Στο επίσημο διαγωνιστικό πρόγραμμα του Φεστιβάλ Βερολίνου, ο Φατίχ Ακίν μεταφέρει στην οθόνη την πολύκροτη ιστορία του Φριτς Χόνκα, του ανθρώπου που στα μέσα της δεκαετίας του '70 δολοφόνησε πόρνες στο Αμβούργο, τις διαμέλισε και τις στρίμωξε σε έναν αποθηκευτικό χώρο στο μικρό, άθλιο διαμέρισμά του. Κάτω από βαρύ μακιγιάζ και πολλά προσθετικά, ο νεαρός ηθοποιός Γιόνας Ντάσλερ υποδύεται τον ανεπιστρεπτί διαταραγμένο ανειδίκευτο εργάτη σε μια ταινία με επιρροές από τον Λανγκ και τον Μουρνάου, αλλά και το αμερικανικό σινεμά είδους.

 

Το θέμα που ανακύπτει στο The Golden Glove δεν είναι το στιλιζάρισμα του πάντα ικανού Ακίν ή η αναπαράσταση των αγαπημένων του '70s σε διαφορετικό πλαίσιο, αλλά η επιλογή του να γίνει ειδεχθής και περιγραφικός στην απόπειρά του να μην αποστρέψει το βλέμμα της κάμερας από το αποτρόπαιο και το διαβολικό. Σαφώς ηθελημένα, δείχνει τη βία περίπου όπως φαντάστηκε πως συνέβαινε στην περίπτωση του τερατόμορφου Χόνκα και υπονοεί πολλές διδακτικές παραμέτρους πίσω από το σοκ της εικόνας, με μεγαλύτερη την καταστροφική δύναμη του αλκοόλ, περισσότερο κι από την οδυνηρά χαμηλή θέση της γυναίκας στον μικρόκοσμο εκείνης της γειτονιάς του γερμανικού λιμανιού, με επίκεντρο το φερώνυμο μπαρ «Το Χρυσό Γάντι», όπου σύχναζαν ναυάγια της ζωής και πρώην ναζί.

 

Μετά από τη γενοκτονία των Αρμενίων, μια τρυφερή ιστορία ενηλικίωσης, και ένα πολιτικό θρίλερ με την Ντιάν Κρούγκερ, ο Γερμανοτούρκος δημιουργός αποδεικνύει πως μπορεί να κάνει ό,τι βάλει με το μυαλό του, αν και όχι πάντα με την ουσία που επιδιώκει.