Ο υποψήφιος για Όσκαρ Ροντ Στάιγκερ υποδύθηκε χωρίς υπερβολές έναν από τους πιο αληθινούς κινηματογραφικούς ήρωες που σχετίζονται με το Ολοκαύτωμα. Ο ρόλος του πλέον, ένας αποξενωμένος απ' όλους ενεχυροδανειστής που κάνει τη δουλειά του μηχανικά και χωρίς να εισάγει σε αυτήν κάποιου είδους συναίσθημα, δείχνει το μεταπολεμικό χάσμα ανάμεσα σε αυτούς που άκουσαν για τον πόλεμο από μακρινή απόσταση και αυτούς που τον έζησαν στο πετσί τους, στη χειρότερή του μάλιστα μορφή. Ο Λιούμετ, σε μία από τις έξοχες, αν και λιγότερο γνωστές στιγμές της καριέρας του (συνήθως μνημονεύεται ως η πρώτη ταινία μέσα στο πλαίσιο των στούντιο που περιείχε σκηνή με γυμνό γυναικείο σώμα), μιλά κυνικά για το πώς οι δύο αυτοί κόσμοι δικαίως δεν μπόρεσαν να ενωθούν ποτέ και μόνο με μια θυσία, μια μικρότερου βαθμού τραγωδία δηλαδή, μπορούν να πλησιάσουν ο ένας τον άλλον.