Δεν διαθέτουν όλοι οι δικηγόροι το χάρισμα της Έριν Μπρόκοβιτς, πόσο μάλλον τη λάμψη της Τζούλια Ρόμπερτς, δεν κυριαρχούν στον χώρο άμα τη εμφανίσει, δεν βγάζουν γλώσσα όποτε τα πράγματα δυσκολεύουν και σίγουρα δεν εξαφανίζουν τις σοβαρές υποθέσεις που αναλαμβάνουν στο όνομα της σταρ προσωπικότητάς τους.

 

Ο Ρομπ Μπάιλοτ του Μαρκ Ράφαλο, διακριτικός και μονίμως σκυθρωπός, ένας εγκρατής οικογενειάρχης και άνθρωπος του καθήκοντος, αποτελεί την ακριβώς αντίθετη περίπτωση αφοσιωμένου νομικού, με εξίσου σημαντική υπόθεση στα χέρια του, ωστόσο ένα εκτεταμένο άρθρο των «New York Times» και του δημοσιογράφου Ναθάνιελ Ριτς έφερε στο φως μια πολυετή διαμάχη ανάμεσα σε κατοίκους των Μεσοδυτικών Πολιτειών των ΗΠΑ και την DuPont, μια εταιρεία-κολοσσό στα χημικά, που έθαψε χιλιάδες βαρέλια στα κτήματα της περιοχής και δηλητηρίασε τα πόσιμα ύδατα με υλικά που μόνο εκείνη γνώριζε τον κίνδυνο που προξενούν στη δημόσια υγεία.

 

Αν και υπερασπιζόταν ακριβώς αυτό το είδος των πολυεθνικών στη νομική φίρμα όπου εργαζόταν, ο Μπάιλοτ πάλεψε, και ακόμη προσπαθεί να αποδείξει μια διαβολή οικουμενικών διαστάσεων, κυρίως από τη χρήση των ευρέως διαδεδομένων οικιακών σκευών της Teflon, που κατασκευάζονται από το ανεξέλεγκτο, ιατρικά αχαρτογράφητο και εντελώς καρκινογόνο PFOA.

 

Ο Τοντ Χέινς χειρίζεται με ευαισθησία και σχετική συναισθηματική απόσταση την ενδιαφέρουσα ιστορία. Μαζί με τον Ράφαλο επικεντρώνονται στην κρισιμότητα ενός μαραθώνιου, νομικού προβλήματος και στις επιπτώσεις μιας σειράς πονηρών παραβλέψεων, αντί να δώσει εύκολη λύτρωση στα θύματα μια εξόφθαλμης αδικίας.

 

Τα γενικά πλάνα του, εναέρια ή πλονζέ, μαρτυρούν πως το ζήτημα δεν αφορά μόνο τους εν λόγω χαρακτήρες αλλά όλους μας. Τα στοιχεία του συγκρατημένου θρίλερ με τα οποία εμβολιάζει την υπόθεση δεν πείθουν επαρκώς, λειτουργώντας ως αναγκαστικές παρακάμψεις από την ευθεία γραμμή της πλοκής.

 

Αντίθετα, η παρουσία αληθινών πρωταγωνιστών του δράματος, ανθρώπων που είτε εργάστηκαν στην DuPont είτε ζουν στις πληγείσες περιοχές, φανερώνει την ικανότητα του Χέινς να υφαίνει αβίαστα την πραγματικότητα στις ιστορίες του.