Γι’ αρχή θα ήθελα να σε ρωτήσω, τι ανταπόκριση έχει ο νέος σας δίσκος από το κοινό μέχρι τώρα;
Ε, λοιπόν, αυτό είναι πάντα δύσκολο να το απαντήσεις. Μέχρι τώρα είναι θετικές απ’ ότι έχω δει. Προσπαθώ να μη διαβάζω τόσο πολύ το μουσικό Τύπο. Νομίζω ότι είναι οκ.
Το Mankind είναι διπλός δίσκος, τουλάχιστον στη CD μορφή του. Δε νομίζεις ότι είναι λίγο ρίσκο να κυκλοφορείς τόσα πολλά τραγούδια με τη μία; Εννοώ, θα μπορέσει ο κόσμος να τα «ξεψαχνίσει» εύκολα;
Εμ… ναι. Εννοώ ξέρω ότι δεν είναι το φυσιολογικό πράγμα που κάνει κανείς σήμερα. Οι περισσότερες μπάντες, κυρίως οι πιο εμπορικές, συνηθίζουν να κυκλοφορούν δίσκους που μοιάζουν περισσότερο με συλλογή από singles, γιατί πιστεύω πως έχει να κάνει με την άμεση νοοτροπία του downloading και απλά να παίρνεις ένα τραγούδι από τα iTunes. Και δεν βλέπω τίποτα κακό στην Τέχνη του να κυκλοφορείς ένα δίσκο. Εννοώ ότι οι αγαπημένες μου μπάντες, αυτές που μεγάλωσα μαζί τους συνήθιζαν να βγάζουν δίσκους, οπότε αυτό είναι που προτιμώ να κάνω και εγώ. Ξέρω, βέβαια, πως το κάνω με το δύσκολο τρόπο. Με τις περισσότερες μπάντες είναι πολύ πιο δύσκολο, γιατί προτιμώ να κάνω κάτι που θα με κάνει εμένα χαρούμενο παρά να προσπαθώ να ικανοποιώ άλλους ανθρώπους. Αλλά, για να είμαι ειλικρινής, δε σχεδιάζαμε καν να κυκλοφορήσουμε διπλό δίσκο. Την εποχή που τελειώσαμε τις ηχογραφήσεις είχαμε 86 λεπτά υλικού και δεν μπορούσα να δω κάποιον τρόπο να αποκλείσουμε κάτι, καθώς τα πάντα έβγαζαν νόημα, τα πάντα ανήκαν στο δίσκο. Μετά είπα στη δισκογραφική ότι έχω 86 λεπτά μουσικής και αυτοί είπαν «Καλώς, θα το κυκλοφορήσουμε ως διπλό δίσκο» , το οποίο ήταν καλό. Αυτό για μένα βγάζει νόημα και… δεν ξέρω, μπορεί να ενέχει ρίσκο αλλά καλύτερα να κάνω αυτό παρά να συμβιβαστώ.
Μιλώντας για διπλό δίσκο, ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου διπλοί δίσκοι όλων των εποχών;
Ωχ, Θεέ μου, αυτή είναι ερώτηση! Εεεμ, δεν ξέρω σίγουρα, εννοώ ναι, υπάρχουν κλασσικοί δίσκοι αλλά όχι τόσοι πολλοί διπλοί, για την ακρίβεια… εν τη ρύμη του λόγου δεν μπορώ να σου πω. Μάλλον υπάρχουν πολλοί δίσκοι μεγάλης διάρκειας που μ’ αρέσουν αλλά δεν μπορώ να τους βάλω σε λίστα τώρα.
Πιστεύεις ότι το «Mankind..» είναι πιο μεγαλεπήβολο από τον προηγούμενο σας δίσκο, το «I, Vigilante»; Γιατί το «Vigilante» είχε μερικές από τις καλύτερες κριτικές που έχω διαβάσει ποτέ και από πολλούς θεωρείται το magnum opus σας.
Ναι, αυτό είναι λίγο περίεργο επίσης, γιατί δεν προοριζόταν καν να κυκλοφορήσει ως δίσκος. Ήταν απλά μια διαδικασία ηχογράφησης των κομματιών που ήταν έτοιμα εκείνη την περίοδο. Και αυτό ήταν μια μεγάλη έκπληξη, το ότι άρεσε σε τόσο πολύ κόσμο ήταν έκπληξη. Αλλά, δεν ξέρω… εσένα σου άρεσε;
Για να είμαι ειλικρινής το «Mankind» μου φάνηκε λίγο πιο… «επικό» εν συγκρίσει με την υποσυνείδητη μελαγχολία του «Vigilante». Είδα πολλούς ανθρώπους, όμως, να σας εκθειάζουν, όμως για εκείνο το δίσκο…
Ναι, νομίζω, όμως, ότι το θέμα με το «I, Vigilante» ήταν ότι ηχογραφήθηκε γρήγορα και είχε κάποια ωμότητα. Εννοώ ότι προσωπικά δε μου ακούγεται τόσο καλό όσο οι υπόλοιποι δίσκοι. Αυτό, όμως, έχει να κάνει με την παραγωγή, ξέρεις, με τις μικρές λεπτομέρειες. Άμα το κρίνεις από τη μεριά τω τραγουδιών θεωρώ πως το «I, Vigilante» έχει μερικά από τα καλύτερα τραγούδια μέσα του αλλά από θέμα ήχου… δεν πολυκαταλαβαίνω πως μπορεί να αρέσει τόσο πολύ στον κόσμο. Εννοώ ότι προσπαθείς να γράψεις μουσική και να είσαι ειλικρινής μαζί της, αλλά αυτός είναι ο τρόπος που ακουγόταν τότε και εξακολουθεί να είναι έτσι.
Ποια είναι η γνώμη σου για τη σημερινή σκηνή του doom και του sludge;
Πως τα βλέπω; Χμ, για να είμαι ειλικρινής δεν ξέρω γιατί αυτόν τον καιρό απέχω από αυτή τη σκηνή. Εξακολουθούν να υπάρχουν καλά συγκροτήματα αλλά όντας μέρος της για πολύ καιρό άρχισα να αισθάνομαι πως γινόταν τετριμμένη. Ότι, δηλαδή, κάνεις μουσική όχι χάριν της μουσικής αλλά για τους λάθος λόγους και πάντα χειραγωγείσαι από το γεγονός ότι πρέπει να ακούγεσαι πολύ βαρύς ή να πρέπει να γίνεται με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Και το θέμα με τους Iron Monkey ήταν ότι κάναμε αυτό που θέλαμε να κάνουμε και μετατράπηκε σε κάτι άλλο, σε κάτι πολύ διαφορετικό και κανείς δεν νοιαζόταν αληθινά γι’ αυτό. Είναι περίεργο το ότι έχω εμπλακεί σ αυτό το κίνημα. Μη με παρεξηγείς όμως, ακόμα αγαπάω αυτή τη μουσική και συνεχίζω να την ακούω αλλά… δεν ξέρω, είναι διαφορετικό το να ασχολείσαι με αυτή τη μουσική από την οπτική που θα είχαν πολλοί άνθρωποι και… πρέπει να ασχοληθείς με κάτι για να καταλάβεις πραγματικά το γιατί δεν είναι τόσο ελκυστικό μια στο τόσο. Αλλά από την άλλη, το θέμα είναι ότι ποτέ δεν ήθελα να είμαι τόσο χειραγωγούμενος και άρχισα να αισθάνομαι ότι αυτή η σκηνή άρχισε να είναι χειραγωγούμενη, οπότε νιώθω καλύτερα που είμαι εκτός αυτής.
Τι μπορεί να περιμένει κάποιος που δεν έχει ξαναπάει σε συναυλία των Crippled Black Phoenix;
Μάλλον να περιμένει κάτι που δεν περιμένει! Όταν παίζουμε ζωντανά είναι πολύ πιο ηχηρά και… δεν ξέρω, προσπαθούμε να κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε όταν παίζουμε ζωντανά, για να αποδώσουμε δικαιοσύνη στα τραγούδια… και, ξέρεις, συνηθίζουν να ακούγονται πιο θορυβώδη και rocking, γιατί νομίζω πως αυτό αποδίδεται λίγο καλύτερα συναυλιακά. Συνηθίζαμε να παίζουμε αυτού του είδους τα δυστυχισμένα, μελό κομμάτια και ο κόσμος συνήθιζε να μιλάει δυνατότερα απ’ ότι ακούγονταν. Οπότε αποφασίσαμε να αυξήσουμε τον ήχο της κιθάρας και να ακουγόμαστε πιο δυνατά και πιο rocking. Πιστεύω πως λειτουργεί καλύτερα έτσι για ένα συγκρότημα. Αλλά αυτό δε σημαίνει πως σταματήσαμε να παίζουμε τα μελαγχολικά κομμάτια, απλά έπρεπε να κάνουμε ένα διαφορετικό είδος συναυλίας, να ακουγόμαστε διαφορετικά και να μην παίζουμε μόνο μελαγχολικά κομμάτια. Όταν βάζεις αυτά τα κομμάτια στο μέσον μιας συναυλίας, η οποία έχει δυνατά κομμάτια, μερικές φορές το όλο κλίμα «πέφτει» αισθητά.
Έχεις κάποια ανάμνηση από τις προηγούμενες εμφανίσεις σας στην Ελλάδα;
Χαχα, ναι. Θυμάμαι ότι οι συναυλίες στην Ελλάδα ήταν πραγματικά καλές. Αλλά θα σου πω ένα πράγμα μόνο. Σήμερα όταν παίζουμε το Burnt Reynolds όλο το κοινό τραγουδάει μαζί μας, με τα χορωδιακά μέρη. Σε όλο τον κόσμο γίνεται αυτό, αλλά πρώτη φορά έγινε στην Ελλάδα. Και δεν το περιμέναμε καθόλου, γιατί πριν από αυτό συνηθίζαμε να το κάνουμε a capella, ήταν μόνο η μπάντα που το έκανε επί σκηνής. Συνηθίζαμε να λέμε «ΟΚ, νιώθουμε λίγο σαν ηλίθιοι αλλά θα το κάνουμε, θα το κάνουμε με μια προκατάληψη». Αλλά ήταν μια από τις ελληνικές συναυλίες που το παίξαμε και όλο το κοινό τραγούδησε μαζί μας και δεν μπορούσες παρά να αισθανθείς ότι υπήρχε ένα πολύ καλό κλίμα. Αυτή είναι μια καλή ανάμνηση. Ότι το ελληνικό κοινό ήταν το πρώτο που το έκανε αυτό.
Ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη, ήταν απολαυστική. Οι τελευταίες λέξεις σου ανήκουν.
Εγώ σε ευχαριστώ φίλε. Εεεεμ…ουάου. Τι θες να πω;
Ό, τι να ναι. Κάτι στο ελληνικό κοινό, κάτι σε εμένα προσωπικά, ένα μεγάλο «άντε γαμήσου» σε κάποιον που μισείς… δεν ξέρω!
Θα μπορούσα να πω «άντε γαμήσου» σε πολύ κόσμο. Για την ακρίβεια θα πω ένα πράγμα: αυτή τη φορά ανυπομονώ να γυρίσω στην Ελλάδα γιατί πρώτον πάει πολύς καιρός από την τελευταία φορά που ήρθαμε. Και είχαμε πολλές συζητήσεις και μιλήσαμε με πολλούς διοργανωτές αλλά ποτέ δεν καταλήξαμε σε μια στέρεα συμφωνία. Και τώρα που έχουμε την ευκαιρία να γυρίσουμε νομίζω πως ο συγχρονισμός είναι πολύ καλός. Με όλη την οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα και την ανησυχία. Εδώ στην Αγγλία η Ελλάδα είναι σε όλα τα κανάλια ειδήσεων και υπάρχει πολύ αρνητική προπαγάνδα εναντίον της. Ακούς σχόλια όπως «η Ελλάδα είναι η αιτία όλων των κακών στην Ευρώπη και η Ελλάδα είναι μια φθαρμένη χώρα και οι άνθρωποι δεν έχουν καμία ελπίδα, την έχουν χάσει». Και για μένα είναι τόσο λάθος. Αυτή τη φορά θα είναι πραγματικά καλό να γυρίσω και να το βιώσω και να μιλήσω με ανθρώπους, να δω πως είναι πραγματικά γιατί, όπως τα βλέπω εγώ, είστε γεμάτοι ελπίδα. Οι άνθρωποι της Ελλάδας πολεμάνε ενάντια στην αδικία που τα προκαλεί όλα, οπότε είναι το ακριβώς αντίθετο από αυτό που σε κάνουν να πιστεύεις. Πιστεύω πως είναι καλό να ξεσηκωθούμε και να δείξουμε αλληλεγγύη.
Πέμπτη 8 Μαρτίου @ Κύτταρο Live, Αθήνα Opening act: TBC
Παρασκευή 9 Μαρτίου @ Eightball Club, Θεσσαλονίκη Opening acts: Sleepstream, Tuber
Πόρτες: 21.00
Είσοδος €18 (τα πρώτα 100 εισιτήρια της προπώλησης) €22 (υπόλοιπο προπώλησης/ταμείο)
Σημεία προπώλησης Αθήνας Tickethouse (Πανεπιστημίου 42-εντος στοάς) | Rhythm Records (Εμ. Μπενάκη 74, Εξάρχεια) cbp2012-ath.eventbrite.com (μόνο για εισιτήρια των €22)
Σημεία προπώλησης Θεσσαλονίκης Μetropolis (Τσιμισκή 33) | Tickethouse (Μητροπόλεως 102) | Λωτός (Σκρα 7) Dr.Skin Tattoo (Παλαιών Πατρών Γερμανού 25)
σχόλια