Σκηνοθετημένο από τον Τζέσι Πέρετζ των Lemonheads και βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Νικ Χόρνμπι του High Fidelity, το Η Τζούλιετ, Γυμνή είναι προορισμένο όχι μόνο να είναι ευαίσθητο στη ροκ μουσική αλλά να τη φέρει στον πυρήνα της πλοκής.

 

Η γυναίκα που επί 15 χρόνια ζει με έναν ειδωλοχτυπημένο, ουσιαστικά ανώριμο άντρα, ο οποίος ξυπνάει και κοιμάται με την ιδέα και την ανάμνηση ενός πάλαι ποτέ ροκ μουσικού που έβγαλε ένα καλό άλμπουμ στα '90s (και τα παράτησε ξαφνικά, χωρίς να δώσει στίγμα έκτοτε, περνώντας στη σφαίρα του μύθου για τους λιγοστούς πλέον άρρωστους φαν του), χωρίζει μαζί του και, μέσω ηλεκτρονικής αλληλογραφίας και καθαρής σύμπτωσης, συναντά και ερωτεύεται αυτόν τον περίφημο Τάκερ Κρόου, που μόνο είδωλο δεν είναι έτσι όπως έχει καταντήσει, χωρίς γυναίκα, χρήματα και δική του στέγη και με τουλάχιστον 4 παιδιά κι ένα σκοτεινό προσωπικό μυστικό, γίνεται το υλικό μιας τρυφερής κομεντί χωρίς επιτήδευση και υπερβολές, ένα υβρίδιο Τζαντ Άπατοου με Ρίτσαρντ Κέρτις, αλλά με το προσγειωμένο φίλτρο του Χόρνμπι.

 

Οι καταστάσεις δεν είναι πρωτότυπες, όμως ο χειρισμός είναι ανθρώπινος και προσεκτικός, με τον Ίθαν Χοκ και τη Ρόουζ Μπερν, όταν δεν τραβάει την αμηχανία της, σε ένα εμπνευσμένο συνταίριασμα ετερώνυμων που δοκιμάζουν το μονοπάτι της συμπονετικής προσέγγισης.