Ο Μπερνάρντο Μπερτολούτσι επανακάμπτει 10 χρόνια μετά την τελευταία του ταινία, το Dreamers και για πρώτη φορά στα ιταλικά, 32 χρόνια μετά την Τραγωδία Ενός Γελοίου Ανθρώπου! Μεταφέρει στην οθόνη ένα διήγημα του Νικολό Αμανίτι, αντιπαραθέτοντας έναν εσωστρεφή 14χρονο που λέει ψέματα στη μάνα του πως πάει για σκι και μένει στο υπόγειο του σπιτιού του για να παρατηρήσει τη ζωή των μυρμηγκιών, με την έφηβη, τζάνκ ετεροθαλή αδελφή του, από την πλευρά του πατέρα, η οποία κάνει ντου και παθαίνει κρίση στέρησης. Αστική σύγκρουση με θαμμένα οικογενειακά θέματα που δεν έχουν λυθεί. Με ένα πρόδηλο, ροκ σάουντρακ, φωναχτές ερμηνείες (αν και νεοφερμένος Αντινόρι διαθέτει αυθεντικό πρόσωπο και ειλικρίνεια) και μαστόρικα πλάνα βασικά σε τέσσερεις τοίχους, το επαναλμβανόμενο Εγώ κι Εσύ, που δεν έχει καν το μπρίο των Ονειροπόλων,  είναι μια ταινία που θα μπορούσε κάλλιστα να έχει γυριστεί πριν από 30 ή 40 χρόνια, παλιομοδίτικη και καλοφτιαγμένη, μια λιανή υποσημείωση πάνω σε ένα από τα αγαπημένα θέματα του Μπερτολούτσι, την πολύπλοκη νεότητα- ευτυχώς, χωρίς τις κυριολεκτικά τραγικές υπερβολές που είχε το Φεγγάρι, η χειρότερη στιγμή στην υπερήφανη φιλμογραφία του.