Με βάση την αρχαία ελληνική τραγωδία και μια αφήγηση με κεφάλαια που θυμίζει την κλασική λογοτεχνία, η νέα ταινία του Χάιμε Ροζάλες, σκηνοθέτη με πιστό κοινό στο φεστιβαλικό κύκλωμα, είναι πιθανότατα η πιο εξωστρεφής του, αν και διακατέχεται από έναν μυστικισμό, που όμως φαίνεται να είναι ο κινητήριος μοχλός του.

 

Ο Ροζάλες μπλέκει τον χώρο της τέχνης, την ασχήμια που μπορεί να βρει κάποιος μέσα σε αυτόν όταν εξερευνά τον καλλιτέχνη και όχι τα έργα του, την αναζήτηση της ταυτότητας και μια σειρά από οικογενειακά μυστικά που φανερώνονται με ρυθμούς και συνοχή σαπουνόπερας, τοποθετώντας την κάμερά του με έναν τρόπο που δίνει την εντύπωση ότι μια θεϊκή δύναμη παρατηρεί τους ήρωές του, χωρίς όμως να έχει την πρόθεση να επέμβει.

 

Το πάντρεμα των ειδών είναι πολύ φιλόδοξο και ως ένα σημείο εύστοχα διεκπεραιωμένο, αλλά τα θεματικά στοιχεία είναι πολλά και ανόμοια μεταξύ τους, συνηγορώντας σε ένα άνισο αποτέλεσμα.