Δεν νομίζω να αναφέρεται έστω και μια φορά η λέξη κρίση στην ταινία με τον ειρωνικό τίτλο Όμορφη Νιότη που έκανε πρεμιέρα στο περσινό Φεστιβάλ Καννών, αλλά δεν χρειάζεται, καθώς η επίπτωσή της καθορίζει τις περιορισμένες προοπτικές δύο ερωτευμένων νέων, της Νατάλια και του Κάρλος, οι οποίοι μένουν με τις μητέρες τους (η μία υπερπροστατευτική, η άλλη ανήμπορη, και οι εκατέρωθεν πατεράδες απόντες), αναγκάζονται να γυρίσουν πορνό για να βγάλουν χαρτζιλίκι και σε μια ακόμη απονενοημένη ενέργεια κρατούν το μωρό και βρίσκονται σε πλήρες αδιέξοδο, τουλάχιστον από οικονομικής πλευράς. Νατουραλιστικά και με κάποια απόσταση, σαν ντοκιμαντέρ που κοντοστέκεται μπροστά στον συναισθηματικό κόσμο των πρωταγωνιστών, ο Χαϊμέ Ροζάλες κινηματογραφεί με 16άρι φιλμ, ενώ με κινητά και skype καταγράφονται οι πιο προσωπικές στιγμές τους, μερικές από αυτές με επινοητικό μοντάζ εικόνων. Η Οικουμενική Επιτροπή του Φεστιβάλ, όπως συνηθίζει να καραδοκεί σε περιπτώσεις έστω και αδιόρατης ελπίδας, έσπευσε να επιβραβεύσει την ταινία στις Κάννες, αναγνωρίζοντας τη σεναριακή επιλογή υπέρ της ζωής (σε ένα ζευγάρι που ήταν φαβορί για άμβλωση), ακόμη κι αν το τίμημα είναι πικρό για τη στριμωγμένη γενιά που παραστράτησε επειδή η κοινωνία την οδήγησε εκτός ιδανικών.