Εν όψει Ολυμπιακών, ο Γκάι Ρίτσι λέει: Cool Brittania θέλετε; Σκατά στα μούτρα σας. Το Λονδίνο που βλέπει αυτός είναι ένα ασόβαρο μωσαϊκό γελοίων μαφιόζων με φονικές επιπτώσεις στους παίκτες ενός μπερδεμένου επιτραπέζιου. Με αναφορές στο σινεμά των ‘90s και της δικής του φιλμογραφίας, ο Ρίτσι κάνει ό,τι κάνει συνήθως αλλά με σφιχτή πλοκή και ανοιχτό φινάλε, ικανό να οδηγήσει το Rocknrolla σε συνέχεια. Ο τίτλος είναι μια κατασκευή και προσδιορίζει τον Παίκτη, τον ολοκληρωμένο και τσίφτη rock n roll απατεώνα, εκείνο που σε μια παλιότερη ταινία ο Σον Κόνερι εννοούσε όταν έλεγε με πίκρα, if you can't take the time (της φυλακής), don't do the crime. Η δράση εξελίσσεται στο Λονδίνο του οργανωμένου εγκλήματος, στην αγορά των ακινήτων, η οποία έχει βάλει σε δεύτερη μοίρα την πιάτσα των ναρκωτικών και των κλοπών. Όποιος όμως θέλει να διεισδύσει στην αγορά αυτή -από το μικροαπατεώνα Ουάν Του (Τζέραρντ Μπάτλερ) μέχρι το σκοτεινό Ρώσο δισεκατομμυριούχο Γιούρι Ομπόμαβιτς (Κάρελ Ρόντεν)- πρέπει να περάσει από έναν άνθρωπο: τον Λένι Κόουλ (Τομ Γουίλκινσον).

Ο Λένι, μαφιόζος της παλιάς σχολής, ξέρει ακριβώς ποια γρανάζια πρέπει να κινήσει, ενώ έχει στο χέρι κάθε σημαντικό γραφειοκράτη, χρηματιστή ή γκάνγκστερ. Με ένα μόνο τηλεφώνημα ο Λένι μπορεί να κάνει την κόκκινη ταινία να εξαφανιστεί. Αλλά, όπως του λέει το δεξί του χέρι, ο Άρτσι (Μαρκ Στρονγκ), το Λονδίνο είναι το σημείο μηδέν σε αυτή την εποχή αλλαγών, που οι μεγάλοι εγκέφαλοι της Ανατολής, οι πεινασμένοι εγκληματίες του δρόμου και όλοι όσοι παρεμβάλλονται μεταξύ αυτών θέλουν να αλλάξουν τους κανόνες του εμπορίου και του εγκλήματος.

Διακυβεύονται εκατομμύρια κι ο υπόκοσμος του Λονδίνου συνωμοτεί, σκευωρεί και συγκρούεται προκειμένου ο καθένας να πάρει το μερίδιό του. Καθώς όμως οι μεγάλοι παίκτες και οι μικροεγκληματίες μάχονται για να πάρουν τα σκήπτρα του παιχνιδιού, η τύχη μιας συμφωνίας πολλών εκατομμυρίων θα εξαρτηθεί από ένα ναρκομανή ροκ σταρ (Τόμπι Κέμπελ) - το θετό γιο του Λένι, ο οποίος, παρά τις φήμες που τον θέλουν νεκρό, ζει και βασιλεύει. Πολλοί χαρακτήρες, παρεξηγήσεις, κόλπα, κυνηγητά, αξιομνημόνευτες και κωμικές σκηνές, με πρώτης τάξης κινηματογράφηση που έχει πλάκα και δεν παίρνει τον εαυτό της στα σοβαρά. Κι ενώ ο Ρίτσι πάντα σκάρωνε καλογυρισμένες φάρσες, ακόμη και στην πρώην γυναικούλα του που πίστεψε πως με το Η Κυρία και ο Ναύτης θα έπιανε την καλή, τα μούσκευε μετά την Καπνισμένη Κάννη. Εδώ ολοκληρώνει και διασκεδάζει χωρίς να περνάει σε άλλο plateau καλλιτεχνικά, να εξελίσσεται δηλαδή. Απολαυστικός ο Τομ Γουίλκινσον.