Στην εποχή που τα βίντεο μπορούν να εκτιναχθούν παγκοσμίως με ταχύτητα φωτός (το περίφημο viral) και ανυπολόγιστες επιπτώσεις, το Κυνήγι είναι μια ευπρόσδεκτη επιστροφή στην αυθεντική όσο και σκληρή δοκιμασία της ρετσινιάς, σαφώς πληρέστερη κινηματογραφικά από την Αμφιβολία του Τζον Πάτρικ Σάνλεϊ που είδαμε πριν από μερικά χρόνια. Μετά τις πρόσφατες, φιλόδοξες αστοχίες, ο Τόμας Βίντερμπεργκ επιστρέφει στα γνώριμα λημέρια του, όπως τον γνωρίσαμε στην Οικογενειακή Γιορτή, χωρίς ωστόσο τους γυμναστικούς περιορισμούς του Δόγματος. Το Κυνήγι είναι ένα απολαυστικό προσωπικό, οικογενειακό και κοινωνικό δράμα, με επίκεντρο έναν άνδρα που δεν είναι τέλειος αλλά οι προθέσεις του είναι αποδεδειγμένα καλές. Ο Λούκας έχει την ατυχία να αρέσει σε ένα μικρό κορίτσι επιρρεπές στο ψέμα, χαμένο μέσα στην αγάπη που τρέφει γι’ αυτόν και τη στιγμιαία σύγχυση που διακατέχει ένα παιδί που παγιδεύεται στα ανεπεξέργαστα αισθήματά του. Ο τρόπος που σταδιακά αποδίδεται η απώλεια της αξιοπιστίας και της αξιοπρέπειας ενός ανθρώπου εντελώς συμπαθούς, κοινωνικότατου και μέχρι τούδε λογικού και ψύχραιμου αιχμαλωτίζει και καθηλώνει, ακόμα κι αν το στόρι και η πλοκή δεν είναι και τα πιο πρωτότυπα. Οι φίλοι και το σχολείο σπεύδουν να φερθούν απαίσια σε έναν υγιή άνθρωπο και επιλέγουν να μην πιστέψουν την ενήλικη εκδοχή, αγκυλωμένοι σε ένα κλισέ περί παιδεραστίας και παρασυρμένοι από έναν αναξιόπιστο «μάρτυρα». Υπάρχουν συμπαραστάτες, αλλά η αμφιβολία έχει σφηνωθεί ούτως ή άλλως και το κλίμα είναι δηλητηριασμένο, ακόμα και για τους στενότερους υποστηρικτές του Λούκας, τον γιο, την ερωμένη και τον καλό του φίλο. Η ενδιαφέρουσα μετατόπιση γίνεται όταν ο Λούκας χάνει την αυτοπεποίθησή του νομίζοντας, με το δίκιο του, πως όλοι στρέφονται εναντίον του, ακόμα κι αν τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Κάποιοι θεατές ενδεχομένως θα πιστέψουν πως το φινάλε είναι αμήχανο, αλλά το τέλος της ιστορίας του κυνηγιού μαγισσών εναντίον ενός αθώου που πασχίζει να ανατρέψει, και όχι να αποτρέψει, κάτι που ποτέ δεν συνέβη (ένα δραματικό οξύμωρο που δεν παίρνει ποτέ τη διάσταση του θρίλερ αλλά ερμηνεύεται με χιούμορ και απελπισία) δεν θα μπορούσε παρά να είναι γλυκόπικρα τοξικό. Ο Μαντς Μίκελσεν, σπουδαίος ηθοποιός που έγινε γνωστός με τον ρόλο του μονόφθαλμου κακού στο Casino Royale, αλλά μια ματιά σε άλλα φιλμ όπου πρωταγωνιστεί, όπως για παράδειγμα το παραγνωρισμένο Valhalla Rising του Ρεφν, θα σας πείσει πως δεν διόλου τυχαίος δεν είναι, κρατάει όλη την ταινία στο βλέμμα του και δίκαια τιμήθηκε στο Φεστιβάλ Καννών.