ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
4.12.2019 | 03:30

Μ αρεσει συναδελφος...

Μ' αρεσει ενα ατομο στη δουλεια που βρισκεται σε ανωτερη θεση απο μενα, οποτε ειναι κατι σαν προισταμενος μου. Απο την στιγμη που βρισκομαστε στο ιδιο εργασιακο περιβαλλον, δεν μου ειναι ευκολο να εκφρασω το ενδιαφερον μου, φροντιζω ομως να ειμαι παντα ευγενικη κ ομιλητικη μαζι του, τον ρωταω πραγματα για κεινον, δειχνω οτι τον νοιαζομαι (πχ παω να παρω καφε κ τον ρωταω αν θελει κατι, τον ρωταω αν θελει να τον βοηθησω σε κατι οταν βλεπω οτι εχει πολλα να κανει). Κ κεινος απο την πλευρα του φαινεται οτι με συμπαθει κ μερικες φορες παρατηρωντας τη γλωσσα του σωματος του νιωθω οτι δεν του ειμαι αδιαφορη. Απλα τον βλεπω και πως δουλευει και εχει γενικα μια εμμονη με το να γινονται καποια πραγματα με συγκεκριμενο τροπο, ακομα και οταν δεν ειναι απαραιτητο να γινουν ετσι και μπορουν να γινουν και αλλιως. Οποτε εφοσον ειναι ετσι στη δουλεια, θεωρω οτι και στη ζωη του θα ειναι ατομο που δυσκολα παρεκκλινει απο κατι που θεωρειται "σωστο" και αποδεκτο. Πιστευω δηλαδη οτι και να του αρεσω, πολυ δυσκολα θα εκφρασει το ενδιαφερον του γιατι σιγουρα δεν θα μπορει να παρεκκλινει απο τον αγραφο "κανονα" οτι δεν πρεπει να συναπτουμε σχεσεις με ατομα απο τη δουλεια. Δεν ξερω αν βγαζει νοημα αυτο που ειπα, αλλα στο δικο μου κεφαλι εχει μια λογικη. Δεν του αρεσει να κανει πραγματα που δεν ειναι αποδεκτα, δεν ξερω πως να το πω!Δεν ξερω, πως να καταφερω να ερθω πιο κοντα του?
31
 
 
 
 
σχόλια
Λοιπόν, μιας και εκλήθην να εξηγήσω ας εξηγήσω μπας και ξεκαθαρίσουν οι παρεξηγήσεις. Πρώτη αναγκαία διευκρίνηση είναι ότι σε καμμία, μα καμμία των περιπτώσεων δεν παίρνουμε ως μπούσουλα αυτό το άθλιο βιβλίο και ταινία με τον μίστερ Γκρέυ και τις παλαβομάρες που διηγείται μια άσχετη με το θέμα που πλούτισε με τις βλακείες της (αν έγραφε σοβαρό σύγγραμμα θα το διαβάζαμε δεκαπέντε νοματαίοι που μας νοιάζει, θα μου πεις, σωστό κι αυτό). Πολύς κόσμος στο παρελθόν αγωνίστηκε για το bdsm κι όποιος δεν το ξέρει να το ψάξει. Καλό θα του κάνει. Εν δευτέροις, υπάρχει μια μεγάλη παρανόηση. Η διαδικασία του εγκεφαλικού ερεθισμού από την ανταλλαγή ελέγχου (D/s, κυριαρχία-υποταγή) δεν γίνεται επειδή ο άλλος είναι ούτε πλούσιος, ούτε με μπάρμπα στην Κορώνη, ούτε επειδή θα μας έχει πριγκίπησσες σαν το βλακόμετρο την Αναστέζια του βιβλίου. Άπτεπται όχι μόνο του σεξ ή του ερωτικού εντοπισμένα, αλλά της ανθρώπινης ψυχολογίας γενικότερα. Επιτρέψτε μου να το εξηγήσω. Ορισμένοι άνθρωποι βγάζουν μια φυσική, αβίαστη κυριαρχικότητα. Δεν τους επιβάλλεσαι, σου επιβάλλονται. Χωρίς βία, χωρίς εξαναγκασμό. ΘΕΣ να σου επιβληθούν. Έχουν αυτό που λέμε μαγνητική προσωπικότητα. Αυτό είναι κάτι που προκύπτει από το μέσα, από την χαρακτηριοδομή και φαίνεται από μικρότατες, νηπιακές ηλικίες. Το βλέπουμε σε παιδάκια. Όλα τα παιδάκια θέλουν να γίνουν αρχηγοί, αλλά δεν γίνονται όλα τα παιδάκια αρχηγοί. Πραγματικοί, αγαπητοί, αρχηγοί, ηγέτες γίνονται τα παιδάκια που η ομάδα αποδέχεται ότι είναι φτιαγμένοι αρχηγοί. Δεν πας να του εξηγείς ότι "κι ο Γιαννάκης δικαιούται να γίνει αρχηγός στην ομάδα σας για λίγο", αν ο Γιαννάκης δεν έχει την στόφα, άσ'τα, τζάμπα χτυπιέσαι. Στην φύση, που τα πράγματα είναι πιο απλά και φυσικά, αυτό το λέμε alpha male. Ο φυσικός αρχηγός της αγέλης (συμβαίνει μόνο στα κοινωνικά ζώα βλέπεις), το λιοντάρι με το πιο φουντωτό τρίχωμα και τον πιο βαθύ βρυχηθμό ή ο χιμπατζής με το καλύτερο χτύπημα θωρακικών, θα κυριαρχήσουν και θα αξιώσουν τα θηλυκά. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα πηδήξουν και τα beta males. Males είναι κι αυτά, για όλους έχει ο μπαξές. Αλλά τον πρώτο λόγο θα τον έχει ο alpha. Έτσι πάει. (Θα επανέλθω και για τις γυναίκες alpha, άλλον παρεξηγημένο "κλάδο"). Η διαφορά με τον άνθρωπο είναι ότι επειδή η κυριαρχικότητα έχει πεδίο να εκδηλωθεί σε πολύ ευρύτερο και βαθύτερο βαθμό (δεν μετράμε τους θωρακικούς μας, ούτε τα τσουτσούνια, ούτε καν τα δράμια μυαλιού) τα όρια τείνουν να μπλέκονται. Πάντως την κυριαρχικότητα την "πιάνεις" στον χώρο, σχεδόν την οσμίζεσαι. Είναι κάτι που παρατηρώ -και λατρεύω να παρατηρώ στις πιο απλές περιπτώσεις. Παράδειγμα. Καλέστε κόσμο στο σπίτι ή στο γραφείο σας. Παρατηρήστε πού θα καθίσουν. Εκεί που τους υποδείξατε με το βλέμμα ή το νεύμα ή θα αποφασίσουν μόνοι τους πού θα καθίσουν αφού με μια αστραπιαία ματιά επιθεωρήσουν τον χώρο; Προσοχή: ο κυριαρχικός δεν θα σου κατσικωθεί εκεί που δεν θέλεις. Απλά θα δει τις παρεχόμενες δυνατότητες και θα αποφασίσει μόνος του. Ο κυριαρχικός -το έχω πει πάμπολλες φορές εδώ μέσα- είναι ΚΥΡΙΟΣ. Ο κύριος δεν έχει ανάγκη να επιβάλλεται με φθηνά κόλπα, επειδή πρωτίστως κυριαρχεί στον εαυτό του. Αυτό είναι η ετυμολογική ρίζα του κύριος, άλλωστε. ;)Οι περισσότεροι άθρωποι, άντρες-γυναίκες, δεν ξεχωρίζω, ΔΕΝ είναι κυριαρχικοί. Αυτό δεν είναι κάτι κακό. Αντίθετα, κι αυτό δεν γίνεται αντιληπτό εξαιτίας των άφθονων ταμπού μας (εξισώνουμε τον υποτακτικό με το θύμα και τον κακομοίρη), οι άνθρωποι υποτακτικής ψυχολογίας για να επιβιώσουν, να ανθίσουν και να διαπρέψουν θέλουν ένα σπρώξιμο, μια καθοδήγηση, κάποιον να τους πει πώς να ξεκινήσουν μια διεργασία. Επειδή ακριβώς λοιπόν δέχονται να πειθαρχήσουν από φυσικού τους, όσοι τέλος πάντων το δέχονται επειδή συνειδητοποιούν ότι τους κάνει καλό και δεν κολλάνε σε βλακείες ότι "και ποιός είσαι σύ να μου πεις τι θα κάνω" και τέτοια, μπορούν και να εξελιχθούν και να μεγαλουργήσουν. Δηλαδή η πειθαρχία, που σημαίνει ότι υποτάσσονται σε κάτι που δεν είναι εκ προοιμίου ευχάριστο (γιατί αν είναι εκ προοιμίου μόνο ευχάριστο, τι σκατά πειθαρχία είναι;) δείχνει μια δύναμη χαρακτήρα! Οι υποτακτικοί που ξέρω είναι όλοι πάρα πολύ δυνατοί άνθρωποι! Δεν είναι θύματα, είναι άτομα που μπορούν να βάλουν το κεφάλι κάτω και να περιοριστούν σε αυτό που έχουν τάξει τον εαυτό τους ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ. Το "γιατί πρέπει" είναι η ουσία της υποταγής. Τα υπόλοιπα όλα είναι σούξου μούξου μανταλάκια. Άπαξ κι αρχίσεις τα μα μου κλπ. άσ'το το παιχνίδι, δεν είσαι για τέτοια, είσαι βανιλο-κίνκυ κι αυτό περιφερειακά με γούνινες χειροπέδες. Η ουσία δεν είναι στο περιτύλιγμα. Η ουσία είναι στο μυαλό. ΑΥΤΟ θα πει "σου πηδάει το μυαλό" που αναρωτιέστε μερικοί (βέβαια έχει γίνει κι αυτό καραμέλα, αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση). Θα μου πεις. Καλά, κι ο κυριαρχικός δηλαδή δεν πειθαρχεί; Είναι ένα ανερμάτιστο καθίκι που κάνει ό,τι του καπνίσει; Σε καμμία περίπτωση! Αν είναι έτσι δεν είναι κυριαρχικό άτομο, είναι ένας καραγκιόζης που υποδύεται κάτι για να αποκομίσει όφελος ή να βγάλει τον κομπλεξισμό του. Ο κυριαρχικός άνθρωποις (άντρας-γυναίκα) υπακούει και πειθαρχεί στον εαυτό του πρώτα απ'όλα και στον κώδικα τιμής που έχει ορίσει γι'αυτόν. Να, κάτι τέτοια κάθονταν και συζητούσαν κι όριζαν οι leather men της δεκαετίας του '60 και φτιάξαμε πολύ πολυ αργότερα το bdsm κλπ κλπ και τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Επομένως ο κυριαρχικός άνθρωπος είναι ένας άνθρωπος που κυριαρχεί στον εαυτό του. Κι όταν κυριαρχείς στον εαυτό σου δεν πατάς τον άλλον άνθρωπο, με την μεταφορική έννοια. Γιατί μπορεί να τον πατάς με την κυριολεκτική, αλλά έχεις εξασφαλίσει πρώτα πρώτα την συναίνεση του άλλου ανθρώπου, την λογική, την ασφάλεια, την υγεία, την άνθιση, γιατί μπορεί να εξιτάρεσαι από λίγο σαδισμό αλλά δεν είσαι ψυχοπαθολογικής απόχρωσης αποκτηνωμένος δολοφόνος. Είσαι ένα υπεύθυνο άτομο με τις δικές σου αδυναμίες, που όμως αποφασίζεις να πάρεις στο ταξίδι σου έναν άλλον άνθρωπο που αποφασίζει να σου παραδώσει τα κλειδιά του είναι του. Κι αυτό είναι πολύτιμο και πολύ σπουδαίο. Και σπάνιο.
Κι επειδή άφησα απ'εξω τον φεμινισμό, τις alpha females, και όλα αυτά τα ωραία, ας πω κάτι και γι'αυτά. Ο φεμινισμός δεν είναι ένα ενιαίο πράγμα. Έχει κύματα (πρώτο, δεύτερο, τρίτο, ίσως τέταρτο τώρα που μιλάμε), σχολές και παρακλάδια και κυμαίνεται από τον ριζοσπαστισμό του "συλλογικές θηλυκότητες" μέχρι το "free the nipple" κι όλα τα ενδιάμεσα. Η σχολή που πρσωπικά ασπάζομαι είναι μετριοπαθής μεν, με σαφή προσανατολισμό liberal δε. Μια γυναίκα, σύμφωνα με αυτό το σκεπτικό, είναι προϊόν της μετανεωτερικότητας, δηλαδή έχει περάσει ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟ. Ορίζει το ποιόν της, καθορίζει τις σταθερές της, κι αν οι επιλογές της είναι φαινομενικά "παλιομοδίτικες" είναι κι αυτό ανάμεσα στα δικαιώματά της. Δεν θα την κρίνω γι'αυτό, εγώ κάνω τις δικές μου επιλογές, η άλλη τις δικές της, κι όλοι στο τέλος λουζόμαστε τις επιλογές μας. Η συμφιλίωση της υποτακτικότητας σε ετεροκανονικό πλαίσιο με γυναίκα υποτακτική και άντρα κυριαρχικό είναι το τελευταίο εναπομείναν ταμπού, επειδή ο μετανεωτερικός κόσμος έχει γνωρίσει την ισότητα των δύο φύλων. Επομένως πώς σκατά με πάτε πίσω κόσμε με όλα αυτά με τις υποταγές; Αμ δεν σε πάμε πίσω καλή μου. Είναι επιλογή σου. Είναι δικαίωμά σου. Το ανακαλείς όποτε θελήσεις πίσω. Ακόμα και στα πλέον ανελαστικά 24/7 "συμβόλαια" εθελοδουλείας (ο ίδιος ο όρος μας δείχνει ότι είναι επιλογή) στην πραγματικότητα στον ρεαλιστικό κόσμο, όχι αυτόν της καυλωμένης φαντασίας, ο δούλος δεν είναι δούλος κι ιδιοκτησία του άλλου. Επειδή ζει στον μετανεωτερικό κόσμο. Αυτόν που κατήργησε την δουλεία την πραγματική. Ό,τι μένει είναι ελεύθερη επιλογή και παιχνίδι. Η εξίσωση που ορισμένες φεμινίστριες κάνουν των υποτακτικών γυναικών με την θυματοποίηση προκύπτει από το πάρα πολύ κακό ιστορικό ενδοοικογενειακής βίας και κακοποίησης που δυστυχώς ακόμη υφίσταται στον κόσμο μας. Επίσης υποκύπτουν ορισμένες φορές στο ίδιο κλασικό λάθος που υποκύπτει κι όλος ο κόσμος, κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια. Επειδή εσένα δεν σου αρέσει να σου ρίχνουν χαστούκια σε ευαίσθητα σημεία (με την ξεκάθαρη ρητή σου συναίνεση και με διακριτή απόλαυση! το ξεκαθαρίζω) δεν σημαίνει ότι δεν αρέσει και σε όλες τις υπόλοιπες γυναίκες!Αν μη τι άλλο, η τεράστια εμπορική επιτυχία των Αποχρώσεων δείχνει ότι υπάρχει τεράστιο ενδιαφέρον των γυναικών για σχήματα D/s. Και είμαι σε θέση να ξέρω ότι σαφώς και προϋπήρχε πολλά πολλά χρόνια πριν, απλώς δεν συζητιόταν τόσο ανοιχτά όσο σήμερα. Αν πάτε μια βόλτα από Tumblr πλευρά (που κυριαρχείται δημογραφικά από γυναίκες και queers) θα το καταλάβετε. Βέβαια και το tumblr άλλαξε τον τελευταίο χρόνο. Δεν πειράζει, θα ξεπηδήσει κάτι άλλο. Οι γυναίκες μπορούν μέσα στο μυαλό τους να συμβιβάζουν την θέληση της ανεξαρτησίας με την θέληση ερωτικής υποταγής. Και δεν υπάρχει κάποια ντροπή σε αυτό. Είναι μια επιλογή. Κάποιοι άντρες, ιδιαίτερα ακριβώς οι άντρες που είναι φεμινιστικών αντιλήψεων, ανοιχτόμυαλοι, χωρίς ταμπού για την γυναικεία σεξουαλικότητα, μπορούν να το δεχτούν αυτό και να "ζωγραφίσουν" δεχόμενοι τα συμφωνηθέντα όρια. Άλλοι δεν μπορούν. Too bad. Δεν θα προτιμηθούν. Στον κόσμο του bdsm ο υποτακτικός επιλέγει κυρίαρχο, όχι το αντίθετο :) Kαι τέλος, ακριβώς επειδή η κυριαρχικότητα δεν συμβαδίζει με κάποιο φαλλοκρατισμό αλλά είναι μια κατάσταση του νου και της προσωπικότητας, υπάρχουν γυναίκες που είναι όντως κυριαρχικές και μπορούν να αναλάβουν άντρες που θέλουν να καθοδηγηθούν. Όμως ξέρετε τι συμβαίνει; Το ταμπού για την αντρική υποτακτικότητα είναι ΑΚΟΜΗ μεγαλύτερο κι από αυτό για την γυναικεία. Θεωρείται όνειδος και ντροπή και οι άντρες αυτοί το κρύβουν. Κι επειδή στον άντρα καλώς ή κακώς όλη η υποτακτικότητα συχνά ενδύεται και εκφράζεται μέσα από την επιθυμία την ερωτική, η υποταγή τους διαρκεί μέχρι να ανακουφιστεί το...πουλί τους. Too bad. Κι αυτοί κάτι χάνουν. Δεν πειράζει. Καθένας το ψάχνει όπως μπορεί κι οι άνθρωποι εξελισσόμαστε με τα χρόνια και τις εμπειρίες. Δεν είμαστε σκαλισμένοι στην πέτρα αλλά δυναμικές οντότητες σε συνεχή ροή. Αυτό άλλωστε μας κρατάει ζωντανούς!
Έχω βρεθεί στην ίδια θέση. Με βοηθούσε με κοίταγε στα μάτια και δεν έκανε τίποτα. Μετά από 1 μήνα έμαθα ότι παντρεύεται γιατί έφερε προσκλητήρια στη δουλειά. Δεν έκανε τίποτα γιατί φοβόταν!!!! Απλά του αρεσε να φλερτάρει με τα μάτια , να είναι ευγενικός κτλ
Καλή μου, δεν ενδιαφερόταν. Αν ενδιαφερόταν, ο πρώτος ή ο τελευταίος θα ήταν που θα απατούσε την σχέση του/γυναίκα του/μητέρα των παιδιών του; Αυτό, δε, με τα μάτια, τι να πω. Πού να κοιτά ο χριστιανός όταν σου απευθύνεται, στον αφαλό σου ή στον από πίσω συνάδελφο λες κι είναι ο Σαρτζετάκης;
Άντε πάλι το ίδιο παρανοϊκό τροπάριο. Τα βλέμματα δεν σημαίνουν ΤΊΠΟΤΑ από μόνα τους. Πόσες φορές πρέπει να το πούμε;Τα γεγονός πως σε ήθελε, υποτίθεται, και δεν έκανε τίποτα, "επειδή φοβόταν" και ότι σε φλερταρε, είναι δικές σου αυθαιρεσίες.
Όταν σου έχει πει ο άλλος ότι του αρέσεις σαν ανθρωπος και προσφέρεται να σε βοηθησει για κάτι ( του είχα πει ότι ήθελα να συνεχίσω σπουδες στον τομέα μου, προσφέρθηκε μόνος να με βοηθησει με κάποια βιβλία κτλ γιατί ηταβ ανώτερος και τα είχε περάσει αυτά ) τέλος πάντων ο άλλος όταν σου έχει πει ότι του αρέσεις σαν ανθρωπος δεν είναι παραισθήσεις είναι πραγματικότητα. Και το έλεγαν πολλοί στη δουλειά ότι κοιτούσε επίμονα κ μου Απηύθηνε τον λόγο όταν ο ίδιος το είχε παραδεχθεί προσωπικά σε εμένα ότι του αρεσω
Ωραία, να το θέσω αλλιώς. Δεν του άρεσες τόσο ώστε να σε προτιμήσει από την γυναίκα του ή ακόμη και για να απατήσει την γυναίκα του μαζί σου. Αν το ήθελε θα το έκανε, να είσαι σίγουρη. Αυτό λανθασμένα ίσως φοβάσαι ότι αντανακλά άσχημα για σένα. Δεν έχει σχέση με σένα και την αξία σου ως άτομο αλλά με το δικό του αξιακό σύστημα και τις προτιμήσεις του. Ο Διογένης το έθεσε καλά σε άλλο σχόλιο. "Οι γυναίκες επιλέγουν εραστή, οι άντρες σύζυγο". Δεν έχει άδικο, τώρα που το σκέπτομαι.
Η αλήθεια είναι ότι η εξουσία είναι όντως αφροδισιακη, οπως λέει και η καραβαν! Μπορεί να ακούγεται λίγο κουλό αλλά το να δίνει ο άλλος οδηγίες και εντολές, τις οποίες είσαι υποχρεωμένη να ακολουθήσεις, μπορεί να γίνει πολύ ερεθιστικό!Δεν καταλαβαίνω, όμως, γιατί το αναφέρετε ως κάτι κακό!
Γενικά, ορισμένα χαρακτηριστικά είναι λες και υπάρχει κάποιο ταμπού στο να θεωρούνται ελκυστικά. Για παράδειγμα, αν μια /ένας πει ότι την/τον ελκύει ένα άλλο πρόσωπο επειδή είναι πολύ όμορφο, πολλοί θα σπεύσουν να τον χαρακτηρισουν επιφανειακό και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο. Το ίδιο περίπου ισχύει και για την εξουσία. Αντίθετα, για παράδειγμα το χιούμορ ή η εξυπνάδα είναι απολύτως οκ να λειτουργούν ελκυστικά;Γιατί αυτή η διάκριση;
Επειδή δεν μπορούν όλοι να δώσουν εντολές και να τους πάρουν οι άλλοι στα σοβαρά. Δημιουργεί αίσθηση ματαίωσης. (το παθαίνω καθημερινά με τα παιδιά μου, είναι πολύ κουραστικό κι αποκαρδιωτικό)
Η διάκριση οφειλεται ακριβώς στην δυσκολία απόκτησης/έκφρασης των συγκεκριμένων χαρακτηριστικών! Η ομορφιά είναι αυταπόδεικτη, δεν αμφισβητείται. Η εξύνάδα είναι πιο φλου, όλοι έξυπνοι θεωρούν ότι είναι. Άμα κάτσεις να τους το παραμετροποιήσεις, με ΙQ tests, κλίμακες ψυχομετρικές ή μορφωτικά κριτήρια αρχίζει το άλλο παραμύθι, της αμφισβήτοσης των μεθόδων, της αξιοπιστίας τους κλπ.Με τα ερωτικά και την εξουσία προς τις γυναίκες υπάρχει κι ο σκόπελος του "δεν ξέρετε τι θέλετε κάρχγιες". :D Δηλαδή από τη μία τον θέλουμε φεμινιστή τον άντρα, απο την άλλη να επιβάλλεται κι ολίγον. Έχουν μπερδευτεί οι καψεροί!
Αχού τα μωρέ! Μπερδεύονται οι καημένοι! Ας τους έκοβε λίγο παραπάνω να μην μπερδευοντουσαν! Άλλο πράγμα ο φεμινισμος και άλλο το να μην είναι ο άλλος βούτυρο που μπορείς να τον κάνεις ότι θέλεις. Τόσο δύσκολο είναι πια να το καταλάβουν; Πάντως και εγώ σε αυτό το συμπέρασμα είχα καταλήξει. Ότι ο λόγος είναι πως η εξυπνάδα ή το χιούμορ για παράδειγμα είναι τόσο φλου, που για τους περισσότερους είναι πιο εύκολο να πιστεύουν πως τα διαθέτουν ή έστω ότι μπορούν να τα αποκτήσουν. Άρα δεν νιώθουν τόσο κόμπλεξ.
Ελπιδάκι, αντέχεις να εξηγήσω; :) (Πιο μετά)Δώσε σήμα, αν ναι. ΥΓ. Ιεροσυλία αυτό το πατσαβούρι να γίνεται σημαία της νέας γενιάς όταν η old guard πάσχισε να τεκμηριώσει ακριβώς πρωτόκολλα και κώδικα τιμής.
Ελπίδα, συνδυάζονται εξαιρετικά! Πίστεψέ με!Μα ακριβώς έχει νόημα να πάρει ο άλλος τον ρόλο του mr Grey, όταν ακριβώς είναι φεμινιστης. Μπορώ να σου το εξηγήσω αν θέλεις!
Για τον απλό λόγο ότι η εξουσία είναι μια παροδική μπούρδα της κάθε κοινωνίας,πολιτισμού και κατάστασης και μπορεί να την ασκήσει άνετα και ο πιο έξυπνος και οποιοδήποτε σκουπίδι,ενώ η εξυπνάδα,το χιούμορ και η ρωμαλότητα είναι έννοιες που φανερώνουν τον εσωτερικό ψυχισμό και ανώτερες αξίες αυτοβελτίωσης στις περισσότερες περιπτώσεις.Οπότε,ναι,οι πιο πολλές γυναίκες είναι τέρμα επιφανειακές χωρίς κανένα βάθος χαρακτήρα,πράγμα που συμβαδίζει πολύ καλά με τον τρόπο που κρύβουν τις ατέλειές τους κάτω από το make up και τις φωτογραφίες στα social.Γι'αυτό λοιπόν το λόγο είναι κακό αφροδισιακό η εξουσία,σας καυλώνει δε σας καυλώνει,και οι γυναίκες τσιμπάνε το τυράκι σαν τα ποντίκια στη φάκα.
Λοιπόν, επανήλθα. Επειδή θα επακολουθήσει ίσως διάλογος, το βάζω ως ξέχωρο σχόλιο. Primordial, τείνεις να μπερδεύεις (όπως πολύς αντρικός πληθυσμός) την φυσική κυριαρχικότητα (που μπορεί να είναι και κυρίως είναι εγκεφαλική, δηλαδή την ασκεί ένας ικανός και κατά τεκμήριον έξυπνος άνθρωπος με αυτοπεποίθηση και ικανότητες) με την κυριαρχικότητα "του Ελληναρά" που λέω εγώ, δηλαδή του τυχάρπαστου που έχει καταλάβει έναν θώκο και από κει ασκεί την αλλαζονική του πεποίθηση ότι μπορεί να καβαλήσει όλον τον κόσμο. Ο πρώτος τύπος είναι εξαιρετικά ελκυστικός σε άντρες και γυναίκες (ερωτικά και μη ερωτικά). Ο δεύτερος λέγεται γλίτσας στις μεταξύ μας συζητήσεις... Περισσότερα κάτωθι. :)
Εγώ προσωπικά, δε θα θεωρούσα και τόσο δεδομένο ότι στην προσωπική του ζωή είναι τόσο μονοκόμματος όσο τον παρουσιάζεις. Άλλωστε, η υποκειμενική εικόνα που έχεις για τον ίδιο, προέρχεται αποκλειστικά από τον εργασιακό σας χώρο.Εφόσον όμως, κινείσαι στη βάση ότι μια εξω-επαγγελματική σχέση μαζί του, με την προϋπόθεση φυσικά ότι ενδιαφέρεται και ο ίδιος τελικά, είναι "μη αποδεκτή", θα σε συμβούλευα να μην επιδιώξεις/προκαλέσεις μια πιο προσωπική σχέση μαζί του. Άλλωστε, η ιστορία έχει δείξει ότι τέτοιου είδους office romances σπανίως έχουν happy ends, όπου πέρα από τα πληγωμένα συναισθήματα έχεις και ένα επαγγελματικό προφίλ να σώσεις, αν σώζεται ή ακόμη και την θέση σου.
Άντε καλέ, σιγά το office romance. Εκείνη φέρεται με συναδελφική ευγένεια -το αυτονόητο, δηλαδή, προφανώς και ρωτάμε αν κάποιος θελει κάτι όταν παραγγέλνουμε, ήμαστον, δεν είναι φλερτ αυτό! Από τα Γκράβαρα κατεβήκαμε; Κι εκείνος δεν είναι μορφή της Παλαιάς Διαθήκης, το δίχως άλλο, αλλά ένα απλό κοινό control freak. Γι'αυτό κι είναι και προιστάμενος άλλωστε.
Ναι, απλά δεν βλέπω πουθενά ούτε δικό της φλερτ (η ευγένεια δεν είναι φλερτ, όσους δεν φλερτάρουμε τους πλακώνουμε στις καρπαζιές, ούτε φυσικά δική του ανταπόκριση σε κάτι (τι, στην ευγένεια και την αίσθηση καθήκοντος;)Έχει βρει απλως μια δικαιολογία για την έλλειψη ενδιαφέροντος του, ότι δήθεν είναι πολύ comme il faut. Εξ. θα φας τα μούτρα σου...σε προειδοποιήσαμε! (Κοίτα κάνε σωστά τη δουλειά σου. Αν τα θέλει "με συγκεκριμένο τρόπο" πάει να πει τα κάνεις λάθος)
Εγώ γνωρίσει προϊστάμενους που δεν είναι ικανοί ούτε δύο γαϊδουριών άχυρα να χωρίσουν.Προϊστάμενος δε σημαίνει κατ' ανάγκη control freak.Κάποιοι που ανήκουν στην κατηγορία των control freaks, είναι πράγματι ανυπόφοροι μερικές φορές.Ωστόσο, θεωρώ ότι στην παρούσα εξ το μέτρο της εμμονής ορίζεται από μια παιδούλα που αναρωτιέται στα "σοβαρά" για τα office affairs.Τέλος, οι δουλειές γίνονται με ένα συγκεκριμένο "εμμονικό" τρόπο γιατί έτσι απαιτούν οι διαδικασίες, ακόμα και αν υπάρχουν 10 πιο απλοί και γρήγοροι τρόποι. Ενίοτε, και φθηνότεροι.
Δεν είναι αναγκαία συνθήκη για να γίνεις προιστάμενος, αλλά απαντάται σε αρκετούς προισταμένους (και αφεντικά γενικώς). Τώρα για το άλλο που λες, αν δεν δουλεύει στο ελληνικό δημόσιο, όπου είναι ακούνητη, ατράνταχτη, αλύγιστη,..τι να σου πω. Δεν ακούγεται καλή ιδέα όλο αυτό.
Caravan μου, δεν ανέφερα πουθενά στο σχόλιό μου να τρέχει φλερτ δικό της, ούτε δικό του. Θεωρώ ότι είμαι ξεκάθαρη στη δεύτερη παράγραφο του αρχικού μου σχολίου, συνέχεια της οποίας είναι η τρίτη παράγραφο.
Καλημέρα.Μέχρι στιγμής καλά το πας.Η συμπάθεια και η φιλικότητα είναι αποδεκτή. Αλλά μέχρι εκεί.Στην προσωπική του ζωή μπορεί να μην είναι τόσο συνεπής με τους κανόνες.Ακόμα και αν του αρέσεις, είναι προϊστάμενός σου και καλά κάνει και είναι τυπικός.Μείνε στα φιλικά και τυπικά για να μην έρθετε σε δύσκολη θέση και οι δύο.