Η ταινία του Μίκαελ Χερς διακρίνεται από τη θεματική πρωτοτυπία της: καταπιάνεται με ένα κορίτσι που επιβίωσε από μια τρομοκρατική επίθεση στο Παρίσι και όχι με το γεγονός καθαυτό.

 

Η 7χρονη Αμάντα χάνει τη μητέρα της σε ένα ισλαμιστικό χτύπημα, αλλά είναι πολύ μικρή για να διαχειριστεί την τρομερή απώλεια. Ο θείος της, ο 20χρονος Νταβίντ, προάγεται απότομα στον ρόλο του θετού πατέρα, αφήνοντας πίσω μια χύμα καθημερινότητα, ένα πρόπλασμα οργανωμένης ζωής που τώρα οργανώνεται αποκλειστικά γύρω από την ντελικάτη φροντίδα μιας σύγχρονης survivor.

 

Το χαμηλόφωνο δράμα εξετάζει τη ζωή και τις σχέσεις σε μια κοινωνία με θολωμένα τα όρια ανάμεσα στους καλούς και στους κακούς (μια σκηνή με μια μαντιλοφορεμένη στο πάρκο επιβεβαιώνει τη σύγχυση) και η αβίαστη χημεία ανάμεσα στον Βενσάν Λακόστ και την πρωτάρα Ισόρ Μουλτριέρ κρατά το ενδιαφέρον ζωντανό σε μια χαλαρή περιήγηση που κλείνει με την πιο δυνατή σκηνή του έργου σε έναν αγώνα τένις στο Λονδίνο.