Ο Νικ είναι πλέον πεπεισμένος πως δεν θα πάρει προαγωγή απ’ τον εργασιομανή, ψυχασθενή προϊστάμενό του (Κέβιν Σπέισι). Ο Ντέιλ είναι αρραβωνιασμένος και φιλήσυχος, βοηθός μιας οδοντιάτρου (Άνιστον) που τον παρενοχλεί σεξουαλικά και τον παγιδεύει, αν δεν δεχθεί να υποκύψει στις αλλεπάλληλες ερωτικές της επιθέσεις. Ο Κερτ είναι λογιστής σε μια εταιρεία, με αφεντικό έναν διεφθαρμένο τύπο (Φάρελ), ανεξέλεγκτο απ’ τη χρήση ναρκωτικών και την οργιώδη ερωτική του ζωή.

Συμβουλεύονται έναν άγνωστο θαμώνα του μπαρ όπου πάνε ένα βράδυ να πιουν ένα ποτό κι εκείνος, αντί να δράσει ως εκτελεστής, τους παρακινεί να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Πάνω στους αυτοσχέδιους ερασιτεχνισμούς τους βασίζεται αυτή η κωμωδία εκδίκησης, όπου και πάλι αδύναμα αρσενικά ανεβάζουν στροφές κι αδρεναλίνη ενάντια στους δυνάστες τους. Ο σκηνοθέτης Σεθ Γκόρντον (Χριστούγεννα στα τέσσερα) δεν κοσκινίζει ιδιαίτερα τα κίνητρα των τριών ταλαίπωρων ηρώων. Προσπερνάει την έννοια της σοφιστικέ κομεντί και στοχεύει σε πολλαπλά νοκ-άουτ, δρώντας φαρσικά.

Απόδειξη της χαμένης ευκαιρίας είναι τα τρία μοχθηρά αφεντικά: ο Σπέισι και ο Φάρελ διασκεδάζουν παίζοντας απερίστροφα τους αμετανόητους σαδιστές (ακόμη και η συνήθως συγκρατημένη Άνιστον συμπεριφέρεται ανδρικά), αλλά καίγονται γρήγορα απ’ τη σχηματική υπερβολή των χαρακτήρων τους. Ωστόσο, υπάρχουν μεμονωμένες αστείες σκηνές, καλοπαιγμένες απ’ τους φίλους κι ιδιαίτερα από τον πιο άγνωστο της παρέας, τον Τσάρλι Ντέι, τον κακομοίρη βοηθό οδοντίατρο με την ψιλή φωνή.