ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
6.9.2019 | 10:27

Δεν φταίτε εσείς

Έχω διαβάσει πολλές εξομολογήσεις ανθρώπων που πασχίζουν να βγάλουν το μήνα. Τόσα για φαϊ, τόσα για ενοίκιο, τόσα για το ρεύμα, μέχρι και budget για την οδοντόκρεμα έχω δει. Και πάντα αυτές οι εξομολογήσεις συνοδεύονται από απελπισία (λογικό) και μια διάθεση αυτοεξευτελισμού (μη λογικό) σε φάση "δεν κάνω για τίποτα", "είμαι άχρηστος", "δεν έχει νόημα η ζωή μου", "ποιος θα με πλησιάσει εμένα". Και όποιος βέβαια δεν είναι σε αυτή τη θέση και τα διαβάζει νιώθει ίσως ανακούφιση, κάποιοι θα πουν "φύγε έξω για δουλειά", άλλοι θα σκεφτούν ΄"εγώ διάβασα/ δούλέψα για να μην είμαι σε αυτή την κατάσταση άρα δεν έχω να νιώσω τύψεις αν βγάζω παραπάνω χρήματα και έχω σπίτι, αμάξι και να αγοράσω και το ρουχαλάκι μου". News flash παιδιά. Η Ελλάδα αυτή τη στιγμή έχει το υψηλότερο ποσοστό νοικοκυριών που αδυνατεί να τα βγάλει πέρα οικονομικά για βασικές ανάγκες (αν δείτε τα στατιστικά της Eurostat θα φρίξετε). Καταρχάς, όλοι έχουμε δικαίωμα στην αξιοπρεπή διαβίωση και το να αγχώνεσαι κάθε τέλος του μήνα για το αν θα σου φτάσει το δεκάευρο για να φας είναι τραγικό από όποιο πρίσμα και να το δεις. Έχουμε όλοι ευθύνη γι' αυτήν την κατάσταση. Από τον χλιμίτζουρα τον εργοδότη που δεν κολλάει ένσημα και ζητάει τα δώρα πίσω, μέχρι τον καθέναν από εμάς που πάει και παίρνει καφέ από αυτόν για να πάει στο γραφείο του το πρωί. Επειδή δεν ζητάμε αποδείξεις, επειδή τάχα μου μας συμφέρει. Δεν συμφέρει την κοινωνία μακροχρόνια και πρέπει να μπει στο κεφάλι μας αυτό το πράγμα μια και καλή. Ο εργαζόμενος έχει την μικρότερη ευθύνη αλλά κι αυτός ακόμα αν αρνηθεί τη δουλειά εξηγόντας τους λόγους και γίνει αυτό συλλογικά, μετά ο βλαμμένος ο "επιχειρηματίας" (του κώλου) θα αναγκαστεί να μείνει με σαβούρα προσωπικό. Τα κωλοσυνδικάτα ξέρουν να ουρλιάζουν για τις περικοπές στις συντάξεις (που παραμένουν πολλαπλάσιες του μέσου μισθού στον ιδιωτικό τομέα) για την κατάσταση που βιώνουν οι νέοι όμως δεν γίνεται καμία σοβαρή συζήτηση, καμία σοβαρή ανάλυση, καμία σοβαρή προσπάθεια. Κάτω απο το χαλί, ποιος ασχολείται με τους νέους; Ούτε καν οι ίδιοι, υπάρχει τεράστιο πρόβλημα αξιών και προτεραιοτήτων. Και το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι που υπαίτιος για την εκμετάλλευση αυτή είναι ο διπλανός μας. Δεν με νοιάζει κύριε αν δεν βγαίνεις, μα βιομήχανος είσαι, μα ταβερνιάρης, μα ψιλικατζής, μα υδραυλικός. Ο νόμος λέει ένσημα, ο νόμος λέει δώρα, ο νόμος λέει ΑΠΟΔΕΙΞΗ και ο νόμος λέει να απασχολείς άτομα με αδεια παραμονής και εργασίας. Αλλιώς ας σε κλείσουν , ας σου κόψουν τον κώλο, δεν με νοιάζει. Πήξαμε στους businessmen και στο φιλότιμο σε αυτή τη χώρα μη χέσω.
22
 
 
 
 
σχόλια
Κ τι γίνεται όταν ο νόμος επιτρέπει μισθό τάξης 400€ που εκ των πραγμάτων δε τα βγάζεις πέρα; Δε φταίει η νομοθεσία αλλά τα συμφέροντα που εξυπηρετεί.
Συνάντησα σήμερα γνωστό μου εξήντα πέντε ετών. Είναι συνταξιούχος, καρδιοπαθής, και εργάζεται με μαύρα γιατί συντηρεί τον "άνεργο" γιο του με την "άνεργη" γκόμενα του τελευταίου, οι οποίοι συζούνε! Και με εκλιπαρούσε μήπως έχω καμία δουλειά για το γιο. Μεγάλο ποσοστό των ανέργων είναι απλά ΤΕΜΠΕΛΗΔΕΣ ΧΑΡΑΜΟΦΑΗΔΕΣ. Όλα τα άλλα,είναι να είχαμε να λέγαμε.
Κοίτα υπάρχει ο χαραμοφάης που λες από τη μια και υπάρχει και ο άνθρωπος που σέβεται τον εαυτό του και δε πάει να δουλέψει για 25ευρο στη πιο παραγωγική του ηλικία ,τροφή για σκέψη κυνικέ .αμα δουλεύαμε όλοι για 25 ευρο θα μας δίνανε 20 στο τέλος .ο χαραμοφάης υπήρχε σε όλες τις εποχές όπως και αυτός που σέβεται το κόπο του
Οι καλύτεροι έχουν πιθανότητες να βρουν δουλειά ,αλλά όχι όλοι. Πάντα θα υπάρχουν εκείνοι που μπαίνουν από το "παράθυρο" μέσω γνωριμιών και άλλων τρόπων. Μην κάνετε πως πέφτετε ;που τα σύννεφα ορισμένοι. Φουλ διαφάνεια δεν υπάρχει πουθενά ούτε στον ιδιωτικό τομέα. Ειδικά ορισμένοι μέσω βύσματος είναι αντικειμενικά εντελώς ακαταλληλοι- τεμπελοσκυλα και ξυσιματιες αν δεν είχαν όμως συγγενή μέσα στην εταιρεία δεν θα είχαν λόγο ύπαρξης. Η φορολογία επίσης είναι άδικη.Αυτο πάλι με τις κάρτες είναι καθαρά για να τραβάει προμήθεια η τράπεζα.
Μη σου πω ότι στο δημόσιο πλέον περισσότερες πιθανότητες έχεις να προσληφθείς με την αξία σου συγκριτικά με τον ιδιωτικό τομεά... Επειδή εκεί σε κάποιες θέσεις τουλάχιστον μετράνε τα μόρια. Αυτοί που το παίζουν εκπληκτοι ας πάνε μια βόλτα από ναυτιλιακές -εκεί που βρίσκονται οι πιο καλοπληρωμένες δουλειές- να κάνουν ένα γκάλοπ πόσοι εργάζονται με πτυχίο ναυτιλιακών και πόσοι μπήκαν με μέσο.
Εργάζομαι κοντά σε ναυτιλιακές ,2στους 10 πληρούν τις προϋποθέσεις 8 στους δέκα είναι ανήψια και τριτοξαδερφα και τσόντες γκόμενες που τελειώσανε ΤΕΦΑ.Οποιος λέει ότι υπάρχει αξιοκρατία στον ιδιωτικό τομέα είναι βαθιά νυχτωμένος για την κατάσταση που επικρατεί
Έχουν μπει στο δημόσιο άτομα με την αξία τους που έχουν το κατάλληλο πτυχίο και τις απαιτουμενες γνωσεις. Δυστυχώς όταν το λένε δύσκολα τους πιστεύουν γιατί είναι βαθιά ριζωμένη η αντίληψη από παλιά στην Ελλάδα : Α δουλεύει στο δημόσιο; Έχει βύσμα. Ποιος πολιτικός τον έβαλε; Μη χάσουν... Αυτό θα πουν. Η πλάκα είναι πως αυτό το λένε όσοι έχουν κάποιο δικό τους που μπήκε με αυτό τον τρόπο. Άρα σου λέει δεν μπορεί αφού μπήκε ο τάδε με μέσο, δεν θα μπήκε και ο δείνα;
Σε μια δίκαιη κοινωνία θα έπρεπε να εξασφαλίζεται ένα μηνιαίο εισόδημα σε κάθε νόμιμο άνεργο πολίτη,τέτοιο που να του επιτρέπει να ζήσει αξιοπρεπώς. Όχι σε κουπόνια, όχι για να πάει να ψωνίσει σε ειδικό Κατάστημα που θα τον "στιγματίσει". Το ποσό θα έπρεπε να είναι τέτοιο που να καλύπτει όλες τις βασικές του ανάγκες για τροφή, ντύσιμο, ψυχαγωγία, ιατρική περίθαλψη. Σαν αντίτιμο θα μπορούσε να προσφέρει κοινωνική εργασία ας πούμε σε συνθήκες μερικής απασχόλησης. Θα μου πείτε, γιατί να πάει τότε κάποιος να εργαστεί οχτάωρο. Η απάντηση είναι: για το κάτι παραπάνω. Για τον καθένα μας αυτό μεταφράζεται σε κάτι άλλο. Μπορεί να είναι μεγάλα ταξίδια, ένα αυτοκίνητο, έξοδοι που στοιχίζουν, ακριβά ρούχα, καλύτερο σπίτι κ.λ.π.. Όταν ένας άνθρωπος δεν έχει απόλυτη ανάγκη να εργαστεί για να επιζήσει/ζήσει, χάνεται και το τελευταίο χαρτί που έχουν στα χέρια τους οι εργοδότες για να εκβιάζουν τον κόσμο. Επίσης, οι διάφοροι επιχειρηματίες θα έπρεπε να "φοβούνται" τον πελάτη. Θα έπρεπε να ξέρει ο Κώστας που έχει το καφέ στην γωνία, ότι αν δεν φέρεται ανθρώπινα στους υπαλλήλους του, θα βάλει λουκέτο σε 24 ώρες. Και όχι μόνο ο Κώστας, αλλά και οι μεγάλες αλυσίδες όπως το Primark. Το ζητούμενο είναι καταναλωτές με συνείδηση που κοιτάζουν όχι μόνο την ετικέτα, την ποιότητα και την τιμή, αλλά ρίχνουν και μια ματιά να δούνε τι γίνεται γύρω τους. Μιλάμε πολλές φορές για μπούλινγκ, όμως δεν αναφερόμαστε σχεδόν ποτέ στο πόσο άσχημα νοιώθει ένας άνεργος άνθρωπος με τα υποτιμητικά σχόλια που ακούμε και διαβάζουμε συνέχεια για όσους δεν έχουν δουλειά. Και τι δεν ακούνε αυτοί οι άνθρωποι, λες και την αξία ενός ανθρώπου την καθορίζει το εισόδημά του, ακόμη μερικοί παινεύουν ανθρώπους που σκοτώνονται για να πάρουν στο τέλος ψίχουλα αντί να φρίττουμε που είναι αναγκασμένοι να το κάνουν. Παιδιά δεν προλαβαίνουν να ενηλικιωθούν και τους λέμε να πάνε να δουλέψουν και να βγάλουν λεφτά σε μια Ελλάδα που θεωρείται κατόρθωμα να πιάσει κανείς τα 800 Ευρώ τον μήνα. Τους λέμε ανίκανους αν δεν θέλουν να πουληθούνε σε αυτό το σκλαβοπάζαρο ακόμη και αν οι γονείς είναι σε θέση να χρηματοδοτήσουν τα έξοδά τους. Υπάρχουν νέοι άνθρωποι που κρατάνε νοικοκυριά ή βοηθάνε συγγενείς που είναι άρρωστοι ή σε μεγάλη ηλικία, δεν είναι προσφορά αυτή; Πληρώνεται η ανθρωπιά μήπως σε χρήμα; Και δεν θα έπρεπε να έχουν τον χρόνο να συνηδειτοποιήσουν ποιοί είναι, να γνωρίσουν τον κόσμο και βρούνε τον δρόμο τους, χωρίς να είμαστε όλοι εμείς από πάνω τους να τους δείχνουμε με το δάχτυλο; Παντού πίεση, παντού η απαίτηση να αποδείξει κανείς ότι αξίζει και αυτό μετριέται με το αν έχει επιτυχία σε αυτό που κάνει, και αυτό που κάνει απαιτούμε να είναι εργασία όπως την ξέρουμε και να λαβαίνει από αυτήν χρήματα. Οτιδήποτε άλλο δεν αναγνωρίζεται ως εργασία, φτάνουμε στο σημείο ακόμη και όταν δουλεύει κάποιος να απαιτούμαι να υποφέρει αλλοιώς δεν μας πιάνεται. Τέλος πάντων πάρα πολλά θα μπορούσα να γράψω που με έχουν αγανακτήσει, θα μπορούσα να γράψω βιβλία αλλά εκείνο που ξέρω είναι πως αν αυτή την στιγμή γινόταν κάποιο θαύμα και τα λεφτά χάνανε την αξία τους, μια τεράστια μερίδα ανθρώπων δεν θα ήξερε από που να πιαστεί για να εξακολουθεί να θεωρεί τον εαυτό του κατι ξεχωριστό και καλύτερο από τους άλλους. Τέρμα τα δίφραγκα που λένε, και τότε θα φαινόταν ποιός είναι ο καθένας μας και κατα πόσο δικαιολογούμε την ύπαρξή μας στον πλανήτη Γη.Υ.Γ.: δεν προλαβαίνω να τσεκάρω τυχόν λάθη, αν υπάρχουν προσποιηθείτε ότι δεν τα βλέπετε.
Φυσικά και πρέπει οι εργοδότες και οι επιχειρηματίες να είναι σωστοί στις υποχρεώσεις τους αλλα να σου πώ κάτι ? Δέν υπάρχει ανεργία στην χώρα μας υπάρχουν άνεργοι.αυτό είναι το συμπέρασμα το δικό μου αλλά και φίλων που διατηρούν επιχειρήσεις. Δέν μπορείς να βρείς αξιόλογα άτομα για να υλοποιήσουν ένα project, ή να πιάσουν εφικτούς στόχους, δέν είναι εύκολο να βρείς εκπρόσωπο πωλήσεων, ή ακόμη και υπεύθυνο ή συνυπεύθυνο καταστήματος .Οι καλοί κάπου δουλεύουν και μόνο σάν "μεταγραφή" μπορείς να πετύχεις κάποιον.Και για να σε προλάβω μιλάμε για εργασία 8ωρη με full ένσημα και μισθό αρκετά πάνω απο τον βασικό.Και θα μου πεί κάποιος "μα εγώ ψάχνω και δέν βρίσκω εργασία" "πάω σε συνεντεύξεις και δεν με παίρνουν". ε guess what! πήραν κάποιον απλά πήραν κάποιον ο οποίος ήταν καλύτερος απο εσένα.
Ας πάνε τότε να ψάξουν προσωπικό στους 600,000 που έφυγαν για έξω. Αλήθεια το "αρκετά πάνω από το βασικό" πόσο πιο πάνω είναι; 50, 100 ή 150 ευρώ; Έχουμε φτάσει να κάνει το ενοίκιο 400 και τα 800 μισθός να θεωρούνται γενναιόδωρα. Έλεος. Σε όλες τις ανεπτυγμένες χώρες ο βασικός είναι για τις "κακές δουλειές". 'Όποιος θέλει καταρτισμένο, έξυπνο προσωπικό που να πετυχαίνει τους στόχους θα πρέπει να πληρώσει. Που οι Έλληνες επιχειρηματίες δεν έχουν καμία διάθεση να το κάνουν. Ο άλλος δεν κάθεται να σπουδάσει για να τρώει τα ψίχουλα που του πετάει ο κάθε μάγκας ο οποίος συν τοις άλλοις έχει και απαίσια συμπεριφορά. Εννοείται θα φύγει ο νέος έξω αν του προσφέρουν τα τριπλάσια. Και μετά κάτσε εσύ να γκρινιάζεις για την ποιότητα του εργατικού δυναμικού. Και αυτά που λες για την πρόσληψη του καλύτερου στον ιδιωτικό, μόνο γέλια προκαλούν σε όλους μας. Πες τα σε κάποιον που δεν έχει εργαστεί στη ζωή του καλύτερα.
Μερεμετι η after midnight σε ρωτησε κατι στο σχολιο της των 13:16. Σχετικα με το αν ήταν κ οι 2 δουλειες σου δηλωμενες. Μπορεις να απαντήσεις σε παρακαλω? Επισης φίλε σορι, αλλα εχεις αρκετα χαρακτηριστικα αφεντικου με ο, τι αυτό συνεπάγεται (διαβασα με προσοχη το διάλογο σας).
After Midnight, ετσι κανει, δεν απαντάει στην κριτικη. Η αν απαντησει θα πει κτ του τυπου "σε γραφω, δε με νοιαζει". Δεν πειραζει, κ η σιωπη απαντηση ειναι. Καταλάβαμε νομιζω... Φιλια αγαπη!
Έλα τώρα γύρισα σπίτιΤι θα πει δηλωμένες ; ενας ελεύθερος επαγγελματίαςνπληρωνει φορο για τα κερδη του , φυσικα και το να εχεις 2 καταστηματα με 2 διαφορετικά αντικείμενα αν κόβεις αποδειξεις πληρώνεις ικα και τεβε κλπΑπό τις ερωτήσεις σας φαίνεται πόσο άσχετοι είσαστε με την επιχειρηματικοτητα μια ζωή υπάλληλοι είσαστε και δεν θέλετε να το αλλάξετε αυτό γιατί μετά δεν θα έχετε δικαιολογία για την αποτυχία σας
Μερεμετι, δε φταίμε εμεις αν δεν ξερεις να εκφραζεσαι. Η δουλειά ειναι 1,τα καταστηματα 2. Καταλαβες φιλε? Οχι 2 δουλειες. Αλλα ηθελες να κανεις εφε, επρεπε να πεις 2 δουλειες. "Μια ζωη υπαλληλοι θα εισαστε... ", ειναι μεμπτό αυτο? Ενω οσοι ψοφάνε να γινουν αφεντικά? Τι εχεις να πεις γι αυτους? Οποιος δλδ δεν ειναι αφεντικο τι? Ειναι δειλός που δε γινεται αφεντικο γτ μετα θα εχει πληρη ευθύνης μιας πιθανης αποτυχίας του? Αλλη μια αποψη αφεντικού φιλε.
Αυτό το φιλότιμο, τελικά μας έχει κοστίσει ακριβά. Εγώ προσωπικά δεν έχω την ευχέρεια να κάνω καλές συμφωνίες, δίκαιες σε εμένα αφενός γιατί οικονομικά είμαι οριακά αφετέρου όταν μεγαλώνεις σε περιβάλλον έντονης αμφισβήτησης είναι πολύ δύσκολο να το αποβάλεις και δη σε μια κοινωνία που κι αυτή σε κάνει μόνιμα να αμφιβάλεις. Πάντως οι ελάχιστοι που σε πραγματικά δυσμενείς συνθήκες έκαναν κάποια πρόοδο επειδή ξέρουν πως είναι, δεν κουνάνε δάχτυλα. Η πρόοδος του καθενός έχει να κάνει με το που μεγαλωσε,πως, τι ευκαιρίες είχε, τι ικανότητες και πόση αντίληψη αυτων. Δεν λέω ότι οι πιο ευνοημένοι δεν έχουν δουλέψει, και καλά κάνουν και χαίρονται την πρόοδό τους και σίγουρα τ' αξιζουν, αλλά μην συγκρινομαστε με ανθρώπους και καταστάσεις που δεν έχουμε ιδέα. Δεν βοηθάει κανέναν. Υ. Γ. Well said