Στην κηδεία του Ερνστ Λιούμπιτς, περίλυπος ο Γουίλιαμ Γουάιλερ λέει στον Μπίλι Γουάιλντερ: «Πάει ο Λιούμπιτς». Και ο τελευταίος γυρνάει και του απαντάει: «Ακόμα χειρότερα, πάνε οι ταινίες του Λιούμπιτς!». Η απώλεια ήταν εξίσου μεγάλη με την επίδραση του Γερμανού σκηνοθέτη και αρχιτέκτονα της αισθηματικής κομεντί, ειδικά από τότε που μετακόμισε στο Χόλιγουντ και ραφινάρισε ακόμα περισσότερο την τεχνική, το περίφημο άγγιγμά του, στους διαλόγους, στις παρεξηγήσεις, στις συμφιλιώσεις, στους έρωτες και στα διαζύγια των ηρώων του. Μέχρι και σε αυτό το μέτριο φιλμ, μια αγγλόφωνη διασκευή ενός παλιότερου δικού του φιλμ, η πλοκή εξατμίζεται σε κλισέ μετά το πρώτο και πιο χαριτωμένο ημίωρο, αλλά η κομψότητα στο αγαπημένο του πεδίο, τη μάχη των φύλων, παραμένει άθικτη. Η πανέμορφη, και παραγνωρισμένη, Μερλ Όμπερον, ξεχωρίζει από το καστ.