ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
27.1.2013 | 03:42

Βασανίζομαι

Δεν αντέχω άλλο να ζω με την ψωρίαση. Βασανίζομαι εδώ και 13 χρόνια. Από τότε που εμφανίστηκε στα 5 μου, δεν με έχει εγκαταλείψει ποτέ. Τα πόδια μου είναι σε τραγική κατάσταση, το ίδιο και οι αγκώνες και το κεφάλι μου. Μέχρι και στο βλέφαρο. Και στο στήθος. Και στην κοιλιά. Και στην πλάτη. Προσπαθώ να σκέφτομαι ότι είμαι εν μέρει τυχερή - άλλοι καλούνται να παλέψουν με σοβαρότερες ασθένειες, αλλά ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι. Πρέπει συνεχώς ναι σκέφτομαι τι θα φορέσω για να το κρύψω όσο μπορώ, και το χειμώνα κάτι γίνεται, έλα όμως που κάποια στιγμή έρχεται και το καλοκαίρι. Και δεν είναι μόνο το αισθητικό κομμάτι, που δηλαδή σε βλέπουν και σε ρωτούν όλοι τι είναι αυτό που έχεις, λες και είναι λέπρα, αλλά και το γεγονός ότι η φαγούρα δεν έχει τελειωμό. Αν δεν ξυστώ υποφέρω και αν ξυστώ τα ματώνω. Και όλα αυτά με φθείρουν και ψυχικά. Έχω δοκιμάσει τα πάντα. Σαμπουάν, αφρόλουτρα, κρέμες, ομοιοπαθητική, τίποτα δεν έφερε μόνιμο αποτέλεσμα. Μόνο οι αλοιφές με κορτιζόνη κάτι κάνουν, που και σε αυτές ο οργανισμός μου κάποια στιγμή συνηθίζει και σταματούν να εξαφανίζουν τα σημάδια (και δεν κάνει να τις χρησιμοποιώ πολύ). Έχει εμφανιστεί μέχρι και στα νύχια μου και καλά που είμαι και κοπέλα και μπορώ να τα καλύπτω βάφοντάς τα. Και το χειρότερο είναι ότι στην αρχή δεν το σκεφτόμουν τόσο πολύ, όμως η οικογένεια μου με το να με αναγκάζει να τα καλύπτω με έκανε να αισθάνομαι άσχημα γι αυτό. Υπήρξαν φορές που όταν πηγαίναμε κάπου οικογενειακώς και οι πληγές μου ήταν εμφανείς μετά μόνο που δεν με έβριζαν που δεν τις κάλυψα. Εντάξει δεν μου είπαν ποτέ ότι τους ντροπιάζω, αλλά το γεγονός ότι δεν καταλαβαίνουν ούτε στιγμή τι περνάω το κάνει ακόμη πιο δύσκολο για εμένα. Υπομόνή σε όλους εσάς που πάσχετε από την ίδια νόσο.
1
 
 
 
 
σχόλια
η ξαδερφη μου εχει λευκη και βασανιζοταν πολυ.... για καλη της τυχη βρηκε ενα φαρμακοποιο και εκτος απο αγωγη της εδωσε και χρησιμες συμβουλες που την εσωσαν! καταρχας δεν την εδωσε δυνατα φαρμακα παρα μονο βιταμινες για ενισχυση της μελανινης. της ειπε να γυμναζεται εστω και ελαφρια και να κανει μια υγιεινη διατροφη πλουσια σε λαχανικα και φρουτα. της απαγορεψε τη σοκολατα αυστηρα ακομα και την υγειας! και το σημαντικοτερο επειδη η ζημια γινεται χειμωνα της ειπε να κανει μεταξυ νοεμβρη- μαρτη μια φορα το μηνα σολαριουμ στην πιο χαμηλη σκαλα ισα ισα για να ενεργοποιειται η μελανινη. βεβαια το σημαντικοτερο ειναι να χαλαρωσεις μιας και το αγχος και η στεναχωρια ειναι οτι χειροτερο! και μην ντρεπεσαι! σε οποιοδηποτε σε ρωταει για να σε προσβαλλει απαντησε αναλογα... και μην κρυβεσαι! δεν φταις εσυ για αυτο! αμα οι γονεις σου νρεπονται ας μην το κοιτανε! ασε που σε πολλες περιπτωσεις ειναι κληρονομικο!