Δύσκολα θα περίμενε κανείς από κάποιο ελληνικό κόμμα (όχι μόνο το ΚΚΕ) να παρουσιάσει ένα ντοκιμαντέρ αφιερωμένο στην ιστορία του και να ενδιαφερθεί για οποιουδήποτε είδους αντικειμενικότητα.

 

Η πολιτική ιστορία του τόπου μας, άλλωστε, περιγράφεται από περισσότερες από μία αλήθειες τον τελευταίο αιώνα, ανάλογα με το πρίσμα του παρατηρητή, οπότε η ελλειπτική παρουσίασή της βοηθά τον κάθε κομματικό πυρήνα να δώσει τη δική του εκδοχή, χωρίς παράλληλα να χρειάζεται να δώσει λογαριασμό σε κανέναν.

 

Ανάγοντας κάθε εθνικό, πολυεθνικό ή τοπικό γεγονός της τελευταίας εκατονταετίας σε αποτέλεσμα της ταξικής πάλης, η ταινία παραδίδει ένα σημαντικό αρχείο που αφορά τα αίτια και τη γέννηση του κόμματος, θυμάται τα αιματοβαμμένα περιστατικά που παραμένουν σημαία του τουλάχιστον ως τις αρχές της Μεταπολίτευσης και μιλά υποτιμητικά για όσους παρεξέκλιναν από τη γραμμή του για να φτάσει ως το σήμερα, αφιερώνοντας ένα σημαντικό κομμάτι της αφήγησης στη σημασία και τις δράσεις του ΚΚΕ και ολοκληρώνοντας με σκληρή πειθαρχία κάτι που μοιάζει περισσότερο με προεκλογικό εργαλείο παρά με κειμήλιο για το μέλλον.