ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ποσο μου λειπει η φιλια με ενα ατομο που να μην το κοιταζω καχυποπτα. ποσο μου λειπει η φιλια με ενα ατομο που να ξερω την περπατησια του. ποσο με πληγωσες οταν με συστησες σα παλια συμφοιτητρια και γνωστη οταν ησουν ο μονος ανθρωπος που ειχα εκει στις σπουδες μου, ποσο με πληγωνε καθε φορα που ελεγες πισω απο την πλατη μαλακα οταν ηξερες τι εχω περασει, ποσο με πληγωνε οταν με εβριζες και το αρνιοσουν λογω της ασθενειας που ειχα, ποσο ηθελα να σε πιστεψω, και παντα κατι υποτιμητικο, τι να πιστεψω ησουν η καλυτερη η η χειροτερη τελικα απο τον παλιο μου κυκλο ποσο αναμικτα συναισθηματα φοβου, απελπισιας, καψυποψιας και αγαπης, ασφαλειας και εμπιστοσυνης ενιωθα μαζι σου. ποση πικρια που ποτε δεν ηρθες οταν χωλαινα εγω και ολη η ζωη μου, ποσο δεν ησουν εκει οταν εκτος απο ψυχολογικη ειχα και φυσικη απωλεια. Τελικα ησουν για μενα η τους αλλους αυτους που κατα καποιο τροπο με δολοφονησαν. Πως γινεται να σε αγαπαω και να σε εκτιμω ακομα, το πληγωμενο ελεφαντακι.