Τα γεγονότα που συνέβησαν στη Βομβάη το 2008 και ειδικά η ομηρία των ενοίκων του πολυτελούς ξενοδοχείου TAJ από ομάδα τρομοκρατών είναι μια ιστορία που περιέχει ελάχιστες δόσεις ηρωισμού, αφήνοντας περισσότερο μια γεύση αποτροπιασμού για την ευκολία με την οποία αφαιρέθηκαν ανθρώπινες ζωές.

 

Η μετατροπή της σε κινηματογραφικό υλικό που προσπαθεί να παρουσιαστεί με το ζόρι ως συναρπαστικό γίνεται με σπάσιμο της δράσης σε διαφορετικούς χαρακτήρες και κυρίως με μια υποτακτική προσέγγιση μιας ομάδας Ινδών υπαλλήλων του ξενοδοχείου που έχουν ως πρώτο τους μέλημα την προστασία των αξιότιμων πελατών τους.

 

Στο σύνολό της, πάντως, η ταινία χάνεται στην αμηχανία που προκαλούν τα γεγονότα και μοιάζει να ακροβατεί ανάμεσα στη χολιγουντιανή ταινία δράσης, δανειζόμενη αρκετά κλισέ από αυτήν, και στην ψυχρή καταγραφή μίας από τις πιο μαύρες στιγμές του αιώνα μας, μη μπορώντας να πετύχει σε κανένα από τα δύο είδη.