Ένα βράδυ στα profile pages των «ευπώλητων»

Facebook Twitter
1

Υπάρχει κάτι το ανώδυνα φλύαρο, περίπου διασκεδαστικό, σχεδόν μυοχαλαρωτικό στο (self) promotion – ειδικά το ηλεκτρονικό – της «γυναικείας λογοτεχνίας» της χώρας.

Τόσο «αλλού» το μήνυμα, τόσο πιο «κάπου» το θάμα, που και ο πιο ορκισμένος «κυνηγός» ευπώλητων ψεύδεται, αν πει ότι δεν κοντοστάθηκε να χαζέψει. Όχι στις βιτρίνες των βιβλιοπωλείων. Στις άλλες, των social media. Εκεί που τον πρώτο λόγο έχουν κορδέλες, χάντρες, λεοπάρ αντικείμενα, χαϊμαλιά και ηλιοβασιλέματα, λίμνες και μισοφέγγαρα, ρητά για τον έρωτα και conclusions of the day.

Από το καλοκαίρι είχε ξεκινήσει η επέλαση της πέρλας και του μονόπετρου. Τα σχετικά αποσυμφορημένα Μέσα Συγκοινωνίας – κάποια από αυτά, τουλάχιστον – ήταν «ντυμένα» με «τσιμπημένες» αφίσες «ευπώλητων»: super sized γαλανά μάτια με μπόλικη φωτοσοπαρισμένη μάσκαρα να «λοκάρουν» πάνω στον επιβάτη, επίσης super sized αντρικό χέρι – άνευ βέρας – να χαϊδεύει γυναικείο με πνιχτήριο χαλκά στον δεξί παράμεσο, η θεματολογία της «γυναικείας λογοτεχνίας» - εικονογραφημένη – στα καλύτερα της.

Κι όσο ένα κομμάτι της πόλης «μύριζε» ιλουστρέ σεξ, απερίγραπτης έντασης έρωτες και γυναίκες σε μόνιμη επαφή με την (πολύ) γυναικεία τους πλευρά, οι δρόμοι, τα βαγόνια, οι καφετέριες, οι διπλανές ξαπλώστες γέμιζαν με πιστές «ακολούθους».

Γυναίκες κάθε ηλικίας, με ογκώδη (!) βιβλία στο χέρι, απορροφημένες, σχεδόν να ψελλίζουν τις παραγράφους, κρεμασμένες με το ένα χέρι από τη χειρολαβή  και με τ’ άλλο από το «δισκοπότηρο» της φαντασίωσης τους.

Με τίτλους και περιεχόμενο σε απόλυτη επαφή και ευθυγράμμιση με τη ζωή μας – κελάρια, αμπάρια, καταπιεσμένες χωριατοπούλες, έρωτες καβάλα στ’ άλογο, τι απ’ όλα αυτά δεν έχουμε στο παραδιπλανό διαμέρισμα ;- και με εικονογράφηση που αποπνέει μυστήριο και υπόσχεση: στο «αυτί» του αναγνώσματος η συγγραφέας να «ξεπηδά» μέσα από σύννεφα και ροζ ηλιοβασιλέματα και στο εξώφυλλο μια μπαλαρίνα, μια νεραΐδα, μια γυναίκα μόνη σε μια λίμνη, τέτοια υποσχετικά υπέροχα.

Και μετά, ένα βράδυ, ήρθαν 4-5 τεμάχια κακαριστού γέλιου από το (παραδιπλανό) γραφείο της βραδινής βάρδιας. Συνάδελφος, «στην πνιγηρή βραδιά του αφόρητα μοναχικού μήνα Αυγούστου», όπως θα έγραφαν και οι νηρηΐδες της ευπώλητης «γυναικείας λογοτεχνίας», «σκοτωνόταν» στα γέλια, διατρέχοντας τα profile pages τους.

Η μία έστελνε «φεγγαρολουσμένες καληνύχτες» στους αναγνώστες με τη σχετική φωτό (πάντα). Κάποια άλλη στοχαζόταν πάνω στο «μπλε» του Ελύτη που ξόδεψε ο Μεγαλοδύναμος για να μην τον βλέπουμε. Και μια τρίτη ανέλυε το δράμα του να χάσει ο συγγραφέας 5.000 λέξεις («εργασία ημέρας» sic), «επειδή έτσι αποφάσισε το word», αλλά το πιο μαγικό, το πιο συναρπαστικό, το δυνατότερο όλων ήταν το self promotion, η προώθηση του πονήματος από τον ίδιο τον δημιουργό: βιβλίο στο πάτωμα, βιβλίο στην άμμο, βιβλίο δίπλα σ’ ένα μπικίνι ή δίπλα σ’ ένα γυναικείο εσώρουχο, βιβλίο και εσώρουχο φωτογραφημένο στην πλάτη ή στο κεφάλι επάνω του εκάστοτε καλόβολου συντρόφου, βιβλίο μέσα σε βάρκα, στα χέρια αναγνώστριας, στην παραλία, άπειρες οι παραλλαγές για το που μπορεί να πάει να «κάτσει» ένα βιβλίο...

Και ξανά φωτογραφίες από την «εργάζεται στην εταιρεία: συγγραφέας» (κατά το profile page, πάντα), με λεζάντες τύπου «εδώ σε ώρες γλυκού στοχασμού» και να γενναία αποσπάσματα φιλοσοφίας από το ανάγνωσμα και πάλι φωτογραφίες – συνήθως με τα πόδια ανοιχτά και τα χέρια στα γόνατα - και πάλι αποφθέγματα που «χωράνε» από Πίνδαρο μέχρι Μπουσκάλια, αλλά εννοείται ότι ο Κοέλιο βρίσκεται σε πρώτη χρήση.

Απαραίτητες οι “photos” από τις βιβλιοπαρουσιάσεις, όπου πάντα η συγγραφέας ξεπροβάλλει ως δακτυλομετρούμενη –τουλάχιστον – ανάμεσα από αφράτες νοικοκυρές με την παραδοσιακή ντεπιές ενδυμασία φούστα /μπλούζα, απαραίτητο την ώρα της υπογραφής των αφιερώσεων το ζουμάρισμα του φακού στο νυχάκι που είναι πάντα κόκκινο, φυσικό κι επόμενο στα εκατοντάδες πανομοιότυπα σχόλια που ακολουθούν («είσαι κούκλα!», «τι άγγελος!» , «σοφή θεά!»), ανάμεσα στις ευχαριστήριες απαντήσεις να ξεφεύγει και ένα στοχαστικό «το ξέρω! Χιχί».

(Λογικά, τώρα που φθινοπώριασε, αλλάζει και το location και οι όροι του shooting , μπροστά σε τζάκια, ντάνες με καυσόξυλα, κιτρινισμένα πεσμένα φύλλα ολούθε, αλλά, ναι ως γνωστόν οι εποχές εμπνέουν τους συγγραφείς, οπότε, ναι, βγαίνει νόημα).

Βέβαια, άγριας επικαιρότητας ζόρια,  πολύ σοφά δεν σχολιάζονται από τα social media. Η ζωή (οφείλει να) είναι ένα τρικολορόρε πανηγύρι – κόκκινο/ροζ/χρυσαφί σαμπανιζέ- , διακοσμημένο με πανσελήνους, συννεφάκια και moto τύπου «έρωτας ή τίποτα» και «μόνο αγάπη».

Αν κάτι γίνεται και λαμβάνεται στα σοβαρά είναι οι διαγωνισμοί, όπου, αν ο αναγνώστης είναι τυχερός λαμβάνει από τη συγγραφέα και «ένα άλλο πιο προσωπικό δωράκι, ανάλογα με το αν είναι άνδρας ή γυναίκα» και φυσικά οι όροι είναι να φωτογραφηθεί -ο «τυχερός»- με το βιβλίο, «κάπου», θεματικά (!).

Σημ. 1: Ειλικρινά, θα ηθελα πολύ να βάλω όλες αυτές τις τέλειες φωτογραφίες που έκαναν το καλοκαίρι μας στη δουλειά πιο ευχάριστο. Αλλά φοβάμαι ότι το χιούμορ ανθρώπων που βγάζουν «βόλτα τη ρομαντική τους φύση στα ουράνια» (sic) είναι λίγο ανελαστικό. Επίσης, πάντα με τρόμαζαν τα πρόσωπα γυναικών που χαμογελούν με το στόμα, αλλά το βλέμμα συγγενεύει με κάτι από εκδοροσφαγείο.

Σημ.2: Και η E.L. James του «μυθώδους» πλέον “Fifty Shades of Grey” διατηρεί και ανανεώνει συχνότατα την ηλεκτρονική επαφή με τις ορδές των αναγνωστριών της στο σχετικό groupάκι στο Facebook, ειδικά τώρα που μπήκε μπροστά και η ταινία. Βέβαια, η σελίδα είναι αμιγώς επαγγελματική: προωθεί κανά ελαφρύ σαδομαζό αντικείμενο (λεπτά μαστίγια, καμιά μεταξωτή λαιμαργιά, τέτοια πράγματα), αναφέρει νέα για το casting της επικείμενης ταινίας, πετάει και καμιά ημίγυμνη σενσέισιοναλ photo του οσονούπω πρωταγωνιστή, μέχρις εκεί. Επίσης, είναι προφανές ότι η κυρία James αγνοεί τον Πίνδαρο και τον Ελύτη, οπότε τους αφήνει στην ησυχία τους. Γράφει light porn και δεν τα μπλέκει τα πράγματα, δεν ρίχνει και λίγη σως από κουλτούρα.

Σημ.3: Βράδυ, ιστορικό κέντρο της πόλης, βιτρίνα βιβλιοπωλείου. Στο κέντρο της βιτρίνας, το «ευπώλητο».  Δίπλα του ο Μπουκόφσκι. Και παραδίπλα κι άλλο «ευπώλητο». Bonus extra του πολύ ενημερωμένου βιβλιοπώλη, τα φτερά μιας νεραϊδας -μπιμπελό να ρίχνουν σκιά στο «Τοστ Ζαμπόν»... Οι καιροί κάνουν άγρια πλάκα, οπότε «μην προσπαθείς» που θα ‘λεγε κι ο «θείος» Τσαρλς.

1

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Μετά την πανδημία του κορωνοϊού, η ανισότητα θα αυξηθεί»

Σωτήρης Ντάλης / «Μετά την πανδημία του κορωνοϊού, η ανισότητα θα αυξηθεί»

Ο αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου και επικεφαλής της Μονάδας Έρευνας για την Ευρωπαϊκή και Διεθνή Πολιτική σχολιάζει τον αντίκτυπο της πανδημίας και της εκλογής Μπάιντεν στην Ευρώπη.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Επί Τραμπ οι μειοψηφίες κατέστησαν πλειοψηφίες»

Σωτήριος Σέρμπος / «Επί Τραμπ οι μειοψηφίες κατέστησαν πλειοψηφίες»

Τι σηματοδοτεί η εποχή Μπάιντεν και τι αφήνει πίσω του ο απερχόμενος Πρόεδρος; Απαντά στη LiFO ο Σωτήριος Σέρμπος, αναπληρωτής καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής στο Δημοκρίτειο Παν/μιο Θράκης και Ερευνητής στο ΕΛΙΑΜΕΠ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Θεοκλής Ζαούτης: «Είναι αρκετά πιθανόν να έχουμε τρίτο κύμα πανδημίας»

Ελλάδα / Θεοκλής Ζαούτης: «Είναι αρκετά πιθανόν να έχουμε τρίτο κύμα πανδημίας»

Ο καθηγητής Παιδιατρικής και Επιδημιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια και μέλος της Επιτροπής των Λοιμωξιολόγων του υπουργείου Υγείας μιλά για τα τελευταία δεδομένα της πανδημίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο γυμνός βασιλιάς, το Καπιτώλιο και η επόμενη μέρα

Νικόλας Σεβαστάκης / Ο γυμνός βασιλιάς, το Καπιτώλιο και η επόμενη μέρα

Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν είναι ένας Γουίλι Σταρκ της εποχής μας. Υπάρχει κάτι σημαντικό που χωρίζει τη λαϊκιστική φαντασία των χρόνων του Μεσοπολέμου –όπως την αναπλάθει το μυθιστόρημα του Γουόρεν– από τα πλήθη που είδαμε να βγαίνουν από τα μεσαιωνικά σπήλαια των social media για να ορμήσουν προς το Καπιτώλιο.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ευάγγελος Μανωλόπουλος: «Να μάθουμε να ζούμε με τις μάσκες, γιατί θα αργήσουμε να τις βγάλουμε»

Ελλάδα / Ευάγγελος Μανωλόπουλος: «Να μάθουμε να ζούμε με τις μάσκες, γιατί θα αργήσουμε να τις βγάλουμε»

Ο καθηγητής Φαρμακολογίας, Φαρμακογονιδιωματικής και Ιατρικής Ακριβείας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Φαρμακολογίας, Ευάγγελος Μανωλόπουλος, μιλά στη LiFO για τα εμβόλια και τις φαρμακευτικές αγωγές που εξετάζονται. Απαντά για το δεύτερο κύμα της πανδημίας, εξηγεί ποια είναι η αλήθεια για τις ΜΕΘ, πότε θα αποχωριστούμε τις μάσκες αλλά και πότε προβλέπεται η επάνοδος στην κανονικότητα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η ασφάλεια του εμβολίου είναι υψηλού βαθμού; Ο καθηγητής της Οξφόρδης Πέτρος Λιγοξυγκάκης εξηγεί

Τech & Science / Γιατί η ασφάλεια του εμβολίου είναι υψηλού βαθμού; Ο καθηγητής της Οξφόρδης Πέτρος Λιγοξυγκάκης εξηγεί

Τι θα σημάνει η γενική χρήση των εμβολίων; Θα εφαρμοστούν νέοι κανόνες σχετικά με τον εμβολιασμό; Πότε προσδιορίζεται η έναρξή του; Και τι γίνεται με τους αρνητές;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η ενδοχώρα της άρνησης και το εμβόλιο

Νικόλας Σεβαστάκης / Η ενδοχώρα της άρνησης και το εμβόλιο

Η όποια στρατηγική για τον εμβολιασμό χρειάζεται να είναι σκληρή με τον νεοφασισμό των fake news και της ωμής παραπλάνησης. Την ίδια στιγμή, όμως, πρέπει να εντάξει τις ανησυχίες, τις αντιρρήσεις και τις δεύτερες σκέψεις πολλών ανθρώπων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ευάγγελος Καϊμακάμης: «Έχουν πεθάνει πολλοί σαραντάρηδες στα χέρια μας χωρίς προβλήματα υγείας»

Ελλάδα / Ευάγγελος Καϊμακάμης: «Έχουν πεθάνει πολλοί σαραντάρηδες στα χέρια μας χωρίς προβλήματα υγείας»

Ο πνευμονολόγος-εντατικολόγος στο νοσοκομείο Παπανικολάου μιλά για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στις ΜΕΘ και τις μελλοντικές ανησυχίες του σχετικά με την πανδημία.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Θεόδωρος Βασιλακόπουλος: «Ακόμη κι αν είχαμε 10.000 κλίνες ΜΕΘ, αν γέμιζαν όλες, θα θρηνούσαμε 4.000 θανάτους»

Ελλάδα / Θεόδωρος Βασιλακόπουλος: «Ακόμη κι αν είχαμε 10.000 κλίνες ΜΕΘ, αν γέμιζαν όλες, θα θρηνούσαμε 4.000 θανάτους»

Ο καθηγητής Πνευμονολογίας-Εντατικής Θεραπείας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών σχολιάζει όλες τις τελευταίες εξελίξεις στο μέτωπο της πανδημίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο Χαράλαμπος Παπασωτηρίου μιλά για το διακύβευμα των αμερικανικών εκλογών

Διεθνή / Ο Χαράλαμπος Παπασωτηρίου μιλά για το διακύβευμα των αμερικανικών εκλογών

Ο πρόεδρος του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων και καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και Στρατηγικών Σπουδών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, Χαράλαμπος Παπασωτηρίου, εξηγεί πώς μια νίκη του Μπάιντεν θα σηματοδοτήσει την αναβίωση της Δύσης ως κεντρικού παράγοντα στη διεθνή πολιτική.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

1 σχόλια