ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
15.11.2020 | 16:59

Πέρασα αρκετά στη ζωή μου!

Επιτέλους βρήκα ένα site να πω αυτά που νιώθω χωρίς να φοβάμαι, και χωρίς να ντρέπομαι.Είμαι 32 ετών. Είμαι μητέρα ενός αγοριού, και το μεγαλώνω μόνη μου αυτά τα δύο χρόνια που ήρθε στη ζωή μου.Ας ξεκινήσουμε, από τα παιδικά μου χρόνια. Μέχρι τα 7 μου, πέρασα ανέμελα παιδικά χρόνια, με μια πολύ δεμένη οικογένεια. Αργότερα, ο πατέρας μου, έφυγε με άλλη γυναίκα, και έμεινα μόνο εγώ και η μητέρα μου. Από τότε δεν ξαναείδα τον πατέρα μου. Από τα 8 μου και μετά, είχα μια μητέρα, που είχε κλειστεί στον εαυτό της. Πέρα από ένα πιάτο φαγητό δεν μου πρόσφερε, ούτε αγάπη, ούτε ζεστασιά. Είχα μια μητέρα με πολλά ψυχολογικά, και όλο να βρίζει τον πατέρα μου, και να ρίχνει ευθύνες σε μένα, πως δεν το σταμάτησα όταν μάζεψε τα πράγματα του και έφυγε. Τότε εγώ 8 ετών, δεν κατάλαβα γιατί μου έριχνε ευθύνες. Κλεινόμουνα συχνά στο δωμάτιο μου και έκλαιγα, και ενώ με άκουγε, εκείνη ήταν στο κόσμο της. Παρόλο που έφτασα στα 18, και μπορούσα να φύγω, παρόλο που τα ψυχολογικά της μητέρας μου, είχαν δημιουργήσει και σε μένα ψυχολογικά, συνέχισα να μένω μαζί της. Δύο χρόνια αργότερα, η μητέρα μου αρρώστησε και έφυγε από τη ζωή, με σκοπό όλο αυτό να μου στοιχήσει πολύ. Έψαξα, να βρω τον πατέρα μου, αλλά έμαθα πως βρίσκετε εκτός Ελλάδας. Βρήκα δουλειά, και σπίτι, και όταν συνειδητοποίησα ότι πλέον δεν έχω κανέναν, βύθισα της σκέψεις μου στο ποτό. Ξενύχτια, ποτά, τσιγάρα... Μέχρι που γνώρισα ένα παιδί, στα 27 μου χρόνια. Με βοήθησε πολύ να ξεπεράσω όλα εκείνα που μου έκαναν κακό, με αγάπησε, με στήριξε, μέχρι που έμεινα έγκυος. Άλλαξε εντελώς, άρχισε να βγαίνει με άλλες γυναίκες, να λείπει συνεχώς από το σπίτι, και εκεί κατάλαβα πως βρήκα κάποιον σαν τον πατέρα μου. Όταν γεννήθηκε ο γιός μου, αναγνώρισε κανονικά το παιδί, και έπειτα μου ζήτησε να χωρίσουμε. Η δύναμη μου, είναι το παιδί μου. Δεν με νοιάζει τίποτα άλλο εκτός εκείνο. Πλέον κατάλαβα, πως είναι να είσαι γονιός, και σκέφτομαι.... πως μπόρεσαν οι γονείς μου να με παραμελήσουν; Αυτά από μένα... Τα είπα και πραγματικά μου έφυγε ένα βάρος από πάνω μου... Ελπίζω όλοι να είστε καλά!
0
 
 
 
 

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΔΗΜΟΦΙΛΗ