Αταξινόμητο, σεξουαλικά φορτισμένο και γεμάτο ιδέες που μπορούν να γεμίσουν 10 φιλμ, το μεγάλου μήκους ντεμπούτο του Γάλλου πειραματιστή και βιρτουόζου σκηνοθέτη Μπερτράν Μαντικό αντλεί έμπνευση από τον πρώιμο εξωτισμό των αμερικανικών φιλμ της δεκαετίας του '30, το εξωπραγματικό της εικόνας του Γιόζεφ φον Στέρνμπεργκ από την ίδια εποχή και τις πιο πρόσφατες σουρεαλιστικές αναζητήσεις του Καναδού Γκάι Μάντεν.

 

Παράλληλα, παρά τον ακραίο φορμαλισμό τους και την τοποθέτηση σκηνών που μοιάζουν με ενσωματωμένα βιντεοκλίπ, τα Άγρια Αγόρια βασίζονται σε έναν στρωτό αφηγηματικό πυρήνα που δεν παρατούν ποτέ, ο οποίος περιστρέφεται γύρω από τις έννοιες του φύλου και της κοινωνικής τάξης, μιλώντας ξεκάθαρα για το παρόν, αν και η ιστορία τους τοποθετείται έναν αιώνα πίσω.

 

Η επιλογή κοριτσιών (περισσότερο ανδρόγυνων μορφών) για τους ρόλους των αγοριών συνηγορεί κι αυτή με τον τρόπο της στο πνεύμα της αισθητικής επανάστασης που βγάζει η δουλειά του Μαντικό ως πρώτο βήμα για μια αντίστοιχη κοινωνική, για έναν νέο, ουτοπικό κόσμο που παραλληλίζεται εδώ με ένα χαμένο, μαγικό και ηδονικό νησί.