Η Χρυσή Άρκτος στο φετινό Φεστιβάλ Βερολίνου είναι, δίχως άλλο, ένα φιλμ που όμοιο του δεν έχουμε ξαναδεί: η κινηματογραφική ψυχανάλυση μιας γυναίκας που την υποδύεται η σκηνοθέτις Αντίνα Πιντίλιε μέσα από την αγωνία μιας άλλης ηρωίδας (η Βρετανίδα Λόρα Μπένσον), τα ψυχοσωματικά της τραύματα και την αργή, προβληματική, λυτρωτική σχέση με άνδρες με αναπηρία, έναν «αρτιμελή» επισκέπτη στη ζωή της, ο οποίος πληρώνεται για να αυνανίζεται, και έναν συνειδητοποιημένο trans χαρακτήρα που την προσκαλεί στην αγάπη για το σώμα.

 

Όλοι μαζί συναντιούνται σε sex club με σκηνές που εσφαλμένα παραπέμπουν στην ελευθερία σεξουαλικής έκφρασης, αφού κι εκεί το πρωτόκολλο κινήσεων είναι συγκεκριμένο.

 

Ο κλινικός τόνος του Μη με αγγίζεις, που ως τίτλος περιγράφει επακριβώς την ουσία και την αγωνιώδη συναισθηματική ανοσία της ταινίας, είναι ένας εσωστρεφής μαίανδρος, παρά τις πολλαπλές εξομολογήσεις και το ψυχικό ξεγύμνωμα. Εκτελείται με συστηματική επιτήδευση και αδυνατεί να δηλώσει άποψη και δράμα.