Είναι μπερδεμένο το θέμα, και πιο μπερδεμένη από όλους είναι η Τζέιν, καθώς και η Μέριλ Στριπ, η οποία θα μπορούσε να πάρει την κατάσταση στα χέρια της αλλά δεν αποφασίζει πώς θα κινηθεί σε αυτήν την κομεντί της εμμηνόπαυσης. Η Νάνσι Μέγιερς, όπως είχα γράψει και στην κριτική του Change of plans, γνωρίζει πολύ καλά τους βολεμένους μεσόκοπους της Δυτικής Ακτής, που έχουν λύσει το οικονομικό, ζουν σε καλαίσθητα, πελώρια homey σπίτια, πλέουν ανοιχτά της Τέχνης και γαλλίζουν σε φέρσιμο και νοοτροπία, αν και είναι τελείως Αμερικάνοι στο τέλος της μέρας.

Οι 50-φεύγα αστοί της βρίσκονται ανάμεσα σε μια μειοψηφική πραγματικότητα και μια κινηματογραφική κατασκευή και αντίθετα από τις screwball κωμωδίες της δεκαετίας του '30, όπως το My Man Godfrey, που γελοιοποιούσαν τη μεγαλομανία και τη φαυλότητά τους με μια σατιρική υπερβολή, η Μέγιερς τους βλέπει με απεριόριστη συμπάθεια, μάλλον γιατί ανήκει στο σινάφι.

Το Είναι Μπερδεμένο είναι μια ευχάριστη και βαρετή μελέτη ενός δυσάρεστου προβλήματος που δεν έχει σαφή γιατρειά. Εκτός από δυο τρεις καλά εκτελεσμένες σκηνές, το έργο δεν είναι αρκετά αστείο, ή ικανά συγκινητικό, όπως το Κάλλιο αργά παρά αργότερα.