σε , ,

Ήμασταν εκεί: Στη συναυλία του Σαββόπουλου για τα 50 χρόνια Woodstock

Φωτογραφίες και σκέψεις απ’ το πρωτότυπο, εορταστικό live στο Λόφο της Σάνης

Φωτο: Γιάννης Ερμείδης 

Έχει παίξει πολλές φορές ο Σαββόπουλος στο Sani Festival και τον έχω δει σχεδόν όλες. Ήμουν σχεδόν παιδάκι όταν κατέβηκε με ένα αλεξίπτωτο στο λόφο της Σάνης και πήδηξε κατευθείαν στη σκηνή για να παίξει το Μην Πετάξεις Τίποτα, ήμουν πια δημοσιογράφος όταν έπαιξε μια συναυλία με τίτλο Ο Πολιτευτής (με τα πιο πολιτικά του τραγούδια) και του πήρα μια αξέχαστη -για μένα- συνέντευξη, τον είδα με τη Βιτάλη.

Screenshot 10 7Τον είδα και τις προάλλες στο αφιέρωμα που έκανε για τα 50 χρόνια Woodstock. Ως θεατής ήταν εκεί και ο Γιάννης Ερμείδης που με τις φωτογραφίες του ντύνει οπτικά το άρθρο.

Ο σκοπός ήταν να παίξει τραγούδια του από δίσκους που βγήκαν εκείνη την περίοδο (γύρω στο 1969) αλλά και διασκευές κομματιών των καλλιτεχνών που έγραψαν ιστορία στο φεστιβάλ του Γούντστοκ. Το αποτέλεσμα ήταν μία απ’ τις πιο απρόβλεπτες και διαφορετικές συναυλίες του – μια ευκαιρία να τραγουδήσει αγγλικά, να διασκευάσει ένα σωρό πράγματα και να μας συστήσει εξαιρετικές φωνές. (Μαζί του ήταν η Κατερίνα Πολέμη, ο Σάκης Ντοβόλης, η Αλεξάνδρα Σιετή, και η Κλαυδία Παπαδοπούλου, μαθήτρια της Γ’ Λυκείου όπως μάθαμε).

Screenshot 9 4
Φωτο: Γιάννης Ερμείδης
Screenshot 8 6
Φωτο: Γιάννης Ερμείδης

Μετά από δεκάδες συναυλίες με όλα τα συνηθισμένα τραγούδια και τις πολυακουσμένες ιστορίες του, ήταν απίθανα αναζωογονητικό να μην έχεις ιδέα τι μπορεί να ακολουθεί. Σαν να ακούς μια πλέιλιστ αλλουνού και μάλιστα στο shuffle.

Ο Σαββόπουλος το έκανε σαφές από την αρχή: Δεν επρόκειτο για μνημόσυνο. Ήταν μια γιορτή.

Ξεκίνησε λοιπόν εορταστικά με μια τζούρα του Let the sunshine in που οδήγησε στον Μπάλο. (Τον έπαιξε ολόκληρο, με όλες τις αλλαγές μουσικού ύφους, κι όταν μπήκε το πιάνο σε στυλ κλασικής μουσικής το συνειδητοποίησα για πρώτη φορά: Ο Μπάλος είναι στην ουσία ένα μεγαλύτερο και πιο ζουμερό Bohemian Rhapsody.) Συνέχισε διασκευάζοντας The Who, το We’re Not Gonna Take It και πήραμε μια πρώτη γεύση απ’ τα αγγλικά του -τόνισε ότι δεν έχει πάρει Lower- πριν ερμηνεύσει τη Θαλασσογραφία back to back με τη Μαύρη Θάλασσα.

Screenshot 6 8
Φωτο: Γιάννης Ερμείδης
Screenshot 7 8
Φωτο: Γιάννης Ερμείδης

Παίζοντας μια μεγάλη, ωραία εκτέλεση του Βιετνάμ Γιε Γιε, παραδέχτηκε (για πρώτη φορά; εγώ δεν τον είχα ξανακούσει) ότι έκλεψε τη μουσική απ’ το It Ain’t Me Babe του Ντίλαν. Απομαγνητοφωνώ τι ακριβώς είπε: «Έκλεψα χωρίς να το καταλάβω 6 μέτρα από ένα τραγούδι του Ντίλαν… Ήμουν σίγουρα επηρεασμένος αλλά δεν το συνειδητοποίησα εκείνη τη στιγμή. Πάντως ο Χατζιδάκις έλεγε πως “αν είναι να επηρεαστείς επηρεάσου απ’ τους καλύτερους” και πως “αν έκλεβες από κάπου και ήσουν χαζός θα έκανε μπαμ, ενώ αν ήσουν μάστορας μπορούσες να το τακτοποιήσεις”».

Και συνέχισε ο Σαββόπουλος: «Επειδή ήταν το πρώτο τραγούδι διαμαρτυρίας στην Ελλάδα, πίστευα ότι είχα κάνει κάτι πολύ σπουδαίο, κι έλεγα “Αχ, αν ήμουν στην Αμερική θα με έπαιρνε ο Ντίλαν, θα γνωριζόμασταν με την Jane Fonda με τη Faye Dunaway, μπορεί να κάναμε και καμία διαδήλωση με την… στενότερη έννοια, και ξαφνικά ξυπνάω θα βρίσκομαι στην ασφάλεια να με δέρνει ένας τύπος σαν τον Πολακη -καμία σχέση ο άλλος ήταν χουντικός, αλλά εμφανισιακά φτυστός- και να με θεωρούν δημόσιο κίνδυνο…»

Screenshot 2 17
Φωτο: Γιάννης Ερμείδης
Screenshot 5 11
Φωτο: Γιάννης Ερμείδης

Από τις ωραίες στιγμές, ο Άγγελός Εξαγγελος που έπαιξε ντουέτο-μέντλεϊ με μια εκ των τραγουδιστριών, μισό ελληνικό μισό αγγλικό. Μετά έπαιξε μερικά τραγούδια απ’ το άλμπουμ του με διασκευές ξένων κομματιών Ξενοδοχείο, φεύγοντας όμως δυστυχώς απ’ το κόνσεπτ του Γούντστοκ. Πανέμορφη μεν η εκτέλεση ντουέτο και στα αγγλικά και στα ελληνικά με το κομμάτι του Νικ Κέιβ Into my arms / Άδεια μου αγκαλιά, αλλά έμοιαζε παράταιρη.

Ευτυχώς μοιράστηκε σύντομα μνήμες απ’ την πρόσληψη του Woodstock στην Ελλάδα, μέσω του συναυλιακού ντοκιμαντέρ που έκανε πάταγο -εν μέσω χούντας- στο σινεμά:

«Με το που παίχτηκε το τραγούδι Freedom, υπήρξε αλαλαγμός μέσα στην αίθουσα. Οι απέξω -εκατοντάδες άτομα που δεν είχαν καταφέρει να βρουν εισιτήριο κι είχαν γεμίσει τα πεζοδρόμια-, στην αρχή δεν κατάλαβαν τι έγινε. Άκουσαν μια βοή και μετά την ιαχή FREEDOM -πώς βγαίνει το Άγιο Φως από την ωραία πύλη και μοιράζεται στο εκκλησίασμα;
Οπότε καταλαβαίνετε: η σύναξη μεταβλήθηκε σε διαδήλωση, πλάκωσε η αστυνομία, έγινε ο κακός χαμός και ο σκηνοθέτης της ταινίας βγήκε να ηρεμήσει τα πνεύματα.
Εγώ δεν ήμουν εκεί, τα έμαθα το βράδυ στο Odeon της οδού Χέυδεν όπου τραγουδούσα. Ήταν τίγκα κι όλοι ήταν σε μία έξαψη, και ξαφνικά κατεβαίνει τα σκαλιά ο σκηνοθέτης της ταινίας, o Michael Wadleigh μαζί με τον τραγουδιστή Ντόνοβαν! Και μετά και στο πατάρι ήρθαν οι δυο τους για να μου πουν συγχαρητήρια.
Ο Wadleigh μάλιστα μου ζήτησε να παίξω τον επόμενο χρόνο στο Φεστιβάλ του Νιουπορτ, αλλά δεν μπόρεσα να πάω γιατί φυσικά η χούντα δεν μου έδωσε διαβατήριο…»

Η πολύ ενδιαφέρουσα εισαγωγή οδήγησε σε δύο Freedom (της Αρίθα Φράνκλιν και του Richie Havens) με την εκπληκτική συμμετοχή της Αλεξάνδρας Σιετή. (Λέγοντας το τετράστιχο “Sometimes I feel like a motherless child” ο Σαββόπουλος ζήτησε συγγνώμη για την προφορά του αλλά πρόσθεσε παιχνιδιάρικα: «Ε, πάντως απ’ τον Τσίπρα καλύτερα τα μιλάω τα αγγλικά».

Screenshot 8 6
Φωτο: Γιάννης Ερμείδης
Screenshot 3 15
Φωτο: Γιάννης Ερμείδης

 

Η συνέχεια είχε απ’ όλα. Και Santana, και τρομερή εκτέλεση του I Put A Spell On You απ’ την μαθήτρια Λυκείου Κλαυδία Παπαδοπούλου, και συγκλονιστική εκτέλεση από Σαββόπουλο της Θανάσιμης Μοναξιάς του Αλέξη Ασλάνογλου απ’ τον Σαββόπουλο, κι έπειτα, λίγο πριν το κλείσιμο μαζεύτηκαν όλοι μαζί επί σκηνής και τραγούδησαν φανταστικά το Hallelujah, -ο Σαββοπουλος ελληνικά και τα 3 κορίτσια κι ο κιθαρίστας αγγλικά.

Για φινάλε, μόνος του ο Σαββόπουλος με την κιθάρα του, μας χάρισε την Ωδή στον Γεώργιο Καραϊσκάκη.

Κι ήταν όπως υποσχέθηκε. Όχι μνημόσυνο, αλλά γιορτή.

67763082 10217449117197420 8924940043928207360 o
Φωτο: Γιάννης Ερμείδης

0 Comments
Ενσωματωμένα σχόλια
Δείτε όλα τα σχόλια

Τα Μικροπράγματα στο inbox σου!