Νέα Υόρκη, 1985: σε έναν εναλλακτικό κόσμο, βυθισμένο στο σκοτάδι και στην παράνοια, η Αμερική βρίσκεται στα πρόθυρα πυρηνικού πολέμου με τη Σοβιετική Ένωση. Ένας ανεξήγητος νόμος διατάζει τους υπερ-ήρωες να μην πετάνε, να μη διακτινίζονται, να μη σκαρφαλώνουν, δηλαδή να σταματήσουν να σώζουν τον κόσμο. Ο μόνος που δεν έχει διαγράψει το παρελθόν του είναι ο Ρόρσαχ, ένας μασκοφόρος ντετέκτιβ που, συνεχίζοντας να ζει στις σκιές και να πολεμά το έγκλημα, θεωρείται απ' όλους ψυχοπαθής. Όταν ξαφνικά ένας βετεράνος υπερ-ήρωας, ο Έντουαρντ Μπλέικ (γνωστός και ως Comedian), δολοφονείται, όλοι θεωρούν ότι η δολοφονία του είναι ένα τυχαίο περιστατικό αλλά ο Ρόρσαχ πιστεύει ότι πίσω της κρύβεται μια ολόκληρη πλεκτάνη αφανισμού των υπερ-ηρώων. Χάρη σε εκείνον, η παλιά ομάδα σούπερ-ηρώων επανασυνδέεται για να προστατέψει την ανθρωπότητα.

Μετά από μια περιεκτική ιστορική σεκάνς στο ξεκίνημα, όπου περιγράφεται χωρίς λόγια η τροποποιημένη ιστορική πραγματικότητα της Αμερικής, με την προσθήκη των Watchmen σε κρίσιμα γεγονότα (ο Comedian ήταν αυτός που δολοφόνησε τον Κένεντι και μαζί με τον Μανχάταν κατατρόπωσαν τους Βιετκόνγκ, γι' αυτό και ο Νίξον υπηρετεί την τρίτη του θητεία στην προεδρία - μην την ψάχνετε, κόμικ είν' αυτό!) ο Σνάιντερ σπαταλάει μια ολόκληρη ώρα μέχρι να εισάγει τους χαρακτήρες και το παρελθόν τους. Τα κίνητρά τους εξακολουθούν να είναι περίπου μονοδιάστατα και με δεδομένο ότι ο Άλαν Μουρ, μετά το στραπάτσο άλλων μεταφορών κόμικ του στο σινεμά, όπως για παράδειγμα το League of Extraordinary Gentlemen, δεν είχε απολύτως καμία ανάμειξη στην ταινία αποσύροντας το όνομα του από παντού, ο Σνάιντερ υπηρετεί ευλαβικά τις εικόνες και τα λόγια του πρωτότυπου.

Αντίθετα ωστόσο από τη μεταφυσική ανδρεία των 300, εδώ δεν προσθέτει στην κινηματογραφική γραφή και εκεί που πάει να υπογράψει κάποιες σκηνές, αργεί σε πάρα πολλές άλλες, και ακυρώνεται με άστατα slow motion, πομπώδη διάλογο και αστείες ερωτικές σκηνές. Το θέμα είναι όντως διαφορετικό, η παράλληλη πραγματικότητα με το μπέρδεμα που επιχειρείται σε καταστάσεις και πρόσωπα που μοιάζουν με την εποχή και την αλήθεια αλλά απέχουν από αυτήν είναι ενδιαφέροντα προβλήματα προς επίλυση. Το Watchmenδεν δίνεται στον κόσμο του φανταστικού ούτε και στον πειραγμένο ρεαλισμό. Και μερικοί από τους υπερ-ήρωες, όπως ο μελαγχολικός και αμπελοφιλόσοφος Μανχάταν ή ο αστραπιαίος και πανέξυπνος Οζυμανδίας, σπαταλιούνται άδικα.