Είναι αξιοθαύμαστη η προσήλωση του Ντάνιελ Ράντκλιφ σε ρόλους μακριά από ακριβά franchises και υπερπαραγωγές. Έχοντας τελειώσει στα 22 του με τον Χάρι Πότερ, αναζητά εδώ και χρόνια ρόλους σε μικρότερου βεληνεκούς φιλμ, συχνά απαιτητικούς σωματικά, ως μέρος μιας συνεχούς προσωπικής πρόκλησης. Πέρσι, για παράδειγμα, υποδύθηκε ένα πτώμα στο Swiss Army Man και φέτος πρωταγωνιστεί στη μεταφορά της αληθινής περιπέτειας του Γιόσι Γκίνσμπεργκ που, κάνοντας αντίστοιχα τη δική του υπέρβαση, επιβίωσε μέσα στους λαβυρίνθους της βολιβιανής ζούγκλας.

 

Με σκηνοθέτη τον Αυστραλό Γκρεγκ ΜακΛίν, τον οποίο η σύγκρουση ανθρώπου-φύσης απασχολεί από την αρχή της καριέρας του, η ταινία ακολουθεί τέσσερις τυχοδιώκτες σε μέρη δύσβατα, με τον χαρακτήρα του Ράντκλιφ να βιώνει τη μεγάλη περιπέτεια ως μέρος μιας γενικότερης επανάστασης κατά των αγαθών που του πρόσφερε με κόπο ο πατέρας του. Αυτή η σύγκρουση του δημιουργεί την ψευδαίσθηση πως είναι ανίκητος και η φύση τον βάζει στη θέση του από τη στιγμή που απομονώνεται και προσπαθεί να επιβιώσει. Η πνευματική του κατάσταση και η τρέλα στην οποία οδηγείται αναλύεται επιδερμικά, π.χ. σε σχέση με την Παραλία του Ντάνι Μπόιλ, αφού μοιραία, ως αληθινή ιστορία, δημιουργεί ένα μόνιμο, αφελές φλερτάρισμα με τον ηρωισμό.