Η Υπόθεση Κολίνι έχει πολύ δυνατό θέμα που ξεκινά από τον συγγραφέα του βιβλίου, Φέρντιναντ Φον Σίρακ, και ένα νόμο που πέρασε στα ψιλά του δυτικογερμανικού κοινοβουλίου όταν ψηφίστηκε το 1968, αλλά έμελλε να αναστατώσει του νομικούς κύκλους. Ο Νόμος του Ντρέχερ, όπως ονομάζεται, υποβαθμίζει εγκληματίες Ναζί, από αυτουργούς και δράστες, σε απλούς συνεργούς.

 

Η Υπόθεση Κολίνι παραμένει ένα "ευανάγνωστο" φιλμ, που κορυφώνεται με μια σειρά από διλήμματα, στην δραματικά εύφορη πάλη ανάμεσα στην ηθική και τη δεοντολογία, με δυνατή ερμηνεία από τον Φράνκο Νέρο, που λέει πολλά με τα μάτια και συνδέει ψυχικά και φιλοσοφημένα, την τεχνητή διαδικασία της δίκης με τη φρίκη της εκδικητικής μνήμης.

 

Άνθρωποι που οι αρχές κυνηγούσαν επί χρόνια, βρέθηκαν να καταδικάζονται με ημι-αθωωτικές αποφάσεις, και να βγαίνουν λάδι με την κατασκευή ενός νομικού που κατόρθωσε, κανείς δεν ξέρει πώς, να ρυθμίζει τις τύχες φονιάδων, έχοντας κακή φήμη για την πρότερη πολιτεία του, κυρίως τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια. Από την άλλη, ο Σίρακ δεν κόμπιασε στη μάχη με το οικογενειακό του παρελθόν, ο παππούς του, ο Μπάλντορ, ήταν ένα από τα αφεντικά στη χιτλερική νεολαία, και κυβερνήτης της Βιέννης- δικάστηκε στις δίκη της Νυρεμβέργης και εξέτισε 20 χρόνια κάθειρξης.

 

Στην Υπόθεση Κολίνι, βλέπει την υπόθεση κατάματα: ο φερώνυμος Ιταλός, που έχει ζήσει αρκετά χρόνια στη Γερμανία, δολοφονεί έναν επιφανή Γερμανό βιομήχανο στη σουίτα υπερπολυτελούς ξενοδοχείο και παραδίδεται χωρίς αντίσταση, και ο δικηγόρος που τον υπερασπίζεται, ένας άπειρος ιδεαλιστής τουρκικής καταγωγής, έχει να αντιμετωπίσει έναν πελάτη που έχει ασπαστεί όρκο σιωπής, και έναν εξπέρ νομικό στην αντίπερα όχθη, γνωρίζοντας έτσι πως οφείλει να υπερβάλλει εαυτόν για να θεμελιώσει ικανά επιχειρήματα, αλλά και να ξεδιπλώσει μια ιστορία που εκτείνεται από την κατοχή στην Ιταλία ως το 2001, με ενδιάμεσο σταθμό τα παιδικά του βιώματα, ως "ξένος" σε μια βαριά χώρα.

 

Με σοβαρό επίπεδο παραγωγής και πλούσια πλοκή, παρά την οικονομική αφήγηση της πηγής (ο συγγραφέας δεν αναλώθηκε σε ένα μακροσκελές εξποζέ), ο Μάρκο Κρόιτσπάϊντνερ ακολουθεί το μίτο χωρίς εξάρσεις, με σιγυρισμένη αίσθηση σκηνοθεσίας, και έμφαση στο δικαστικό ματς ανάμεσα σε μια πλευρά που ζητά το πνεύμα, και την άλλη που επιμένει στο γράμμα του νόμου, υπολογίζοντας πάντα το κοινωνικό αίσθημα που διέπει ένα ιδιαζόντως ένοχο έθνος.

 

Κι ενώ όλα προδιαθέτουν για θρίλερ, που θα όφειλε να τηρήσει τις γραμμές και τα δεδομένα χωρίς ακραίους χειρισμούς, ο Κροίτσπάϊντνερ προτιμά το δικαστικό δράμα, περιστρέφοντας σωστά το προσωπικό στοιχείο της ταύτισης με τον θεατή στον δικηγόρο Κάσπαρ Λάϊνεν- έναν διψασμένο νέο που δεν κάνει το λάθος να υποτιμήσει το μηχανισμό του λειτουργήματός του, ισορροπώντας με παρατήρηση στη λεπτομέρεια την τριβή που του λείπει.

 

Ωστόσο, η Υπόθεση Κολίνι παραμένει ένα "ευανάγνωστο" φιλμ, που κορυφώνεται με μια σειρά από διλήμματα, στην δραματικά εύφορη πάλη ανάμεσα στην ηθική και τη δεοντολογία, με δυνατή ερμηνεία από τον Φράνκο Νέρο στο ρόλο του τρεμάμενου Φαμπρίτσιο Κολίνι., που λέει πολλά με τα μάτια και συνδέει ψυχικά και φιλοσοφημένα, την τεχνητή διαδικασία της δίκης με τη φρίκη της εκδικητικής μνήμης.