Για το δράμα του παλαιστινιακού λαού, τον αιώνιο παραλογισμό του πολέμου, την ντροπή ενός τείχους που συνεχίζει να απαξιώνει ανθρώπους και ζωές και για την προσπάθεια κατανόησης από πλευράς ενός Δυτικού παρατηρητή του βαθύτερου προβλήματος, καθώς και της λογικής πίσω από μια αποστολή αυτοκτονίας μιλάει το Ανάμεσα, που στον πρωτότυπο τίτλο χρησιμοποιεί την αραβική ευχή «Θεού Θέλοντος».

Ο ενδιάμεσος κρίκος είναι η Κλοέ, μια Καναδή που δουλεύει ως βοηθός μαιευτήρα στη Δυτική Όχθη και γίνεται φίλη μιας Παλαιστίνιας και μιας Ισραηλινής. Μέσα από την καθημερινότητα μπαίνει στο νόημα, ενώ η ταινία δεν βαθαίνει ποτέ. Με την υπογραφή των παραγωγών του Εξαιρετικού κύριου Λαζάρ και του Μέσα από τις Φλόγες, το Ανάμεσα δεν φτάνει στο ύψος των δύο αυτών ταινιών, γιατί η ηρωίδα φαίνεται μια δραματοποιημένη κατασκευή που χρησιμεύει για ενημέρωση των θεατών επί του ζητήματος και όχι για εμβάθυνση. Δεν είναι τυχαίο που η ταινία τιμήθηκε με Οικουμενικό Βραβείο, κάτι που δικαιώνει τον ειρηνευτικό της χαρακτήρα – και μόνο.