογο να μη μιλαμε. Πως ομως γινεται να μη με εκνευριζει τοσο? Συγνωμη για το μεγαλο μου μηνυμα. Ξερω οτι δεν ειπα και κατι για μενα οποτε δε ξερω εαν μπορεισ να κρινεις. εχω ενα θεμα γενικα με τη πιεση αλλα δεν ειμαι μαθημενη ετσι. Με τους γονεις μου μιλαω καθε 2-3 μερες, με την αδελφη μου το ιδιο....με τις αλλες φιλες μου και πιο σπανια. Δε ξερω τι θελω ακριως να ρωτησω. Δεν ειναι οτι τη μισω απλά ειναι too much και πλεον αισθναομαι εγω ασχημα γιΑ τον εαυτο μου. ειμαι τόσο κακός άνθρωπος?- ΦΙΛΗ ΜΕ Φ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Όχι, δεν είσαι κακός άνθρωπος.


Νομίζω ότι εκνευρίζεσαι τόσο επειδή αισθάνεσαι ότι δεν ελέγχεις καθόλου αυτή την κατάσταση και ο άνθρωπος αυτός εισβάλει στη ζωή σου αδιαφορώντας για την προσωπική σου σφαίρα. Νομίζω ότι καταλαβαίνεις ότι οι εκδηλώσεις «αγάπης» είναι χειριστικές, και εκνευρίζεσαι επειδή σε αφοπλίζει, ακριβώς επειδή λειτουργεί χειριστικά. Όταν κάποιος σου λέει αχ πόσο πολύ σε αγαπάει, είναι αδύνατον να του απαντήσεις ότι δεν αντέχεις άλλο να εμφανίζεται στη ζωή σου χωρίς να χτυπάει πρώτα την πόρτα. Το ξέρει. Γι' αυτό σου λέει ότι σε αγαπάει. Για να μην το πεις, και για να συνεχίζει να φέρεται όπως φέρεται. Σχεδόν εκνευρίστηκα μόνο που το έγραψα.


Γιατί πιστεύεις ότι αν δεν έχεις σχέση με κάποιον δεν υπάρχει λόγος να μην του μιλάς; Και η φιλική σχέση, σχέση δεν είναι; Για να κάνω αμέσως την πιο δύσκολη ερώτηση, η σχέση που έχετε τώρα, είναι φιλική;


Αν καταφέρεις να μην αισθάνεσαι άσχημα για την αντίδραση σου – και πιστεύω ότι δεν χρειάζεται να νιώθεις άσχημα για την αντίδραση σου – θα καταλάβεις πώς θα μειώσεις τις επαφές χωρίς να προκαλέσεις διπλωματικό επεισόδιο.

__________________
2.


Βρε συ α μπα μου έχω πρόβλημα. Ζηλεύω πάρα πολύ έναν όχι κ τόσο καλό μου φίλο. Ήμασταν φίλοι στην αρχή αλλά είδα πτυχές του χαρακτήρα του κ απομακρυνθήκαμε αλλά παραμένουμε κ οι 2 στην παρέα χωρίς πρόβλημα. Το θέμα είναι ότι αυτός βρήκε δουλειά στο αντικείμενο μας κ εγώ ζηλεύω αφόρητα. Δεν το δείχνω αλλά πιστεύω τέτοιες αρνητικές σκέψεις σε φθείρουν. Να πάω σε ψυχολόγο?- john

Αν θέλεις να πας, κακό δεν θα σου κάνει, γιατί σε κανέναν δεν κάνει κακό ένας ψυχολόγος. Όλοι έχουμε θέματα που θα ξεκαθάριζαν περισσότερο αν τα συζητούσαμε με έναν ψυχολόγο.


Μολαταύτα, ας μην δαιμονοποιούμε τα αρνητικά συναισθήματα. Χρειάζονται επεξεργασία και ανάλυση όταν προκύπτουν χωρίς επαρκή λόγο, ή όταν είναι τόσο έντονα ώστε να μας δημιουργούν προβλήματα με τους γύρω μας στην καθημερινότητα. Οι αρνητικές σκέψεις σε φθείρουν, αλλά είναι αδύνατον να μην κάνεις αρνητικές σκέψεις, και δεν είναι πάντα βλαβερές. Υπάρχουν γιατί λειτουργούν ως προειδοποίηση, ως αντίβαρο, ως αφορμή για σκέψη. Μην προσπαθείς να εξαφανίσεις την ζήλεια σου «επειδή σε φθείρει», χρησιμοποίησε την για να καταλάβεις ποιος είσαι και τι κάνεις.


Για το δικό σου συναίσθημα δεν χρειάζεται ιδιαίτερη φιλοσοφία. Είναι απολύτως αναμενόμενο να ζηλεύεις όταν κάποιος που δεν εκτιμάς ιδιαίτερα καταφέρνει κάτι που θέλεις να πετύχεις εσύ. Είναι απείρως χειρότερο από να το καταφέρνει κάποιος που αναγνωρίζεις ότι έχει ικανότητες. Δεν χρειάζεται όμως να συμπαθείς εσύ προσωπικά κάποιον για να βρει δουλειά. Οι προϋποθέσεις, οι ευκαιρίες και η τύχη δεν είναι υπό τον δικό σου έλεγχο, και δεν είναι μόνο οι ικανότητες που μετράνε όταν κάποιος ψάχνει δουλειά.


Αντί να ζηλεύεις αφόρητα, κάνε καλύτερα κάτι χρήσιμο και ρώτα τον πώς βρήκε τη δουλειά. Αν σου πει την αλήθεια, θα πάρεις χρήσιμες πληροφορίες που μπορεί να σε βοηθήσουν. Αν αρχίσει τις υπεκφυγές, θα ξέρεις ότι δεν ήταν μόνο οι ικανότητες του. win-win.

__________________
3.


Μια φιλη μου (22χρ.) εχει υψος 1,60εκ. και ζυγιζει 80κιλα. Πηγαινει γυρω στους 6 μηνες σε διαιτολογο. Ολο αυτο το διαστημα μου λεει οτι θα αδυνατισει και θα γινει κορμαρα και γκομεναρα, αλλα δεν εχει χασει ουτε κιλο. Και δεν ειναι ιδεα μου, γιατι και φαινεται και ζυγιζεται και μου το λεει η ιδια. Της ειπα μηπως θα ηταν καλυτερα να αλλαξει διαιτολογο. Μου ειπε οτι η διαιτολογος αυτη ειναι καλη, απλα η ιδια δεν τηρει τη διαιτα και τρωει κρυφα. Λενα αναρωτιεμαι τα εξης: Η διαιτολογος δεν θα επρεπε να ειχε τον "τροπο" να την βαλει σε προγραμμα η να συνεργαστει με ψυχολογο για να της παρεχει ψυχολογικη υποστηριξη; Η ολη η ευθυνη της αποτυχιας ανηκει στη φιλη μου; Αλλα και γιατι η ψυχολογος συνεχιζει να πληρωνεται εφοσον, οπως και να εχει, δεν υπαρχει αποτελεσμα; Οι γονεις της κοπελας εχουν αντιληφθει καποιες ατασθαλιες της κορης τους και της φωναζουν.- Σοφια

Δεν υπάρχει ούτε διαιτολόγος, ούτε ψυχολόγος, ούτε παπάς, ούτε αυτοκράτορας που μπορεί να κάνει τη φίλη σου να κάνει δίαιτα. Οι ειδικοί σε καθοδηγούν, σου δίνουν εξειδικευμένες, σε σένα προσαρμοσμένες πληροφορίες, σε ηρεμούν στις δύσκολες στιγμές ενδεχομένως. Δεν μπορούν να αλλάξουν τους διακόπτες μέσα στο μυαλό σου για να αρχίσει να λειτουργεί διαφορετικά. Αν ήταν έτσι δεν θα υπήρχε η ζήλια, ο εγωισμός, η αδιαλλαξία, ο ναρκισσισμός. Θα πηγαίναμε όλοι στον ανάλογο μάγο, θα πάταγε τα σωστά κουμπιά, και θα βγαίναμε χωρίς προβλήματα.


Δεν ξέρεις ούτε αν της έχει προτείνει ψυχολόγο, ούτε αν η συγκεκριμένη διαιτολόγος έχει τα φόντα να το χειριστεί μόνη της. Μπορεί να έχει μερίδιο ευθύνης η διαιτολόγος (ως παρατηρητές, αδύνατον να πούμε πόσο και ποιο), αλλά αν είναι έτσι, είναι επίσης ευθύνη της φίλης σου να σταματήσει να πηγαίνει. Η διαιτολόγος δεν πληρώνεται αυτόματα, κάποιος της δίνει τα λεφτά.


Μου κάνει εντύπωση που εκμυστηρεύτηκε σε σένα κάτι τόσο προσωπικό, όπως το ότι τρώει κρυφά. Φαίνεται ότι σε εμπιστεύεται πολύ, άρα νομίζω ότι μπορείς να της πεις τις ανησυχίες σου. Όχι για να την κάνεις να αισθανθεί άσχημα για τις ατασθαλίες, αλλά για την περίπτωση που δεν έχει σκεφτεί αν της κάνει η συγκεκριμένη διαιτολόγος. Είναι άλλο να είναι κάποιος καλός στη δουλειά του, και άλλο να μας ταιριάζει ως άνθρωπος.


__________________
4.

Μπορείς άραγε να αγαπάς δύο ανθρώπους ταυτόχρονα;
Είμαι 42 χρονών με δύο παιδιά στην εφηβεία. Είμαι παντρεμένη με έναν πολύ αξιόλογο άντρα που με νοιάζεται και φροντίζει κι εμένα και τα παιδιά αν και είναι εργασιομανής και τελειομανής.
Παντρευτήκαμε από έρωτα εδώ και 17 χρόνια και η ζωή κυλούσε με πολλή δουλειά και κούραση αφού μεγαλώνουμε τα παιδιά μόνοι μας. Όλα αυτά τα χρόνια πάντα αυτά ήταν η προτεραιότητα μας και ποτέ δεν πήγαμε κάπου οι δυο μας. Νοιώθω τελευταία ότι έχουμε χάσει την επαφή τη συναισθηματική και την ερωτική. Είμαστε σαν συνέταιροι που εργαζόμαστε σκληρά για την οικογένειά μας.

Εδώ κι ένα χρόνο συνάντησα τυχαία τον πρώτο μου έρωτα. Ζει στο εξωτερικό και δεν έχει παντρευτεί. Χάρηκα τόσο όταν τον είδα. Σιγά σιγά παλιά συναισθήματα άρχισαν να ξυπνούν. Επικοινωνούμε πια σε καθημερινή βάση και όταν έρχεται στην Ελλάδα βλεπόμαστε χωρίς να έχουμε προχωρήσει πιο πέρα από κάποια φιλιά. Σέβεται το γάμο μου κι εγώ δεν θέλω να απατήσω τον άντρα μου. Δεν ξέρω για πόσο καιρό ακόμη. Μου ξυπνά συναισθήματα που είχα ξεχάσει ότι υπήρχαν. Τότε χωρίσαμε γιατί φοβόμουν να αφήσω τη χώρα μου και τους γονείς μου. Τώρα νοιώθω πιο διχασμένη από ποτέ και πολύ δυστυχισμένη.- Διχασμένη

Φυσικά και μπορείς να αγαπάς δύο ανθρώπους ταυτόχρονα. Και τρεις, και πέντε, και εκατό. Αυτό δεν αλλάζει ιδιαίτερα την αφήγηση της ιστορίας. Λες ο άντρας σου να δείξει περισσότερη κατανόηση επειδή εξακολουθείς να τον αγαπάς; (Λες;)


Όμως αυτή είναι η ερώτηση; Υπάρχει κάποια ερώτηση; Είναι ο διχασμός η λέξη που ταιριάζει; Συγκρίνεις μεταξύ τους δύο πράγματα παντελώς ανόμοια: μια σχέση δεκαεφτά ετών που έχει περάσει από χίλια κύματα με μια ανάμνηση ενός ημιτελούς συναισθήματος που έζησες προ Χριστού που τώρα είναι παράνομο, άρα διπλά γαργαλιστικό. Φυσικά και είναι έντονα τα συναισθήματα. Δεν καταλαβαίνεις όμως το γιατί;


Είναι πολύ δύσκολο να ξανασχηματίσεις μια ερωτική και συναισθηματική σχέση αν την έχεις παραμελήσει για πολλά χρόνια. Η αφοσίωση στα παιδιά σας δεν είναι ούτε αρκετά καλή δικαιολογία, ούτε αρκετά καλή εξήγηση για την απομάκρυνση σας. Το αφήσατε, ο καθένας για τους δικούς του λόγους, και είσαστε συνυπεύθυνοι. Επειδή είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπίσεις αυτό – ποιος έχει όρεξη για αυτοκριτική και σκληρή δουλειά - είναι πολύ πιο εύκολο να ερωτευτείς κάποιον άλλον για να πιστέψεις ότι αρχίζεις από την αρχή. Όμως δεν αρχίζεις ξανά, ούτε συνεχίζεις μια σχέση που έληξε πριν από δεκαεφτά χρόνια. Ζεις τη ζωή σου, και όπως πάντα, ό,τι γίνεται, δεν ξεγίνεται. Ό,τι αποφασίσεις τώρα, θα αλλάξει το μέλλον σου, αλλά όχι το παρελθόν.


Αν είχες παντρευτεί τον μεγάλο έρωτα πριν από 17 χρόνια, τι νομίζεις ότι θα αισθανόσουν τώρα γι' αυτόν; Τότε χωρίσατε γιατί φοβόσουν να αφήσεις τους γονείς σου. Και τώρα κάτι φοβάσαι, και κινδυνεύεις να οδηγηθείς ξανά από τον φόβο σου. Αν είναι να πάρεις κάποια απόφαση, να είναι εν γνώσει σου και γνωρίζοντας τις συνέπειες. Όχι επειδή «ξύπνησαν συναισθήματα». Τα συναισθήματα δεν ξυπνάνε ανεξάρτητα από το ποιοι είμαστε, τι κάνουμε, και τι περιμένουμε από τη ζωή. Εμείς είμαστε τα συναισθήματα.


(Δηλαδή, αν δεν σεβόταν τον γάμο σου, τι θα έκανε;)

__________________
5.


Αγαπητή Α Μπα,

Συγχαρητήρια για τη στήλη σου, σε διαβάζω ανελλιπώς. Το πρόβλημά μου είναι ότι έχασα τον καλύτερό μου φίλο από λάθος μου. Πριν από περίπου 5 μήνες και μετά από έναν πολύ επίπονο χωρισμό αποφάσισα να τον επισκεφτώ στην πόλη όπου μένει για διακοπές και για να ξεχαστώ. Όμως κανόνισα και να βρεθώ με κάποιον(καθαρά σεξουαλική σχέση, είναι παντρεμένος και γι αυτό το λόγο δεν ήθελα να ξέρει κανένας απολύτως τίποτα) στο σπίτι του φίλου μου, τις ώρες που θα έλειπε εκείνος στη δουλειά χωρίς να τον ενημερώσω. Ο φίλος μου το κατάλαβε αλλά δεν μου είπε τίποτα όσο ήμουν εκεί. Προσπάθησε μόνο να με ψαρέψει για το αν θα έκανα κάτι σεξουαλικό με αυτό το άτομο και εγώ επέμεινα να του λέω ψέματα πως δεν θα έκανα κάτι (επειδή δεν ήθελα να εκθέσω τον εραστή). Αφού έφυγα από εκεί, μου αποκάλυψε πως τα είχε καταλάβει όλα και πως ήταν έξαλλος με το ότι παραβίασα τον προσωπικό του χώρο και ιδιαίτερα με το ότι εξακολούθησα να του λέω ψέματα όταν με ψάρευε. Από τότε του έχω ζητήσει πάρα πολλές φορές συγγνώμη και έχω κάνει προσπάθειες να τον πλησιάσω αλλά δεν θέλει ούτε να με ακούσει αμπα. Σημειωτέον ότι ήμασταν φίλοι από μωρά παιδιά, πάνω από 10 χρόνια και τον θεωρούσα σαν αδερφό μου. Μου λείπει αφάνταστα, το σκυλομετανιώνω και δεν ξέρω πια τι άλλο να κάνω. Θεωρεί ότι ξεπέρασα τα όριά του, ότι έβαλα τον εραστή μου πάνω από αυτόν και δεν θέλει να έχει πάρε-δώσε. Είμαι απαίσια φίλη αμπα? Θα με συγχωρέσει ποτέ? Μπορώ να κάνω κάτι άλλο? Συγγνώμη για το μακροσκελές κείμενο, σε ευχαριστώ.- απελπισμενη

 

Τα όρια του καταλαβαίνω γιατί τα ξεπέρασες, το «έβαλες τον εραστή σου πάνω από αυτόν» δεν το καταλαβαίνω. Βέβαια δεν θέλω να δικαιολογήσω εσένα, γιατί ήσουν φιλοξενούμενη, καταπάτησες τον προσωπικό χώρο του καλού σου φίλου, και μετά του είπες και ψέματα. Απαντάω στην ερώτηση «μπορώ να κάνω κάτι άλλο». Είσαστε σίγουροι ότι έχετε συνεννοηθεί για ποιον λόγο χάλασε η φιλία σας;


Λες ότι το σκυλομετανιώνεις, αλλά δεν καταλαβαίνω τι ακριβώς μετανιώνεις. Το ψέμα; Αν δεν σε είχε πιάσει στα πράσα, θα είχες τύψεις που έφερες «εραστή», όπως λες, ως φιλοξενούμενη; Λυπάσαι για αυτό που έκανες, ή λυπάσαι που σε ανακάλυψαν και έχασες τον φίλο σου; Και ο φίλος σου γιατί δεν μπορεί να σε συγχωρήσει; Τον πειράζει ο άσχετος που μπήκε στο σπίτι του, το ψέμα σου, ή ότι προτίμησες να κάνεις σεξ από το να κάνεις παρέα μαζί του; Ή κάτι άλλο, που δεν έχεις ακόμα καταλάβει, κι άρα δεν μπορείς να μας το μεταφέρεις;


Μην ζητάς μηχανικά συγνώμη. Ρώτα τον τι τον ενόχλησε, ιεραρχώντας τη σοβαρότητα (δεν θα είναι μόνο μια απάντηση). Άκου ξεχωριστά τις απαντήσεις μια μία και προσπάθησε να καταλάβεις όλο το φάσμα. Είναι βέβαιο ότι κάποιος θα πει ότι ο φίλος σου σε βλέπει και αλλιώς, και γι'αυτό εκνευρίστηκε τόσο.

__________________
6.


Καλησπέρα Αμπα
Ειμαι 27 και πολύ ανοιχτός και κοινωνικός άνθρωπος, δε μου αρεσει να κάθομαι και συνέχεια ασχολούμαι με διάφορα χόμπυ. Δεν ήμουν πάντα έτσι αλλά στη πορεία είδα ότι μου αρέσει να γνωρίζω νέους ανθρώπους και κυρίως ξένους με διαφορετική νοοτροπία και τρόπο σκέψης από μένα γιατί είδα ότι αυτό με βοηθάει να σκεφτώ και εγώ διαφορετικά και να κάνω πράγματα που θεωρούσα ότι δε μπορώ να κάνω. Είμαι μέλος και στο couchsurfing οπότε γνωρίζω πολλά νέα και ξένα πρόσωπα. Επίσης έχει τύχει να γνωρίσω και άτομα μέσω facebook γνωστούς γνωστών και να βγω ραντεβου ή απλα για μια γνωριμία η οποία μπορεί να προκύψει φιλική, ερωτική ή και τίποτα. Το θέμα μου είναι ότι όταν γενικά οι φίλες μου με ρωτάνε «πού τον γνώρισες αυτόν;» ντρέπομαι πάρα πολύ να πω ότι ουσιαστικά μου είναι άγνωστος και πάντα σκέφτομαι κάτι ότι είναι γνωστος γνωστού, τον είχα πετυχει σε κοινή παρεα κτλ. Μόνο σε ελάχιστους ανθρώπους μπορώ να πω ότι απλα με εκανε add μου ζήτησε να παμε για καφέ και αφού είμαι ελεύθερη γιατί να μη δω τι γίνεται. Σκέφτομαι ότι θα νομίσουν ότι είμαι απελπισμένη και βγαίνω με όποιον να 'ναι. Βεβαια οι περισσότεροι δε δίνουν πολύ σημασία ενώ άλλες φορές νιώθω ότι με κοιτάνε περίεργα. Το θέμα είναι ότι ζορίζομαι πολύ και αναγκάζομαι να λεώ μικρα ψεμματάκια που πολλες φορές με φέρνουν σε δύσκολη θεση. Είμαι προκατειλημμένη; -sofia

Σταμάτα αμέσως να λες ψέματα γιατί είναι παραπάνω από βέβαιο ότι είναι προφανή και οι φίλες σου ξέρουν τι κάνεις. Σε ρωτάνε για να δουν τι θα πεις. Με τα ψέματα κάνεις μια ελαφρώς, ελαφρότατα ασυνήθιστη συμπεριφορά, εντελώς κατακριτέα (βλέπε παραπάνω).


Είσαι early adopter (συγνώμη για τα αγγλικά, είναι από τις αγαπημένες μου εκφράσεις και δεν μπορούσα να κρατηθώ). Αυτό είναι όλο. Δεν υπάρχει τίποτα μεμπτό στο να γνωρίζεις καινούριο κόσμο. Υπάρχουν κίνδυνοι όπως σε όλες τις γνωριμίες, απλώς είναι άλλου είδους, και όπως φαίνεται τους αντιλαμβάνεσαι (και δεν ρωτάς αυτό, ούτε είναι δουλειά μας να το κρίνουμε). Δεν έχεις άδικο στο ότι κάποιοι θα σε κακοχαρακτηρίσουν, αλλά αυτό θα το έκαναν είτε γνώριζες πολύ καινούριο κόσμο από το facebook, είτε στο δρόμο, είτε στα μπαρ, είτε μέσω άλλων γνωστών. Γενικά, είναι ελαφρώς κατακριτέο για μια γυναίκα να είναι πολύ κοινωνική και να γνωρίζει συνέχεια καινούριο κόσμο. Η ιδανική συμπεριφορά είναι να έχει κάποιες φίλες πολλά χρόνια και να γνωρίζει πού και πού καινούριους άντρες μέσω καλά επιλεγμένων και αξιόλογων κοινών φίλων. Ό,τι ξεφεύγει από αυτό, μπορεί να προκαλέσει σχόλια.


Οπότε, μην προσθέτεις και τα ψέματα από πάνω, γιατί είναι σα να φοράς έναν στόχο στην πλάτη σου. Μην χαρίζεις και τα βέλη.

__________________
7.


Γεια σου Λένα! Το πρόβλημά μου συνηθισμένο νομίζω αλλά όταν το βιώνεις σε προσωπικό επίπεδο σου μοιάζει βουνό... Κορίτσι γνωρίζει αγόρι. Υπάρχει κοινή ερωτική διάθεση. Ξέρουν και οι δύο ότι επειδή μένουν σε διαφορετικές πόλεις το πράγμα δεν έχει μέλλον οπότε λένε ας χαρούμε το τώρα χωρίς να μας νοιάζει το μετά. Και το κάνουν. Και ερωτεύονται. Και περνούν ένα μήνα υπέροχο. Και μετά το αγόρι πρέπει να γυρίσει πίσω. Και τώρα τι γίνεται; Κανείς από τους δύο δεν θέλει σχέση αλλά μιλάνε 2-3 φορές τη μέρα στο τηλέφωνο. Κ οι δύο φοβούνται να παραδεχτούν όσα νιώθουν. Αλλά τα νιώθουν. Και τα δείχνουν. Κι ας τους χωρίζουν 8 ώρες ταξίδι, στην καλύτερη. Και έχουν τον περίγυρο να τους ζαλίζει με θεωρίες ότι η απόσταση χωρίζει. Καταλαβαίνω ότι μια σχέση μπορεί να κρατήσει από απόσταση όταν υπάρχει μια βάση, μια προϊστορία ας πούμε, ή όταν ξέρεις ότι κάποια στιγμή ο άλλος θα γυρίσει. Αλλά όταν ξέρεις τον άλλο 1 μήνα και η μόνη προοπτική να βρεθείτε μόνιμα στο ίδιο μέρος είναι ο ένας από τους δυο να αλλάξει επαγγελματική καριέρα και ζωή στρωμένη τι μέλλον βλέπεις;; Υ.Γ. πρώτη φορά περνάω έτσι με άνθρωπο, αλήθεια, γ αυτό προβληματίζομαι τόσο.

Θα ήθελα να ξέρω πόσο χρονών είσαστε και γιατί θεωρείτε και οι δύο ότι έχετε τόσο καλή επαγγελματική καριέρα με τόσο στρωμένη ζωή που δεν γίνεται να αλλάξει. Δεν είναι ακριβώς ότι το αποκλείω, αλλά λίγο πολύ, το αποκλείω. Δυσκολεύομαι πάρα πολύ να πειστώ ότι ο οποιοσδήποτε μπορεί να έχει στρωμένη ζωή χωρίς καμία απολύτως αμφιβολία. Αυτό ισχύει για το γνωστό 1% του πληθυσμού, αλλά από την άλλη αυτό το ποσοστό είναι εξασφαλισμένο παντού. Ποιες να είναι οι συνθήκες της στρωμένης ζωής και της επαγγελματικής καριέρας που δεν μπορεί να επιζήσει σε άλλο μέρος του κόσμου, και μάλιστα στην περίπτωση σας να συμβαίνει και στους δύο;


Το φέρνω μαλακά για να καταλήξω στο δια ταύτα: δεν πιστεύω ότι έχετε πάθει τόσο μεγάλη ζημιά, γιατί δεν είσαστε διατεθειμένοι να αλλάξετε τη ζωή σας για να είσαστε μαζί, και κανείς δεν μπορεί βεβαίως να σας κατηγορήσει. Πολύ καλά κάνετε, γιατί γνωρίζεστε ένα μήνα μόλις. Οπότε, για την ώρα, δεν βλέπω μέλλον. Το μέλλον θα δείξει.


ΥΓ. Το «πρώτη φορά νιώθω έτσι» είναι απολύτως μηδενική ένδειξη για την σοβαρότητα οποιασδήποτε κατάστασης. Για να αποκτήσει βαρύτητα χρειάζονται πολλές προϋποθέσεις.


43

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
#1Καταλαβαινω ακριβως τι περνας, περασα τα ιδια με φιλη που κατσικωνοταν σπιτι μου και ξεχναγε να φυγει (μενω μονη). Εννοειται οτι μου εδειχνε πολλη αφοσιωση & συναισθημα, με απωτερο στοχο, οπως πολυ σωστα λεει η Αμπα, να μη μπορω να της πω ποτε οχι! Και μαντεψε καθε ποτε με ειχε αναγκη...παντα! Αυτο που εκανα εγω κ ισως βοηθησει κι εσενα ειναι, μολις καταλαβα τον υπουλο και καθολου ανιδιοτελη 'μηχανισμο' που χρησιμοποιουσε, να της πω μια ωραια μερα χωρις περιστροφες τα εξης: "με στεναχωρει, αλλα δυστυχως δεν μπορω να ειμαι αλλο φιλη σου. Με κουραζει αφανταστα η σχεση μας οπως εχει εξελιχθει τους τελευταιους μηνες και ενω εχω προσπαθησει επανειλημμενα να σου το πω και να στο δειξω, δεν περναει το μηνυμα διοτι το μυαλο σου εχουν κατακλυσει οι δικες σου αναγκες. Εγω ομως κουραστηκα και νιωθω οτι δεν μπορω να το υποστηριξω αλλο ολο αυτο. Οταν βρεις ξανα τον εαυτο σου, μετα χαρας εδω θα ειμαι και θα ξεκινησουμε απο εκει που το αφησαμε. Σου ευχομαι τα καλυτερα, ειλικρινα". Αποτελεσμα; εχει περασει 1 χρονος και κατι κ στην ρωτηση εαν μου ελειψε, η απαντηση ειναι δυστυχως καθολου (ναι, τοση ηταν η ψυχικη κουραση που μου ειχε προκαλεσει αυτη η κοπελα). Οσο για εκεινη, δυστυχως δεν ερχονται θετικα μηνυματα στα αυτια μου, αν και πραγματικα ευχομαι ο,τι καλυτερο γι'αυτην και ισως μεσα μου να πιστευα κιολας οτι θα τα καταφερει.
Πολλή σαπίλα σήμερα από μέρους μου. Στο #5 όταν διαβασα ότι έχασε τον φίλο της από λάθος της αρχικά σκέφτηκα ότι προκάλεσε τροχαίο κι εκείνος πέθανε και στο #6 το couchsurfing νόμιζα ότι έχει να κάνει με ιστοσανίδα που με ενδιαφέρει κιόλας.Ευτυχώς ξέρω να γκουγκλάρω...
#2"σε κανέναν δεν κάνει κακό ένας ψυχολόγος" ?αλήθεια τώρα?πάντα υπάρχει η πιθανότητα λάθους για έναν επαγγελματία και επιπροσθέτως επειδή και αυτός είναι άνθρωπος - δεν έχει το αλάθητο. 'Εχω βρεθεί πρώτο τραπέζι πίστα στα Τάρταρα (ναι με κεφαλαίο το Τ), από λάθος χειρισμό κρίσης επαγγελματία ψυχολόγου και το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι τα λάθη είναι για τους ανθρώπους και δεν είχε κακή πρόθεση. 'Ομως ξέρεις τι λένε και για τις καλές προθέσεις - ότι ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος από δαύτες!Πάντα να κάνετε αρκετή έρευνα για τον κατάλληλο επαγγελματία που θα σας αναλάβει.
#3 Η διαιτολόγος δεν μπορεί να κάνει κάτι άλλο πέραν του να κατευθύνει πώς πρέπει να γίνει η δίαιτα. Αν η άλλη δε γουστάρει να κρατήσει το στόμα της κλειστό, να το πω κι έτσι, η διαιτολόγος δεν μπορεί να της το κλείσει με το ζόρι.
#7 Καλοκαιρινός έρως;Να σε συνδράμουμε αγαπητή φίλη, ευχαρίστως.Για αρχή ,να σου επισημάνω ότι ,θεωρητικώς, μπροστά σας κείτεται όλη η γκάμα των πιθανοτήτων,από το να μην τ ξαναβρεθειτε,έως να περάσετε το επίλοιπον του βίου σας μαζί τρισευτυχισμένοι.Αυτά ,θεωρητικώς πάντα,ισχύουν σε πρώτη φάση,για μια τεράστια μερίδα ανθρώπων που ζευγαρώνουν. Στο δια ταύτα που σε ενδιαφέρει,δεν εξαρτάται μόνο από σένα,τι θα επακολουθήσει.Η απόσταση είναι (για σένα),ένα πρώτο ζήτημα.Το έτερον του ζεύγους τι γνωμοδοτεί;Αν έγραψες την ερώτηση υπό την επήρρεια του πόνου του χωρισμού του πρώτου καιρού,βιαστηκαμε να σε παρηγορήσουμε.Ο χρόνος θα σε βοηθήσει να δεις καθαρά πώς νιώθεις στην πραγματικότητα.Το πρόβλημα σου είναι πολυπαραγοντικό άρα και η απάντησή σου.Θέλετε πάρα πολύ να μείνετε μαζί;Αν ναι,ή μετακομίζει εις εκ των δύο,ή πηγαινοέρχεστε. Περισσεύουν χρήματα για εισιτήρια; Έχετε άδειες από τις δουλειές σας;Τι δουλειές κάνετε; Μπορεί,θέλει κάποιος από τους δυο να βρει δουλειά στην άλλη πόλη;Γνωρίζω ζευγάρια που μετακινούνται ανελλιπώς,έτη κι έτη ,επί σειρά. Κοστοβόρο, χρονοβόρο,ενεργοβόρο αλλά γίνεται,αν θέλετε.Στην παγκόσμια φιλολογία και φιλμογραφία θα βρεις πολλές περιπτώσεις ζευγαριών που θα σας αντιπροσωπεύουν(χώρισαν,δεν χώρισαν,μετακόμισαν).Παίζει ρόλο τι χαρακτήρες είστε,σε ποια φάση της ζωής σας βρίσκεστε και τι περιμένετε ο ένας από τον άλλο. Σου συνιστώ ψυχραιμία,καλή διάθεση,τόλμη αν κρίνεις ότι χρειάζεται τώρα, και υπομονή.Ο χρόνος ενδείκνυται να αποδείξει τι να κάνεις,με όρια που θα θέσεις σύμφωνα με τις ανάγκες σου.Μην εξαρτηθεις από τηλέφωνα και συναφή επικοινωνιακά μέσα,να απασχολείς το μυαλό σου με θετικά πράγματα.Άλλο δεν έχεις τίποτα καλύτερο να κάνεις και ασχολείσαι όλη μέρα με sms και άλλο είσαι ερωτευμένη.Διαχώρισέ τα στο κεφάλι σου.Διαφέρουν.
#1 σε καμία περίπτωση δεν είσαι κακός άνθρωπος. Οι ανθρώπινες σχέσεις πάντα κρίνονται μέσα στο χρόνο. Στην αρχή δε φαίνονται οι διαφορές και αν φαίνονται δεν ενοχλούν...Έρχεται όμως ένα σημείο τριβής, που καθορίζει το μέλλον τους. Άσε, που αλλάζουν και οι συνθήκες της ζωής μας άρα και οι ανάγκες μας, τουλάχιστον για τους περισσότερους. Η φίλη σου είναι, κατά τη δική μου άποψη και εκτίμηση για το τι είναι φιλία, αρκούντως ενοχλητική και τοξική. Κάνει πως δεν καταλαβαίνει ότι σε έχει πρήξει εκτός και έχει πρόβλημα υγείας στον εγκέφαλο (που δεν το νομίζω).Το ζήτημα, νομίζω δεν έχει να κάνει τόσο με τις διαφορές σας ως χαρακτήρες, αν είναι ή δεν είναι διπρόσωπη ας πούμε ή γλυκερή.....(σ αγαπώ όλη την ώρα ....χωρίς λόγο ....ίου...), το ζήτημα πρώτα είναι ότι δε σε σέβεται και δευτερευόντως ότι δεν ταιριάζετε.Προσωπικά αυτές οι εκρήξεις αγάπης, σε άσχετο χρόνο, με ενοχλούν αφάνταστα....είναι άβολες, χειριστικές, θυμίζουν στροουμφάκια και δεν αρμόζουν σε ενήλικες ανθρώπους...αλλά ξέρω πολλούς που όχι μόνο δεν τους ενοχλούν αλλά τους αρέσουν κιόλας..Μπαίνεις στο φαύλο κύκλο να αναλύεις ποια έχει δίκιο ενώ αυτό δεν θα έπρεπε να σε ενδιαφέρει καθόλου.και ποιός σου είπε ότι οι φιλικές σχέσεις δε χωρίζουν....Βγάλε από τη ζωή σου την "φίλη", γιατί απλά δεν είναιΆνθρωπος που σε ταράζει τόσο και σου βγάζει το χειρότερο εαυτό σου δεν είναι τίποτα....
Είμαι η μοναδική που θεωρεί την αντίδραση του φίλου της κοπέλας, λίγο υπερβολική;Εξηγούμαι:θεωρώ αγένεια, το λιγότερο, αυτό που έκανε η κοπέλα. Και εγώ θα θύμωνα πολύ να είχα στο σπίτι μου και χωρίς τη συγκατάθεσή μου έναν ξένο άνθρωπο.. Αλλά όχι και να χαλάσει μια τόσο ¨"καλή" φιλία ,όπως περιγράφει η κοπέλα, για κάτι τέτοιο.. Δείχνεις τη δυσαρέσκειά σου,βάζεις τα όριά σου, συζητάς με τον άλλο πόσο σε ενόχλησε αυτό που έγινε αλλά μέχρι εκεί..Δώσε μια ευκαιρία στον άλλο να σου αποδείξει ότι έκανε λάθος,το μετάνιωσε και ότι δεν θα ξανακάνει κάτι τέτοιο στο μέλλον.. Ειδικά αν ο φίλος/η σου είναι είναι άτομο που δεν σου έχει δώσει αφορμές και η συμπεριφορά του είναι ας πούμε "σωστή", δέξου απλώς ότι έκανε ένα λάθος.. Ζήτησε συγγνώμη,θερμοπαρακάλεσε, αλλά ο άλλος κάνει λες και τον πρόδωσε ή του συμπεριφέρεται επανειλημμένα άσχημα.. Οπότε η κοπέλα ή δεν έχει δώσει επαρκείς πληροφορίες ή ο φίλος της είναι πολύ εγωιστής και επικριτικός..
@ Haifischnet φυσικά και τον εκμεταλλεύτηκε, αφού η ξεπέτα με τον παντρεμένο ήταν εξαρχής στο πρόγραμμα. Η φιλοξενία, συμπαράσταση και η αλλαγή παραστάσεων που παρείχε ο φίλος ήταν το μπόνους.Πάντως αν μία στο εκατομμύριο ο φίλος την έβλεπε αλλιώς, ίσως θεώρησε ότι ο επίπονος χωρισμός ήταν ένα παραθυράκι για να γίνει κάτι μεταξύ τους. Αντί γι΄ αυτό έφαγε την απόλυτη κλωτσιά into the friendzone και μάλλον αποφάσισε ότι αρκετά την περίμενε, δεν αξίζει να πληγωθεί άλλο, οπότε οι συγγνώμες της δεν έχουν καμία σημασία.
#5 Φαντάζομαι υπάρχει κι η περίπτωση ο φίλος να είναι γνωστός με τον παντρεμένο και τη γυναίκα του και να εκνευρίστηκε επειδή, σε περίπτωση που γίνει καμία στραβή και βγει στη φόρα η απιστία, μπορεί να μπει ο ίδιος σε μπελάδες, ως φίλος σου, ή να βρεθεί εκτεθειμένος, δεδομένου του ότι ό,τι συνέβη, έγινε στο χώρο του (άρα, υποθετικά, με τη συγκατάθεσή του). Γενικά πάντως δεν είναι σωστό να φέρνουμε τους φίλους μας σε τέτοια θέση. Εσύ εκεί πήγες εκδρομή, ο φίλος εκεί μένει, έχει κύκλο, έχει γνωστούς και φαντάζομαι δεν θα του είναι ευχάριστο να λένε ότι "έφερε μία εδώ που πήγε με παντρεμένο και τους έκανε και πλάτες".
#4 Πολύ γενικά μας τα λες. Επικοινωνείτε κάθε μέρα;Τινι τρόπω;Με τι ασχολείται αυτός εκεί,πού ζει,δημιούργησε ποτέ κάποια άλλη σοβαρή σχέση,είσαι βέβαιη ότι τώρα δεν υπάρχει κάτι άλλο; Τι εννοείς σέβεται τον γάμο σου; Έχετε σχέση εκ των πραγμάτων, δεν ξέρω αν το καταλαβαίνεις,η καθημερινή επικοινωνία και τα φιλιά τι είναι κατά την γνώμη σου;Τον άντρα σου ήδη τον απατάς,συγγνώμη που γίνομαι δυσάρεστη.Ποιο είναι το πραγματικό πρόβλημα;Είσαι βέβαιη ότι ξέρεις;Νομίζω ότι κοιτάς στον καθρέπτη και βλέπεις περιγράμματα.Μάλλον αυτό που συμβαίνει,σου είναι πολύ δύσκολο και οδυνηρό για να το διαχειριστείς.Ο εαυτός σου αρνείται να αντικρύσει την πραγματικότητα.Ο ανεκπλήρωτος έρωτας,ο αφθαστος αγαπημένος που ζει στο εξωτερικό,είναι ο μοχλός που θα χρησιμοποιήσεις ,ρομαντικά σκεπτόμενη ,για να ξεθεμελιώσεις τα πάντα. Ξανασκέψου το με αρωγή κάποιου τρίτου.Άλλα πράγματα υποβόσκουν.
#3 Για την διαιτολόγο δε θα αποφανθώ,αλλά ,αν για παράδειγμα, κάποιος με αυτοκτονικό ιδεασμό επισκεφτεί ψυχίατρο(και θα το κάνει προφανώς αιτούμενος βοήθειας), μπορεί,πρέπει και γνωρίζει ο γιατρός πώς ακριβώς να βοηθήσει. Αναφέρω ένα ακραίο παράδειγμα για να συνειδητοποιήσουμε περί τίνος ομιλούμε.Δεν γράφω αν είναι εύκολο να γίνει,πάντως είναι (δύσκολη)δουλειά του ψυχίατρου αυτό.Υπάρχει μία αναλογικότητα και σε λιγότερο σοβαρά ζητήματα από αυτό.
Βρε #5, πώς περίμενες να αντιδράσει ο άνθρωπος; Σου το έφερνε και απ' έξω απ'έξω και εσύ του έλεγες ψέματα. Και πάλι ήρεμα αντέδρασε που περίμενε να φύγεις από μόνη σου. Άλλος θα σε είχε πετάξει έξω την ίδια στιγμή.
#7"Κ οι δύο φοβούνται να παραδεχτούν όσα νιώθουν. Αλλά τα νιώθουν. Και τα δείχνουν. Κι ας τους χωρίζουν 8 ώρες ταξίδι, στην καλύτερη.........πρώτη φορά περνάω έτσι με άνθρωπο, αλήθεια, γ αυτό προβληματίζομαι τόσο."γι αυτο που θα επρεπε να προβληματιζεσαι περισσοτερο ειναι το οτι καθεσαι και συζητας για το μελλον για μια γνωριμια τους ενος μηνα..επισης, δεν μπορεις να μιλας εξ ονοματος ΚΑΝΕΝΟΣ αλλου για το τι αισθανεται και τι οχι.το οτι προσπαθεις να μας προκαταβαλεις λεγοντας οτι ειστε εξισου ερωτευμενοι εξισου ενθουσιασμενοι εξισου θελετε να ειστε μαζι , αλλα εξισου δεν θελετε σχεση (!!!!)με κανει να υποψιαζομαι οτι εκεινος δεν θελει σχεση κι εσυ προσπαθεις να εκλογικευσεις.απο το οτι δεν το παραδεχεται δλδ (κι αυτο εξισου), εσυ συμπερανες το ποσα πολλα νοιωθει για σενα. ελεος...οταν θελουν και οι δυο και σχεση γινεται, και επισχεση γινεται. το για ποσο, θα δειξει... μπορει και για παντα, μπορει και για καθολου...μηηηπως καποιος δεν θελει και πολλα- πολλα?
#4"Επικοινωνούμε πια σε καθημερινή βάση και όταν έρχεται στην Ελλάδα βλεπόμαστε χωρίς να έχουμε προχωρήσει πιο πέρα από κάποια φιλιά. Σέβεται το γάμο μου κι εγώ δεν θέλω να απατήσω τον άντρα μου."τον απατας ηδη τον ανδρα σου, εφοσον κανεις και κρυφες ερωτικες πραξεις με αλλον ανδρα (φιλια, ερωτικη επικοινωνια) και δεν εχεις μεινει σε σκεψεις.τι ειναι η απατη δλδ? μονο η διεισδυση?εθελοτυφλεις...μερικες φορες η χειροτερη απατη ειναι αυτο που κανεις τωρα, που ξυνεις το σεξουαλικο σου συναισθημα και χαμουρευεσαι με τον τυπο.ενα session κανονικου σεξ μπορει και να σε ξενερωνε ...και μονη σου λες οτι ο γαμος σου ξεκινησε σαν μεγαλος ερωτας. επομενως να συγκρινεις τον ανδρα σου οταν εισασταν ερωτευμενοι με τον τυπο τωρα, οχι μια κουρασμενη σχεση 17 ετων με οικογενεια και παιδια με το απροβληματιστο κερατο ανευ υποχρεωσεων.κατα τα αλλα τι να σου πουμε?το σωστο και ηθικο ξερεις πολυ καλα ποιο ειναι. η χωριζεις η κοβεις το χαμουρεμα.εσυ κανε οτι αντεχεις. δεν ειμαστε παπαδες.
#1εφτασες να της πεις βαριες κουβεντες, γινεσαι επιθετικη, δεν περνας και καλα, αντι να κανεις το απλο και αυτονοητο χωρις επιθετικοτητα και χωρις καυγαδες.να της εξηγησεις οτι εσυ δεν εχεις αναγκη της τοσο συχνης επικοινωνιας οχι απο την ιδια αλλα ουτε καν απο τους πιο κοντινους σου ανθρωπους.δεν χρειαζεται φυσικα να της πεις οτι την θεωρεις υποκριτρια ... στα " σ αγαπω γι αυτο θελω να μιλαμε", απαντας οτι δεν εχει να κανει. "κι εγω σαγαπω αλλα θελω να μιλαμε 1 φορα τη βδομαδα η οποτε τυχει κατι συνταρακτικο ", γιατι ετσι μαρεσει η καθημερινοτητα μου εμενα κι οχι ονλαιν 24/7..ειχα καποτε κι εγω μια ιντρνετικη γνωστη, ουτε καν φιλη που απ οταν ανταλλαξαμε τηλεφωνα, με επαιρνε καθε μερα , οταν οδηγουσε επειδη βαριοταν και μου κρατουσε το τηλεφωνο για να μου λεει κουτσομπολια απο την γειτονια της για ανθρωπους που δεν ηξερα καν, επειδη δεν αντεχε να μην φλυαρει ολη τη μερα και βαριοταν την οδηγηση...κι αυτη μου ειχε τρομερη αδυναμια... ε μια δυο τρεις , της ειπα οτι δεν μπορω να μιλαμε ετσι χωρις να εχουμε κατι να πουμε. δεν το καταλαβε και επιχειρησε ν συνεχισει.απο την επομενη, αλλες φορες δεν το σηκωνα καν κι αλλες, το σηκωνα και μολις καταλαβαινα οτι ειναι παλι τηλεφωνημα βαρεμαρας, ελεγα οτι πρεπει να κλεισω και εκλεινα. απλο.
#5Αν τον είχες σαν αδερφό σου, θα του είχες μιλήσει για τη φάση με τον παντρεμένο και θα του είχες ζητήσεις την άδεια να χρησιμοποιήσεις το σπίτι του.Ένας απλός κανόνας καλής συμπεριφοράς είναι ότι δεν χρησιμοποιούμε το κρεβάτι, τον καναπέ ή τον πολυέλαιο άλλου για να κάνουμε σεξ, ακόμα κι αν είναι ο αδερφός μας, παρά μόνο αν μας δώσει την άδεια. Εν τω μεταξύ, δεν σε προβλημάτισε πώς το έμαθε; Μάλλον δεν έχει κρατηθεί και τόσο κρυφό αυτό που έχεις με τον παντρεμένο. Τα ψέματα που είπες σου κόστισαν τη φιλία που παρουσιάζεις ως πολύτιμη για σένα, ενώ φάνηκε ότι ήθελες απλώς ένα μέρος για να κάνεις δωρεάν διακοπές και σεξ, αντί να κλάψεις στον ώμο του φίλου σου για τον χωρισμό σου. Δεν βλέπω πως μπορεί να σε συγχωρήσει. Υποθέτω για να είναι τόσο αυστηρός ή έχει πολύ αυστηρό κώδικα αξιών ή πολύ απλά δεν είναι η πρώτη φορά που του έχεις συμπεριφερθεί έτσι.Κι όπως λέει και το τραγούδι:Τους φίλους τους διαλέγουμεΓι'αυτό δεν τους παιδεύουμεΤα μυστικά μας λέμε
#5.Ας υποθέσουμε ότι ήμουν εγώ στη θέση του φίλου σου.Θα αναρωτιόμουν αν όντως είχες την ανάγκη να περάσεις λίγο χρόνο μαζί μου,για να νιώσεις καλύτερα μετά από το χωρισμό σου ή αν είχες ήδη κανονίσει το σεξάκι κι απλά βόλευε η πόλη και το σπίτι μου.Κι αυτή η σκέψη θα με ξενέρωνε πολύ περισσότερο και από το γεγονός ότι έβαλες ξένο άνθρωπο μέσα στο σπίτι μου χωρίς να το ξέρω,μαγάρισες τα σεντόνια μου (εντάξει υπερβολή) και αρνήθηκες επανειλημμένως τα πάντα.Θα εκτιμούσα την ειλικρινή συγνώμη σου,αλλά θα ήθελα χρόνο.Εκείνο που θα μετρούσε καθοριστικά,θα ήταν η ποιότητα της σχέσης μας πριν το συμβάν.Λάθη μπορεί να κάνουν όλοι.Δεύτερη ευκαιρία δίνουμε σε εκείνους που το αξίζουν.Επομένως ό,τι θα μπορούσες να κάνεις,πέρα από την απαραίτητη συγνώμη και τις εξηγήσεις,το έχεις κάνει ήδη τα προηγούμενα χρόνια.
#7# αχ στον ενα μηνα ...ολα τελεια τα βλεπεις...ειδικα οταν ξερεις οτι ο ενας θα φυγει κιολας..εκει ειναι που εξιδανικευεις τα παντα κ θεωρεις οτι ζεις κατι ξεχωριστο..Στην ουσια ομως δεν το ξερεις καθολου αυτο το ατομο..πως συμπεριφερεται σε διαφορες καταστασεις,αν ειναι τσιγγουνης,αν ειναι ζηλιαρης,αν αν αν...Κανε την ερωτηση στον εαυτο σου,το ενδεχομενο να μετακομισεις εκει που μενει,πως σου φαινεται;Αν το θεωρεις εντελως τρελο η αν πιστευεις οτι θα σε περασει για τρελη αν του το πεις,τοτε δεν υπατχει αυτο το τοσο συγκλονιστικο που περιγραφεις.ΥΓ.Παντως στρωμενη ζωη μπορουμε να εχουμε κ εμεις,οι κοινοι θνητοι,οχι μονο το 1%Δηλαδη αν καποιος εχει μια επιχειρηση δικια του ,που με πολυ κοπο καταφερε να την κανει επιτυχημενη,εχει τους φιλους του την οικογενεια του,Αυτο δεν ειναι μια στρωμενη ζωη;(οχι εξασφαλισμενη δια παντος,αλλα παντωςγια την ωρα στρωμμενη).Δηλαδη ποσο ευκολο ειναι να κλεισεις το ιατρειο σου;το λογιστικο γραφειο;το καταστημα σου; η να παρατησεις τη θεση σου σε μια καλη εταιρεια η οποιαδηποτε δουλεια πιστευεις οτι σε καλυπτει
#4 "Νοιώθω τελευταία ότι έχουμε χάσει την επαφή τη συναισθηματική και την ερωτική". Αγαπητή Διχασμένη, αφού γνωρίζεις ποιο είναι το πρόβλημα στη σχέση σου, γιατί δεν προσπαθείς να το διορθώσεις και να βελτιώσεις τη σχέση με τον σύζυγό σου; Βρείτε λίγο χρόνο για σας, βγείτε μόνοι έξω, πηγαίνετε μια εκδρομούλλα! Αλλάξτε συνήθειες!
#5.Ο φίλος σου εξαγριώθηκε επειδή α. συναντήθηκες με τον φίλο σου, β.συναντήθηκες με τον παντρεμένο φίλο σου, γ.συναντήθηκες με τον παντρεμένο φίλο σου στο σπίτι του,δ.σε ήθελε για τον εαυτό του παλαιόθεν,το γνώριζες και μ αυτό που έκανες, χωρίς να τον ενημερώσεις φυσικά, υπερέβης τα εσκαμμένα;Τι συμβαίνει ακριβώς; Βέβαια και θα έπρεπε να έχεις προειπει κάτι,αλλά η υπερβολική μετέπειτα αντίδρασή του οδηγεί σε άλλες σκέψεις,εκτός αν ,για κάποιο λόγο,στα είχε μαζέψει και εξερράγη.Ποιό ποτήρι ξεχείλισε αυτή η σταγόνα,το ότι σε ήθελε παλαιότερα και τον απέρριψες (εμμέσως προφανώς αμφότερα),ή ότι δεν είχες καλή συμπεριφορά γενικώς (γαϊδουριά, ανειλικρίνεια)οπότε σε διέγραψε μαινόμενος ;Εσύ απαντάς. Για να σε παρηγορήσω πάντως,σου γράφω το εξής, υπάρχει μία ρήση την οποία πιστεύω και στην παραθέτω:μία φορά φίλοι,πάντα φίλοι.Με την προϋπόθεση πως αυτό που είπε ο φίλος σου,ότι έβαλες τον εραστή σου πάνω από αυτόν και τα συνακόλουθα, δεν λαμβάνονται ως δηλώσεις προδομένου,υποψήφιου εραστή...Ένας αμέτοχος τρίτος πάντως,αυτό συμπεραίνει, παρεκτός και ο φίλος σου είναι ultra συντηρητικός και πάλι, αμφιβάλλω ότι η φιλική σας σχέση δεν είχε και μια ερωτική essence,την οποία αγνόησες και εξεμάνη.Η δε εμμονή του να ρωτάει αν θα κάνετε κάτι ερωτικό με τον τρίτο,δεν ξέρω πόσο ενδεικτική απουσίας ζήλιας είναι. Και προφανώς,ο ίδιος διάγει μοναχική περίοδο.(Αν δεν ρίξατε κάτω τους τοίχους),η τιμωρία του δεν απευθύνεται μόνο στην αταξία σου.