Λάλας: "Είμαι ένας κατεστραμμένος άνθρωπος"

Λάλας: "Είμαι ένας κατεστραμμένος άνθρωπος" Facebook Twitter
11


Μια μακροσκελή συνέντευξη δίνει ο Θανάσης Λάλας στο Πρώτο Θέμα, μιλώντας για όσα τον ανέδειξαν και τον κατέστρεψαν. Είναι η πρώτη φορά που μιλά με τόνο εξομολογητικό και απολογητικό, για τα "πολλά λάθη" του και την νέα καριέρα του ως ζωγράφος.

Μερικά αποσπάσματα:

 

- Θα ήθελα να γυρίσουμε τον χρόνο πίσω και να επιστρέψουμε στην εποχή της παντοδυναμίας σας στο «Βήμα της Κυριακής» και τον ΔΟΛ...
Δεν υπήρξα ποτέ παντοδύναμος, γιατί ποτέ δεν είχα ουσιαστική σχέση με την εξουσία, παρόλο που μου το χρεώσανε και μου το χρεώνουν ακόμη. Θα έλεγα ότι ήμουν πανδημιουργικός. Αλλωστε το έζησες κι εσύ εκείνη την εποχή. Ημουν ένας άνθρωπος ο οποίος έδινε λύσεις και ευκαιρίες ώστε να κάνουν οι άλλοι πράγματα και μαζί τους κι εγώ. Ο,τι έχω κάνει στο «Βήμα της Κυριακής» και τον ΔΟΛ το οφείλω σε αυτόν που με επέλεξε και στους άλλους που δουλέψαμε όλα αυτά τα χρόνια μαζί. Δεν πιστεύω στους παντοδύναμους ανθρώπους. Πιστεύω στους δημιουργικούς... Αν δεν υπάρχει μία ομάδα ανθρώπων οι οποίοι να πιστεύουν σε ένα κοινό όραμα, δεν μπορεί να γίνει τίποτα. Βέβαια, σε όλες αυτές τις περιπτώσεις υπάρχει κάποιος που χρεώνεται και το καλό και το κακό.

- Χρεωθήκατε πιο πολλά κακά από καλά;
Δεν κρατάω κανένα από τα κακά στη ζωή μου. Σε όλους που δούλεψα μαζί τους μόνο οφείλω. Κανείς δεν μου χρωστάει τίποτα, έκανα ό,τι έκανα γιατί ονειρευόμουν και όλοι υπηρετούσαν το δικό τους και ταυτόχρονα το δικό μου όνειρο. Για ένα όνειρο ζούσα και μπορεί να σας το επιβεβαιώσουν πολλοί που με ζήσανε τότε στο «Βήμα της Κυριακής»... Εγώ άρχισα να πληρώνομαι καλά τα τελευταία 2-3 χρόνια που εργαζόμουν. Εντεκα χρόνια σχεδόν δεν πληρωνόμουν. Υπήρξα ένας από τους λιγότερο καλά αμειβομένους ανθρώπους της εφημερίδας όχι επειδή δεν θα μου δίνανε τα χρήματα που ενδεχομένως ζητούσα, αλλά επειδή δεν με ενδιέφερε να τα ζητήσω. Νοιαζόμουν πάντα περισσότερο γι' αυτό που κάνω παρά για το τι θα πάρω υλικά από αυτό. Το μόνο που με ενδιέφερε ήταν να κάνω το όνειρό μου πραγματικότητα. Από εκεί και ύστερα δεν υπάρχει άνθρωπος που να με αδίκησε. Και όσοι σκέφτηκαν αρνητικά για μένα -και είναι αρκετοί- είχαν κι αυτοί δίκιο. Οταν ξεχωρίζεις, γίνεσαι καθρέφτης για κάποιους και βλέπουν στη δική σου δημιουργικότητα τη δική τους αδιαφορία. Από την άλλη, είμαι της άποψης ότι όταν ξεχωρίζεις, είσαι τυχερός και πρέπει να υποστείς και τις συνέπειες και τη λάσπη και την κακοπροαίρετη κριτική. Μέσα στο παιχνίδι είναι κι αυτό. Κανείς δεν ξεχώρισε χωρίς να λασπωθεί. Αλλωστε, όταν είσαι από αυτούς που καταφέρνουν να ανέβουν στη σκάλα δεν μπορεί να απαιτείς όλοι από κάτω να μη χαζεύουν το βρακάκι σου.

- Αρα, δεν αναγνωρίζετε ότι υπήρξαν άνθρωποι που σας ρίξανε λάσπη...
Δεν έδωσα ποτέ σημασία σ' αυτούς. Αδιαφόρησα και αδιαφορώ. Εμαθα να μη νομιμοποιώ τους κριτές μου. Αναγνωρίζω το δικαίωμα της κριτικής σε αυτούς που με το έργο και τις πράξεις τους έχουν αποσπάσει τον σεβασμό.

- Πάντως, είναι αφύσικο να μην έχετε πικρία.
Δεν έχω καμία πικρία. Ολα τα πράγματα μού πήγανε πάρα πολύ καλά στη ζωή μου, ακόμα και τα ανάποδα. Πιστεύω πάρα πολύ στο ανάποδο, και κυρίως στην ήττα. Η ήττα ήταν για μένα μια δυναμική, ένα πυραλαύκι για να μπορέσω να πεταχτώ πιο πέρα.

- Η αποχώρησή σας από το «Βήμα» και τον ΔΟΛ ήταν για σας μια ήττα;
Καθόλου. Το βρήκα πάρα πολύ φυσικό, νομίζω μάλιστα ότι καθυστέρησε να έρθει. Με τον καιρό κατάλαβα όλους τους ανθρώπους που επιθυμούσαν την αποχώρησή μου. Είχα απολάβει τα πάντα και έπρεπε να κάνω χώρο και σε άλλους ικανούς. Ο θυμός δεν έχει καμία θέση μέσα μου.

- Δεν έχετε θυμό ούτε απέναντι σε εκείνους που λέγανε ότι κάποιες από τις συνεντεύξεις σας ήταν «μαϊμού»;
Κανέναν. Ο χρόνος λέει πάντα την αλήθεια, αρκεί να έχεις την υπομονή και να περιμένεις να μιλήσει μόνος του. Ηταν τόσο χαζά όλα αυτά που λέγανε. Φαντάζεσαι πόσο ηλίθιος θα ήμουν αν έβγαινα να υπερασπιστώ την αλήθεια μου; Η αλήθεια δεν θέλει υπερασπιστές. Αποδείχθηκε πόσο αφελή ήταν όλα αυτά. Θυμάμαι κάποιον δημοσιογράφο μεγάλης εφημερίδας που έλεγε ότι δεν είχα πάρει ποτέ συνέντευξη από τον Αρθουρ Πεν και θυμάμαι το ύφος του όταν λίγα χρόνια αργότερα σε κάποιο event στην «Αθηναΐδα», ο Αρθουρ Πεν με είδε μέσα στο πλήθος και φώναξε δυνατά: «Λάλα, δεν μου έστειλες τις κασέτες από τη συνέντευξη που σου έδωσα και θέλω να την περιλάβω στο βιβλίο που βγάζω». Τα ίδια είχαν συμβεί με τον Γούντι Αλεν.

- Οταν τελείωσε εκείνη η εποχή τι νιώσατε;
Μεγάλο κενό, είναι η αλήθεια. Αλλωστε δούλευα 18 ώρες την ημέρα. Ημουν πρεζόνι της δουλειάς. Λάθος. Καθετί που καταργεί το μέτρο συνορεύει με το λάθος. Σήμερα είμαι πιο ήσυχος γιατί έχω καταλάβει ότι τα λάθη είναι ένα πολύ καλό υλικό που προκύπτει από μια πολύ κακής ποιότητας ζωή. Δεν πιστεύω τώρα πια μόνο στα προτερήματα των ανθρώπων, αλλά και στα μειονεκτήματά τους. Μόνο οι άνθρωποι που μπορούν να διαχειριστούν τα μειονεκτήματά τους μπορούν να αποθεώσουν τα πλεονεκτήματά τους. Αν δεν έχεις τρόπο να διαχειριστείς τις ήττες σου, δεν μπορείς να προχωρήσεις στη ζωή. Η ζωή πρέπει να είναι περάσματα απ' την κόλαση.

- Θα μπορούσατε να ζήσετε με ένα κρεβάτι σε 15 τετραγωνικά;
Εγώ προσωπικά, ναι. Μπορώ να ζήσω με ελάχιστα πράγματα. Τώρα πλέον η άνεση είναι ανίκανη να καθορίσει το όνειρό μου. Τώρα πια έχω κατανοήσει ότι το λίγο είναι το πολύ.

- Κάποιοι θα πουν ότι όλα αυτά τα λέτε εκ του ασφαλούς;
Εκ του ασφαλούς; Εγώ γκρεμίστηκα για τα όνειρά μου. Ενας γκρεμισμένος ονειροπόλος άνθρωπος είμαι...

- Η πρώην σύζυγός σας ωστόσο είχε πει ότι έχετε 10 σπίτια και πολλά ακόμη...
Δεν μιλάω ποτέ για τους ανθρώπους που αγάπησα πολύ στην ιδιωτική μου ζωή, δημόσια. Τους λατρεύω και θα τους λατρεύω σε όλη μου τη ζωή γιατί τους οφείλω αυτό που είμαι. Η Χρυσούλα ήταν επιλογή μου και σέβομαι τις επιλογές μου. Βρίσκω ανόητο να κάθομαι και να μιλάω δημόσια για έναν άνθρωπο τον οποίο λάτρεψα. Στη Χρυσούλα αγαπάω και την παραξενιά της και τη δυσκολία της και τα πάντα της. Και υπερασπίζομαι ακόμα και το δικαίωμά της να αντιδρά δημόσια όπως αντιδρά.

(...)

- Ποια είναι η άποψή σας για την κρίση που περνά ο χώρος των ΜΜΕ;
Πού οφείλονται τα λουκέτα Κωστόπουλου και Λυμπέρη; Καταρχάς ο καθένας από αυτούς τους ανθρώπους έχει τη δική του ιστορία και το λέω εγώ αυτό που με κάποιους είχα πάρα πολύ μεγάλες αισθητικές και ιδεολογικές διαφορές. Δεν μπορώ να γίνω κριτής τού τι έκανε ο Πέτρος, ο Αντώνης και όποιος άλλος. Το μόνο που έχω να πω είναι ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι έκαναν κάτι που πίστευαν. Οταν οι άνθρωποι πέφτουν, θέλουν την κατανόηση και όχι την κριτική μας. Η κριτική είναι μια γενναία πράξη όταν οι άνθρωποι είναι όρθιοι. Αυτό που ζούμε δεν είναι η κρίση στα ΜΜΕ, είναι τα απόνερα της κρίσης. Την κρίση στον χώρο των ΜΜΕ τη ζούμε εδώ και πάρα πολλά χρόνια γιατί όλοι, μα όλοι, ήμασταν αυτοδίδακτοι. Στα δύσκολα χρειάζεται η γνώση. Με λεφτά και δάνεια όλοι μπορούμε να κάνουμε κάτι, το ζήτημα είναι ποιος μπορεί να κάνει το όνειρο πραγματικότητα χωρίς διευκολύνσεις.

- Τον Μάιο του '12 συλληφθήκατε για χρέη προς το Δημόσιο. Κακή συγκυρία;
Είχα κάνει τους διακανονισμούς μου και όλα τελείωσαν όπως άρχισαν. Σήμερα, όλοι μας είμαστε εκτεθειμένοι σε τέτοιες ανεξέλεγκτες καταστάσεις και συχνά άδικες. Αυτό που ξέρω είναι ότι στον χώρο των ΜΜΕ μόνο εγώ και ο Κωστόπουλος δανειστήκαμε για να κάνουμε το όνειρό μας πραγματικότητα βάζοντας ό,τι ακίνητο είχαμε και δεν είχαμε σε υποθήκη. Ετσι τα χάσαμε όλα. Βέβαια, προτού τα χάσουμε χάσαμε κι εμείς το μέτρο. Εγώ έκανα λάθη κι έπρεπε να τα πληρώσω και τα πληρώνω. Αλλά αμείβομαι ταυτόχρονα. Ξαναβρέθηκα με τον καλύτερο εαυτό μου. Γι' αυτό κι ευχαριστώ τον Θεό που μου έστειλε μια καταστροφή και ξαναείδα τον εαυτό μου. Αυτόν τον εαυτό που αρέσκεται στο να μεταμορφώνει το τίποτα σε κάτι. Με τη ζωγραφική νιώθω ότι ανακάλυψα μια γλώσσα για να πω μερικά πράγματα που υπάρχουν μέσα μου. Την ώρα που ζωγραφίζω αισθάνομαι μια απέραντη ελευθερία, μια λύτρωση, έναν δίαυλο επικοινωνίας με τους ανθρώπους. Τίποτα δεν είναι κλειστό. Ολα είναι ανοιχτά αν εμείς είμαστε ανοιχτοί...

It's Viral
11

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

11 σχόλια
Ύβρις κύριε ήταν η πορεία της ζωής σας.Περάσατε κάθε όριο ανθρώπινης συμπεριφοράς.Προκαλέσατε και συνεχίζετε να προκαλείτε με το υφάκι του θύματος.(Στις εκθέσεις σου θα έρθουν όλοι οι αλήτες του 80 και 90 με χαμόγελα και ασπασμούς).Ντροπή σας και ντροπή μας που σας ανεχτήκαμε.Που μαιμουδιάσαμε νομίζοντας ότι θα σας μοιάσουμε.Υπήρξατε εξουσία στην πιό αισχρή και προκλητική της μορφή.Κάποια στιγμή θα έρθει και για άλλους (Θέμους,Νικολάκιδες ενοίκους )καβαλημένους της άθλιας ελληνικής σημερινής πραγματικότητας. Μας κάματε να ντρεπόμαστε που ήμαστε Έλληνες στην Ελλάδα.
Όλοι αυτοί οι "αστέρες" της γενιάς μου που ακόμα επιμένουν να λερώνουν την εικόνα της Ελλάδας γιατί ξεχνούν πόσο κακό έκαμαν με τον τρόπο ζωής που υποτίθεται πως θα μπορούσε να υιοθετήσει η γενιά μου και τα παιδιά μας που σε πολλούς έλλειψε και το ψωμί στα νιάτα τους για να σπουδάσουν με πόνο ή χωρίς αυτόν κάτι και να στέλνουν κάποια στιγμή να φέρνουν με ελικόπτερο κάποια που εφτά μηνών έγκυος είχε την εγκληματική ιδέα να βαδίσει με γυμνά πόγια πάνω στα κάρβουνα του μαλάκα γκουρού
Κάποια στιγμή θα έπρεπε να συγκροτήσετε μια ομάδα από ανθρώπους που δούλεψαν για αυτούς & να μας πουν την δική τους άποψη & για τους καλούς αλλά & για τους κακούς καιρούς που εργάστηκαν σε αυτά τα εκδοτικά συγκροτήματα της αρπαχτής...έτσι δεν είναι το σωστό?ας δώσουν & μια συνέντευξη εφ΄'ολης της ύλης & οι ''ανώνυμοι'' άνθρωποι!Χρόνια Πολλά & ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ σε όλους!
Μου θύμισε τον παπα της γειτονιάς μου Τόσο ηθικολόγος που κάνει για εξομολογητήςΤόσο εγωπαθής που στην ουσία δεν απαντά σε τίποτατόχει μάθει καλά το παραμύθι μετα απο τόσες συνεντεύξειςΤο ερώτημα (ένα απο τα ερωτήματα) παραμένειΓιατί άραγε έφυγε απο τον ΔΟΛ αυτός ο ακέραιος, ο τίμιος, ο κυνηγημένοςΜήπως υπάρχει οικονομικός λόγος για τον οποίο επικρατεί ομερτά?Τι φρόνημα πτωχαλαζονικό...
Πριν 2-2μιση χρόνια, όταν ο Flash ήταν ακόμα στο Μαρούσι, στο συγκρότημα εταιρειών Κηφισίας και Πρεμετής (δεν ξέρω και μήπως είναι ακόμα εκεί) κάθε βδομάδα την έστηναν απ' έξω απολυμένοι και διαμαρτύρονταν για τα δεδουλευμένα. Την ιστορία δεν την είχα παρακολουθήσει κι από πολύ κοντά, οπότε δεν μπορώ να εκφέρω άποψη για του ποιος έφταιγε και πώς ακριβώς είχαν γίνει τα πράγματα, πάντως, απ' ό,τι είχα καταλάβει, είχαν αναμειχθεί απολυμένοι κάποιου εκδοτικού ομίλου με κάποιους (πρώην;) συνεργάτες του Λάλα και διαμαρτύρονταν από κοινού. Λέω "του Λάλα" γιατί φώναζαν συνθήματα κατά του: "Λάλα καθίκι, δώσε μας τα λεφτά που μας χρωστάς, 3 μήνες απλήρωτοι, Λάλα έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικε"... Μια μέρα την εποχή εκείνη, λοιπόν, φαίνεται είχε φτάσει κάποιου είδους κόμπος στο χτένι, οι διαμαρτυρίες ενάντια του Λάλα είχαν κορυφωθεί, ήταν καμιά 15αριά άτομα στο δρόμο απ' το πλάι του κτηρίου του σταθμού και είχαμε πάει στο τζάμι (στην εταιρεία που ήμουν) να δούμε τι γίνεται (ΟΚ ΟΚ... είμασταν τεμπέληδες και δε δουλεύαμε παρά μας ένοιαζε το κουτσομπολιό των δρόμων... ξέρω ξέρω... - προλαβαίνω τους φίλους του Λαλίδη) και είδαμε ν' ανοίγει η πόρτα του υπόγειου γκαράζ του κτηρίου που ήταν και ο Flash και να βγαίνει με φόρα ο Λάλας μ' ένα Smartάκι, να γκαζώνει και να παίρνει παραμάζωμα δύο εκ των διαμαρτυρόμενων. Ξαναλέω, δεν ξέρω ποιος είχε δίκιο ή άδικο, αν ο Λάλας όντως χρωστούσε δεδουλευμένα, αν του την είχαν πέσει αναρχικοί, αν κινδύνευε, αν παιζόταν πολιτικό παρασκήνιο κτλ. εκείνη την εποχή αλλά και μόνο το σκηνικό αυτό (καλά, προσωπικά δεν περίμενα αυτό για να κρίνω τι άνθρωπος είναι ο Λάλας) έδειξε, πιστεύω, σε όλους όσους ήταν αυτόπτεις μάρτυρες τι είναι ο τύπος. [...]
- Η πρώην σύζυγός σας ωστόσο είχε πει ότι έχετε 10 σπίτια και πολλά ακόμη...- Δεν μιλάω ποτέ για τους ανθρώπους που αγάπησα πολύ στην ιδιωτική μου ζωή, δημόσια. (Ναι, μόνο που δεν θέλαμε να μιλήσετε για την πρώην σύζυγό σας, αλλά για το αν ήταν ακριβή τα περί των περιουσιακών σας στοιχείων...)
Προφανώς, αφού λέει ότι μπορεί να ζήσει και σε 15 τετραγωνικά μέτρα, θα περιμένει να κάνουν το ίδιο και οι απλήρωτοι απολυμένοι εργαζόμενοι των εφημερίδων του...