Αν σας ιντριγκάρει η πολυπλοκότητα των σχέσεων που αναπτύσσεται σε μια παρέα που αποφασίζει να ζήσει συμβιωτικά, τότε το Together του Λούκας Μούντισον είναι η αρμόδια, διεξοδική ταινία για το θέμα. Το Κοινόβιο του Τόμας Βίντερμπεργκ αφορά περισσότερο τη δυναμική του πρωταγωνιστικού ζευγαριού, της Άνα, που προτείνει την ιδέα και επιμένει πεισματικά, και του συζύγου της Έρικ, ο οποίος αντιστέκεται στην αρχή και στη συνέχεια προσαρμόζεται, του αρέσει και τα φτιάχνει ταυτόχρονα με τη μαθήτριά του, Έμα, μπερδεύοντας ακόμη περισσότερο την έφηβη κόρη του. Τα υπόλοιπα μέλη δρουν χαριτωμένα και περιφερειακά, σαν έμψυχα διακοσμητικά του τεράστιου σπιτιού που ο Έρικ κληρονόμησε από τον πατέρα του και πρέπει, με κάποιον τρόπο, να γεμίσει. Βρισκόμαστε στην τελείως '70s Στοκχόλμη και η ανοιχτή σεξουαλικότητα επικρατεί σε πειραματικό και συναισθηματικά ακροβατικό επίπεδο.

 

Ο Βίντερμπεργκ, σε φορμαρισμένη αφηγηματική διάθεση, αλλά με λιγότερη ένταση από τις προηγούμενες πολυπρόσωπες ψυχικές καταβυθίσεις, όπως το Κυνήγι και η Γιορτή, αντλεί το υλικό από προσωπικές του εμπειρίες, έχοντας ο ίδιος μεγαλώσει κοινοβιακά, και, με λίγες ιλαρές εξαιρέσεις, διατηρεί σοβαρό τόνο που λίγο απέχει από το μελό, όταν δίνεται η ευκαιρία στην Τρίνε Ντίρχολμ (βραβείο ερμηνείας στο 66ο Φεστιβάλ Βερολίνου) να αυξομειώσει, προλαβαίνοντας τους υπόλοιπους, ως πιο υπεύθυνη και διορατική, μπροστά στα πραγματικά αισθήματα, πέρα από τα σχήματα.