Σαν πολλές ταινίες σε μία, η ιστορία του μικρού ταύρου Φερδινάνδου, που μεγαλώνει και γίνεται τρομακτικός στην όψη, αλλά παραμένει ένα γλυκύτατο πλάσμα στην καρδιά, περνάει από διάφορα στάδια και διακυμάνσεις μέχρι να καταλήξει σε μια συμβιβασμένη λογική που χωράει απλοϊκές θεωρίες περί της διαφορετικότητας, την ισπανική παράδοση της ταυρομαχίας αλλά και την κουλτούρα της χορτοφαγίας. Ο ήρωας της ταινίας βλέπει τους μεγάλους ταύρους της φάρμας του να περιμένουν να έρθει η στιγμή που θα τους διαλέξουν για μια ταυρομαχία και θα δοξαστούν, αλλά είναι ο μόνος που έχει τη διορατικότητα να αντιλαμβάνεται ότι αυτό σημαίνει σίγουρο θάνατο.

 

Έτσι απεχθάνεται τις μάχες και την αγριάδα, δραπετεύει με προορισμό τους αγρότες και μαθαίνει να αγαπά τη φύση και τα λουλούδια και αυτήν τη φιλοσοφία προσπαθεί να εμφυσήσει στους υπόλοιπους ταύρους, όταν ξαναβρίσκεται εκεί όπου γεννήθηκε. Με όχημα αυτήν τη φιλοσοφία, η ταινία, στο πιο γενναίο σημείο της, προσπαθεί να επιτεθεί ευθέως στο έθιμο της ταυρομαχίας μέχρι που αντιλαμβάνεται το μικρό της εκτόπισμά και καταλήγει σε κάτι που φροντίζει, πάνω απ' όλα, να μην προσβάλει κανέναν.