Κι ενώ οι Πιο σκοτεινές αποχρώσεις του γκρι έβγαζαν κάπου κάπου αθέλητο γέλιο, η Απελευθέρωση, που λέει πως ολοκληρώνει την τριλογία (με ανακεφαλαίωση/σταχυολόγηση των καλύτερων στιγμών του ζευγαριού, αλλά επιτρέψτε μου να φοβάμαι πιθανό sequel), σπαταλάει πολύ χρόνο στα περί γάμου και εγκυμοσύνης, ώσπου να ξοδευτεί εντελώς με μια επιεικώς γελοία υπο-πλοκή εκβιασμού και απαγωγής με τον πιο χάρτινο κακό με οικογενειακά απωθημένα και σεξουαλική ανεπάρκεια που μπορώ να θυμηθώ.

 

Η Αναστέιζια και ο κύριος Γκρέι συνεχίζουν τις soft εκδρομές τους στα αξεσουάρ του ερωτικού παιχνιδιού αναστενάζοντας για το ξεκάρφωμα, η Κιμ Μπέισινγκερ είναι εξαφανισμένη, η Μάρσια Γκέι Χάρντεν μοιάζει σαν να υπνοβατεί, οι μπράβοι δεν κάνουν ούτε για εκκλησία και το σασπένς για το τι θα γίνει είναι κατώτερο και από πλοκή παιδικής ταινίας.

 

Η δε υποταγή της συζύγου στον λαξεμένο από γρανίτη αφέντη της δεν διαφέρει καθόλου από αντιδραστικές απεικονίσεις περασμένων δεκαετιών.