Το "όπλο" του Γιουνγκ είναι η μέθοδος του δασκάλου του, του πασίγνωστου Σίγκμουντ Φρόιντ. Και οι δύο άντρες μαγεύονται από την Σαμπίνα. Στην "παρέα" προστίθεται και ο Ότο Γκρος, ένας ασθενής που είναι αποφασισμένος να ξεπεράσει κάθε όριο. Ο Γιουνγκ παραδίνεται στον πόθο για την ασθενή του και μια παθιασμένη σχέση ξεκινά. Η Σαμπίνα γίνεται ο καταλύτης στις εμπνευσμένες θεωρίες του.

Σε μια ταινία μετρημένη, πλήρως εναρμονισμένη με το θέμα και το ντελικάτο χειρισμό που προϋποθέτει, ο Ντέιβιντ Κρόνεμπεργκ επιχειρεί, όχι να παραδώσει σεμινάριο πάνω στο βίο και το έργο των δυο θεμελιωτών της ψυχανάλυσης, αλλά να εξερευνήσει, εκτός από την διανοητική εξουσία και τον έλεγχο πάνω στις επιθυμίες, τα όρια της επιστημονικής προσέγγισης με την προσωπική αδυναμία- και μάλιστα σε ένα πεδίο νέο και ασαφές την εποχή εκείνη. Στις αρχές του 20ου αιώνα που διαδραματίζεται η Επικίνδυνη Μέθοδος, ο 50χρονος Φρόιντ είχε ήδη αναγνωρισθεί, με αποτέλεσμα να μη μπορεί να αποδεχθεί εύκολα αμφισβήτηση για τις θέσεις και τις θεωρίες του. Ο νεότερος Καρλ Γιουνγκ διαφοροποιήθηκε μετά από 6ετή στενή σχέση με τον πατέρα της ψυχανάλυσης. Τα χάλασαν στη φύση της θρησκείας και της σεξουαλικής επιθυμίας, κάτι που ο Κρόνεμπεργκ αφομοιώνει χωρίς να χρειαστεί να αναγγείλει κινηματογραφικά. Δραματικός καταλύτης ήταν η περίπτωση της προβληματικής Σαμπίνε Σπιλράιν, η οποία γοήτευσε και τους δυο. Ο Φροιντ θεωρούσε απαράδεκτη οποιαδήποτε σχέση με ασθενή αλλά ο Γιουνγκ, αν και παντρεμένος με 5 παιδιά, συνδέθηκε μαζί της, αρνούμενος να διαχωρίσει τη λίμπιντο του από την υποχρέωση που είχε απέναντι της. Ο Φρόιντ δεν σταματά να επηρεάζει, αλλά με καθαρά εγκεφαλική διείσδυση, τη στιγμή που ο Γιουνγκ παρατηρεί και υποκύπτει στον πάθος. Προκύπτει ζήτημα δεοντολογίας, αλλά και βαθύτερης ανάγκης, που στην ταινία δηλώνεται με ψυχολογικές αποχρώσεις και λεπτές, μελετημένες κινήσεις της κάμερας. Με δεδομένη την πεποίθηση του Γιουνγκ πως ο άνθρωπος είναι προϊόν της δυαδικής του φύσης, αλλά και έρμαιο του συλλογικού ασυνείδητου, μιας σειράς αρχετύπων που τον ορίζουν χωρίς τη θέληση του, η ερμηνεία του Μάικλ Φασμπέντερ είναι ένα αξιοπρόσεκτο επίτευγμα εσωτερικότητας και ενστίκτου. Δίπλα του, ο Μόρτενσεν επιστρατεύει την ψυχραιμία του και τη μετατρέπει σε σοφία, ενώ η Νάιτλι ξενίζει αλλά τελικά πείθει. Η Επικίνδυνη Μέθοδος, μια εξαιρετική αναπαράσταση της Βιέννης του 1900 και των ρευμάτων που άλλαξαν την κατανόησης της συμπεριφοράς του σύγχρονου ανθρώπου, στις παρυφές μιας σειράς καταστροφικών πολέμων, είναι το χρονικό μιας σφοδρής τριπλής σύγκρουσης όπου το μπαμ δεν χρειάζεται να ακουστεί.