Η πραγματική ιστορία των Κάθριν Τζόνσον, Μέρι Τζάκσον και Ντόροθι Βον, τριών Αφρoαμερικανίδων που συνέβαλαν αποφασιστικά στο διαστημικό πρόγραμμα της ΝΑΣΑ που έστειλε τον Τζον Γκλεν στο φεγγάρι, είναι μια πρώτης τάξης αφορμή για ένα ακαδημαϊκό φιλμ συμφιλίωσης των χρωμάτων, υπενθύμισης της ρατσιστικής αδικίας και ανάτασης του «μαύρου» κοινού, με πλείστες σκηνές κινηματογραφικής διόρθωσης ενός ακόμη ιστορικού ολισθήματος. Οι Αφανείς Ηρωίδες, μια από τις γάργαρες, αψεγάδιαστες και στρογγυλεμένες ταινίες που σε λίγα χρόνια θα εμπίπτει άνετα στην ομπαμική περίοδο, στο ευφορικό απόγειο πολυετών προσπαθειών της αφροαμερικανικής κινηματογραφικής κοινότητας να αποκτήσει αυτόνομη, περισσότερο αβίαστα αυθεντική φωνή και ίσες ευκαιρίες, είναι επίσης μια κλασικά δομημένη, feelgood nostalgia σε ένα, ειρωνικά, εντελώς λευκό είδος αφήγησης που γνωρίζει πώς να κλιμακώνει και να απογειώνει σε ένα φινάλε ταύτισης του θεατή με τους ήρωες, χαρίζοντάς τους ικανοποίηση και υπερηφάνεια. Και εδώ βρίσκεται η στρατηγική: βάλε στην αίθουσα ανθρώπους που τόσα χρόνια τσαντίζονταν με την ελλιπή εκπροσώπησή τους στο θέαμα και στην τέχνη και δώσε τους την ευκαιρία να απολαύσουν έναν παρόμοιο μύθο, φτιαγμένο με τον ίδιο τρόπο, ακόμη και από λευκό σκηνοθέτη (τον Θίοντορ Μέλφι, δεν πειράζει...), αλλά με άλλο χρώμα, το σωστό αυτήν τη φορά.

 

Με κόπο και επιμονή έλαμψαν και έγραψαν Ιστορία, όχι μόνο στην κατάκτηση του Διαστήματος αλλά και στην απλή κατάκτηση βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων


Όπως ήταν φυσικό για την εποχή, οι τρεις επιστημόνισσες, μαθηματικοί με διαφορετικές ειδικότητες, δούλευαν απομονωμένες και «ριγμένες», παρά τα προσόντα τους, και κατάφεραν να βρουν καίρια θέση ουσιαστικής υποστήριξης, όταν αναζητήθηκε συγκεκριμένα και επειγόντως η ειδικότητα της καθεμιάς, δηλαδή ο γρήγορος υπολογισμός και οι μαθηματικές θεωρίες, οι γνώσεις μηχανικής και η επίβλεψη του επαναστατικού για την εποχή, θηριώδους κομπιούτερ IBM που εγκαταστάθηκε στο ερευνητικό κέντρο και κανείς (λευκός και άντρας) δεν ήξερε να χειριστεί. Με κόπο και επιμονή έλαμψαν και έγραψαν Ιστορία, όχι μόνο στην κατάκτηση του Διαστήματος αλλά και στην απλή κατάκτηση βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως η χρήση τουαλέτας στο ίδιο κτίριο με τους υπόλοιπους, στη συντριπτική τους πλειονότητα λευκούς – ωραία η επαναλαμβανόμενη σκηνή της Χένσον που τρέχει σε πανικό διανύοντας μεγάλη απόσταση για να ανακουφιστεί, κουβαλώντας πάντα μαζί της τα έγγραφά της, την ώρα που ο προϊστάμενος νομίζει πως λουφάρει συστηματικά. Το ειδικό βάρος του Κέβιν Κόστνερ στον ρόλο του απόλυτα προσηλωμένου στον μεγάλο του στόχο, Αλ Χάρισον, διευθυντή του Space Task Group, ως εξισορροπητή και ενδιάμεσου μεταξύ των απαθών, ρατσιστών λευκών, όπως ο Τζιμ Πάρσονς και η Κίρστεν Ντανστ και των θυμωμένων, φιλόδοξων μαύρων γυναικών, είναι σημαντικό για τη δραματικότητα της ταινίας και ο ηθοποιός και σκηνοθέτης εξαργυρώνει την πείρα του και με μια αλά JFK ερμηνεία ενώνει τις άκρες και δένει το καστ. Οι Αφανείς Ηρωίδες, υποψήφιες για Όσκαρ καλύτερης ταινίας, διασκευασμένου σεναρίου και δεύτερου γυναικείου ρόλου για την Οκτέιβια Σπένσερ, είναι ένα μάθημα Πολιτικής Ιστορίας με κάποιες ιστορικές ανακρίβειες για να εξυπηρετηθεί η πλοκή, και, κυρίως, ένα σεμινάριο πολιτικής ορθότητας από το φιλελεύθερο Χόλιγουντ του Μάντεψε ποιος θα έρθει το βράδυ και του Σκιές στη Σιωπή, που επιστρατεύει τα ψυχαγωγικά εργαλεία του για να απαλύνει τις ανισότητες και να χρυσώσει το μήνυμα.