ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
14.9.2019 | 13:20

Το προβλημα

του να είσαι ολομόναχος, να μην έχεις φίλους, σχέση και γενικά το οτιδήποτε να κάνεις όλη τη μέρα. Να κάθεσαι να σκέφτεσαι ποιες επιλογές έχεις και να βλέπεις ότι απλά δεν έχεις. Και οποίες επιλογές και να υπάρχουν να είναι απλά ημίμετρα, ενασχόληση για κάποια λίγη ώρεα και μετά επιστροφή στη μοναξιά... Έτσι όμως δε λύνεται το πρόβλημα...Και μπορεί το συγκεκριμένο πρόβλημα να φαντάζει ασήμαντο μπροστά σε άλλα, όμως είναι ικανό να σε καταβάλει τρώγοντας σου τη ψυχή μέρα με τη μέρα... Απλά αδιέξοδο...
26
 
 
 
 
σχόλια
Νόμιζα πως ήσουν Ελληνίδα από τα γραπτά σου. Στο σχολείο μικρή βοηθούσα συμμαθήτριές μου από Αλβανία και έχω να πω πως μερικές τα πήγαιναν πολύ καλά με την ελληνική γλώσσα. Δύσκολη γλώσσα έχουμε όσον αφορά γενικά την εκμάθηση αλλά είναι πλούσια αρκετά. :)
Δεν είναι το πρόβλημα η γλώσσα αλλά ότι τα ελληνικά σε παιδιά που ήρθαν μετά από κάποια ηλικία εδώ θα έπρεπε να διδάσκεται όχι ως μητρική ((αφού δεν είναι) αλλά ως δεύτερη χωρίς να γίνεται όλη αυτή η πολύ βίαιη μετάβαση. Οπότε ο τρόπος διδασκαλίας αδικεί τα άλλογλωσσα παιδιά ε. Η ενισχυτική διδασκαλία επίσης ήταν για να περνάς την ώρα σου και δεν είχε την δέουσα σοβαρή αντιμετώπιση από το ίδιο το σχολείο. :)Υ. Γ. Η ελληνική γλώσσα είναι πολύ όμορφη, όπως λογικά και οι υπόλοιπες γλώσσες αρκεί να εντρυφήσεις μέσα τους προφανώς.
Εμείς είμαστε η βάση μας, από εκεί ξεκινάνε και τελειώνουν όλα. Τα "καύσιμα" είναι μέσα μας και αν δεν το γνωρίζουμε ή δεν έχουμε επαφή, θα πρέπει να βρούμε τον τρόπο να το διορθώσουμε. Πρώτα από όλα η σχέση που έχουμε με τον εαυτό μας είναι αυτή που καθορίζει τα πάντα. Ο τρόπος που βλεπουμε εμάς τους ίδιους και την ζωή. Συχνά γίνεται αναφορά στο ότι πολλοί μιλάνε εκ του ασφαλούς και δεν ξέρουν πως είναι να είσαι ξένος ανάμεσα σε ξένους. Από που προκύπτει το συμπέρασμα;Αυτή τη στιγμή που μιλάμε έχω δει ανθρώπους να μεταναστεύουν πρώτη φορά σε ξένη χώρα και να καταφέρνουν να δικτυωθούν ενώ άλλοι το θεωρούνε αδύνατο. Μιλάνε για κλειστές παρέες και αδιάφορους ανθρώπους εκεί που άλλοι κάνουν καινούργιες γνωριμίες και φίλους. Στον ίδιο χώρο κινούνται, καταλαβαίνεις τι θέλω να πω. Όλοι μας έχουμε πρόσβαση στο διαδίκτυο, που σημαίνει πρόσβαση σε δωρεάν γνώσεις με ένα κλικ από το σπίτι μας. 1.000.000 πληροφορίες περιμένουν έτοιμες στο πιάτο να τις ανακαλύψουμε και να τις αξιοποιήσουμε προς όφελός μας. Μπορούμε να μάθουμε να μαγειρεύουμε, να κάνουμε ασκήσεις γυμναστικής, να ασχοληθούμε με κατασκευές, να μάθουμε να καλλιεργούμε φυτά, να μάθουμε μια ξένη γλώσσα και και και. Με άλλα λόγια, πρέπει να παρακινήσεις τον εαυτό σου έτσι ώστε να βρεις πράγματα που σε ενδιαφέρουν και να ασχοληθείς με αυτά. Βάλε χρώμα και ενδιαφέρον στη ζωή σου, ώστε το πρωί που θα ξυπνάς να έχεις έναν σκοπό και να σηκώνεσαι με όρεξη. Είναι πάρα πολύ σημαντικό να φύγεις από αυτή την απαισιόδοξη διάθεση και να βάλεις στόχους. Θα το πω άλλη μια αν και στο τέλος θα το διαβάζουν και θα τρώω ντομάτες γιατί καταντάει βαρετό: έρχεται και μας βρίσκει ό,τι δεν χρειαζόμαστε ή δεν νοιώθουμε την ανάγκη του. Προσπάθησε να γίνεις αυτόνομος άνθρωπος ικανός να ενθουσιαστεί με αυτό που λέμε "ζωή", απέκτησε ενδιαφέρον για όσα συμβαίνουν γύρω σου και κάνε ό,τι περνάει από το χέρι σου για να αλλάξεις ό,τι δεν σου αρέσει. Αν για παράδειγμα συνηθίζεις να γκρινιάζεις για τα σκουπίδια μπροστά στην πόρτα σου, πάρε μια σακούλα και μάζεψέ τα. Αν παραπονιέσαι για την έλλειψη πράσινου, φύτεψε ένα δέντρο αν γίνεται ή καλλιέργησε γλάστρες στο σπίτι σου κ.λ.π.. Να πω και κάτι που ίσως μερικοί το βρούνε ενδιαφέρον. Μια φίλη μου έλαβε πριν λίγο καιρό μήνυμα από μια άγνωστη κοπέλα στο Face, που έλεγε ότι είναι καινούργια εδώ και ψάχνει παρέες και καινούργιους φίλους. Είναι εδώ σχεδόν ένα χρόνο και δεν έχει βγει ούτε μια φορά με παρέα για καφέ, έλεγε ότι σκέφτεται να στηθεί στον δρόμο και να ζητιανέψει παρέα. Τα έγραφε με πολύ χιούμορ στο τέλος έλεγε στη φίλη μου ότι είναι η ευκαιρία της να κάνει μια καλή πράξη και να εξασφαλίσει μια θέση στο παράδεισο (:Βγήκανε και ξαναβγήκανε και πρόσφατα την γνώρισα κι εγώ. Είναι μια συμπαθητική κοπέλα με πολύ χιούμορ και ήταν θέμα χρόνου να δικτυωθεί γιατί το έχει με το επικοινωνιακό και δεν το βάζει κάτω. Μας είπε ότι είχε στείλει πάνω από 100 μηνύματα σε άλλες Ελληνίδες που δεν απάντησαν ποτέ και αυτό θα συνέχιζε να κάνει αν δεν έβρισκε ανταπόκριση μέχρι να την βρούνε μισολιπόθυμη πάνω από το λαπ τοπ.(:
Οι κοινωνικές/επικοινωνιακες δεξιότητες είναι πολύ σημαντικές και καλό είναι να τις δουλεύουμε. Εχω γνωρίσει άτομα που δηλώναν μόνοι αλλά πραγματικά ήταν σχεδόν αγενείς όλη την ώρα και μετά ε δεν ήθελα να τους δω πάλι.Σαν παιδί που κι εγώ ήμουν κλειστή, ένιωθα μια ανασφάλεια μην τυχόν και τα ελληνικά μου είναι κακά (4 ετών ήρθα Ελλάδα) και μου πηρε καιρό να βελτιωθώ κάπως. Έφαγα πολλές φορές τα μούτρα μου αλλά το βασικό ηταν ότι προσπαθούσα να κρινω δίκαια τις αδυναμίες μου και είτε απλά δεν ταίριαζα με τους άλλους είτε δεν φέρονταν όμορφα και όποτε δεν είχαμε κάτι καλό για να διατηρηθεί. Αρκετές φορές και περίεργη με έλεγαν, αρνητικά κιόλας. Τι να γίνει; Ούτε ήμουν από τα παιδιά που τραβούσε τους άλλους και μου πήρε καιρό να μπορώ να σταθώ σε λογικά πλαίσια σε μια κουβέντα με αλλούς χωρις να πω κάτι αταίριαστο ή με αταίριαστο τρόπο.Δεν ξέρω από που προκύπτει ότι κάνεις δεν έχει δυσκολευτεί ή ότι δεν έφερνε βαρέως τις κοινωνικές αποτυχιες. Το ερώτημα είναι πάντα :"Τι είναι εφικτό να κάνω και τι κάνω τελικά;"Τέλος, κάθε αποτυχία μας φέρνει πιο κοντά στην επιτυχία όταν κανουμε μια σωστη αξιολόγηση. Είναι επίπονο. Είναι άσχημο που άλλοι είχαν άλλο περιβάλλον πιο βοηθητικό αλλά η σύγκριση δεν έχει κανένα νόημα για μένα όταν απλά δικαιολογεί το γεγονός ότι υποφέρω από κάτι χωρίς να με βοηθάει να πάψω να είμαι σε αυτή την κατάσταση.
Το έχω δει κι εγώ πολύ συχνά αυτό που αναφέρεις στην αρχή Ανία. Αγένεια, πλήρης ασυνέπεια και άλλα πολλά που δικαιολογούνε πλήρως την κατάστασή τους.Αυτό που λες είναι αλήθεια, μερικοί μεγαλώνουν σε ένα περιβάλλον που θα το επιθυμούσε ο καθένας μας και άλλοι πρέπει να αρχίσουν μόνοι τους από το μηδέν. Είναι άδικο, αλλά γενικά η ζωή μόνο δίκαιη δεν είναι οπότε τι τα θες. Άσε που έχω δει πολλούς ανθρώπους να μεγαλώνουν κάτω από τις ίδιες συνθήκες και είναι άσπρο μαύρο. Γι' αυτό πιστεύω ότι το ποιοί είμαστε ή το ποιοί θα γίνουμε καθορίζεται από πολύ νωρίς, από την στιγμή που αρχίζουμε να υπάρχουμε. Από εκεί και πέρα το τι θα κάνουμε με αυτό που μας δόθηκε, είναι στο χέρι μας. Όλοι μας έχουμε περιθώρια βελτίωσης τα οποία φυσικά δεν ειναι απεριόριστα (δεν μπορούμε να γίνουμε άλλοι), ωστόσο μπορούμε να επηρεάσουμε πολλά προς όφελός μας. Όταν μερικοί είναι της άποψης ότι επειδή υπάρχουν και αναπνέουν η ανθρωπότητα τους χρωστάει, τι να λέμε. Αφήνω που συνήθως δεν υπάρχουν και αναπνέουν απλώς, αλλά κουβαλάνε και όλον τον αρνητισμό που μπορεί να κουβαλήσει άνθρωπος.Στα πρώτα παιδικά μου χρόνια ήμουν τρομερά αντικοινωνική. Ήθελα να ήμουν μόνη μου, δεν μπορούσα την φασαρία μέχρι και στις τουαλέτες κρυβόμουνα παίζοντας με το νερό της βρύσης για να αποφύγω τα άλλα παιδιά. Αν δεν ήμουν τόσο καλή μαθήτρια θα με είχαν στείλει 100% σε άλλο σχολείο ειδικό για προβληματικά παιδιά. Επειδή όμως ήμουν η καλύτερη μαθήτρια (ένα παιδί ξένο ανάμεσα σε άλλα γερμανάκια που είχαν πολύ δυνατές βάσεις από το σπίτι τους) προσπαθούσαν απλά να ανακαλύψουν τι δεν πάει καλά με μένα (χαχχ). Στο τέλος η διάγνωση είχε να κάνει με υπερευαισθησία, πράγμα που θα έκανε πολλούς αυτοαποκαλούμενους ευαίσθητους να με κάψουν στην πλατεία και να ανακυρήξουν μια για πάντα την Ψυχολογία σαν την πιο άχρηστη εφεύρεση που είδε ποτέ η ανθρωπότητα (:Μου κακοφαίνεται όταν λένε ότι μιλάνε όλοι εκ του ασφαλούς, γιατί λέγοντάς το απαξιώνουν/αμφισβητούν σοβαρές και επίπονες προσπάθειες πολλών άλλων ανθρώπων.Γνωρίζω πολλούς ανθρώπους που είχαν και έχουν πρόβλημα/ανασφάλεια με την γλώσσα, και πολλοί από αυτούς ανακάλυψαν στην πορεία ότι ακριβώς η ανασφάλεια που ένοιωθαν ήταν το εμπόδιο και όχι η γλώσσα που δεν μιλούσαν τόσο καλά. Αυτά βέβαια σε μεγαλύτερες ηλικίες, ένα παιδί δεν είναι σε θέση να κάνει τέτοιες βαθύτερες σκέψεις και να βγάλει τα ανάλογα συμπεράσματα.Αυτό που μένει είναι ότι ο κάθε άνθρωπος πρέπει να ανακαλύψει το δικό του "κέντρο", να δει ποιός είναι και τι μπορεί. Να αποδεχτεί τον εαυτό του, να στολίσει το μέσα σου έτσι ώστε να νοιώθει καλά και σιγουριά για τον εαυτό του όπου κι αν βρίσκεται. Αυτή η αίσθηση είναι λίγο να σαν να κουβαλάς το σπίτι σου μέσα σου και δεν εξαγοράζεται με τίποτε στον κόσμο.
Σε μεγαλύτερη ηλικία ανακάλυψα ότι είχα πάθει αυτό που λέμε πολιτισμικό σοκ. Παράλληλα, τον πρώτο χρόνο που ήμουν εδώ δεν με δέχτηκαν στο προνηπιο και πήγα απευθείας νηπιαγωγείο οπότε στερήθηκα σε μια σημαντική την επαφή με άλλα παιδιά. Στο νηπιαγωγείο μόνο ζωγράφιζα και δεν μίλαγα, αλλά σε καμία γλώσσα. Ήμουν κάπως μετέωρη. Μέχρι τα 10 δεν πλησίαζα παιδιά και θυμάμαι ότι είχα ενοχληθεί επειδή στην πρώτη ή Δευτέρα δημοτικού δεν είχα προφέρει την λέξη προαύλιο σωστά και ακόμη θυμάμαι τον τρόπο που με διόρθωσε μια συμμαθήτρια (αρκετά σαρκαστικός και για τόσο μικρό παιδί!) αλλά από την άλλη... Τα μισά παιδιά της τάξης μου δεν τα πήγαινα εδώ που τα λέμε γιατί τα μισά κοίταζαν και σχολίαζαν τις μάρκες ρούχων και ποιος είχε τους καλύτερους βαθμούς... Τα πιο αντιδημοφιλη παρακαλούσαν για λίγη προσοχή και παρέα από τα άλλα... Οπότε κάπως έπαιξε κι αυτό τον ρόλο του. Εξάλλου μ' άρεσε να καθομαι σ' ένα παγκάκι και να παρατηρώ. Ταυτόχρονα όμως θα δεχόμουν να κάνω παρέα με τα άλλα παιδάκια και δεν είχα καν αντιληφθεί ότι με τον τρόπο μου τους κρατούσα όλους μακριά ενώ απλά δεν ήθελα να ενοχλήσω. :) Μετά αποφάσισα να πλησιάζω εγώ και να βελτιώσω τις κοινωνικές μου δεξιότητες. Ήταν δύσκολο γιατί έπρεπε να κάνω δικά μου αυτα που τα άλλα παιδιά έκαναν σχεδόν αβίαστα. Να καταλάβω τους κοινωνικές κώδικες και να μπορώ να τους χρησιμοποιώ. Ήταν κι αυτό που έπρεπε να μάθω τι λέγεται, τι όχι, πότε λέγεται και πότε όχι, πως και γιατί. Μπελάς. Πως περνάμε καλά και άλλα ένα σωρό. Οπότε ναι, θέλει κόπο για μερικούς από εμάς αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν χαριστηκαν σε όλους όλα. Το παλέψαμε. Υ. Γ. Η ευαισθησία δεν είναι συνώνυμο του αδύναμου εδώ που τα λέμε. Υ. Γ. 1 Αν πω πάλι ότι σ' αγαπώ θ' ακουστει ως πέσιμο. :Ρ
Εγώ τι να πω, που με βάλανε μικρό παιδάκι Πάσχα στο χωριό να πω στην Εκκλησία το "Πιστεύω". Δεν το ήξερα και με βάλανε εκεί που κάθεται ο Ψάλτης να το διαβάσω από μέσα. Τίγκα στον κόσμο ο χώρος και μέσα στην άκρα του τάφου σιωπή,να προσπαθώ να διαβάσω σωστά την Προσευχή. Προς μεγάλη μου έκπληξη δεν έκανα λάθη και στο τέλος πήρα μια βαθιά ανάσα ανακούφισης και είπα δυνατά και χαρούμενα : Άμεν! Και όλοι ξέσπασαν σε γέλια.Υ.Γ.: Όχι, δεν είναι.Υ.Γ.: Ναι, σαν πέσιμο ακούγεται α χα χα χα χα χα χα.Όχι καλέ, εκφράσου ελεύθερα. Όσο δεν ανεβαίνουν αφιερώσεις τύπου "Σ' αγαπάω με ακούς;", είμαστε μια χαρα μην αγχώνεσαι.(:(:(:
Αν και ειπώθηκε με επιθετικό τρόπο η αδράνεια δεν θα επιφέρει καμία αλλαγή και όταν δεν κάνουμε τίποτα, μας συντηρούν. Αυτό που δεν ξέρουμε βέβαια είναι πως βιώνει καθένας την δική του αδράνεια και πόσο μερίδιο ευθύνης έχει, την ιδιοσυγκρασια του και άλλα ωραία που μετράνε.Λοιπόν, βάσει των δυνατοτήτων σου, των ευκαιριών που λαμβάνεις και το περιβάλλον που ζεις, τι κάνεις; Αν εστιάζεις μονο στο πρόβλημα δεν θα βελτιωθεί τίποτα. Οπότε εσύ τι κάνεις; Τι άλλο μπορείς να κάνεις; Απαντα στον εαυτό σου με ειλικρίνεια κι όχι απολογητική διάθεση. Αν κάποιος μπορεί να μας βοηθήσει δραστικά είναι ο εαυτός μας κι αν δεν ξέρουμε τον τρόπο, υπάρχει και ο ειδικός. Κι αν δεν φτάνουν τα λεφτά, η ενδοσκόπηση. Κι αν δεν βρίσκεις φουλ ταιμ δουλειά μπορείς σαν εθελοντής να πας εκεί που γουστάρεις. Δες τι μπορείς να κάνεις και τι αντεχεις. Εφικτά πράγματα, μικρά, καθημερινά αλλά όχι ανάλυση χωρις καθόλου δράση. Όχι επειδή θα σου την πούνε εδώ μέσα, αλλά στο τέλος εσυ είσαι ο χαμένος και ο δυστυχισμένος.Εντάξει, λογικά μπορεί να θες μια αποφόρτιση και να νιώσεις ότι δεν είσαι ο μόνος που είσαι μόνος, που νιώθει έτσι. Ενέχει μια ανακούφιση αυτό αλλά δεν σου αρκεί. Μπορείς να ξεκινήσεις με το να γίνεις ο καλύτερος σου φίλος. Εμένα προσωπικά η καλή επαφή με τον εαυτο μου με γεμίζει αρκετά κι αυτή η σχέση σε μεγάλο έστω βαθμό είναι στο χέρι σου, ναι;
Παραμέρισε τα πικρόχολα σχόλια αν γράφτηκαν από μερικούς και κράτα τις συμβουλές και τις παροτρύνσεις από αυτούς που σου έγραψαν λόγια ανθρώπινα και όχι γαϊδουρινά. Βασικά σε καταλαβαίνω εις βάθος και όλοι όσοι το έχουμε περάσει ή περνάμε παρόμοιες καταστάσεις. Ξεκίνα να κάνεις πράματα που σε ευχαριστούν και ταυτόχρονα μοίραζε βιογραφικά, παίρνε τηλέφωνα στο ξεκάρφωτο για εύρεση εργασίας για να μπορείς να ξεφεύγεις από το σπίτι και τη κλεισούρα. Η έλλειψη φίλων και σχέσης είναι όντως πολύ δύσκολη και εύχεσαι τουλάχιστον να υπήρχε κάτι από αυτά. Δεν υπάρχει; Εντάξει θα έρθει κάποια στιγμή. Ξεκίνα κάτι εθελοντικό. Κάποιο καιρό πριν, βοηθούσα αδέσποτα ζωάκια. Ήξερα το πρόγραμμά μου και οικειοθελώς ένιωθα να προσφέρω λίγη αγάπη, φαγητό σε αυτά. Αρκετό καιρό το έκανα αλλά πλέον σταμάτησα. Δεν το επιτρέπουν άνετα τα οικονομικά μου πλέον. Ήταν μία διέξοδος για μένα όπου ήρθα σε επαφή με ανθρώπους και συζητούσα. Αντάλλαζα ένα χαμόγελο. Κάποιοι ήταν τοξικοί, κάποιοι ευγενικοί και Άνθρωποι. Αν μπορείς να κάνεις κάτι τέτοιο, καντο. Έστω λίγο νεράκι να πιουν. Αμέσως θα νιώσεις καλύτερα. Κάνε μακρινές διαδρομές. Ανεβαίνει η ψυχολογία, και καθαρίζει ο νους. Άκου μουσική, δες μια ταινία.Ξεκίνα κάποιο χόμπι. Τι σου αρέσει; Να ζωγραφίζεις, να γυμνάζεσαι, να διαβάζεις βιβλία; Δεν ξέρω, εσύ ξέρεις. Βοήθα στις δουλειές του σπιτιού. Μαγείρεψε για παράδειγμα. Ξέρω είναι δύσκολο, ψυχοφθόρο αν δεν υπάρχει κάποιο ιδιαίτερο κίνητρο να μας ανεβάσει και να έχουμε μια αληθινά καλή ψυχολογία. Αλλά ξεκίνα με κάτι απλό που σου αρέσει. Μια ερωτική αγάπη πάντα μας ζεσταίνει και δεν κρυώνει η ψυχή μας. Αλλά μέχρι τότε αγκάλιασε εσένα με σκέψεις θετικές. Εκεί που θα νιώσεις καλά μετά από λίγο μπορεί να ξαναπέσεις αλλά θα σηκωθείς. ΔΕΝ μπορούν να σε καταλάβουν οι εξωστρεφείς άνθρωποι, αυτοί που έχουν παρέες. Μόνο οι πιο κλειστοί και εσωστρεφείς που οι καταστάσεις το έφεραν έτσι χωρίς να είναι η επιλογή τους θα εμβαθύνουν στη ρίζα. Το μυστικό όμως να μη βουλιάζεις.
D.M.G. 14.9.2019 | 14:55: Γιατί εσύ την πολυτέλεια της μοναξιάς, δεν την ζεις καθόλου; Θα προτιμούσες δηλαδή, (μια εκδοχή σου δίνω μόνο, μήπως και διευρύνεις λίγο τον τρόπο που σκέφτεσαι) να είσαι νέος, χωρίς προϋπηρεσία καμία, να μην σε δέχονται πουθενά εξ' αιτίας αυτού, και να βιώνεις την συγκεκριμένη παράνοια; Ή να είσαι επίσης άνεργος, κάποιας ηλικίας, να πρέπει να συμπληρώσεις ένσημα, να έχεις παιδιά ή/και άλλες υποχρεώσεις να τρέχουν, και πάλι να μην σε παίρνουν; Ή να θες να βρεις δουλειά, και να νιώθεις ότι δεν μπορείς να κάνεις βήμα, λόγω ανασφάλειας, έλλειψης εμπειρίας κλπ; Να νιώθεις μουδιασμένος, αβέβαιος; Ότι δεν θα πάρεις πότε σύνταξη μήπως; Ότι υπάρχουν κάποιοι, που ακόμα και αν δουλεύουν, δουλεύουν σε κακές συνθήκες, παρτ τάιμ, ή μελιγα χρήματα; Και πότε όλοι αυτοί (στην πλειοψηφία τους, νέοι, άπειροι, άτομα κάποιας ηλικίας, θα συμπληρώσουν τα ένσημα; Αυτό που εσύ ονομάζεις λοιπόν πολυτέλεια, είναι αδικία.
Εχω την εντύπωση ότι δεν θα μπορέσεις να βρεις βοήθεια εδώ στις εξομολογήσειςΚαι αυτό γιατί όσοι είναι μοναχικοί σαν κι εσένα εξωραιζουν αυτή τους την ιδιαιτερότητα και δεν κάνουν ΤΙΠΟΤΑ για να αλλάξουν την καθημερινότητα τους Επίσης όσοι έχουν κοινωνικότητα θεωρούν την αλληλεπίδραση με τους άλλους κάτι εύκολο και καθημερινό οπότε αναγνωρίζουν την διαφορετικότητα σου αλλά απέχουν από το πρόβλημα σου Το λοιπόν που λένε και οι Κύπριοι κάπου αλλού είναι η λύτρωση σου
Αυτά τα θέματα θα σε τρώνε λίγο πολύ σε διάφορες φάσεις της ζωής σου. Δεν είναι όμως ό,τι χειρότερο μπορεί να σου συμβεί. Άλλοι παλεύουν τη μοναξιά τους με δραστηριότητες, άλλοι απλά αρκούνται σε αυτήν και την απολαμβάνουν. Όταν καταλάβεις ποιος είσαι, τότε θα πάρεις και τον κατάλληλο δρόμο. Το να έχεις λεφτά για να έχεις και περισσότερες επιλογές, δεν είναι νόμος. Ξεκίνα κάτι εθελοντικό. Το να προσφέρεις αμέσως σε φέρνει κοντά με ανθρώπους και σου γεμίζει οποιοδήποτε κενό. Ξεκίνα πρώτα από σένα και θα έρθουν και τα υπόλοιπα.
Όχι δεν είναι καθόλου ασήμαντο. Τι θέλει ο άνθρωπος για να είναι ευτυχισμένος; Συναίσθημα αλλιώς νιώθεις κενός. Ειδικά όταν βλέπεις τους άλλους γύρω σου ευτυχισμένους. Είναι πολύ ωραίο να υπάρχουν φίλοι, άνθρωποι που τους νοιάζει αν είσαι καλά, αν έχεις κάποιο πρόβλημα, που θέλουν να μοιραστούν καλές και κακές στιγμές με σένα. Επίσης μία όμορφη σχέση που να σε κάνει να νιώθεις ασφάλεια,χωρίς εντάσεις που όλος ο κόσμος γύρω σου μοιάζει όνειρο όταν είστε μαζί. Σε καταλαβαίνω απόλυτα! Είναι μεγάλο βάρος!
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!