Γιος του πιο πετυχημένου μέλους της οικογένειας Τρουέμπα, του Φερνάντο, ο Χονάς Τρουέμπα παραδίδει μια δουλειά που πέρα από τις προθέσεις και τη θεματολογία της προδίδει τις συνδέσεις της με την κινηματογραφική ιστορία. Απόγονος των ταινιών που αποτελούσαν ωδές για πόλεις, η Παρθένος του συγγενεύει αρκετά με εγχειρήματα που επένδυσαν στα σοκάκια ευρωπαϊκών πόλεων αποπνέοντας έναν αέρα μυστηρίου, όπως η γυρισμένη στο Στρασβούργο Πόλη της Σύλβια, αν και η πιο εμφανής αναφορά της είναι οι αστικές καλοκαιρινές ταινίες του Ερίκ Ρομέρ εκεί όπου ο χρόνος διαστέλλεται δίνοντας στους ήρωες τη δυνατότητα της αναπνοής και του στοχασμού. Και όντως, ο Τρουέμπα δείχνει να πιστεύει πως πολλοί άνθρωποι στα 30κάτι πήραν αποφάσεις ζωής μέσα σε κάποιον Αύγουστο, σε τόπο που θεωρούσαν ασφαλή για σκέψεις - στην προκειμένη η άδεια Μαδρίτη που συντηρείται από γιορτές στο δρόμο, ορεξάτες παρέες και μπαράκια-κρησφύγετα που πρέπει να γνωρίζεις εκ των προτέρων. Η θερινή περιπέτεια της ηρωίδας του (εξαιρετική η ήρεμη Ιτσάσο Αράνα που έχει εμπλακεί και στο σενάριο) αφήνει επιμελώς ένα πέπλο μυστηρίου γύρω από το παρελθόν της και το ανοίγει σταδιακά μέσω διαλόγων που ξεκινά η ίδια με τους ανθρώπους που συναναστρέφεται στο πρώτο δεκαπενθήμερο του Αυγούστου στην πόλη, ένα μείγμα παλιών και νέων γνωριμιών που λειτουργούν ως φορτιστές για το απαραίτητο γέμισμα των μπαταριών, ένα ζητούμενο-κλισέ των διακοπών.