Ο Ντέιβιντ Κεπές είναι ένας φημισμένος καθηγητής λογοτεχνίας, παθιασμένος με την τέχνη και, παρά εξήντα του χρόνια, διαθέτει ακόμα την εκλεπτυσμένη γοητεία που παρασύρει νεαρές φοιτήτριες στο κρεβάτι του. Είναι διαζευγμένος χρόνια και απομακρυσμένος από το μοναχογιό του, διατηρώντας μια on and off συνεύρεση με μια απελευθερωμένη μεσόκοπη γυναίκα (Πατρίσια Κλάρκσον). Ο Κεπές δεν έχει δημιουργήσει ποτέ μια βαθιά σχέση με κάποιον, παρά μόνο με τον καλύτερό του φίλο. Όταν μια πανέμορφη πνευματώδης Αμερικανο-κουβανέζα εμφανίζεται στην τάξη του, εκείνος τη βλέπει σαν άλλη μια κατάκτηση. Αυτό που δεν περιμένει είναι πως η γνωριμία αυτή θα γυρίσει τον κόσμο του ανάποδα και θα βιώσει συναισθήματα, την ύπαρξη των οποίων αγνοούσε.

Βασισμένη στη νουβέλαThe Dying Animalτου Φίλιπ Ροθ, η δραματική ταινία της Κοϊξέτ δεν αξιοποιεί σε βάθος το πάντρεμα σεξ και θανάτου που χαρακτηρίζει πεισματικά και συνολικά το πνεύμα και το περιεχόμενο των βιβλίων του Αμερικανού συγγραφέα. Ο Κεπές του Κίνγσλεϊ δεν βγάζει τη ζωώδη απελπισία ενός αρπακτικού σε σήψη - είναι σχεδόν ωραιοπαθής και εκλεπτυσμένος, παρά το παρουσιαστικό του, ενώ ο χαρακτήρας υπονοεί μια σαδιστική στρατηγική. Από την άλλη, η Πενέλοπε Κρουθ απλώς στέκεται και περιμένει, εξαφανίζοντας τα περιθώρια δράσης και σβελτάδας μιας πολύπλοκης νεαρής ηρωίδας. Για όλα αυτά ευθύνεται η απαλή σκηνοθετική γραμμή της Κοϊξέτ, μιας υπερτιμημένης καλλιγράφου προβληματικών και ιδιαίτερων σχέσεων. Το ενδιαφέρον κομμάτι της ταινίας, το αρχικό στάδιο όπου η αγάπη απειλεί, βιάζεται να δώσει τη θέση του στη λύτρωση, που ερμηνεύεται λανθασμένα.