Στο μέτρο που ο Πόλεμος των Άστρων είναι αυτό που είναι γιατί δεν μπορεί και δεν γίνεται να είναι κάτι άλλο (είναι πολλά τα λεφτά, ειδικά πέρα από τον Άρη...), το Skywalker, Η Άνοδος είναι ένας χορταστικός μίνι τερματισμός που συνδυάζει θέαμα και ουσία.

 

Το 9ο επεισόδιο είναι ανώτερο από την επανεκκίνηση του Τζ.Τζ. Έιμπραμς, με τον ίδιο ξανά στο τιμόνι της σκηνοθεσίας, καθώς αποκαλύπτει διασταυρώνοντας και ερμηνεύει ανασταίνοντας παλιούς γνώριμους, είτε σε κινηματογραφική μορφή αναμνήσεων είτε με τη φυσική παρουσία της Κάρι Φίσερ, ανασυνθέτοντας την εικόνα της από τον ρόλο που υπάρχει ήδη σε κρίσιμες σκηνές της Λέια Οργκάνα.

 

Η μοίρα της δυναμικής Ρεν, της ορφανής που εκπαιδεύεται να γίνει Τζεντάι, και τα αρχαιοελληνικά διλήμματα του Κάιλο Ρεν δίνονται ανάγλυφα μέσα από τη σύγκρουση του αρχικακού, απέθαντου Παλπατίν και της ζεν/διαστημικής δυναστείας των Skywalker.

 

Η saga της συγκεκριμένης οικογένειας φτάνει στην ποθητή λύτρωση (με τον Τζον Γουίλιαμς στο κύκνειο άσμα του, μετά από 42 χρόνια παροχής αξέχαστων θεμάτων και leitmotivs στη σύνθεση) και ο Έιμπραμς βρίσκει χώρο στην καλά ενορχηστρωμένη, αν και όχι ιδιαίτερα πρωτότυπη δράση του, για να αναπτύξει στοιχειωδώς τους χαρακτήρες που υποδύονται πειστικά, για μια ακόμη φορά, η Ντέιζι Ρίντλεϊ και ο πανταχού παρών φέτος Άνταμ Ντράιβερ. Αντίθετα, ο Όσκαρ Άιζακς και ο Τζον Μπογιέγκα φαντάζουν ακόμα πιο βοηθητικοί και τα ανδροειδή χρήσιμα και χαριτωμένα.