Η Κέικο είναι μαντάμ σε ένα μπαρ της συνοικίας Γκίνζα, της Τρούμπας του Τόκιο. Πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στο γάμο και τη δική της επιχείρηση, ένα κλαμπ που θα τη γονατίσει οικονομικά αλλά θα εξασφαλίσει την ανεξαρτησία της. Ντυμένη με κιμονό, έρχεται σε αντίθεση με τους κουστουμαρισμένους άνδρες που την περιτριγυρίζουν και την υπέροχη, λυπητερή τζαζ μουσική του Μαγιοζούμι, και παλεύει να ζήσει αξιοπρεπώς σε μια μάτσο κοινωνία που αλλάζει ραγδαία, υποκύπτοντας ασυνθηκολόγητα στον Δυτικό κυνισμό και μια εμπορευματοποίηση της λογικής και των συναισθημάτων.

 

Πρόκειται για μια χαμηλόφωνη τραγωδία μιας γυναίκας σε δίλημμα, που βιώνει απογοητεύσεις με την καρτερικότητα που αρμόζει στην καταγωγή και την ανατροφή της. Ο Ναρούζε είναι μετρ στη σύνθεση σκηνών της καθημερινότητας που περιέχουν βάρος και επιπτώσεις, διαφέροντας αισθητά από τους σύγχρονούς του σκηνοθέτες στο ότι ενσωματώνει τάσεις και συμπεριφορές χωρίς να καταφεύγει σε μύθους και δεισιδαιμονίες της πλούσιας παράδοσης της χώρας του. Αφηγείται αργά μια ενδιαφέρουσα ιστορία και πλάθει το πορτρέτο μιας γυναίκας που πατάει σε κινούμενη άμμο και κάθε της κίνηση είναι από χέρι λανθασμένη.