Ταινίες με κάποιον ξένο που φτάνει σε κλειστή κοινωνία με σκοπό να διαλευκάνει ένα έγκλημα βλέπουμε από τα πρώτα χρόνια των γουέστερν ως σήμερα, εφόσον όμως είναι καλογραμμένες και έχουν ξεκάθαρο στόχο, που ξεπερνά την ανακάλυψη ενός δολοφόνου, παραμένουν διαχρονικά απολαυστικές. 

 

Ενίοτε υπέρ τους λειτουργεί το χιούμορ όπως συμβαίνει στην ταινία του Χινέρ Σαλίμ, ενός Κούρδου που κάνει σινεμά εδώ και χρόνια έχοντας ως βάση του τη Γαλλία, που μέσα από τις τυπικές διαδικασίες ανάκρισης για ένα φόνο μιλά για μια κοινωνία που δεν ενδιαφέρεται για γεγονότα αλλά την διατήρηση τιμής και παράδοσης. Ο ήρωάς του είναι ένας αστυνομικός που ανακαλύπτει ότι στο νησί όπου δολοφονήθηκε μια αμερικανίδα, όλοι σχεδόν είναι ξαδέρφια (επίσημα και ανεπίσημα μέσω κρυφών σχέσεων) που μπορούν να ανέχονται πράξεις ανήθικες αρκεί αυτές να μη φτάνουν στα στόματα των υπολοίπων. 

 

Στην πορεία θα αντιληφθεί πως το ταξίδι του αυτό θα του αλλάξει τη ζωή, θα τον φέρει σε κόντρα με όλους και θα τον βάλει μπροστά σε μια σειρά από κωμικοτραγικά περιστατικά. Μετά τις αμήχανες συστάσεις των χαρακτήρων, η ταινία του Σαλίμ αποκτά γρήγορα σωστό ρυθμό και καταφέρνει να διατηρεί το πρωτογενές ενδιαφέρον της πλοκής αλλά και να μιλά εύστοχα για ζητήματα ταυτότητας, ηθικής και υποκρισίας.