ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έβλεπα έναν γιουτιουμπερ που μιλούσε για την μοναξιά και το ότι πολλές φορές δεν το αντέχει και ταυτίστηκα... Όταν δεν έχεις φίλους δεν έχεις όρεξη για τίποτα. Ειλικρινά. Πάντα προσπαθούσα πραγματικά να κάνω φίλους και μιλούσα αλλά πάντα στο τέλος καταλήγω μόνος να μην μιλήσω και για το μπουλινγκ όλα αυτά τα χρόνια που κάθε μέρα με κάνει να κλεινομαι όλο και περισσότερο στον εαυτό μου. Ένας φίλος και με αυτόν βγαινουμε μια στο τόσο αφού αυτός έχει άλλες παρέες και εμένα προφανώς με έχει για να περνάει την ώρα του. Πότε δεν με ακούει πραγματικά όταν μιλάω και φαίνεται γιατί ούτε με κοιτάει στα μάτια, θα κάθεται στο κινητό.. Και απλά πλέον δεν θέλω να βγαίνω ούτε με αυτόν ούτε με κανέναν. Χαρά μου δίνει όταν μιλάω έστω και από μυνηνατα με έναν πολύ καλό μου φίλο από μακριά.. Αλλά και αυτο τι να σου κάνει όταν δεν έχεις πλέον δύναμη για τίποτα. Να διαβάσεις, να βγεις έξω για μια βόλτα έστω μόνος. Πλέον ούτε αυτά δεν θέλω να κάνω είναι λες και έχω παραιτηθεί απ την ζωή. Πολλες φορές σκεφτομαι ποιος ο λόγος να υπάρχω; αφού όλοι με έχουν ανάγκη μόνο για να πάρουν κάτι από μένα και έχει αποδειχθεί. Η μοναξιά σου δημιουργεί ψυχολογικά που θα τα κουβαλάς για μια ζωή.