Με το ανάγλυφο βάσανο που αναδίδει αβίαστα η εύγλωττη έκφρασή του, ο Χοακίν Φίνιξ γεμίζει τις πολλές σιωπές αλλά και τα κενά που δημιουργεί η ελλειπτική αφήγηση της Σκωτσέζας δημιουργού του Ratcatcher και του Morvern Callar, Λιν Ράμσεϊ, στη μεταφορά της νουβέλας του Τζόναθαν Έιμς, Δεν ήσουν ποτέ εδώ.

 

Το κινηματογραφικό αποτέλεσμα είναι ένα ιδιότυπο θρίλερ με ήρωα έναν κακοποιημένο εκτελεστή που διασχίζει την πραγματικότητα κάτω από το παραμορφωτικό πρίσμα των ισχυρών παυσίπονων, αλλά δεν ξεφεύγει από τον μοναδικό του στόχο, δηλαδή να σώσει παιδιά που υφίστανται κακοποίηση ‒ με τις εφιαλτικές παιδικές αναμνήσεις του να λειτουργούν παρενθετικά και σχετικά επεξηγηματικά ως προς τη φύση της αποστολής του.

 

Η δράση παραμένει μίνιμαλ, το θέμα συγκεκριμένο (αντίθετα από την πολύπλοκη εξέλιξη του Πρέπει να μιλήσουμε για τον Κέβιν) και το βραβείο ερμηνείας στο Φεστιβάλ Καννών για τον Φίνιξ, απολύτως δίκαιο ‒ άλλη μια ηχηρή απουσία από τη φετινή πεντάδα των Όσκαρ.