ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πάντως δεν έχεις δίκιο ως προς κάτι, αν μου επιτρέπεις. Τα παιδιά (ηλικίας 15 και άνω) που θα δουν υποτίθεται το Τζόκερ, παρά την απαγόρευση, είναι κάπως αργά για να διδαχθούν το μήνυμα της ταινίας. Αυτά είναι πράγματα που οφείλουμε να τα διδάσκουμε στο νηπιαγωγείο και το δημοτικό. Κι επειδή έχω παιδιά και το γνωρίζω εκ των έσω, χώρια από λέμε από την οικογένεια διοργανώνονται συ-νέ-χει-α δράσεις, μαθήματα, ημερίδες, σεμινάρια και προβολές εναντίον του bullying και του κοινωνικού στιγματισμού και για τα παιδιά και για τους γονείς. Και έχει γίνει συνείδηση.Μάντεψε τώρα τι γίνεται και υφίστανται ακόμη περιστατικά με εκφοβισμούς κλπ. Οι θύτες είναι από παρατήρηση δύο λογιών: 1.πρώην θύματα κακοποίησης, ενδοοικογενειακής βίας, θυμού οι ίδιοι. Κι αυτά είναι γνωστά επειδή οι σχολικές κοινωνίες είναι μικρές και δυστυχώς μαθαίνονται. Σε αυτά τα παιδιά μικρή επίδραση μπορεί να έχει η ταινία ή οποιαδήποτε νουθεσία, μιλάει το τραύμα τους. Και το τραύμα τους εμείς δεν μπορούμε να το επουλώσουμε, μόνο οι ειδικοί κι οι δικοί τους. 2.Η δεύτερη ομάδα θυτων, συνήθως κλακαδόρων, είναι τα παιδιά των Ελληναράδων που -ακριβώς- έχουν μάθει να παραβιάζουν τους νόμους και κανονισμούς ατιμωρητί επειδή "έλα μωρέ τώρα, πώς κάνεις έτσι, αυτό είναι το σημαντικό" Δηλαδη το κοινό που υποτίθεται θα έμπαινε παραβατικά στις αίθουσες εν είδει μαγκιάς! Αμ αφού έχουν διδαχθεί δια του παραδείγματος των γονιών ότι μόνο ο κώλος τους μετράει κι όλοι οι άλλοι να πάνε να απαυτωθούν, το μήνυμα της ταινίας δεν μπορεί να έχει διδακτικό χαρακτήρα βάσει αρχής: πέφτει σε κουφά αυτιά.Επομένως το κοινό που πιο πολύ έχει ανάγκη το μήνυμα, εκ προοιμίου είναι το κοινό που ΔΕΝ μπορεί εκ των πραγμάτων να επωφεληθεί από το μήνυμα. Όλα τα υπόλοιπα είναι πολιτική εκμετάλλευση Συριζαίικου τυπου, δηλαδή μετεμφυλιακού διχασμού προς άγραν "προοδευτικών". ΥΓ. Την Γώγου και τον Άσιμο κάποιοι τους προλάβαμε, λόγω ηλικίας και λόγω συναναστροφών: μην τους ηρωοποιείς, είχαν πολλά ψεγάδια, άνθρωποι ήταν κι αυτοί. Απλά η αριστερά κρέμασε πάνω τους προσδοκίες λούμπεν ελευθερίας. (η πρέζα δεν είναι ελευθερία, σκλαβιά είναι)

Δεν είναι άσχημο να δουν αυτήν την ταινία τα παιδιά κι ας μην επωφεληθούν από το μήνυμα.Τόσα απαίσια πράγματα βλέπουν, δεν θα τραυματιστούν από τον Τζόκερ.Σεβαστή η άποψή σου Καραβάν αλλά έχω κι εγώ τη δική μου.Όσον αφορά το Υ.Γ. σου, ο Άσιμος μού είναι τελείως αδιάφορος, έχω διαβάσει το ''αναζητώντας κροκανθρώπους'', έχω ακούσει κάποια τραγούδια του, συμφωνώ με κάποια πράγματα που έχει πει αλλά γενικά δεν με ενδιαφέρει, μού είναι αδιάφορος όπως σου είπα.Ανακάλυψα την ποίηση της Γώγου μόνος εδώ και πολλά χρόνια και κανένας δεν μπορεί να μου αλλάξει τη γνώμη.Δεν μίλησα για αψεγάδιαστους χαρακτήρες.Τους ανθρώπους με ψεγάδια αγαπώ, τους ανθρώπους που αγαπούν τα ψεγάδια τους, είτε εμφανισιακά είτε αυτά της συμπεριφοράς και του χαρακτήρα τους.Αυτούς έχω δίπλα μου.Οι ιλουστρασιόν ας πάνε να γίνουν μοντέλα στο insta ή ψυχολόγοι.Δεν με ενδιαφέρει τι κρέμασε η αριστερά πάνω τους, τα ποιήματα της Κατερίνας Γώγου είναι φωτεινός φάρος, ακόμα και τα πιο σκοτεινά ποιήματά της κρύβουν φως.Ούτε η αριστερά την έχει εκτιμήσει ούτε κανείς.Κυκλοφορώ καθημερινά με τα άπαντά της, στην τσαντούλα μου.Μέσα στα άπαντά της, εκτός από το σύνολο των εφτά αριστουργηματικών ποιητικών συλλογών της, περιέχονται προσχέδια σεναρίων της, σκέψεις, κείμενά της και είναι ό,τι καλύτερο έχω διαβάσει στη ζωή μου.Ό,τι αγαπάω βαθιά σημαίνει πως έχω περάσει χρόνια μελέτης κι αξίζουν να μπουν στην καρδιά μου.Είτε πρόκειται για ανθρώπους είτε για βιβλία είτε για ταινίες, τραγούδια, οτιδήποτε.

Αυτά που σου λέω, μπορείς να τα βρεις σε ένα καινούριο τραγούδι που ακούω τώρα τελευταία και με εκφράζει εκατό τοις εκατό.https://youtu.be/SCCDrgq7ltU

Δεν υποστηρίζω ότι θα πάθουν κάτι τα παιδιά που δεν ήταν ούτως ή άλλως να πάθουν κάτι από την θέαση ενός παρόμοιου θεάματος. Αυτοί που ήταν να πάθουν κάτι, θα το πάθουν ούτως ή άλλως, όπως μας διδάσκουν τα ανετικανικά teen crimes του Κολουμπάιν και δώθε (αλλά και πριν). Αν δεν έχεις δει το Bowling for Columbine του Μουρ το συνιστώ, όπως επίσης και το βιβλιο Πρέπει να μιλήσουμε για τον Κέβιν. Για τα λοιπά, δεκτόν να αγαπάς ό,τι θες, κι η έντονα βιωματική γραφή της είναι όντως πολύ καλή. Ωστόσο άλλο το καλλιτεχνικό κριτήριο (ατόφιο) κι άλλο το πολιτικό (αμφισβητήσιμο): εκεί αναφέρθηκα, εγώ προσωπικά. Επειδή αναφέρθηκε κάπου "αυτοργάνωση κι αλληλεγγύη", που είναι συγκεκριμένη πολιτική αναφορά. Ωραίο είναι κατά τ'άλλα να έχεις προσωπικά τοτέμ. Όλοι έχουμε κι έχουμε τους λόγους μας!

Το τραγούδι θα το ακούσω μόλις βρεθώ σε κατάλληλο χώρο. Ευχαριστώ!

Το έχω δει το ντοκιμαντέρ του Μουρ.Και το βιβλίο << πρέπει να μιλήσουμε για τον Κέβιν>> έχω και μου αρέσει πολύ κι έχω δει και την ομώνυμη ταινία της Λιν Ράμσεϊ.Προσωπικά μου αρέσει να υπάρχει αλληλεγγύη κι αυτοοργάνωση ανεξάρτητα από το αν είναι πολιτική αναφορά κάποιου συγκεκριμένου χώρου.Δεν βλέπω κάτι κακό στις δύο αυτές έννοιες σαν στάση ζωής.