Αμέσως μετά τον ανελέητα σατιρικό Θάνατο του Στάλιν, ο Αρμάντο Ιανούτσι συμπυκνώνει με περισσή φροντίδα και αξιοθαύμαστη σπουδή ένα τεράστιο, σε όλες του τις διαστάσεις, πασίγνωστο μυθιστόρημα, το αγαπημένο του Τσαρλς Ντίκενς, τον Ντέιβιντ Κόπερφιλντ, πλαισιώνοντας τον πολύπαθο πρωταγωνιστή με έναν ζηλευτό θίασο εξαιρετικών ηθοποιών, από τον Χιου Λόρι και τον Πίτερ Καπάλντι ως την ενθουσιώδη Τίλντα Σουίντον στον ρόλο της πλούσιας θείας Μπέτσι και τον Μπεν Γουίσο που καθρεφτίζει με χαμερπή δόλο τη φιλόδοξη πλευρά του Κόπερφιλντ ως Ουράια Χιπ.

 

Στην καλύτερή του ερμηνεία (σαφώς πιο πολύπλοκη και απαιτητική από αυτή στο Slumdog Millionaire), ο Ντεβ Πατέλ διασχίζει με ιδρώτα και πάθος τις περιπέτειες του κλασικού ντικενσιανού «θύματος», του παιδιού που ισορροπεί ανάμεσα στην κακοποίηση της ανατροφής του και το ταλέντο του στην επιβίωση, καταφεύγοντας στη φαντασία του για να αναπλάσει την πραγματικότητα.

 

Αυτοβιογραφικό ως έναν βαθμό και οξυδερκές στην παρατήρηση των κοινωνικών δομών από την οικογένεια ως την εργασία, το έργο του Ντίκενς δίνει στον Ιανούτσι την αφορμή να στήσει ένα τσίρκο με συναίσθημα, μένοντας πιστός στο βικτοριανό πλαίσιο και εμπλουτίζοντας τον αεικίνητο θίασο με ηθοποιούς πολύχρωμους και πολυφυλετικούς, σχολιάζοντας εμφατικά, και φανερά, τον συσχετισμό της πολυπολιτισμικής Βρετανίας του σήμερα με τη μετάβαση των μεταναστών στην ενδοχώρα της μπερδεμένης αυτοκρατορίας του 1850.

 

Ζωηρός και γοργός, ο (όντως) Διαφορετικός κύριος Κόπερφιλντ συγγενεύει υφολογικά με το σύμπαν του Τέρι Γκίλιαμ στις μυθιστορηματικές αποδράσεις του ήρωα, καθώς και στον παρατεταμένο βασανισμό του, αλλά σώζει λυτρωτικά το αδάμαστο, λαμπερό πνεύμα του εφευρετικού παραμυθά με τον σπινθηροβόλο διάλογο και την καθαρή ορμή του Πατέλ.