Σε ένα ίδρυμα που φιλοξενεί εφήβους με ανάρμοστη συμπεριφορά εργάζεται η Γκρέις, η οποία ταυτίζεται με την Τζέιντεν, ένα νέο κορίτσι που μόλις εισήχθη και πασχίζει να ξεπεράσει τους δαίμονές της. Η ταινία, ένα τυπικό δείγμα καλοφτιαγμένου, ευαίσθητου, ανεξάρτητου αμερικανικού σινεμά, ζουμάρει στα πρόσωπα και τα παρακολουθεί στις μικρές τους καθημερινές αντιδράσεις για να αποφύγει την ανεξήγητη κοινωνική παθογένεια, ανάγοντας τη δύναμη της κοινότητας σε μοχλό ψυχικής σωτηρίας. Η Γκρέις της Μπριν Λάρσεν κινδυνεύει να δυναμιτίσει την τρυφερή της σχέση με έναν συνάδελφό της, επειδή δεν έχει επουλώσει ακόμα τις πληγές της, και η εξυπνάδα του σκηνοθέτη Ντέστιν Ντάνιελ Κρέτον έγκειται στη ρευστή της τοποθέτηση μέσα στο φιλικό αναμορφωτήριο: από τη μία δείχνει συμπόνια και γνώση πάνω στον χειρισμό των τροφίμων και αμέσως μετά μοιάζει να τη χρειάζεται περισσότερο και από τους «ασθενείς» – ωραία ερμηνεία.